0114-KDIP1-1.4012.262.2019.1.MMA - VAT przy sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 19 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 lipca 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.262.2019.2.MMA (skutecznie doręczone w dniu 15 lipca 2019 r.) oraz o brakującą opłatę pismem z dnia 31 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. jest czynnym podatnikiem VAT. W celu poszerzenia oferty inwestycyjnej A. na grunty powyżej 10 ha położone przy głównych szlakach komunikacyjnych, na podstawie Aktu Notarialnego Spółka w dniu 28 listopada 2018 r. nabyła od Gminy (dalej: "Sprzedająca") nieruchomość gruntową składającą się z działek o nr 2317/41, 2317/42, 2317/44, 2317/45, 2317/46, 2317/47, 2317/48 i 2317/49 o łącznej powierzchni 15,4518 ha za cenę netto 3.283.873,00 zł.

Naliczony został podatek od towarów i usług w wysokości 755.290,79 zł (stawka 23%), co dało cenę brutto 4.039.163,79 zł. W skład nabywanych nieruchomości wchodzi ogrodzenie.

Na działkach znajduje się piezometr i kanalizacja deszczowa, które są własnością Sp. z o.o. A. ustanowiła służebność przejazdu i przechodu po zakupionych działkach w celach ich eksploatacji.

Sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT z dnia 29 listopada 2018 r. Zakupione działki objęte są zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy etap-1, uchwaloną Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 23 października 2015 r. Nieruchomość została ujęta w obszar przeznaczony pod tereny przemysłu i usług oznaczone na rysunku planu symbolami 3.1.PU.

Z wypisu z rejestru gruntów i wyrysu z mapy ewidencyjnej wydane przez Starostwo Powiatowe z dniu 23 października 2018 r. wynika, że zakupione działki:

Jak wynika z umowy, sprzedaż nieruchomości następuje z prawem własności posadowionego na niej ogrodzenia.

Ogrodzenie jest wykonane ze słupków metalowych posadowionych w gruncie (metalowe słupki wkopano w dołki i zalano mieszanką betonu), na których rozciągnięta jest siatka metalowa i ma długość ok. 862,5 m. Postawione zostało co najmniej 15 lat temu i od tamtej pory nie wykonywano na nim prac modernizacyjnych, czy naprawczych. Wysokość nie przekracza 2,2 m i w związku z tym nie było potrzebne pozwolenie na jego budowę.

Sprzedająca opodatkowała całą transakcję podatkiem od towarów i usług oraz zastosowała stawkę VAT 23%, zakładając, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie korzysta z żadnego ze zwolnień określonych w art. 43 ust. 1 pkt 9-10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług: uznano, że nie jest to dostawa terenów niezabudowanych budowlanych oraz że na przedmiotowej nieruchomości nie znajdują się żadne budowle (ogrodzenie znajdujące się na nieruchomości nie jest budowlą).

Zakup nieruchomości wiązał się z prowadzoną przez nią działalnością opodatkowaną. A. dokonała więc odliczenia podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej od Sprzedającej fakturze.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabyta przez Gminę nieruchomość o pow. 22,6749 ha została przeznaczona pod budowę Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych.

W 2005 r. nieruchomość wraz z infrastrukturą techniczną została przekazana w trwały zarząd Zakładowi Gospodarki Komunalnej (zakład budżetowy) z przeznaczeniem na prowadzenie działalności opodatkowanej związanej ze składowaniem i wtórną segregacją odpadów komunalnych.

Umową z dnia 12 lutego 2015 r. działka, na której zlokalizowane było składowisko odpadów - funkcjonujące jako Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych - została przekazana w użytkowanie, w tym zarządzanie Zakładem Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych Przedsiębiorstwu Sp. z o.o. (spółka ze 100% udziałem Gminy). Spółka za przyjęte odpady wystawiała faktury VAT.

W 2017 r. aneksem zmieniono zapisy umowy określając, że Gmina przekazuje Przedsiębiorstwu Sp. z o.o. w użytkowanie, w tym zarządzanie Zakładem Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych część działki o pow. 4,2314 ha. Pozostała część działki pozostała w bezpośrednim użytkowaniu Gminy i po dokonaniu podziału działki część nowo powstałych działek została przeznaczona do sprzedaży. Nieruchomość została nabyta na rzecz Gminy za cenę określoną w akcie notarialnym sporządzonym w 2001 r., z którego nie wynika czy czynność ta podlegała opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy A. prawidłowo dokonała odliczenia z tytułu nabycia nieruchomości gruntowej, na którą składają się działki o nr 2317/41, 2317/42, 2317/44, 2317/45, 2317/46, 2317/47, 2317/48 i 2317/49, udokumentowanego fakturą z dnia 29 listopada 2018 r., uznając, że Sprzedająca prawidłowo dokonała opodatkowania przedmiotowej dostawy nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, miała ona prawo dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości. Zakup ten związany był z prowadzona, przez A. działalnością opodatkowaną, a sama dostawa została przez Sprzedającą prawidłowo opodatkowana stawką podstawową, ponieważ nie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z poźn. zm, dalej jako: "ustawa z dnia 11 marca 2004 r.") opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt-a także budynki i budowle - spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.).

W celu stwierdzenia prawidłowości opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości stawką podstawową, rozważyć należy, czy sprzedaż ta nie korzystała ze zwolnień określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. (w art. 43 ust. 1 pkt 9-10a ustawy).

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy zastanowić się, czy przedmiotem dostawy były faktycznie grunty niezabudowane i Sprzedająca słusznie założyła, że nieruchomość nie jest zabudowana.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należałoby uznać teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części.

W przedmiotowym stanie faktycznym rozważenia zatem wymaga określenie statusu znajdującego się na nieruchomościach ogrodzenia.

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. nie zawarto definicji "budowli", odnieść zatem należy się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm., dalej jako: "Prawo budowlane").

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć:

Jak wynika z art. 3 pkt 2 ww. ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle - stosownie do art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Należy zauważyć, że w Prawie budowlanym ogrodzenie zostało umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli.

Zatem ogrodzenie nie mieści się w definicji budowli. Budowlami są wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz obiekty budowlane, które są podobne do nich. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli.

Mając powyższe na uwadze, z całą stanowczością należy stwierdzić, że ogrodzenie znajdujące się na przedmiotowych działkach - wykonane ze słupków metalowych posadowionych w gruncie, na których rozciągnięta jest siatka metalowa - nie ma cech budowli, o której stanowi art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego.

W myśl cytowanych przepisów Prawa budowlanego, ogrodzenie samo w sobie stanowi odmienny rodzaj obiektu niż budowle zdefiniowane w ustawie - Prawo budowlane. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r. (sygn. I FSK 918/11). W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że: "sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie."

Dodatkowo Sąd w ww. wyroku podkreślił również, że ogrodzenia nie można na gruncie Prawa budowlanego zakwalifikować jako budowli: "Również przedmiotowe ogrodzenie w żaden sposób nie można zakwalifikować do budowli w rozumieniu Prawa budowlanego. Ustawodawca w art. 3 pkt 3 tego aktu prawnego, definiując pojęcie budowli poprzez wskazanie, że jest to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, wskazał również przykłady tych budowli. Przepis ten zawiera katalog, który ma charakter otwarty. Według tej normy prawnej budowlami są obiekty budowlane takie jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Wyliczenie to, przy braku jednoznacznej definicji pozytywnej, ma bardzo ważne znaczenie normatywne. Oddaje ono bowiem intencje ustawodawcy.

Zatem niewątpliwie budowlami są te wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowe wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz te obiekty budowlane, które są podobne do nich. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Niewątpliwie ogrodzenie z siatki nie ma cech zbliżonych do budowli wymienionych w wyżej wskazanej normie prawnej.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Zatem w rozumieniu Prawa budowlanego ogrodzenie nie jest budowlą lecz jedynie urządzeniem budowlanym."

W wyroku z dnia 21 września 2017 r. (sygn. III SA/Wa 2559/16) WSA w Warszawie również stwierdził, że ogrodzenia nie należy kwalifikować jako budowli: "Organ prawidłowo odwołał się do przepisów Prawa budowlanego i na ich podstawie doszedł do właściwego wniosku, że znajdujące się pomiędzy działkami nr (...) i (...) ogrodzenie, wykonane z siatki handlowej rozpiętej pomiędzy słupkami żelbetonowymi zakotwionymi w gruncie oraz słupy żelbetonowe oświetleniowe znajdujące się na powierzchni działek nr (...) i (...), stanowią urządzenia budowlane, a nie budynki lub budowle. Skarżąca zamierza dokonać zbycia nieruchomości, na której znajdują się ogrodzenie - pomiędzy działkami nr (...) i (...) (wykonane z siatki handlowej rozpiętej pomiędzy słupkami żelbetowymi zakotwionymi w gruncie) oraz słupy żelbetonowe oświetleniowe - na powierzchni działek nr (...) i (...).

W ustawie - Prawo budowlane ogrodzenie i słupy oświetleniowe zostały umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli, co oznacza, że ogrodzenie oraz słupy oświetleniowe zgodnie z Prawem budowlanym nie mieszczą się w definicji budowli. Budowlami są wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz obiekty budowlane, które są podobne do nich. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. W konsekwencji, ogrodzenie wykonane z siatki handlowej rozpiętej pomiędzy słupkami żelbetowymi zakotwionymi w gruncie oraz żelbetonowe słupy oświetleniowe znajdujące się na gruncie stanowią urządzenia budowlane, a nie samodzielne budowle, które uznaje się za towar na gruncie podatku VAT. Skoro ogrodzenie i słupy oświetleniowe stanowią urządzenia budowlane, a nie samodzielne budowle, które uznaje się za towar na gruncie podatku VAT to nie wystąpi dostawa budowli.

Wspomniane ogrodzenie i słupy nie mieszczą się również w definicji zawartej w art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego określającego, że przez obiekt małej architektury - należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

W związku z tym, że na gruncie nie znajdują się inne niż ogrodzenie i słupy oświetleniowe budynki bądź budowle, to przedmiotowa nieruchomość w myśl ustawy o podatku od towarów i usług jest gruntem niezabudowanym - w momencie wydawania zaskarżonej interpretacji."

Powyższe stanowisko przyjął również organ w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2019 r. (sygn. 0115-KDIT1-3.4012.781.2018.2.MD). W uzasadnieniu wskazano: "Ogrodzenia, które są posadowione na działkach nr 54/44, 54/45, 54/46, 54/47, nie są natomiast budowlami, ale - jak wykazano powyżej - tylko urządzeniami budowlanymi. Ponadto, dla potrzeb tych zwolnień nie może być brana pod uwagę infrastruktura sieciowa znajdująca się na tych działkach, gdyż należy ona do podmiotów trzecich, a w związku z tym nie może być i nie będzie przedmiotem sprzedaży."

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że Sprzedająca dokonała dostawy nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym stanie faktycznym zastosowania nie znajdzie zatem zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W przedmiotowym stanie faktycznym powyższe zwolnienia nie znajdą zastosowania. Nabywane działki stanowią bowiem grunty niezabudowane. Znajdujące się na nich ogrodzenie nie jest budowlą, w związku z którą można by ewentualnie rozważać zwolnienie z podatku. Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W przypadku zatem zabudowanych nieruchomości gruntowych (z posadowionymi budynkami, budowlami) przedmiotem sprzedaży będzie dostawa tych budynków czy budowli. O wysokości opodatkowania dostawy nieruchomości przesądzi opodatkowanie budynków posadowionych na nieruchomości. W sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Powyższe znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-225/15-4/AO): "Skoro ogrodzenie stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT to w niniejszych okolicznościach nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie wystąpi dostawa budowli, do której można by "przypisać" grunt. Przy czym należy zaznaczyć, że na gruncie podatku od towarów i usług jednakowa stawka podatku VAT ma zastosowanie w sytuacji kiedy mamy do czynienia ze sprzedażą budynku bądź budowli wraz z gruntem, na którym ten budynek bądź budowla się znajdują. Występuje wówczas dostawa dwóch towarów - budynku i gruntu. Ponadto to co znajduje się na gruncie, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, jest "ważniejsze" z punktu widzenia konsekwencji w podatku od towarów i usług. Oznacza to, że sposób opodatkowania budynku bądź budowli wyznacza także sposób opodatkowania gruntu, co wynika z ww. przepisu.

W świetle powyższej analizy, nie sposób uznać, że w przedmiotowych okolicznościach ogrodzenie z siatki na podmurówce betonowej, ze słupami na stałe wmurowanymi w grunt sprzedawane wraz z gruntem jest "ważniejsze" niż grunt i ono wyznaczać będzie sposób opodatkowania gruntu na którym się znajduje. Sensem ekonomicznym ww. transakcji nie będzie towar w postaci ogrodzenia, lecz towar w postaci gruntu.

Zatem ogrodzenie nie jest budowlą i głównym przedmiotem dostawy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do której to budowli w świetle art. 29a ust. 8 ustawy o VAT należy przypisać grunt na którym się znajduje.

Ponadto wobec tego, że na gruncie nie znajdują się inne niż ogrodzenie - budynki bądź budowle to nieruchomość, o której mowa we wniosku w myśl ustawy o podatku od towarów i usług jest gruntem niezabudowanym. W przypadku sprzedaży działki wraz z ogrodzeniem będzie miała więc miejsce dostawa niezabudowanej, ogrodzonej działki gruntu, a nie dostawa budowli w postaci siatki na podmurówce betonowej, ze słupami na stałe wmurowanymi w grunt. Skoro przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany to analizy wymagają inne, nie odnoszące się do terenów zabudowanych, zwolnienia przewidziane w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT."

Z powyżej przedstawionych względów - braku budowli na przedmiotowych nieruchomościach - zastosowania nie znajdzie również zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Następnie należy odnieść się do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., który odnosi się do dostaw gruntów niezabudowanych. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Artykuł 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają nieruchomości gruntowe zabudowane oraz niezabudowane będące terenami budowlanymi (a więc przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy). Pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych (tj. dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane) korzystają ze zwolnienia od podatku.

Terenem budowlanym jest m.in. taki teren, który jest przeznaczony pod zabudowę na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Kwalifikacja terenu - jako przeznaczonego pod zabudowę - powinna wypływać z części projektowej planu, określającej podstawowe przeznaczenie terenu.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

W przedmiotowym stanie faktycznym działki, które zostały nabyte przez A. były objęte zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy etap-1, uchwaloną Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 23 października 2015 r. Nieruchomość została ujęta w obszar przeznaczony pod tereny przemysłu i usług oznaczone na rysunku planu symbolami 3.1.PU. Nabyta nieruchomość stanowiła więc niezabudowane tereny budowlane (tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego) i nie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Przepis ten przewiduje bowiem możliwość zwolnienia z VAT, ale tylko w zakresie dostaw terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Działka, o której mowa w pytaniu, jest natomiast działką budowlaną.

Powyższe znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-225/15-4/AO): "Z wniosku wynika, że przedmiotowa nieruchomość jest sklasyfikowana jako działka budowlana. Dla nieruchomości nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Natomiast decyzja o warunkach zabudowy ustala przeznaczenie nieruchomości pod zabudowę wielorodzinną.

W świetle przywołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że dostawa działki nie będzie korzystała z ww. zwolnienia. Nastąpi dostawa terenu niezabudowanego spełniającego definicję terenu budowlanego określoną w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Sprzedawany grunt, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy, w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczony jest pod zabudowę wielorodzinną."

Podsumowując, dostawa przedmiotowych nieruchomości podlegała opodatkowaniu stawką podstawową. A. zatem miała prawo do odliczenia z tytułu tej transakcji i prawidłowo, na podstawie otrzymanej faktury, dokonała pomniejszenia podatku należnego o wynikający z niej podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.) - dalej jako "Prawo budowlane".

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego).

Zgodnie z art. 3 pkt 3a Prawa budowlanego, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W kwestii opodatkowania sprzedaży gruntu, na którym znajduje się wyłącznie ogrodzenie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r. sygn. I FSK 918/11. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał: "(...) niewątpliwie budowlami są te wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowe wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz te obiekty budowlane, które są podobne do nich. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Niewątpliwie ogrodzenie z siatki nie ma cech zbliżonych do budowli wymienionych w wyżej wskazanej normie prawnej. (...) w rozumieniu Prawa budowlanego ogrodzenie nie jest budowlą lecz jedynie urządzeniem budowlanym. Okoliczność podnoszona w skardze kasacyjnej, że ponieważ na działce nie ma budynku, ogrodzenie nie może być traktowane jako urządzenie budowlane, gdyż nie ma obiektu, któremu użytkowaniu ma ono służyć jest niedorzeczne. Według autora skargi kasacyjnej ogrodzenie działki zabudowanej budynkiem jest urządzeniem budowlanym, zaś w przypadku, gdy grunt jest niezabudowany, ogrodzenie jest samodzielną budowlą. Pogląd taki nie znajduje uzasadnienia w przepisach Prawa budowlanego. (...) przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej (...). (...) sprzedaży działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie."

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Przepisy Dyrektywy posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził w nim, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa TSUE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że " (...) kryterium »pierwszego zasiedlenia« budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu".

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że " (...) pojęcie »pierwszego zasiedlenia« ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT".

Według art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W celu poszerzenia oferty inwestycyjnej A. na grunty powyżej 10 ha położone przy głównych szlakach komunikacyjnych, na podstawie Aktu Notarialnego zawartego, Spółka w dniu 28 listopada 2018 r. nabyła od Gminy nieruchomość gruntową składającą się z działek o nr 2317/41, 2317/42, 2317/44, 2317/45, 2317/46, 2317/47, 2317/48 i 2317/49 o łącznej powierzchni 15,4518 ha za cenę netto 3.283.873,00 zł. W skład nabywanych nieruchomości wchodzi ogrodzenie. Na działkach znajduje się piezometr i kanalizacja deszczowa, które są własnością Przedsiębiorstwa Sp. z o.o. A. ustanowiła służebność przejazdu i przechodu po zakupionych działkach w celach ich eksploatacji. Sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT z dnia 29 listopada 2018 r. Zakupione działki objęte są zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy etap-1, uchwaloną Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 23 października 2015 r. Nieruchomość została ujęta w obszar przeznaczony pod tereny przemysłu i usług oznaczone na rysunku planu symbolami 3.1.PU. Z wypisu z rejestru gruntów i wyrysu z mapy ewidencyjnej wydane przez Starostwo Powiatowe w dniu 23 października 2018 r. wynika, że zakupione działki: nr 2317/41, 2317/42 - to zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy oraz grunty orne (BP, RIVb, RV); 2317/44, 2317/45, 2317/47, i 2317/49 - to inne tereny zabudowane i zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy (Bi, Bp); 2317/46 - to inne tereny zabudowane (Bi); 2317/48 - to zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy (Bp). Jak wynika z umowy, sprzedaż nieruchomości następuje z prawem własności posadowionego na niej ogrodzenia. Ogrodzenie jest wykonane ze słupków metalowych posadowionych w gruncie (metalowe słupki wkopano w dołki i zalano mieszanką betonu), na których rozciągnięta jest siatka metalowa i ma długość ok. 862,5 m. Postawione zostało co najmniej 15 lat temu i od tamtej pory nie wykonywano na nim prac modernizacyjnych, czy naprawczych. Wysokość nie przekracza 2,2 m i w związku z tym nie było potrzebne pozwolenie na jego budowę. Sprzedająca opodatkowała całą transakcję podatkiem od towarów i usług oraz zastosowała stawkę VAT 23%, zakładając, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie korzysta z żadnego ze zwolnień określonych w art. 43 ust. 1 pkt 9-10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług: uznano, że nie jest to dostawa terenów niezabudowanych budowlanych oraz że na przedmiotowej nieruchomości nie znajdują się żadne budowle (ogrodzenie znajdujące się na nieruchomości nie jest budowlą). Zakup nieruchomości wiązał się z prowadzoną przez nią działalnością opodatkowaną. A. dokonała więc odliczenia podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej od Sprzedającej fakturze.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość, czy prawidłowo dokonała odliczenia z tytułu nabycia nieruchomości gruntowej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Przywołane regulacje dotyczą budynków oraz budowli posadowionych na gruncie, natomiast zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy na przedmiotowej nieruchomości nie znajdują się żadne budowle. Wnioskodawca wskazał, że ogrodzenie znajdujące się na nieruchomości nie jest budowlą).

Tym samym ww. działki stanowią grunt niezabudowany.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, w przypadku terenów niezabudowanych nie korzystają ze zwolnienia te tereny, które są przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zakupione działki objęte są zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy etap-1, uchwaloną Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 23 października 2015 r. Nieruchomość została ujęta w obszar przeznaczony pod tereny przemysłu i usług oznaczone na rysunku planu symbolami 3.1.PU.

A zatem skoro dla zbywanej Nieruchomości istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający przeznaczenie pod tereny przemysłu i usług, Nieruchomość stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wynika z opisu sprawy, nieruchomość wraz z infrastrukturą techniczną została przekazana w trwały zarząd Zakładowi Gospodarki Komunalnej z przeznaczeniem na prowadzenie działalności opodatkowanej związanej ze składowaniem i wtórną segregacją odpadów komunalnych. A zatem wskazać należy, że nie została spełniona przesłanka do zastosowania tego przepisu.

Reasumując do omawianej transakcji zbycia Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy, tj. 23%.

A zatem odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zakup nieruchomości wiązał się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej od Sprzedającej fakturze. Jednocześnie jak przyjęto w niniejszej interpretacji, transakcja zbycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki 23%. Zatem w analizowanym przypadku będą spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Jednocześnie nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.