0114-KDIP1-1.4012.238.2018.2.DG - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT od inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej realizowanej z dofinansowaniem w ramach projektu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 czerwca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-1.4012.238.2018.2.DG Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT od inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej realizowanej z dofinansowaniem w ramach projektu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia dnia 18 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej realizowanej z dofinansowaniem w ramach projektu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej realizowanej z dofinansowaniem w ramach projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przebudowa drogi gminnej w m. B., Gmina B. Operacja zrealizowana zostanie w miejscowości B. na działce o numerze ewidencyjnym 225. Droga posiada nawierzchnię z kruszywa łamanego z poboczem gruntowym o szerokości 0,57 m, 3,50 m, i 6,00 m. Przy przebudowanej drodze występują zjazdy do nieruchomości wykonane z kruszywa. Zaprojektowano również 3 mijanki umożliwiające wymijanie pojazdów w odległości nie większej niż 300 m od siebie z zapewnieniem ich wzajemnej widoczności. Parametry techniczne drogi: klasa drogi D, kategoria ruchu KR1, prędkość projektowana 30 km/h, długość drogi 935,00 m, szerokość jezdni 6,00 m, 5,00 m, 3,5 m, szerokość poboczy 2 x 75 cm, szerokość mijanek 2,70 m, spadki poprzeczne jezdni 2% - daszkowy, spadki poprzeczne poboczy 8% jednostronny. Konstrukcja drogi: wyrównanie kruszywem łamanym 0/31,5 mm o grubości 10 cm. Konstrukcja mijanki: warstwa odcinająca z piasku średnioziarnistego, stabilizowanego mechanicznie po zagęszczeniu o grubości 10 cm, podbudowa z kruszywa łamanego 0/31,5 mm stabilizowane mechanicznie po zagęszczeniu o grubości 20 cm, warstwa wiążąca z betonu asfaltowego AC16W dla KR2 o grubości 4 cm, warstwa ścieralna z betonu asfaltowego AC11S dla KR2 o grubości 4 cm. Konstrukcja zjazdów na nieruchomości: podbudowa z kruszywa łamanego 0/31,5 mm stabilizowanego mechanicznie po zagęszczeniu. Realizacja operacji przewidziana jest w 2018 r.

Gminie B. nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nie jest podatnikiem podatku VAT i nie figuruje w rejestrze płatników podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie B. realizującej przedsięwzięcie pn. "Przebudowa drogi gminnej w m. B.", Gminie B. przysługuje prawo do odliczenia i zwrotu naliczonego podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy Gminie nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nie jest podatnikiem podatku VAT i nie figuruje w rejestrze płatników podatku VAT. Realizując powyższe przedsięwzięcie nie może w żaden sposób odzyskać podatku od towarów i usług. Podatek VAT naliczony będzie kosztem kwalifikowalnym operacji pn. "Przebudowa drogi gminnej w m. B., Gmina B. w ramach poddziałania 19.2. Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą". W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z okoliczności sprawy wynika, że w 2018 r. Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej.

Na realizację ww. zadania Gmina uzyska dofinansowanie w ramach działania objętego PROW na lata 2014-2020. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją inwestycji polegającej na przebudowie drogi gminnej.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy definiują kogo należy uważać za podatnika na gruncie podatku od towarów i usług wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu VAT określane mianem prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast przepis art. 15 ust. 6 wyłącza z grona podatników organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, poza czynnościami realizowanymi na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy wskazać, że Gmina nie ma statusu zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT. Tym samym Wnioskodawca nie spełnia pierwszej podstawowej przesłanki zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy, a mianowicie nie jest podmiotem wymienionym w tym przepisie. Ponadto Gmina realizując zadanie polegające na przebudowie drogi gminnej będzie wykonywać zadanie należące do sfery publicznoprawnej wyłączonej z opodatkowania VAT, a realizowana inwestycja jako droga publiczna z istoty rzeczy nie będzie generować przychodów podlegających opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu realizacji inwestycji opisanej we wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe w powyższym zakresie.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie "kosztu kwalifikowalnego" nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl