0114-KDIP1-1.4012.197.2017.2.KBR - Opodatkowanie podatkiem VAT darowizny przekazanej przez fundację na organizację wydarzenia kulturalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT środków przekazanych w formie darowizny, gdzie warunki umowy przewidują prowadzenie działań informacyjnych wskazujących kto jest darczyńcą - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT środków przekazanych w formie darowizny, gdzie warunki umowy przewidują prowadzenie działań informacyjnych wskazujących kto jest darczyńcą.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446) art. 7 ust. 1 pkt 9 zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne obejmują także sprawy kultury. Wnioskodawca wypełniając zadania ustawowe organizuje coroczne imprezy kulturalne w tym festiwal muzyczny. Wydarzenie nie ma charakteru komercyjnego a wstęp na festiwal jest wolny. Wnioskodawca nie odnosi żadnych korzyści finansowych poza wypełnieniem zadań własnych przewidzianych w prawie.

Finansowanie organizacji festiwalu przedstawia się następująco:

* część wydatków Wnioskodawca pokrywa z budżetu Wnioskodawcy,

* część wydatków Wnioskodawca pokrywa ze środków pozyskanych w wyniku zawarcia umów sponsoringowych z przedsiębiorcami gdzie w zamian za prowadzenie akcji promocyjnej na rzecz sponsora przekazywane są środki na organizację imprezy. W tym wypadku Wnioskodawca wystawia faktury sprzedażowe za świadczone usługi sponsoringu,

* część wydatków Wnioskodawca pozyskuje od darczyńców, w formie darowizny środków pieniężnych, którzy chcą wesprzeć Wnioskodawca w organizacji imprezy (wydarzenia kulturalnego, jakim jest festiwal).

W celu otrzymania darowizn Wnioskodawca aplikuje do różnych organizacji pozarządowych, których profil działalności obejmuje wspieranie wydarzeń kulturalnych. Organizacje te działają jako fundacje na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 z późn. zm.) a w swoich statutach mają zapisy, iż nie prowadzą działalności gospodarczej. W przypadku wsparcia przez daną organizację pozarządową wydarzenia kulturalnego, darczyńca wymaga prowadzenia działań informacyjnych kierowanych do opinii publicznej informujących o finansowaniu realizacji projektu (imprezy kulturalnej) przez darczyńcę oraz opatrzenie dokumentacji (rachunków, faktur) festiwalu logotypem darczyńcy w celu informowania o pochodzeniu środków z darowizny fundacji.

Celem organizacji festiwalu jest upowszechnianie kultury i realizacja zadań własnych Miasta. Otrzymane darowizny nie mają wpływu na cenę świadczonych usług sponsoringowych wykonywanych przez Wnioskodawcę. Cała kwota wynagrodzenia za te usługi jest przeznaczana na organizację festiwalu i jest opodatkowana stawką podstawową 23%. W przypadku gdyby nie udało się pozyskać środków z darowizn, wydatki te zostały by pokryte z budżetu Wnioskodawcy w celu realizacji zadań własnych samorządu gminnego.

Dlatego też nie ma tu zastosowana art. 29a ust. 1 ustawy o VAT z którego wynika że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Sponsorzy nie zdecydowali by się uiścić wyższej kwoty na rzecz Miasta gdyż wartość świadczenia musi być zaakceptowana przez stronę nabywającą usługę, a usługa musi mieć charakter ekwiwalentny. Wynika to z charakteru zdarzenia gospodarczego, w którym to sponsorzy chcą odnieść określone korzyści gospodarcze za określoną cenę. Odmienne motywacje mają darczyńcy, którzy chcąc realizować swoje cele statutowe i przekazują darowizny w formie środków pieniężnych Miastu w celu ich realizacji. Po stronie Miasta leży pozyskanie sponsorów i darczyńców co pozwala na ograniczenie kosztów budżetowych ponoszonych przez Wnioskodawca. Jednakże nie ma żadnych związków przyczynowo skutkowych między sponsorami a darczyńcami wpływającymi na cenę usług sponsoringu. Darczyńcy dofinansowują określone wydarzenie kulturalne, nie jest ich celem przeznaczenie środków na dofinansowanie usług sponsoringu świadczonych przez Wnioskodawcę, który miałby wpływ na ich cenę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana od fundacji darowizna (w postaci środków pieniężnych, gdzie warunki umowy obligują Wnioskodawca do prowadzenie działań informacyjnych wskazujących, iż projekt jest realizowany że środków fundacji) na organizację wydarzenia kulturalnego (stanowiącego zadania własne samorządu gminnego) podlega opodatkowaniu VAT, czy też jest to czynność nie stanowiąca działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymując darowiznę od fundacji nieprowadzącej działalności gospodarczej na organizację wydarzenia kulturalnego Wnioskodawca realizuje zadania własne samorządu gminnego nie mieszczące się w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Wnioskodawca organizując festiwal realizuje zadanie własne jakim jest upowszechnianie kultury. Otrzymane darowizny stanowią jedynie część środków niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia, jakim jest festiwal a ich wysokość zależy od ofiarności darczyńcy, który przekazując środki realizuje swoje zadania statutowe fundacji. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych".

W wyroku I FSK 852/09 z dnia 25 maja 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla wyłączenia organów władzy publicznej (takim organem jest jednostka samorządu terytorialnego) z kategorii podatników konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek - działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi ona być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej. Obydwa te warunki Wnioskodawca spełnia realizując zadanie własne gminy - upowszechnianie kultury.

Umowa darowizny reguluje zakres obowiązków darczyńcy i obdarowanego nie reguluje zdarzenia ekwiwalentnego gdyż obie strony współdziałają w celu realizacji zadania, jakim jest organizacja festiwalu.

Uzyskana darowizna jest więc przeznaczona na ogólne pokrycie kosztów organizacji festiwalu a nie na pokrycie wydatków związanych ze świadczeniem usług sponsoringu na rzecz konkretnych klientów (jej celem nie jest obniżenie ceny). Powyższe stanowisko znajduje również poparcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW). Organ wskazał w konsekwencji, że jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można - i należy - potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca, wierzyciel) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wypełniając zadania ustawowe organizuje coroczne imprezy kulturalne w tym festiwal muzyczny. Wydarzenie nie ma charakteru komercyjnego a wstęp na festiwal jest wolny. Wnioskodawca nie odnosi żadnych korzyści finansowych poza wypełnieniem zadań własnych przewidzianych w prawie.

Finansowanie organizacji festiwalu przedstawia się następująco:

* część wydatków Wnioskodawca pokrywa z własnego budżetu,

* część wydatków Wnioskodawca pokrywa ze środków pozyskanych w wyniku zawarcia umów sponsoringowych z przedsiębiorcami gdzie w zamian za prowadzenie akcji promocyjnej na rzecz sponsora przekazywane są środki na organizację imprezy. W tym wypadku Wnioskodawca wystawia faktury sprzedażowe za świadczone usługi sponsoringu,

* część wydatków Wnioskodawca pozyskuje od darczyńców, w formie darowizny środków pieniężnych, którzy chcą wesprzeć Wnioskodawcę w organizacji imprezy (wydarzenia kulturalnego jakim jest festiwal).

W celu otrzymania darowizn Wnioskodawca aplikuje do różnych organizacji pozarządowych, których profil działalności obejmuje wspieranie wydarzeń kulturalnych. Organizacje te działają jako fundacje na podstawie przepisów ustawy o fundacjach a w swoich statutach mają zapisy, iż nie prowadzą działalności gospodarczej. W przypadku wsparcia przez daną organizację pozarządową wydarzenia kulturalnego, darczyńca wymaga prowadzenia działań informacyjnych kierowanych do opinii publicznej informujących o finansowaniu realizacji projektu (imprezy kulturalnej) przez darczyńcę oraz opatrzenie dokumentacji (rachunków, faktur) festiwalu logotypem darczyńcy w celu informowania o pochodzeniu środków z darowizny fundacji.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Wnioskodawca wyraził wątpliwość czy otrzymana od fundacji darowizna (w postaci środków pieniężnych, gdzie warunki umowy obligują Wnioskodawca do prowadzenie działań informacyjnych wskazujących, iż projekt jest realizowany ze środków fundacji) na organizację wydarzenia kulturalnego (stanowiącego zadania własne samorządu gminnego) podlega opodatkowaniu VAT, czy też jest to czynność nie stanowiąca działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

I tak w myśl art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazuje, że otrzymując darowiznę od fundacji nie może on zostać uznany za podatnika podatku ponieważ organizując festyn realizuje zadania własne niemieszczące się w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do takiego twierdzenia należy zauważyć, że przedmiotem interpretacji o którą wystąpiło Wnioskodawca jest kwestia opodatkowania środków finansowych od fundacji, nie usług świadczonych przez Wnioskodawca polegających na realizacji wydarzenia kulturalnego - festiwalu. Kwestia opodatkowania pozyskanych z różnych źródeł środków, pomimo ich przeznaczenia w całości na działalność kulturalną należącą do zadań własnych Miasta, nie może być rozpatrywana przez pryzmat przepisów art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym. Innym problemem prawo-podatkowym jest opodatkowanie organizowanych wydarzeń kulturalnych a innym opodatkowanie otrzymanych środków przeznaczonych na ich finansowanie.

W kontekście powyższych okoliczności, powołany przez Wnioskodawca wyrok NSA sygn. akt I FSK 852/09 z dnia 5 maja 2010 r. nie może stanowić o niniejszym rozstrzygnięciu, gdyż dotyczy kwestii wyłączenia organów władzy publicznej z kategorii podatników podatku VAT z tytułu świadczonych usług wykonywanych w celu sprawowania władzy publicznej, a ta kwestia nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT otrzymanych środków pieniężnych należy wskazać, że czynności jakie Wnioskodawca podejmuje w zamian za przekazane mu od fundacji środki finansowe wypełniają warunki dla uznania ich za odpłatne świadczenie usług. W analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z sytuacją w której fundacja przekazuje środki finansowe na rzecz Miasta, natomiast Wnioskodawca dobrowolnie może zadecydować o umieszczeniu informacji, że fundacja uczestniczyła w sfinansowaniu danego przedsięwzięcia. W sytuacji opisanej w złożonym wniosku Wnioskodawca jest zobowiązane do określonych zachowań, które nie stanowią dobrowolnych czynności w ramach których Wnioskodawca niejako honoruje darczyńcę za otrzymane wsparcie. Jak Wnioskodawca wskazuje, darczyńca wymaga prowadzenia działań informacyjnych kierowanych do opinii publicznej informujących o finansowaniu realizacji projektu (imprezy kulturalnej) przez darczyńcę oraz opatrzenie dokumentacji (rachunków, faktur) festiwalu logotypem darczyńcy w celu informowania o pochodzeniu środków z darowizny fundacji.

Wnioskodawca posługuje się terminologią wskazującą na okoliczność, że doszło pomiędzy Miastem a fundacją do przekazania darowizny. Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być również inne rzeczy ruchome, bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.

W ocenie tut. Organu zawierana pomiędzy Miastem a organizacją pozarządową umowa nie stanowi umowy darowizny, a ma charakter zbliżony do umowy sponsoringu.

Umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych - żadne przepisy prawa nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynika z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy - Kodeks cywilny, która zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest definiowany, jako "finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności" (Słownik wyrazów obcych PWN - wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). W przypadku umów sponsoringu, których istotą jest nieodpłatne świadczenie sponsora na rzecz sponsorowanego, celem sponsora jest zazwyczaj budowanie własnego wizerunku na rynku dzięki samemu faktowi świadczenia na pewien cel, przy czym skutek marketingowy osiągany jest bez aktywnego udziału sponsorowanego. W takim przypadku mamy tu do czynienia z umową darowizny przy czym w praktyce darowiznę może stanowić całe świadczenie sponsora lub tylko jego część.

Należy zauważyć, że z samej istoty darowizny wynika, że aby dane świadczenie było darowizną, Wnioskodawca musiałoby je otrzymać nieodpłatnie, tzn. z Jego strony nie powinno dochodzić do świadczenia jakiejkolwiek czynności na rzecz darczyńcy bądź w tym zakresie powinno występować dobrowolne zachowanie obdarowanego, mające na celu uhonorowanie darczyńcy, nie uzależnienie określonego zachowania od zawarcia umowy w ogóle. Ustanowienie bowiem jakiejkolwiek ekwiwalentności skutkuje wyłączeniem danej umowy z umów darowizny.

W rezultacie w przypadku otrzymania środków pieniężnych, które jest uwarunkowane określonymi zachowaniami po stronie Miasta, nie może pozostać neutralne podatkowo. W analizowanym przypadku występuje wyraźny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy otrzymanymi środkami a zobowiązaniem Miasta do określonego zachowania w stosunku do fundacji przekazującej środki przeznaczone na realizację konkretnego przedsięwzięcia.

Zachowanie Miasta polegające na prowadzeniu działań informacyjnych kierowanych do opinii publicznej informujących o finansowaniu realizacji projektu (imprezy kulturalnej) przez darczyńcę oraz opatrzenie dokumentacji (rachunków, faktur) festiwalu logotypem darczyńcy w celu informowania o pochodzeniu środków z darowizny fundacji, wypełnia przesłanki dla uznania takiego zachowania Miasta jako odpłatnego świadczenia usług.

Umowa, jaką Wnioskodawca podpisuje z fundacją zobowiązuje Wnioskodawca do określonego zachowania wobec fundacji przekazującej na Jego rzecz środki finansowe. Usługi świadczone przez Wnioskodawca stanowią jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej instytucji. Sponsorowanie w tej formie ma także kształtować pozytywny wizerunek fundacji.

Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę wsparcie finansowe od fundacji, z którym wiąże się wykonywanie na Jej rzecz określonych czynności, stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Czynności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz przekazującej środki finansowe jako warunkujące podpisanie umowy w ogóle - stanowią warunek podpisania umowy z Wnioskodawcą, po których spełnieniu fundacja decyduje się na zapłatę określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy. Zatem zachowanie takie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przenosząc powyższe wyjaśnienie, w zakresie odpłatnego świadczenia usług na grunt zaprezentowanego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że otrzymane przez Wnioskodawcę wsparcie finansowe od fundacji, z którym wiąże się wykonywanie na rzecz fundacji określonych czynności, stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Tym samym, czynności o charakterze reklamowo-promocyjnym, wymienione w złożonym wniosku, tj. prowadzenie działań informacyjnych kierowanych do opinii publicznej informujących o finansowaniu realizacji projektu (imprezy kulturalnej) przez darczyńcę oraz opatrzenie dokumentacji (rachunków, faktur) festiwalu logotypem darczyńcy w celu informowania o pochodzeniu środków z darowizny fundacji, wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz fundacji, wiążące się z otrzymaniem od tego podmiotu wynagrodzenia - będą stanowiły odpłatne świadczenie usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Podstawą argumentacji Wnioskodawcy jest art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie którym, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca otrzymuje środki finansowe m.in. od fundacji i innych organizacji pozarządowych, które nie stanowią dotacji, subwencji, ani innych dopłat o podobnym charakterze, zatem powinny być wliczone do obrotu na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, gdyż jak wyjaśniono wyżej, otrzymane kwoty od fundacji stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług o charakterze reklamowo-promocyjnym.

Odnosząc się natomiast do powołanego orzecznictwa TSUE sygn. akt C-184/00 oraz C-353/00, należy wskazać, że wyroki te dotyczą opodatkowania otrzymanych dotacji, a jak wskazano powyżej, otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie stanowią dotacji, więc wyroki te nie mogą stanowić o merytorycznym rozstrzygnięciu problemu prawno-podatkowego, z którym Wnioskodawca zwróciło się w niniejszym wniosku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.