0114-KDIP1-1.4012.110.2017.2.KBR - Opodatkowanie podatkiem VAT najmu nieruchomości wycofanej z ewidencji środków trwałych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) na wezwanie z dnia 30 maja 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.110.2017.1.KBR (doręczone w dniu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz sposobu udokumentowania ww. czynności - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz sposobu udokumentowania ww. czynności.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) na wezwanie z dnia 30 maja 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.110.2017.1.KBR (doręczone w dniu 1 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo, które prowadzi obecnie pod firmą T. w trybie art. 584 k.s.h. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS z momentem przekształcenia. Przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością całego dotychczasowego przedsiębiorstwa spowoduje, że spółka ta przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego Zakładu. Wejdzie ona więc we wszelkie prawa i przejmie wszelkie obowiązki wynikające z jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, iż poza kwestiami formalnymi takimi jak nowy numer NIP nie ulegną żadnym zmianom dotychczasowe zasady w współpracy z obecnymi kontrahentami Zakładu. Obecnie przedsiębiorstwo prowadzone indywidualnie generalnie osiąga przychody z dwóch tytułów - działalność produkcyjna i handlowa.

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, wszystkie te czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Przed przekształceniem ze względu na skutki cywilnoprawne Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej nieruchomości, znaczną część maszyn produkcyjnych i część środków transportu służących obecnemu przedsiębiorstwu (wycofać z ewidencji środków trwałych). Od nabycia tych środków trwałych Wnioskodawca odliczył podatek VAT.

Pomimo, że Podatnik zamierza wycofać nieruchomości, maszyny i pojazdy z działalności gospodarczej, nadal będzie je wynajmować przede wszystkim powstałej z przekształcenia Spółce, ewentualnie innym przedsiębiorstwom w ramach tzw. najmu prywatnego, z tego tytułu będą wystawiane faktury z wykazanym podatkiem VAT. W niniejszej sytuacji istotne jest zatem przeznaczenie nieruchomości, maszyn i pojazdów na wynajem prywatny, który będzie nadal czynnością opodatkowaną i ustalenie czy to przekazanie na cele prywatne spowoduje czy też nie konieczność wykazania VAT należnego.

Pismem z dnia 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że powstała z przekształcenia spółka z o.o. przejmie do dalszego używania na cele produkcyjne i usługowe następujące środki trwałe:

* część maszyn: frezarko-wiertarka, tokarki, wiertarki, prasy mimośrodowe, zwijarka do rur, walcarka;

* samochody dostawcze i ciężarowe;

* komputery, drukarki, sprzęt elektroniczny, sprzęt biurowy, meble i inne drobne sprzęty.

Wycofane z działalności i objęte będą tzw. najmem prywatnym zostaną:

* Nieruchomości stanowiące środki trwałe firmy T.

Powyżej wymienione nieruchomości to grunty zabudowane, na których posadowione są budynki produkcyjne, usługowe i biurowe, budowle tj. ogrodzenia, szamba, stacje trafo, zbiorniki gazu, drogi i place utwardzone, suwnice zewnętrzne i wewnętrzne.

* samochody osobowe;

* maszyny produkcyjne - laser do cięcia metalu, robot spawalniczy, prasa krawędziowa, automaty spawalnicze, suwnice wewnętrzne, spawarki, półautomaty spawalnicze, prasy hydrauliczne.

Ponadto Podatnik wyjaśnił, że pytanie "Czy do czynności wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości, maszyn i środków transportu (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych wystarczy zwykłe pisemne oświadczenie podatnika bez wystawiania faktury i dokonanie stosownego wpisu w ewidencji środków trwałych?" dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości, maszyn produkcyjnych i środków transportu (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa), od nabycia których odliczono VAT i dalsze ich wynajmowanie w ramach najmu prywatnego spowoduje, że należy naliczyć podatek należny od wycofanych nieruchomości, ruchomości lub korygować odliczony wcześniej podatek VAT, w sytuacji gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną VAT?

2. Czy do czynności wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości, maszyn i środków transportu (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych wystarczy zwykłe pisemne oświadczenie podatnika bez wystawiania faktury i dokonanie stosownego wpisu w ewidencji środków trwałych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt, że zamierza wycofać nieruchomości, maszyny produkcyjne i środki transportu z działalności gospodarczej i je wynajmować w ramach najmu prywatnego jako dalszej czynności opodatkowanej VAT jest dopuszczalny przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego. Skoro jednak dla celów VAT najem jest uznawany za prowadzenie działalności gospodarczej, tego "wycofania" nie można traktować jako przekazania nieruchomości, ruchomości na cele prywatne - nadal nieruchomości, maszyny i pojazdy będą bowiem służyły działalności gospodarczej (świadczeniu usług najmu).

Nie znajdzie zatem tu zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który nakazuje w określonych okolicznościach wykazać VAT należny od przekazania towaru (składnika firmowego majątku) na cele prywatne. Zgodnie z tym przepisem przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem przeznaczenie nieruchomości, ruchomości - maszyn i pojazdów na wynajem nie spowoduje konieczności wykazania VAT należnego.

W związku z tym, że nieruchomości, maszyny i pojazdy stały się przedmiotami prywatnymi ale nadal będą wynajmowane innym przedsiębiorcom, to nadal ona będzie mieć związek ze sprzedażą opodatkowaną. Powyższe oznacza, że nie trzeba będzie również dokonać korekty podatku odliczonego od wydatków na nabycie nieruchomości, ruchomości w oparciu o art. 91 ustawy o VAT. Podatnik nie musi korygować podatku naliczonego.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, do czynności wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości, ruchomości - maszyn i pojazdów (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych wystarczy zwykłe pisemne oświadczenie podatnika bez wystawiania faktury i dokonanie stosownego wpisu w ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT:

1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Czynność wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości, ruchomości - maszyn (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa nie jest wymieniona w żadnym z ww. przepisów. Wnioskodawca wskazuje, że w zbliżonym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2016 r. IPPP1/4512-461/15-2/AŻ zajął identyczne stanowisko co podatnik, potwierdzając jego argumentację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Należy ponadto wskazać, że ustawodawca nie przewidział żadnych preferencji podatkowych w postaci zwolnień od podatku VAT czy też obniżonych stawek dla usług najmu maszyn produkcyjnych czy też środków transportu. Z tego też względu najem tych składników majątkowych posiadanych przez Wnioskodawcę opodatkowany będzie podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, "prywatny" najem nieruchomości niemieszkalnych, posiadanych maszyn produkcyjnych i środków transportu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej nieruchomości, znaczną część maszyn produkcyjnych i część środków transportu (wycofać z ewidencji środków trwałych) i nadal je wynajmować w ramach tzw. najmu prywatnego. Najmem zostaną objęte:

* Nieruchomości stanowiące środki trwałe firmy T., stanowiące grunty zabudowane, na których posadowione są budynki produkcyjne, usługowe i biurowe, budowle, tj. ogrodzenia, szamba, stacje trafo, zbiorniki gazu, drogi i place utwardzone, suwnice zewnętrzne i wewnętrzne.

* samochody osobowe;

* maszyny produkcyjne - laser do cięcia metalu, robot spawalniczy, prasa krawędziowa, automaty spawalnicze, suwnice wewnętrzne, spawarki, półautomaty spawalnicze, prasy hydrauliczne.

Oznacza to, że Wnioskodawca będzie wystawiał faktury i opodatkowywał ten najem stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku a wymienionych powyżej, w postaci nieruchomości, maszyn produkcyjnych i środków transportu, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości oraz ruchomości - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą - na gruncie ustawy - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości, maszyn i środków transportu), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego oraz zwrotu odliczonego podatku wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustaw, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących środki trwałe, samochodów osobowych oraz maszyn produkcyjne (lasera do cięcia metalu, robota spawalniczego, prasy krawędziowej, automatów spawalniczych, suwnic wewnętrznych, spawarek, półautomatów spawalniczych oraz pras hydraulicznych) mających być przedmiotem planowanego najmu gdyż:

* przekazanie opisanych w złożonym wniosku składników majątkowych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;

* przedmiotowe składniki majątkowe nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia tych składników.

W świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości, niektórych maszyn przemysłowych oraz środków transportu, od nabycia których Wnioskodawca odliczył podatek VAT i dalsze ich wynajmowanie w ramach najmu prywatnego spółce przekształconej lub innym przedsiębiorcom spowoduje, że nie trzeba będzie naliczyć podatku należnego od wycofanego majątku lub korygować odliczonego wcześniej podatku VAT, w sytuacji gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób udokumentowania czynności polegającej na wycofaniu nieruchomości, niektórych maszyn produkcyjnych oraz środków transportu z ewidencji środków trwałych.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przekazywany majątek będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, w analizowanym przypadku do świadczenia usług najmu na rzecz powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa spółki lub innych podmiotów, to przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług - nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku udokumentowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej fakturą VAT.

Powołane przepisy nie regulują kwestii związanych z dokumentowaniem czynności wycofania nieruchomości z działalności. Wybór sposobu dokumentowania tej czynności zależy od Wnioskodawcy.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.