0113-KDWPT.4011.26.2020.2.ASZ - Ulga rehabilitacyjna.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 9 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 maja 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.26.2020.1.ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 26 maja 2020 r. (data doręczenia 29 maja 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 9 czerwca 2020 r., nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 2 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest 66-letnią emerytką, osobą samotną. Otrzymuje emeryturę w wysokości 1 363 zł. Ma umiarkowany stopień niepełnosprawności. Choroby na które cierpi: schizofrenia paranoidalna i depresja (od 1993 r.), zwyrodnienie kręgosłupa, bezdech senny, choroba nowotworowa prawej nerki (od 2019 r.). Choroby te oprócz uciążliwego bólu powodują pogarszający się stan psychiczny oraz coraz silniejszy lęk przed dalszym życiem i wykonywaniem najprostszych czynności domowych. Wnioskodawczyni zdarzają się coraz częściej dni, że nie jest w stanie wyjść z domu. W Jej wieku raczej nie ma szans na znaczne polepszenie zdrowia. W 2019 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na kupno laptopa za 1 306 zł. Był to dla Niej olbrzymi wydatek równy miesięcznej emeryturze. Musiała się w związku z tym zadłużyć. Wnioskodawczyni bardzo chciała mieć dzięki temu kontakt z innymi ludźmi. Obecnie laptop jest Jej niezbędny przy robieniu zakupów spożywczych i leków, prowadzeniu terapii psychicznej wyciszającej stany depresyjne poprzez słuchanie odpowiednich melodii, oglądanie filmów zalecanych przy stanach lękowych, wirtualnego zwiedzania Polski i innych krajów, gdy tradycyjna turystyka jest dla Niej niedostępna, prowadzenie korespondencji z urzędami, jeżeli występuje taka konieczność. Laptop pozwala Wnioskodawczyni godnie żyć bez angażowania innych osób. Kupując w dniu 19 listopada 2019 r. laptop... o wartości 1 306 zł 26 gr otrzymała na niego ze sklepu paragon fiskalny. Zapomniała poprosić o fakturę. Obecnie nie ma już możliwości wystawienia faktury przez sklep, bo rok 2019 został już zamknięty.

W piśmie złożonym w dniu 9 czerwca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni dodała, że nie zostały Jej zwrócone żadne wydatki związane z zakupem laptopa, w tym ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, z Państwowego Funduszy Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z Narodowego Funduszu Zdrowia, z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponadto, oprócz paragonu fiskalnego, który Wnioskodawczyni dołączyła wcześniej do wniosku załączyła dodatkowo kopię potwierdzenia przelewu z konta bankowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakup laptopa... w wysokości 1 306 zł 26 gr jako wydatek nielimitowany od dochodu (podatku) za 2019 r.?

2. Czy Wnioskodawczyni może okazywać się załączonym paragonem fiskalnym za laptop przy rozliczeniu podatku za 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, odnośnie pytania nr 1, używanie laptopa jako narzędzia wspomagającego terapię psychiczną jest wystarczającym powodem potraktowania tego zakupu jak zakup innych urządzeń rehabilitacyjnych.

Wnioskodawczyni uważa, że na podstawie przepisów prawa (Dziennik Ustaw 2019 Podatek Dochodowy Od Osób Fizycznych. Rozdział 6, art. 26) przysługuje Jej odliczenie od podatku za zakup laptopa jako urządzenie techniczne niezbędne w rehabilitacji i ułatwiające czynności życiowe, wynikające z niepełnosprawności.

W ocenie Wnioskodawczyni, w zakresie pytania nr 2, załączony paragon fiskalny za laptop o wartości 1 306 zł 26 gr z dnia 19 listopada 2019 r., urząd skarbowy powinien potraktować jako wystarczający dowód zakupu i honorować jak fakturę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 powołanej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b tej ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na cele rehabilitacyjne, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wyłącznie w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7 (opłacenie przewodników osób niewidomych), pkt 8 (utrzymanie psa asystującego) i pkt 14 (używanie samochodu osobowego), nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość.

Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zatem, wysokość poniesionych wydatków - stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - można ustalić na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. W związku z tym musi to być dokument, który oprócz danych wystawcy i rodzaju zakupionego towaru/usługi oraz kwoty zapłaty musi zawierać dane identyfikujące kupującego. Takimi dokumentami mogą być np. faktura VAT i imienny rachunek potwierdzający zakup towaru lub usługi oraz dowód wpłaty lub pokwitowanie (o ile w dokumentach tych zawarte zostaną wszystkie elementy wskazane w ww. art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Paragon natomiast, który nie pozwala zidentyfikować osoby, która dokonała zakupu nie jest dokumentem, o którym mowa w powyższym przepisie.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 13a powołanej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest 66-letnią emerytką, osobą samotną. Otrzymuje emeryturę w wysokości 1 363 zł. Ma umiarkowany stopień niepełnosprawności. Choroby na które cierpi: schizofrenia paranoidalna i depresja, zwyrodnienie kręgosłupa, bezdech senny, choroba nowotworowa prawej nerki. Choroby te oprócz uciążliwego bólu powodują pogarszający się stan psychiczny oraz coraz silniejszy lęk przed dalszym życiem i wykonywaniem najprostszych czynności domowych. Wnioskodawczyni zdarzają się coraz częściej dni, że nie jest w stanie wyjść z domu. W 2019 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na kupno laptopa za 1 306 zł. Był to dla Niej olbrzymi wydatek równy miesięcznej emeryturze. Wnioskodawczyni bardzo chciała mieć dzięki temu kontakt z innymi ludźmi. Obecnie laptop jest Jej niezbędny przy robieniu zakupów spożywczych i leków, prowadzeniu terapii psychicznej wyciszającej stany depresyjne poprzez słuchanie odpowiednich melodii, oglądanie filmów zalecanych przy stanach lękowych, wirtualnego zwiedzania Polski i innych krajów, gdy tradycyjna turystyka jest dla Niej niedostępna, prowadzenie korespondencji z urzędami, jeżeli występuje taka konieczność. Laptop pozwala Wnioskodawczyni godnie żyć bez angażowania innych osób. Kupując w dniu 19 listopada 2019 r. laptop... o wartości 1 306 zł 26 gr otrzymała na niego ze sklepu paragon fiskalny. Oprócz paragonu fiskalnego, który Wnioskodawczyni dołączyła wcześniej do wniosku załączyła dodatkowo kopię potwierdzenia przelewu z konta bankowego.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup laptopa należy w przedstawionym stanie faktycznym ocenić poprzez analizę przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Podkreślić przy tym należy, że określenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem, jak wynika z powyższego, nie wystarczy tylko, aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nieposiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatku na zakup laptopa zaznaczyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "rehabilitacja", zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, "rehabilitacja" to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie - w możliwie wysokim stopniu - sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Zgodnie z przepisami odliczeniu od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, podlegają wydatki poniesione m.in. na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Oznacza, to że do ww. wydatków można zaliczyć tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne mające cechy o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Ponadto należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również podkreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że zakupiony przez Wnioskodawczynię, będącą osobą niepełnosprawną, laptop, z całą pewnością jest pomocny w życiu codziennym Wnioskodawczyni. Jednak mimo, że zakupiony laptop pomaga Wnioskodawczyni na większe otwarcie i lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie, to zaznaczyć należy, że jako ogólnodostępne urządzenie techniczne mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. W sytuacji zatem, gdy zakupiony przez Wnioskodawczynię laptop nie wyróżnia się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem Jej niepełnosprawności to nie spełnia on kryteriów "indywidualnego sprzętu" niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym wydatek na jego zakup nie może być odliczony od dochodu Wnioskodawczyni, w zeznaniu rocznym za 2019 r., jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.