0113-KDIPT3.4011.527.2018.2.MH - PIT w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu "Mobilność Plus".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków otrzymanych w ramach programu "Mobilność Plus" - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 grudnia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.527.2018.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 grudnia 2018 r. (data doręczenia 11 grudnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 17 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów osiąganych na terytorium RP. Wnioskodawca pozostaje w stosunku pracy z Uniwersytetem Medycznym w... (zatrudniony jest na stanowisku asystenta w Katedrze. Uniwersytetu Medycznego w...).

Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia... 2017 r., Nr.., Uniwersytet Medyczny otrzymał środki finansowe, ogółem 292 800 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa tysiące osiemset złotych), które zostały przeznaczone na finansowanie w latach 2018 - 2019 udziału uczestnika (Wnioskodawcy) w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pt.: "Mobilność Plus". Zgodnie z ww. decyzją przyznane środki finansowe będą przekazywane w kolejnych latach w wysokości: w 2018 r. - 195 200 zł, w 2019 r. - 97 600 zł. Zgodnie z decyzją ww. środki finansowe przekazywane będą na podstawie umowy określającej warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie oraz rozliczania tych środków. Umowa pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uniwersytetem Medycznym zawarta została w dniu 20 grudnia 2017 r. Wyżej wskazana umowa określała warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie "Mobilność Plus" oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku w celu udziału w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych w ramach projektu pt.: "...". Strony zgodnie postanowiły, że zrealizują umowę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r. poz. 2045, z późn. zm.) oraz zasadami określonymi w komunikacie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. "o ustanowieniu programu pod nazwą Mobilność Plus" (M. P. poz. 254), zmienionym komunikatem z dnia 20 grudnia 2016 r. o zamianie zasad finansowania programu pod nazwą "Mobilność Plus" (M. P. poz. 1242) i ogłoszeniem o konkursie w ramach programu pod nazwą "Mobilność Plus" - V edycja z dnia 28 grudnia 2016 r. oraz postanowieniami ww. umowy.

Zgodnie z umową środki finansowe przyznane decyzją Ministra z dnia... 2017 r., Nr..w wysokości 292 800 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa tysiące osiemset złotych) przekazane będą: w 2018 r. w kwocie 195 200 zł, w tym: koszty pobytu 187 200 zł, koszty podróży 8 000 zł.; w 2019 r. w kwocie 97 600 zł, w tym koszty pobytu 93 600 zł, koszty podróży 4 000 zł.

Umowa stanowiła również, że środki, o których mowa powyżej przeznaczone na pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży uczestnika Programu i członków jego rodziny (małżonka, niepełnoletnich dzieci) pomiędzy miejscowością zamieszkania uczestnika Programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, zgodnie z kalkulacją wielkości przyznanych kwot zryczałtowanych stanowiącą załącznik nr 1 do umowy. Zgodnie z umową kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą zryczałtowaną, a kwotą faktycznie wydatkowaną na odbytą podróż, pozostaje do dyspozycji uczestnika Programu do wykorzystania na cele, o których mowa powyżej. Jeśli podróż, w danym 6-miesięcznym okresie pobytu, na który ryczałt na podróże został przyznany, się nie odbędzie, kwota przysługująca na podróż podlega zwrotowi na rachunek Ministerstwa na zasadach określonych w pkt 7 ust. 4 przedmiotowej umowy.

Zgodnie z umową, w pierwszym roku realizacji zadania, środki finansowe będą przekazane jednorazowo. W kolejnych latach, przekazywanie środków finansowych odbywać się będzie w sposób następujący:

Termin rozpoczęcia realizacji zadania strony ustaliły na dzień 1 stycznia 2018 r., a zakończenia na dzień zakończenia udziału uczestnika Programu w Programie, tj. na dzień 30 czerwca 2019 r. Do okresu podlegającego finansowaniu, o którym mowa powyżej, mogą być wliczane okresy uzasadnionych przerw w pobycie w ośrodku zagranicznym nie dłuższe niż 21 dni kalendarzowych na każde 6 miesięcy pobytu, liczone od daty rozpoczęcia udziału w Programie, jeżeli przerwy te nie spowodują utrudnień w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych, w których bierze udział uczestnik Programu. Do dni przerwy zalicza się, m.in. przyjazdy w celach prywatnych, w celach służbowych niezwiązanych z realizowanym w ramach Programu projektem. Dni przerwy przysługujące w kolejnym 6-miesięcznym okresie uczestniczenia w Programie nie mogą być wykorzystane awansem w okresie bieżącym. Dni przerwy niewykorzystane w okresie 6 miesięcy nie przechodzą na kolejny okres. Środki finansowe mogą być wypłacane uczestnikowi Programu w okresie przerwy w realizacji przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych w zagranicznym ośrodku, związanej z urodzeniem lub przysposobieniem dziecka uczestnika Programu, nie dłuższej niż odpowiadająca okresowi urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego lub urlopu ojcowskiego, jeżeli przerwa ta, w opinii przedstawiciela zagranicznego ośrodka, pełniącego funkcję opiekuna wobec uczestnika Programu oraz opinii Zespołu, nie spowoduje utrudnień w uczestnictwie w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych w ramach Programu.

Umowa stanowiła, że dopuszcza się zatrudnienie uczestnika Programu w zagranicznym ośrodku naukowym w minimalnym miesięcznym wymiarze czasu pracy lub za minimalne miesięczne wynagrodzenie, jeżeli jest to warunkiem koniecznym do uzyskania przez uczestnika Programu ubezpieczenia zdrowotnego, OC lub NNW za granicą. W trakcie uczestnictwa w Programie nie dopuszcza się otrzymywania przez uczestnika Programu środków finansowych na pokrycie tych samych kosztów z innego źródła (np. inne programy, granty). Podjęcie pracy zarobkowej przez współmałżonka wyjeżdżającego z uczestnikiem Programu do zagranicznego ośrodka naukowego jest równoznaczne z rezygnacją z przyznanych na niego środków finansowych w ramach Programu w trakcie okresu jego zatrudnienia.

W dniu 29 grudnia 2018 r. pomiędzy Wnioskodawcą i Uniwersytetem Medycznym, zawarta została umowa o finansowanie uczestnictwa w programie "Mobilność Plus". Przedmiotem umowy było finansowanie zagranicznego pobytu Uczestnika, obejmującego udział w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, pt. "...", realizowanych w zagranicznym ośrodku: Instytut..., w ramach programu "Mobilność Plus", na podstawie umowy nr..., zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a zwanej dalej "Umową".

Zgodnie z umową realizacja ww. zadania odbędzie się w terminie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. Na realizację zadania, o którym mowa powyżej, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał środki finansowe ogółem w wysokości 292 800 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa tysiące osiemset złotych), z tego w 2018 r. w kwocie 195 200 zł, w tym: koszty pobytu 187 200 zł, koszty podróży 8 000 zł; w 2019 r. w kwocie 97 600 zł, w tym: koszty pobytu 93 600 zł, koszty podróży 4 000 zł. Następnie w dniu 1 marca 2018 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydał decyzję nr... zmieniającą decyzję Nr.. z dnia... 2017 r. w ten sposób, że przyznał Uniwersytetowi Medycznemu środki finansowe w kwocie ogółem 240 000 zł (słownie: dwieście czterdzieści tysięcy złotych), które przeznaczone będą na finansowanie w latach 2018 - 2019 uczestnictwa Wnioskodawcy w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.Mobilność Plus" i będą przekazywane w kolejnych latach w wysokości w 2018 r. - 160 000 zł, w 2019 r. - 80 000 zł. Pozostałe postanowienia ww. decyzji nie ulegają zmianie.

Konsekwencją ww. decyzji było zawarcie w dniu 11 czerwca 2018 r. Aneksu do umowy Nr.. z dnia 20 grudnia 2017 r. o finansowanie uczestnictwa w programie "Mobilność Plus"- V edycja konkursu, pomiędzy: Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zwanym dalej "Ministrem" a Uniwersytetem Medycznym.

Zgodnie z ww. aneksem w umowie wprowadzono następujące zmiany:

I. W 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"Środki finansowe przyznane decyzją Ministra z dnia... 2017 r., Nr.., zmienionej decyzją z dnia... 2018 r., Nr..w wysokości 240 000 zł (słownie: dwieście czterdzieści tysięcy złotych), z tego: w 2018 r. w kwocie 160 000 zł, w tym: koszty pobytu 156 000 zł, koszty podróży 4 000 zł; w 2019 r. w kwocie 80 000 zł, w tym: koszty pobytu 78 000 zł, koszty podróży 2 000 zł."

Wnioskodawca ww. kwoty otrzymał (160 000 zł) i otrzyma w 2019 r. (80 000 zł).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r., Wnioskodawca wskazał, że złożony wniosek dotyczy zarówno jednego stanu faktycznego - tj. jednego roku podatkowego (2018) i jednego zdarzenia przyszłego (2019 r.). Umowa o finansowanie uczestnictwa w programie "Mobilność Plus", została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Uniwersytetem Medycznym w dniu 29 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zatrudniony jest u pracodawcy, tj. Uniwersytet Medyczny na podstawie umowy o pracę od dnia 3 października 2016 r. Wyjazd Wnioskodawcy nie był realizowany na postawie wystawionego przez pracodawcę polecenia podróży służbowej (wyjazdu służbowego). Wnioskodawcy na dwa miesiące udzielony został urlop szkoleniowy. Wnioskodawca wykorzystał też urlop wypoczynkowy. Od dnia 29 maja 2018 r. do końca pobytu Wnioskodawca przebywa na urlopie bezpłatnym.

Wnioskodawca zobowiązany jest złożyć sprawozdanie końcowe z uczestnictwa w programie "Mobilność Plus", zawierające opis przeprowadzonych badań (wynika to z § 15 pkt 1 Umowy zawartej pomiędzy Ministerstwem i Uczelnią).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki finansowe, które Wnioskodawca otrzymał w 2018 r. (160 000 zł) i otrzyma w 2019 r. (80 000 zł) w ramach programu "Mobilność Plus" korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? (tj. z dnia 20 lipca 2018 r., Dz. U. z 2018 r. poz. 1509).

Zdaniem Wnioskodawcy, środki finansowe, które otrzymał w 2018 r. (160 000 zł) i otrzyma w 2019 r. (80 000 zł) w ramach programu "Mobilność Plus" korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z dnia 20 lipca 2018 r., Dz. U. z 2018 r. poz. 1509), bowiem opisany w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wniosku wyjazd i pobyt Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku w ramach programu "Mobilność Plus" należy zakwalifikować jako odbycie podróży służbowej przez pracownika w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, środki finansowe przyznane Wnioskodawcy na pokrycie kosztów podróży i kosztów pobytu w zagranicznym Ośrodku powinny być na mocy powołanego wyżej przepisu zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, a więc do wysokości sumy:

* diet (stawka dzienna),

* udokumentowanego kosztu przejazdów do i z ośrodka zagranicznego,

* udokumentowanego kosztu noclegów, obliczonej z zastosowaniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W ocenie Wnioskodawcy, za ww. stanowiskiem stoi następująca argumentacja:

Zgodnie z jednolitym orzecznictwem oraz szeregiem interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (przykładowo w interpretacji z dnia 3 sierpnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.209.2018.4.k.r.), wypłata pieniężna otrzymana od uczelni na realizację projektu w ramach programu "Mobilność Plus" stanowi przychód z tytułu stosunku pracy, bowiem odpowiada definicji przychodu zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, określa w art. 10 ust. 1 źródła przychodów. Przyporządkowanie przychodu do konkretnego źródła ma istotne znaczenie przy przyjętej konstrukcji tego podatku, zgodnie z którą, gdy podatnik osiąga przychody z "różnych źródeł", opodatkowaniu podlega suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Za pracownika uznaje się m.in. osobę pozostającą w stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy). Stosownie do ww. regulacji prawnych kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca podał, że został skierowany do udziału w programie naukowym przez swojego pracodawcę - Uniwersytet Medyczny. W ramach programu "Mobilność Plus" Wnioskodawca bierze udział w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, pt. "....", realizowanych w zagranicznym ośrodku. Ww. zadania Wnioskodawca realizuje poza miejscem stałego zatrudnienia. W związku z powyższym udział w programie badawczym ma cechy podróży służbowej.

W konsekwencji środki finansowe, o których mowa w pytaniu Wnioskodawcy postawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego wyżej przepisu wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a. podróży służbowej pracownika,

b. podróży osoby niebędącej pracownikiem, - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W przypadku pracowników, dla zdefiniowania pojęcia podróży służbowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Przyjmując za powyższym przepisem, podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana (1) poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, (2) na polecenie pracodawcy, (3) w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania i (4) w określonym czasie.

Wyjazd Wnioskodawcy do Szwecji w celu udziału i prowadzenia badań naukowych ma w związku z tym cechy podróży skutkującej możliwością skorzystania z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dodał, że ww. stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził m.in. w wyrokach: z dnia 12 października 2010 r., sygn. akt II FSK 309/11, z dnia 3 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 44/14, z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 516/14, z dnia 8 września 2016 r., sygn. akt II FSK 3073/14, z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2514/14, z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3114/14, z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1490/14, z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1892/15, z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15, z dnia 26 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 1179/16, z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1854/16, z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, stanowisko powinno zostać uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone zostały źródła przychodów, wśród których w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a. podróży służbowej pracownika,

b. podróży osoby niebędącej pracownikiem, - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Zauważyć należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a, nie zawiera definicji podróży służbowej i dlatego należy odwołać się do pojęcia podróży służbowej zawartego w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.), w myśl którego pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że odbywana jest poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, na polecenie pracodawcy, w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania. Wszystkie te cechy wystąpić muszą łącznie, a brak jednej z nich wyklucza zakwalifikowanie pracy świadczonej przez pracownika jako podróży służbowej.

Natomiast za pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów osiąganych na terytorium RP. Od dnia 3 października 2016 r. zatrudniony jest u pracodawcy, tj. Uniwersytet na podstawie umowy o pracę. Na mocy decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Wnioskodawca otrzymał/otrzyma środki finansowe przeznaczone na finansowanie w latach 2018-2019 r. udziału w programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pt.: "Mobilność Plus". Umowa pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uniwersytetem została zawarta w dniu 20 grudnia 2017 r. Wyżej wskazana umowa określała warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie "Mobilność Plus" oraz rozliczania środków finansowych przyznanych na finansowanie zagranicznego pobytu Wnioskodawcy w zagranicznym ośrodku w celu udziału w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych w ramach projektu pt.: "...". W zawartej umowie, Strony zgodnie postanowiły, że zrealizują umowę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r. poz. 2045, z późn. zm.) oraz zasadami określonymi w komunikacie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. "o ustanowieniu programu pod nazwą Mobilność Plus" (M. P. poz. 254), zmienionym komunikatem z dnia 20 grudnia 2016 r. o zamianie zasad finansowania programu pod nazwą "Mobilność Plus" (M. P. poz. 1242) i ogłoszeniem o konkursie w ramach programu pod nazwą "Mobilność Plus" - V edycja z dnia 28 grudnia 2016 r. oraz postanowieniami ww. umowy. Termin rozpoczęcia realizacji zadania strony ustaliły na dzień 1 stycznia 2018 r., a zakończenia na dzień zakończenia udziału uczestnika Programu w Programie, tj. na dzień 30 czerwca 2019 r.

Program "Mobilność Plus" został ustanowiony Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o ustanowieniu programu pod nazwą "Mobilność Plus" z dnia 26 kwietnia 2012 r. (M. P. z 2012 r. poz. 254) ogłoszonym na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Celem programu "Mobilność Plus" jest umożliwienie młodym naukowcom, zwanym dalej uczestnikami programu", udział w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych, zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika we wskazanej jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Program ma pomóc uczestnikom programu w dalszym rozwoju kariery naukowej przez zdobycie doświadczenia i wiedzy dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju. O przyznanie środków mogą ubiegać się jednostki naukowe, określone w art. 2 ust. 9 pkt a)-e) ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Środki finansowe w ramach programu przyznawane są jednostce naukowej na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw nauki, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Uczestnikowi programu ww. środki finansowe są przekazywane na podstawie umowy zawartej między jednostką naukową a uczestnikiem programu.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018 r. poz. 87) w sprawie finansowania zadań określonych w art. 5 pkt 4, 6-10b i 11a Minister rozstrzyga, w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3.

W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy, finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a i 3f (art. 26 ust. 2 cyt. ustawy). Wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy o zasadach finansowania nauki, środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe uznać należy, że wyjazd Wnioskodawcy do zagranicznego Ośrodka jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika, a otrzymywane przez Wnioskodawcę od zakładu pracy (Uniwersytetu) środki finansowe z programu "Mobilność Plus" na pokrycie kosztów utrzymania i bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży stanowią przychód ze stosunku pracy.

W konsekwencji, do otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach programu "Mobilność Plus" środków finansowych ma zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, powyższe zwolnienie obejmuje diety i inne należności wypłacone do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych świadczeń ponad limit określony w ww. rozporządzeniu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.