0113-KDIPT3.4011.402.2017.1.PP - PIT w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016 r. - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.386.2017.1.PP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 stycznia 2018 r. (data doręczenia 12 stycznia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 18 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W lipcu 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo od Naczelnika Urzędu Skarbowego w...., polegające na weryfikacji zeznania podatkowego PIT-37 za 2014 r. i 2016 r. Zaistniała sytuacja, że Wnioskodawczyni skorzystała z całości ulgi z tytułu wychowania dziecka...., urodzonego w dniu 13 października 2004 r. Ojciec dziecka, w tych samych latach rozliczył połowę ulgi prorodzinnej.

W wyroku Sądu Okręgowego w...., sygn. akt...., ustalono wykonywanie władzy rodzicielskiej nad wspólnym synem.... obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka w miejscu zamieszkania matki. Ustalono również w pkt 4 wyroku, że ojciec dziecka.... będzie widywał się z dzieckiem poza miejscem zamieszkania w każdą środę od godz. 16:00 do 19:00 oraz co drugą sobotę i niedzielę w godz. 10:30 do 19:00. Wnioskodawczyni oświadcza, że sama wychowuje syna i sprawuje nad nim pełną opiekę. Pomimo, że w wyroku Sądu, w pkt 4 przyznano ojcu rocznie ok. 725 godzin, tj. 30 dni, czyli 1/12 roku, to ani w 2014 r., ani w 2016 r., nie wykorzystywał całości widzeń. Postawa ojca do opieki nad małoletnim synem nie uległa w tych latach żadnej zmianie. Ojciec nie interesował się nauką, zainteresowaniami, dodatkowymi zajęciami, nie chodził na wywiadówki, nie chodził do lekarza i nie podawał leków. Nie brał udziału w systematycznej pracy indywidualnej w domu według otrzymanych wskazówek z poradni, z powodu objęcia syna opieką psychologiczno-pedagogiczną oraz logopedyczną od 2008 r.

Ponadto, poza płaconymi alimentami (tj. 380 zł, niezmiennie od 8 lat), nie interesowały go żadne pozostałe wydatki, które rosną wraz z wiekiem syna. Przez wszystkie lata - w tym również w 2014 r. i 2016 r., ojciec nie zabrał dziecka choć raz na wakacje (choć sam wyjeżdża ze swoją rodziną) lub chociaż na jednodniową wycieczkę. Wnioskodawczyni informowała ojca ich syna, że rozlicza się, korzystając z całości ulgi z tytułu wychowania dziecka, ponieważ dzięki temu syn co roku wyjeżdża w wakacje na obóz harcerski. Niestety egocentryzm ojca (stwierdzony w badaniu psychologicznym podczas sprawy rozwodowej) trwa nadal. W sprawie polegającej na weryfikacji zeznania podatkowego PIT-37 za 2014 r. i 2016 r., nr...., został sporządzony protokół, gdzie Wnioskodawczyni oświadczyła, że złoży wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji w niniejszej sprawie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że rozwód z ojcem Jej dziecka został orzeczony wyrokiem Sądu Okręgowego.... z dnia 23 stycznia 2009 r., w sprawie o sygn. akt..... Ww. wyrok uprawomocnił się w dniu 14 lutego 2009 r. W wyroku powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem stron...., urodzonym w dniu 13 października 2004 r. obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka przy matce (pkt 2 wyroku). Jednocześnie zasądzono od ojca na rzecz syna alimenty w kwocie po 380 zł miesięcznie (pkt 3 wyroku) oraz ustalono kontakty ojca z synem w każdą środę od godz. 16:00 do 19:00, i w co drugą sobotę i niedzielę od godz. 10:30 do godz. 19:00 (pkt 4 wyroku).

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że od orzeczenia rozwodu alimenty zasądzone na syna nie były podnoszone. Ponadto ojciec dziecka, ponad zasądzone alimenty, nie partycypował w rosnących kosztach utrzymania syna, tj. nie interesował się, czy Wnioskodawczyni ma środki na zakup niezbędnych dla dziecka leków, wyżywienia, ubrań, nie dokładał się do kosztów zajęć pozalekcyjnych, wizyt lekarskich czy wypoczynku dziecka oraz sam dziecku również nigdy nie zaproponował żadnego wspólnego wyjazdu na wypoczynek (choć sam wyjeżdża na wypoczynek wakacyjny z nową rodziną). Ojciec dziecka nie w pełni wykorzystuje również możliwość spotkań z synem. W latach 2014 i 2016 spotykał się z dzieckiem sporadycznie, a jego kontakty ograniczają się do zabrania syna jedynie do domu na klika godzin. W tym czasie nie odrabiał z nim lekcji, nie zapewniał w tym czasie rozrywki lub aktywnego spędzenia czasu. Ojciec dziecka nawet nie stara się uczestniczyć w wychowaniu syna, nie opiekuje się nim w chorobie, nie odrabia z nim lekcji, nie interesuje się jego edukacją (nie zna ocen jakie syn otrzymuje w szkole), nie dba o jego rozwój fizyczny i duchowy. Z tego powodu to na Wnioskodawczyni spoczywa codzienny obowiązek dbania o dziecko - to Ona w całości opiekuje się synem i go wychowuje. Ojciec dziecka od dnia rozwodu nie uczestniczył aktywnie w wychowywaniu ich syna. Przykładowo, Wnioskodawczyni również dodaje, że w 2012 r., gdy z ojcem dziecka ustalili, że korzystają z ulgi po połowie pod warunkiem, że ojciec nadpłatę wykorzysta na upragniony wypoczynek syna, były mąż Wnioskodawczyni zignorował to, przeznaczając uzyskany zwrot na własne potrzeby. Od tego czasu porozumienie między Wnioskodawczynią a ojcem dziecka przestało obowiązywać, w związku z czym w latach następnych skorzystała Ona z całości ulgi prorodzinnej na syna. Ponadto, za ww. lata ojciec dziecka rozliczył połowę ulgi, mimo że wiedział, że Wnioskodawczyni z niej korzysta w całości. Od orzeczenia rozwodu, tj. od 2009 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim z innym mężczyzną. Dochody Wnioskodawczyni w latach 2014 i 2016 nie przekraczały kwoty 56 000 zł.

W latach 2014 i 2016 Wnioskodawczyni osiągała dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ww. latach, w stosunku do Wnioskodawczyni nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem najmu prywatnego) ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym i ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Także w ww. latach syn Wnioskodawczyni nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w opisanej sytuacji w zeznaniach podatkowych za lata 2014 i 2016 Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016 r. Natomiast wniosek w zakresie ulgi prorodzinnej za 2014 r. zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej zwaną ustawą - od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie zaś do art. 27f ust. 4 ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Z art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682) - dalej: k.r.i.o. - dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zgodnie z art. 93 § 1 k.r.i.o., władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 k.r.i.o. - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania z ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Jak słusznie wskazuje się, nie można bowiem utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej". Należy mieć bowiem na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka. Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jak bowiem słusznie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)." Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Nią opis stanu faktycznego, w tym w szczególności, że całość obowiązków związanych z utrzymaniem i wychowaniem Jej syna spoczywa na Niej oraz biorąc pod uwagę, że ojciec dziecka poza płaceniem niewysokich alimentów i sporadycznymi widzeniami, w ogóle nie interesuje się synem (nie wie nawet jakie syn ma oceny), jak również powołane wyżej przepisy, przyjąć należy, że za 2016 r. to Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy. Gdyby bowiem przyjąć, że ulga na dziecko przysługuje za sam fakt bycia rodzicem to prawo do niej mieliby także ci rodzice, którzy prawnie posiadają taką władzę, ale faktycznie jej nie wykonują, czyli w sytuacjach analogicznych do Wnioskodawczyni. W takich wypadkach ulga nie spełniałaby swojego celu, którym jest pomoc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu. Jeszcze raz Wnioskodawczyni podkreśla, że ulga prorodzinna nie jest ulgą z tytułu bycia rodzicem. Z tego też powodu art. 27f ust. 4 ustawy podatkowej, ma zastosowanie do rodzica tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy spełnia on jednocześnie przesłankę z art. 27f ust. 1 ustawy. Z tego powodu Wnioskodawczyni uważa, że Jej interpretacja, że za 2016 r. to Jej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy, uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2016 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 29 marca 2017 r., dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej". Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)."

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, rozwód z ojcem Jej dziecka został orzeczony wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 23 stycznia 2009 r., który uprawomocnił się w dniu 14 lutego 2009 r. W wyroku powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem stron, urodzonym w dniu 13 października 2004 r. obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka przy matce. Jednocześnie zasądzono od ojca na rzecz syna alimenty w kwocie po 380 zł miesięcznie oraz ustalono kontakty ojca z synem w każdą środę od godz. 16:00 do 19:00, i w co drugą sobotę i niedzielę od godz. 10:30 do godz. 19:00. Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że od orzeczenia rozwodu alimenty zasądzone na syna nie były podnoszone. Ojciec dziecka, ponad zasądzone alimenty, nie partycypował w rosnących kosztach utrzymania syna, tj. nie interesował się, czy Wnioskodawczyni ma środki na zakup niezbędnych dla dziecka leków, wyżywienia, ubrań, nie dokładał się do kosztów zajęć pozalekcyjnych, wizyt lekarskich czy wypoczynku dziecka oraz sam dziecku również nigdy nie zaproponował żadnego wspólnego wyjazdu na wypoczynek. Ojciec dziecka nie w pełni wykorzystuje również możliwość spotkań z synem. W latach 2014 i 2016 spotykał się z dzieckiem sporadycznie, a jego kontakty ograniczają się do zabrania syna jedynie do domu na klika godzin. W tym czasie nie odrabiał z nim lekcji, nie zapewniał w tym czasie rozrywki lub aktywnego spędzenia czasu. Ojciec dziecka nawet nie stara się uczestniczyć w wychowaniu syna, nie opiekuje się nim w chorobie, nie odrabia z nim lekcji, nie interesuje się jego edukacją (nie zna ocen jakie syn otrzymuje w szkole), nie dba o jego rozwój fizyczny i duchowy. Z tego powodu to na Wnioskodawczyni spoczywa codzienny obowiązek dbania o dziecko - to Ona w całości opiekuje się synem i go wychowuje. Ojciec dziecka od dnia rozwodu nie uczestniczył aktywnie w wychowywaniu ich syna. Od orzeczenia rozwodu, tj. od 2009 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim z innym mężczyzną. Dochody Wnioskodawczyni w latach 2014 i 2016 nie przekraczały kwoty 56 000 zł. W latach 2014 i 2016 Wnioskodawczyni osiągała dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ww. latach, w stosunku do Wnioskodawczyni nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem najmu prywatnego) ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Także w ww. latach syn Wnioskodawczyni nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że skoro w 2016 r. tylko Wnioskodawczyni faktycznie wykonywała w stosunku do małoletniego syna władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to za ten rok przysługiwało Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.