0113-KDIPT3.4011.39.2017.2.SK - Pięcioletni okres w związku z opodatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2017 r. (data wpływu 27 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 kwietnia 2017 r., nr 0113 KDIPT3.4011.39.2017.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 26 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 4 maja 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 16 maja 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 11 maja 2017 r

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni przedstawiła następujące informacje dotyczące nieruchomości stanowiącej przedmiot odpłatnego zbycia nieruchomości:

Księga wieczysta nr..., zgodnie z którą jest to nieruchomość gruntowa - wpis w aktualnej księdze wieczystej (nieruchomość rolna, użytki rolne zabudowane - według aktu notarialnego z dnia sprzedaży) o powierzchni 0,0809 ha, oznaczona numerem działki 214, zabudowana budynkiem murowanym mieszkalnym o trzech izbach i komórką murowaną, nadającymi się do kapitalnego remontu, bądź rozbiórki. Nieruchomość nie stanowiła gospodarstwa rolnego w myśl art. 2 ustawy o podatku rolnym.

W dniu 4 października 2001 r. zmarł..., małżonek Wnioskodawczyni - jedyny użytkownik wieczysty nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w... prowadzi księgę wieczystą nr.... W związku z testamentem sporządzonym w dniu 28 września 2001 r. przed notariuszem...- Kancelaria Notarialna w..., Rep. A nr..., cały spadek po zmarłym... nabyła Wnioskodawczyni, co potwierdzone zostało postanowieniem Sądu Rejonowego w... I Wydział Cywilny, sygn. akt..., z dnia 18 marca 2003 r., w sprawie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym. W oparciu o powyższe, jedynym użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości stała się Wnioskodawczyni.

Na podstawie decyzji Burmistrza Gminy i Miasta Warta nr..., z dnia 28 czerwca 2011 r., przekształcono prawo użytkowania wieczystego przysługujące Wnioskodawczyni w prawo własności nieruchomości, w wyniku którego stała się ona jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości.

Z uwagi na zły stan zdrowia Wnioskodawczyni, co potwierdzone zostało orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności w stopniu znacznym wydanym na stałe (orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w... z dnia 26 marca 2015 r., nr...), wystąpiła konieczność sprawowania nad Wnioskodawczynią ciągłej opieki.

Z orzeczenia, o którym mowa powyżej wynika, że Wnioskodawczyni wymaga:

* zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie,

* korzystania z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych,

* stałej opieki innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Zły stan zdrowia Wnioskodawczyni spowodował konieczność Jej całkowitego ubezwłasnowolnienia oraz ustanowienia opiekuna prawnego... (córka Wnioskodawczyni). By móc sprawować opiekę nad schorowaną matką, córka Wnioskodawczyni zrezygnowała z życia egzystencjalnego, tj. praca, rodzina, dotychczasowe miejsce zamieszkania. Wnioskodawczyni zamieszkała w mieszkaniu swojej córki, gdzie jest zameldowana i gdzie będzie ona sprawowała nad Nią dożywotnią opiekę.

Niepełnosprawność Wnioskodawczyni spowodowała konieczność dostosowania pomieszczeń, w których przebywa i z których korzysta (pokój, łazienka, itp.), co wymagało dodatkowych nakładów finansowych. W tym celu niezbędne było zbycie posiadanej przez Wnioskodawczynię nieruchomości. Sąd Rejonowy w... III Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. akt..., wyraził zgodę opiekunowi... na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem całkowicie ubezwłasnowolnionej Wnioskodawczyni poprzez sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, jednocześnie zobowiązując opiekuna prawnego do wpłaty sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości na rachunek bankowy podopiecznej - Wnioskodawczyni - w terminie 14 dni od daty sprzedaży, co też córka Wnioskodawczyni uczyniła.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w dniu 4 sierpnia 2016 r. (akt notarialny sporządzony przed notariuszem... - Kancelaria Notarialna w... - Rep. A nr...) za kwotę 70 000 zł. Środki uzyskane ze sprzedaży zostały w całości wpłacone na rachunek bankowy Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie zbywała nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Córka Wnioskodawczyni, jako opiekun prawny, przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji o wydatku środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, każdorazowo występuje do Sądu o wyrażenie na to zgody, zaś po wydatkowaniu na wskazany cel dokonuje rozliczenia przed Sądem. Córka Wnioskodawczyni zapewnia Jej podstawowe warunki do życia, a pieniądze ze sprzedaży nieruchomości przeznaczane są na Jej potrzeby związane z Jej funkcjonowaniem, tj. łóżko rehabilitacyjne, wózek inwalidzki, prywatna fizjoterapia, itd.

Z uwagi, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, oraz fakt, że Wnioskodawczyni jako osoba ubezwłasnowolniona całkowicie z uwagi na swoją niepełnosprawność oraz niemożność samodzielnej egzystencji nie ma możliwości wydatkowania tych środków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu własnego mieszkania i ewentualnego jego remontu, córka Wnioskodawczyni uzyskała informację od organu podatkowego, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości należy opodatkować i opłacić powstałą należność, co zostało przez nią uczynione. W ocenie organu podatkowego, wydatki środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na cele związane z przystosowaniem pomieszczeń zajmowanych przez Wnioskodawczynię do Jej potrzeb egzystencjalnych w nieruchomości niebędącej Jej własnością, nie uprawniają Jej do skorzystania z ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje ulga, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wydatkami poniesionymi na cele przystosowania pomieszczeń, z których korzysta i które zajmuje oraz zamieszkuje (zatem są to Jej cele mieszkaniowe) w nieruchomości niestanowiącej Jej własności przy uwzględnieniu, że jest osobą niepełnosprawną i niezdolną do samodzielnej egzystencji, co uniemożliwia Jej nabycie nieruchomości, w której mogłaby egzystować?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, ulga mieszkaniowa, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winna zostać uwzględniona przez organ podatkowy jako zasadna w przedstawionym stanie faktycznym, a mianowicie poniesione wydatki na dostosowanie pomieszczeń zajmowanych przez zbywcę nieruchomości do Jej egzystencji w nieruchomości niestanowiącej Jej własności winny zostać uznane przez organ podatkowy jako wydatki na własne cele mieszkaniowe.

Przepis ten bowiem stanowi, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Co prawda, ustawodawca w art. 21 ust. 25 i kolejne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia katalog wydatków uprawniających do skorzystania z przedmiotowej ulgi, to w ocenie Wnioskodawczyni, sformułowanie "własne cele mieszkaniowe" nie powinno być odczytywane wyłącznie w zakresie nabyć własnych nieruchomości, czy też remontów, bądź adaptacji wyłącznie nieruchomości posiadanych na własność.

W zaprezentowanym stanie faktycznym zbywająca nieruchomość jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji, co za tym idzie niemożliwym jest by mogła nabyć nieruchomość na własność w celach mieszkaniowych. Kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości są wydatkowane na własne cele mieszkaniowe zbywcy nieruchomości, tj. dostosowanie pomieszczeń zamieszkiwanych, zajmowanych i z których korzysta zbywca nieruchomości, tak by umożliwić Jej egzystencję i godne życie.

Dodatkowo, uniemożliwienie skorzystania z ulgi opisanej w artykule wymienionym na wstępie, ograniczałoby prawo równości wobec prawa wynikającego z art. 32 Konstytucji RP, gdyż pozbawienie prawa do przedmiotowej ulgi wynikałby jedynie z faktu niezdolności do samodzielnej egzystencji, który w niniejszym przypadku przejawia się w fakcie, że osoba ta nie ma możliwości m.in. nabycia nieruchomości na własność, by w niej samodzielnie funkcjonować, co z kolei eliminowałoby równe prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie rzeczy lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w pkt 8 lit. a-c, do dnia odpłatnego zbycia upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 4 października 2001 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni - jedyny użytkownik wieczysty nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W związku z testamentem sporządzonym w dniu 28 września 2001 r. przed notariuszem, cały spadek po zmarłym nabyła Wnioskodawczyni, co potwierdzone zostało postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym. W oparciu o powyższe, jedynym użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości stała się Wnioskodawczyni.

Na podstawie decyzji Burmistrza Gminy i Miasta z dnia 28 czerwca 2011 r. przekształcono prawo użytkowania wieczystego przysługujące Wnioskodawczyni w prawo własności nieruchomości, w wyniku którego stała się ona jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dniu 4 sierpnia 2016 r. (umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego) i nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W celu ustalenia momentu nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 48 ww. ustawy - z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Najistotniejsze znaczenie w przedmiotowej sprawie ma bowiem fakt, że Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności, co oznacza, że przedmiotem przeniesienia własności nieruchomości jest prawo własności nieruchomości wraz z budynkiem, a nie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności znajdującego się na nim budynku, dla których termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się oddzielnie od daty nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i od daty wybudowania na tym gruncie budynku.

Zatem istotne znaczenie ma fakt, że Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności, przez co budynek stał się częścią składową gruntu w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego. Dlatego za datę nabycia przedmiotowej nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek, tj. w przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości jest 4 października 2001 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy - Kodeks cywilny, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem zgodnie z art. 232 ustawy - Kodeks cywilny, może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i art. 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 ww. ustawy wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako Tytuł II Księgi Drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa - za życia i na wypadek śmierci. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83, z późn. zm.). Przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności jest tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania.

Wobec powyższego, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia przedmiotowej nieruchomości, w przypadku Wnioskodawczyni, stanowi data nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, tj. 2001 r. Zatem, termin określony w tym przepisie należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego, tj. od końca 2001 r., nie zaś od końca roku, w którym miało miejsce przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Skoro zatem, nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest budynek mieszkalny nastąpiło w drodze spadku po mężu, w dacie śmierci spadkodawcy, tj. w dniu 4 października 2001 r., to odpłatne zbycie w 2016 r. przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości - nie stanowi dla Niej w ogóle źródła przychodu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem, tj. od końca 2001 r., upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, nie można w takiej sytuacji mówić - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni o zwolnieniu z opodatkowania. Aby bowiem dane świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, to musi zostać zaliczone do przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2016 r. przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości, nabytej w drodze spadku po mężu, w dacie śmierci spadkodawcy, tj. w dniu 4 października 2001 r., nie stanowi dla Niej w ogóle źródła przychodu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, tj. od końca 2001 r., upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym, odpłatne zbycie w 2016 r. przedmiotowej nieruchomości stanowi dla Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jednakże korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ podatkowy wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.