0113-KDIPT2-3.4011.958.2021.2.KS - PIT od dywidendy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dywidendy. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 stycznia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan R wspólnik w X spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Y (dalej: "Spółka") zmarł w dniu... 2018 r.w..., w Wielkiej Brytanii. Zmarły posiadał 33 udziały w kapitale zakładowym Spółki. Zmarły wspólnik był obywatelem Wielkiej Brytanii, stale zamieszkałym na terytorium ww. państwa (w...), a prawem właściwym do dziedziczenia po zmarłym zamieszkałym w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii jest prawo Zjednoczonego Królestwa.

Zmarły wspólnik pozostawił testament, w którym ustanowił osobistych przedstawicieli (executors) w osobach Państwa: M, D i P, zaś Pani M została wskazana jako jedyna spadkobierczyni (beneficiary of a will).

W poświadczeniu spadkowym (grant of probate) z dnia... 2019 r. Państwo: M, D i P zostali wymienieni jako osobiści przedstawiciele zmarłego wspólnika ustanowieni przezeń testamentem (executors).

Postanowieniem Sądu Rejonowego... z dnia... 2021 r., sygn...., Państwo M, D i P zostali ujawnieni w rejestrze przedsiębiorców jako wspólnicy Spółki uprawnieni łącznie do 33 udziałów należących wcześniej do zmarłego wspólnika R. Ww. wpis został dokonany w wykonaniu postanowienia Sądu Okręgowego... z dnia... 2021 r., sygn. akt..., w uzasadnieniu którego Sąd Okręgowy uznał, iż pozycję wykonawców testamentu (executors) i zakres przysługujących im praw do majątku spadkowego należało oceniać według prawa angielskiego. Stąd też wykonawcom testamentu - powiernikom przysługuje prawo własności w stosunku do udziałów w Spółce, zgodnie z prawem angielskim - prawem spadku.

Ww. wspólnicy, na podstawie przepisu art. 184 § 1 k.s.h. wskazali Panią M jako wspólnego przedstawiciela do wykonywania swoich praw w spółce z 33 udziałów.

Osobiści przedstawiciele zmarłego wspólnika (executors) do dnia dzisiejszego nie dokonali przeniesienia majątku spadkowego, w tym udziałów w Spółce, na rzecz Pani M jako jedynej spadkobierczyni (beneficiary) ustanowionej testamentem.

Wszyscy ww. wspólnicy są obywatelami Wielkiej Brytanii oraz rezydentami ww. Państwa w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, co wykazali przedstawiając stosowne certyfikaty rezydencji podatkowej.

Wspólnicy są uprawnieni do udziału w zysku wynikającego z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonego do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę o podziale zysku za rok obrotowy 2020 pomiędzy wspólników na posiedzeniu Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, które odbyło się w terminie ustawowym, tj. dnia... 2021 r.

Spółka jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dywidendy wypłacanej wspólnikom. Wypłata dywidendy z ww. tytułu jest możliwa w następujący sposób:

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że zgodnie z przepisem paragrafu 55 ust. 1 pkt xi angielskiej ustawy o zarządzie majątkiem spadkowym z 1925 r. (Administration of Estates Act 1925) osobisty przedstawiciel (personal representative) oznacza wykonawcę testamentu pierwotnego albo wtórnego lub tymczasowego administratora zmarłego, a w odniesieniu do wszelkiej odpowiedzialności za zapłatę podatku od spadku obejmuje także każdą osobę, która obejmuje w posiadanie lub ingeruje w majątek zmarłego bez upoważnienia osobistych przedstawicieli lub sądu, a "wykonawca" oznacza także osobę uznaną za wykonawcę testamentu w odniesieniu do gruntów oddanych w zarząd powierniczy ("Personal representative" means the executor, original or by representation, or administrator for the time being of a deceased person, and as regards any liability for the payment oj death duties includes any person who takes possession of or intermeddles with the property of a deceased person without the authority of the personal representatives or the court, and "executor" includes a person deemed to be appointea executor as respects settled land). Stąd też osobisty przedstawiciel wskazany przez spadkodawcę w treści testamentu jako osoba powołana do zarządu majątkiem spadkowym określany jest mianem "executor").

Prawo angielskie rozróżnia pojęcia beneficiary od pojęcia heir (heir-at-law), gdzie heir to osoba uprawniona do majątku spadkowego na podstawie ustawy w razie niepozostawienia przez spadkodawcę testamentu, a beneficiary to osoba wskazana jako przyszły nabywca mienia spadkowego w testamencie. W prawie angielskim spadkobiercy nie nabywają składników spadku z chwilą otwarcia spadku. Po śmierci spadkodawcy właścicielami majątku spadkowego stają się osobiści przedstawiciele spadkodawcy (personal representatives), którzy po zaspokojeniu długów spadkowych na zasadach określonych w testamencie maja na podstawie umowy przenieść pozostałe po zaspokojeniu długów składniki spadku na spadkobierców (beneficiaries).

W stanie faktycznym opisanym we wniosku zmarły wspólnik Pan R wskazał w testamencie jako spadkobierczynię (beneficiary) wyłącznie Panią M. Tym samym Pani M jest jedyną spadkobierczynią (beneficiary of a will), która na podstawie testamentu nabędzie udziały w Spółce po przeniesieniu na nią ich własności przez osobistych przedstawicieli.

Jednocześnie Pani M została wskazana w treści testamentu jako jeden z trzech osobistych przedstawicieli spadkodawcy. Jej status został potwierdzony przez sąd w poświadczeniu spadkowym (Grant of Probate).

Poświadczenie spadkowe (grant of probate) jest nazwą dokumentu urzędowego wystawianego przez właściwy miejscowo organ wskazany przepisem art. 105 Senior Courts Act 1981, poświadczającego ważność testamentu oraz wskazującego wykonawców testamentu powołanych do zarządu majątkiem spadkowym zmarłego

(https://www.gov.uk/applving-for-probate/print, por. też: B. Sloan, Borowski's Law of Succession, Oxford 2002, s. 358-359).

W stanie faktycznym opisanym we wniosku, w poświadczeniu spadkowym (grant of probate) z... 2019 r. wystawionym przez Okręgowy Rejestr Zaświadczeń Spadkowych Wysokiego Trybunału Anglii i Walii Państwo: M, D i P zostali wymienieni jako osobiści przedstawiciele zmarłego wspólnika Pana R ustanowieni przezeń testamentem, czyli z języka angielskiego: "executors", powołani do zarządu majątkiem spadkowym zmarłego.

Stosownie do paragrafu 35 ust. 1 angielskiej ustawy o powiernikach z 2000 r. (Trustee Act 2000), osobisty przedstawiciel zmarłego podlega przepisom tej ustawy na tych samych zasadach jak powiernik działający na rzecz beneficjariuszy trustu ("Subject to the following provisions of this section, this Act applies in relation to a personal representative administering an estate according to the law as it applies to a trustee carrying out a trust for beneficiaries").

Zgodnie z paragrafem 55 ust. 1 pkt xi angielskiej ustawy o zarządzie majątkiem spadkowym z 9 kwietnia 1925 r., tj. Administration of Estates Act 1925 (httd://www.legislation.gov.uk/ukpga/Geo5/15-16/23/contents), wykonawca testamentu (executor) jest osobistym przedstawicielem zmarłego (personal representative) powołanym w testamencie (B. Sloan, Borowski's Law of Succession, Oxford 2002, s. 346).

Wykonawca testamentu (executor) jest zatem osobistym przedstawicielem zmarłego (personal representative) ustanowionym przezeń w treści testamentu, do którego stosuje się przepisy angielskiej ustawy o powiernikach z 2000 r.

Executor jako osobisty przedstawiciel zmarłego nie działa w imieniu zmarłego, ani w imieniu osób uposażonych w testamencie. Executor w chwili śmierci spadkodawcy staje się automatycznie osobiście uprawniony do majątku spadkodawcy jako właściciel powierniczy (B. Sloan, jw., s. 364).

Stosownie do przepisu paragrafu 1 (3) ustawy o zarządzie majątkiem spadkowym osobisty przedstawiciel jest przedstawicielem zmarłego odnośnie do jego majątku nieruchomego, do którego zmarły był uprawniony na podstawie tytułu, który nie wygasa po jego śmierci, jak również odnośnie do jego majątku osobistego ("The personal representatives shall be the representative of thc deceased in rcgard to his real estate to which he was entitled for an interest not ceasing on his death as well as in regard to his personal estate").

Zgodnie z przepisem paragrafu 8 (1) ww. ustawy, jeśli poświadczenie spadkowe zostało udzielone jednej lub kilku osobom wymienionym jako wykonawcy testamentu (executors), niezależnie od tego, czy dla innych osób lub innej osobie zostało zastrzeżone uprawnienie do wystąpienia o potwierdzenie statusu wykonawcy, wszystkie uprawnienia, które zgodnie z prawem przysługują osobistemu przedstawicielowi mogą być wykonywane do czasu gdy nie zostanie postanowione inaczej przez potwierdzonego wykonawcę lub wykonawców testamentu i są tak samo skuteczne, jak gdyby współuczestniczyły w ich wykonywaniu wszystkie osoby wymienione jako wykonawcy testamentu ("Where probate is granted to one or some of two or morę persons named as executors, whether or not power is reserved to the others or other to prove, all the powers which are by law conferred on the personal representative may be exercised by the proving executor or executors for the time being and shall be as effectual as if all the persons named as executors had concurred therein").

Jednocześnie prawo angielskie nie prowadzi do powstania nowego rodzaju prawa nieznanego prawu polskiemu. Treść praw udziałowych w polskiej spółce z o.o. określa prawo polskie. Prawo angielskie jako statut spadkowy określa wyłącznie normę, zgodnie z którą w chwili śmieci spadkodawcy udziały nabywane są przez wykonawców testamentu, którzy uzyskują status wspólnika, a następnie, po zaspokojeniu długów spadkowych, w drodze odrębnej umowy przenoszą prawa udziałowe na spadkobierców.

Zgodnie z zasadą wyrażoną przez TSUE w wyroku w sprawie C-218/16, prawo polskie powinno było uznać tę konstrukcję, w konsekwencji czego sąd polski ujawnił w rejestrze przedsiębiorców Panią M oraz Panów: D i P będących wykonawcami angielskiego testamentu wobec uzyskania przez nich statusu wspólników spółki łącznie dysponujących 33 udziałami należącymi wcześniej do zmarłego wspólnika.

Prawem właściwym dla ogółu spraw dotyczących spadku jest prawo spadkowe Zjednoczonego Królestwa, a to: Wills Act 1837 (http://www.legislation.gov.uk/ukpga/Will4andlVict/7Z26/contents) oraz ustawa o zarządzie majątkiem spadkowym z dnia 9 kwietnia 1925 r., tj. Administration of Estates Act 1925 (http://www.legislation.gov.uk/ukpga/Geo5/15-16/23/contents).

Stosownie do przepisów ww. aktów prawnych, spadkodawca może rozporządzić w testamencie całym swoim majątkiem (art. 3 Wills Act). Spadkodawca powołuje w testamencie wykonawców testamentu.

Ponadto spadkodawca wskazuje w treści testamentu spadkobierców (beneficaries of a will). Executors działających jako osobiści przedstawiciele zmarłego wyznaczeni testamentem płacą długi oraz zobowiązania obciążające majątek spadkowy, a pozostałe aktywa przenoszą na rzecz spadkobierców wymienionych w testamencie na podstawie odrębnej umowy (B. Sloan, Borowski's Law oj Succession, Oxford 2002. ss. 376-377).

Prawa i obowiązki osobistych przedstawicieli zmarłego wskazanych w testamencie regulują przepisy ustawy o zarządzie majątkiem spadkowym z dnia 9 kwietnia 1925 r., tj. Administration of Estates Act 1925 (http://www.legislation.gov.uk/ukpga/Geo5/15-16/23/contents). Podstawowym obowiązkiem osobistych przedstawicieli jest zgromadzić i zarządzać majątkiem spadkowym zmarłego, spłacić długi oraz przenieść pozostałe aktywa na rzecz spadkobierców (beneficiaries) wymienionych w testamencie (B. Sloan, Borowski's Law of Succession, Oxford 2002, ss. 365-378).

Stosownie do przepisu paragrafu 1 (3) ustawy o zarządzie majątkiem spadkowym, osobisty przedstawiciel jest przedstawicielem zmarłego odnośnie do jego majątku nieruchomego, do którego zmarły był uprawniony na podstawie tytułu, który nie wygasa po jego śmierci, jak również odnośnie do jego majątku osobistego. Przysługują mu zatem wszystkie uprawnienia wobec majątku spadkowego zmarłego, jakie przysługiwały zmarłemu spadkodawcy.

Spadkobierca wskazany w testamencie (beneficiary) nie posiada żadnego tytułu prawnego do majątku spadkowego do czasu przeniesienia na niego tego majątku przez osobistych przedstawicieli (B. Sloan, Borowski's Law of Succession, Oxford 2002, s. 379).

Pani M została wskazana jako jedyna spadkobierczyni (beneficiary) w testamencie Pana R. Executors ustanowieni przezeń w treści testamentu nie przenieśli na nią żadnych praw wchodzących w skład spadku, w tym z tytułu 33 udziałów w Spółce do dnia dzisiejszego. Wobec powyższego, Pani M nie posiada z tytułu dziedziczenia żadnych praw ani obowiązków do 33 udziałów w Spółce do dnia dzisiejszego.

Majątek spadkowy zarządzany przez osobistych przedstawicieli stanowi własność tychże osobistych przedstawicieli (tak: B. Sloan, Borowskis Law of Succession, Oxford 2002, s. 379). Osobami uprawnionymi do dywidend przypadających na 33 udziały w Spółce są zatem Państwo: M, D i P wymienieni jako osobiści przedstawiciele zmarłego wspólnika ustanowieni przezeń testamentem (executors).

Posiadaczami rachunku bankowego umiejscowionego w banku w Wielkiej Brytanii i wskazanego jako należący do majątku spadkowego (the estate od deceased person) są wszyscy osobiści przedstawiciele (executors) powołani testamentem zmarłego wspólnika;

Wedle Spółki wszyscy osobiści przedstawiciele (executors) powołani testamentem zmarłego wspólnika są uprawnieni do rozporządzania środkami na tymże rachunku. Spółce nie jest jednakże znana szczegółowa treść umowy rachunku bankowego.

Wedle ustaleń Spółki osobiści przedstawiciele (executors) powołani testamentem zmarłego wspólnika są odpowiedzialni za zapłatę podatku od przychodu z tytułu dywidendy. Jeżeli jest kilku osobistych przedstawicieli powinni oni wskazać jednego spośród siebie do załatwiania spraw podatkowych, co nie zwalnia ich od odpowiedzialności za zapłatę podatku (https://www.gov.uk/trusts-taxes/trustees-tax-responsibilities). Spółce nie są jednak znane szczegółowe ustalenia pomiędzy osobistymi przedstawicielami zmarłego wspólnika.

Spółka wypłaci dywidendę w sposób wyznaczony przez Panią M spośród czterech możliwych sposobów wypłaty dywidendy opisanych we wniosku.

Zgodnie z przepisem art. 184 § 1 k.s.h., współuprawnieni z udziałów wykonują swoje prawa w spółce przez wspólnego przedstawiciela. Państwo M, D i P zostali ujawnieni w rejestrze przedsiębiorców jako wspólnicy Spółki uprawnieni łącznie do 33 udziałów.

Wobec powyższego, na podstawie na przepisu art. 184 § 1 k.s.h., wskazali oni Panią M jako wspólnego przedstawiciela do wykonywania swoich praw z 33 udziałów. Tym samym to Pani M jest osobą uprawnioną do wyznaczenia Spółce sposobu wypłaty dywidendy przypadającej z 33 udziałów w Spółce poprzez wskazanie komu (na czyj rachunek) należy ją wypłacić i w jakiej części. Decyzja Pani M jest dla Spółki wiążąca.

Termin wypłaty 33% dywidendy ustalony uchwałą Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników upłynął... 2021 r. Spółka została zawiadomiona w... 2021 r. o utworzeniu rachunku bankowego umiejscowionego w Wielkiej Brytanii wspólnego dla wykonawców testamentu (executors) oraz poinformowana o decyzji, aby wypłata dywidendy przypadającej na 33 udziały należące wcześniej do zmarłego wspólnika nastąpiła w całości na ww. rachunek bankowy. Spółka przelała na wyżej wskazany rachunek bankowy dywidendę pomniejszoną z ostrożności o zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

Osobiści przedstawiciele, o których mowa we wniosku nie prowadzą działalności gospodarczej w Polsce.

Wypłacona przez Spółkę w 2021 r. dywidenda na rzecz wspólników nie przekroczyła kwoty 2 000 000 zł. Wypłacona dywidenda nie przekroczyła kwoty 2 000 000 zł w odniesieniu do każdego ze wspólników łącznie, jak i w odniesieniu do łącznej kwoty dywidendy przypadającej na 33 udziały należące wcześniej do zmarłego wspólnika.

Ponadto mając na uwadze zmiany, jakie miały miejsce w stanie faktycznym sprawy w okresie pomiędzy złożeniem wniosku, a wezwaniem Organu do jego uzupełnienia, Spółka podaje, że wypłata dywidendy z ww. tytułu jest możliwa w następujący sposób:

Spółka została zawiadomiona... 2021 r. o utworzeniu rachunku bankowego umiejscowionego w Wielkiej Brytanii wspólnego dla wykonawców testamentu (executors) oraz poinformowana o decyzji, aby wypłata dywidendy przypadającej na 33 udziały należące wcześniej do zmarłego wspólnika nastąpiła w całości na ww. rachunek bankowy. Spółka przelała na wyżej wskazany rachunek bankowy dywidendę pomniejszoną z ostrożności o zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

Pytania

1. Czy Spółka powinna w każdym wypadku pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dywidendy przypadającej na 33 udziały po zmarłym wspólniku R w wysokości 10%?

2. Czy Spółka powinna wskazać w informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1R) wyłącznie Panią M jako odbiorcę należności oraz przesłać ww. informację wyłącznie Pani M jako podatnikowi zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z dywidendy należnej od 33 udziałów po zmarłym wspólniku R?

3. Czy Spółka powinna wskazać w informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1R) Państwa: M, D i P jako odbiorców należności oraz przesłać ww. informację wszystkim lub niektórym z ww. jako podatnikom zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z dywidendy należnej od 33 udziałów po zmarłym wspólniku R w razie wypłaty dywidendy na rachunki bankowe wszystkich lub niektórych z ww., w zależności od ich wyboru?

4. Kogo Spółka powinna wskazać w informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1R) jako odbiorcę należności oraz komu przesłać ww. informację jako podatnikowi zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z dywidendy należnej od 33 udziałów po zmarłym wspólniku R w razie wypłaty dywidendy na rachunek bankowy umiejscowiony w banku w Wielkiej Brytanii i wskazany jako rachunek wykonawców testamentu (executors)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Spółka powinna w każdym wypadku pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dywidendy przypadającej na 33 udziały po zmarłym wspólniku R w wysokości 10%.

Zgodnie z przepisem art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Stosownie jednak do przepisu art. 10 ust. 2 lit. b Konwencji pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, dywidendy mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty dywidend brutto.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego z ww. tytułu obowiązanym do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy (art. 41 ust. ust. 4 i 4aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Osobami uprawnionymi do dywidendy są w każdym wypadku Państwo: M, P i D z tytułu posiadania 33% udziałów w Spółce we wspólności łącznej. Wszyscy ww. wspólnicy mają miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Tym samym zryczałtowany podatek od dywidendy ustalony zgodnie z przepisem art. 10 Konwencji wynosi w każdym wypadku 10% i w takiej wysokości powinien zostać pobrany przez Spółkę jako płatnika.

Ad 2-4

Stosownie do przepisu art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik jest obowiązany przesłać podatnikom będącym osobami fizycznymi nie mającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru tj. informacje o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1R).

Zdaniem Spółki, jest Ona zobowiązana do przesłania ww. informacji temu ze wspólników współuprawnionych łącznie do 33 udziałów w Spółce, na czyj rachunek bankowy zostanie faktycznie przelana dywidenda, w każdym z rozważanych stanów faktycznych. Odbiorcą należności będzie bowiem ten wspólnik, który faktycznie otrzyma całość lub część dywidendy wypłaconej w wykonaniu praw wynikających z 33 udziałów w Spółce.

Z kolei w wypadku wskazania przez wspólników rachunku bankowego umiejscowionego w banku w Wielkiej Brytanii i utworzonego dla wykonawców testamentu (executors), informację na formularzu IFT-1R należy przesłać wszystkim wspólnikom współuprawnionym łącznie do 33 udziałów w Spółce, gdyż również w tym wypadku będą oni odbiorcami należności z tytułu dywidendy w świetle przywołanych przepisów prawa podatkowego oraz z tytułu posiadania statusu wspólnika Spółki współuprawnionego łącznie do 33 udziałów w Spółce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie "źródła". Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, stosownie do art. 3 ust. 2d ww. ustawy:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne.

Natomiast jak wynika z treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy.

Sposób opodatkowania dywidendy reguluje art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, że:

Od uzyskanych dochodów (przychodów) m.in. z dywidend pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jak stanowi art. 41 ust. 4aa ww. ustawy:

Przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 analizowanej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie należy zauważyć, że w przypadku wypłaty dywidendy, istotnym jest uzyskanie przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego miejsce zamieszkania wspólników (osobistych przedstawicieli zmarłego wspólnika) dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii na dzień dokonania wypłaty.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Powyższe oznacza, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Ponieważ jak wynika z wniosku, Spółka posiada certyfikaty rezydencji potwierdzające miejsce zamieszkania wspólników (osobistych przedstawicieli zmarłego wspólnika) dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, do dochodów uzyskiwanych przez nich, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajduje Konwencja podpisana dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840; dalej: "Konwencja"), która to Konwencja została zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. ("Konwencję MLI").

Zgodnie z art. 10 ust. 1 Konwencji:

Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, w świetle art. 10 ust. 2 Konwencji (który nie dotyczy opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane), takie dywidendy:

W myśl art. 10 ust. 4 Konwencji:

Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność poprzez zakład w nim położony i gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstaje dywidenda jest Polska, natomiast Wielka Brytania jest drugim Umawiającym się Państwem, ponieważ to właśnie w Wielkiej Brytanii wspólnicy (osobiści przedstawiciele zmarłego wspólnika) mają miejsce zamieszkania udokumentowane certyfikatem rezydencji. Przy czym zgodnie z art. 10 ust. 3 Konwencji:

Pod pojęciem "dywidendy"- należy rozumieć dochód z udziałów (akcji) lub innych praw do udziału w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa Umawiającego się Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z udziałów (akcji) i obejmuje również każdy dochód, który według prawa Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest traktowany jak dywidenda lub dystrybucja dokonywana przez spółkę.

Z postanowień przywołanej Konwencji wynika jasno, że dywidenda wypłacona przez spółkę z siedzibą w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii - jeżeli podatnik otrzymujący dywidendę ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, ale oprócz tego może podlegać opodatkowaniu w Polsce. Przy czym zwrotu "mogą być opodatkowane" użytego w art. 10 ust. 2 przedmiotowej Konwencji nie należy rozumieć w ten sposób, że podatnik może sobie wybrać państwo, w którym opodatkuje dywidendę. Pojęcie to oznacza, że Konwencja przyznaje prawo do opodatkowania dywidendy nie tylko Państwu, w którym miejsce zamieszkania lub siedzibę ma osoba otrzymująca dywidendę, bowiem polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie, ale również Państwu, w którym siedzibę ma spółka wypłacająca dywidendę, jeśli prawo wewnętrzne tego państwa przewiduje opodatkowanie dywidendy. W ww. przepisie nie ustanowiono bowiem zapisu, że dywidendy podlegają opodatkowaniu "tylko w tym drugim Państwie". Oznacza to, że dywidendy mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w Państwie siedziby spółki, jak i Państwie, w którym ma miejsce zamieszkania podatnik otrzymujący dywidendę. Kwestia eliminowania podwójnego opodatkowania jest możliwa dzięki zastosowaniu właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, skoro wspólnicy nie wykonują w Polsce działalności poprzez zakład tu położony i skoro ich udział w Spółce faktycznie nie wiążą się z działalnością takiego zakładu w Polsce, to w przedmiotowej sprawie, do dywidend wypłacanych przez Spółkę wspólnikom (osobistym przedstawicielom zmarłego wspólnika), zgodnie z powołanym powyżej art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwe jest zastosowanie stawki podatku wynikającej z Konwencji (tj. podatek pobrany przez Spółkę jako płatnika od dywidendy nie może przekroczyć 10% kwoty dywidendy brutto).

Należy jednak zastrzec, że zgodnie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli łączna kwota dokonanych temu samemu podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a przekracza w roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł, płatnik jest obowiązany pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, stosując stawki podatku określone w art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł, z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto na podstawie art. 41 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli nie można ustalić wysokości łącznej kwoty dokonanych podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych podatnikowi do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a, domniemywa się, że przekroczyła ona kwotę, o której mowa w ust. 12.

Powołany przepis art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi więc ogólnie o łącznej kwocie dokonanych temu samemu podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych m.in. w art. 30a ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że pod uwagę powinny być brane wszystkie tego rodzaju wypłaty/świadczenia, w tym również wypłaty z tytułu należności, które na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Zatem, jeśli łączny przychód któregokolwiek ze wspólników (osobistych przedstawicieli zmarłego wspólnika) osiągnięty z wymienionych w tym przepisie tytułów, przekroczy w roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł, to Spółka jako płatnik zobowiązana będzie do zastosowania wobec tego wspólnika 19% stawki podatku dochodowego od osób fizycznych, nie zaś wynikającej z Konwencji 10% stawki podatku.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do pytań 2-4 należy wyjaśnić, że zgodnie ze opisanym we wniosku stanem faktycznym, aktualnie współwłaścicielami udziałów w spółce są trzy osoby - przedstawiciele spadkodawcy (personal representatives). Te trzy osoby zostały ujawnione w rejestrze przedsiębiorców jako wspólnicy Spółki uprawnieni łącznie do 33 udziałów należących wcześniej do zmarłego wspólnika.

Przy czym wykonywanie praw w Spółce przez wspólnego przedstawiciela w rozumieniu art. 184 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm.) nie zmienia w żaden sposób współwłasności w posiadanych udziałach i w związku z tym Państwa obowiązków jako podmiotu zobowiązanego do wystawienia informacji IFT-1R.

Nie zmienia tego również sposób technicznego przekazania dywidendy - tj. niezależnie, którym ze wskazanych we wniosku sposobów, nastąpi jej przekazanie - uprawnionymi do jej otrzymania są wszyscy współudziałowcy i to każdemu z nich Spółka powinna wystawić informację IFT-1R na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym nieprawidłowe jest Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2-4.

Dodatkowe informacje

Interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Państwa i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Państwa, nie dotyczy wspólników Spółki.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Państwa do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).