0113-KDIPT2-3.4011.778.2022.2.GG - Zwrot wydatków na używanie samochodu prywatnego do celów służbowych jako przychód na gruncie PIT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 26 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych używania pojazdów prywatnych do celów służbowych. Uzupełnił Pan wniosek w odpowiedzi na wezwanie pismem z 21 grudnia 2022 r. (data wpływu 28 grudnia 2022 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca jest pracownikiem.... S.A. z siedzibą w..... na stanowisku kontroler poboru energii elektrycznej (inkasent).

Wnioskodawca zawarł umowę o pracę z............ SA.... (poprzednikiem prawnym.... SA) w dniu..

Miejsce wykonywania pracy w Umowie określono jako:.

Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należy: kontrola układów pomiarowych i odczyty wskazań liczników.

W ramach obowiązków Wnioskodawca ma przydzielone do kontroli liczniki indywidualnych odbiorców, liczniki firmowe, liczniki z innego obrotu energią, liczniki na mikroinstalacje usytuowane w różnych miejscowościach, położnych od kilkunastu do kilkudziesięciu k.m. od miejsca zatrudnienia.

Odczyty wykonywane są praktycznie każdego dnia miesiąca.

Wnioskodawca zawarł z Pracodawcą w dniu..... r. Umowę o używanie samochodu prywatnego (samochód marki..... nr rej....o pojemności silnika.... cm³ do celów służbowych w ramach jazd lokalnych).

Miesięczny limit k.m. jest ustalony na 300 km

Na podstawie § 3 ust. 1 zwrot kosztów samochodu do celów służbowych następuje według stawek określonych w odpowiednich przepisach, a w szczególności rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Pracownikowi więc przysługuje miesięczny ryczałt w wysokości ok 250 zł 74 gr, który zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami obejmuje używanie samochodu prywatnego dla celów służbowych na terenie miejscowości.... -...

Zgodnie z § 4 Umowy jw. Pracodawca obowiązany jest zwrócić Pracownikowi koszty (jw.) w następnym miesiącu kalendarzowym w terminie wypłaty wynagrodzenia. Zwrotu dokonuje na podstawie pisemnego oświadczenia pracownika.

Pracownik wystawia oświadczenie na koniec miesiąca kalendarzowego (do 4 dni po zakończeniu miesiąca kalendarzowego). Oświadczenie obejmuje także jazdy pozalokalne (poza teren stałego miejsca zatrudnienia, tj.....-....) ze wskazaniem miejscowości, do których pracownik pojechał, liczby k.m. na dojazd i powrót, stawki za k.m. kwotę stanowiącą iloczyn k.m. x stawka oraz numery książek odczytywanych.

W podsumowaniu kwoty za cały miesiąc z powyższego tytułu, pracownik dolicza kwotę ryczałtu za jazdę lokalną, tj. ok 300 zł.

Kwota ryczałtu (300 zł) może ulec zmianie w razie nieobecności pracownika w pracy, tj. zgodnie z § 4 ust. 2 zostaje zmniejszona o 1/22 za każdy dzień roboczy nieobecności pracownika w miejscu pracy z powodu choroby, urlopu lub innej nieobecności oraz podróży służbowej trwającej co najmniej 8 godzin.

Pracodawca wypłaca zatem pracownikowi ryczałt miesięczny (250 zł 74 gr) za używanie samochodu pracownika za jazdy lokalne (.... -...) oraz zwraca pracowników i koszty przejazdu samochodem prywatnym wykorzystywanym w celu wykonywania Jego pracy poza miastem....-.... (dojazd do miejscowości położonych od kilku do kilkudziesięciu k.m. poza miasto... -...), na podstawie wniosku i oświadczenia pracownika (w którym pracownik wyszczególnia miejscowości wraz z danymi odczytów z liczników, liczbę przejechanych k.m. i kwotę należną obliczoną według stawki jak w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy).

Przejazdy pracownika do punktów odczytów liczników nie są podróżą służbowy w rozumieniu art. 77⁵ Kodeksu pracy.

Pracodawca zwraca pracownikowi koszty ww. przejazdów co do jazd lokalnych (ryczałt) i poza lokalnych, jednocześnie traktując zwrot tych kosztów jako dodatkowy przychód pracownika i odpłatne świadczenie pieniężne.

Pytanie

Czy zwrot przez pracodawcę pracownikowi wydatków (kosztów) przejazdu samochodem prywatnym (pracownika) wykorzystywanym w celu wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych stanowi przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Pracownik nie zgadza się z interpretacją przychodu, której dokonuje Pracodawca jako, że zwrot kosztów korzystania przez pracownika z samochodu prywatnego dla celów pracodawcy winien być neutralny podatkowo, albowiem pracownik nie uzyskuje żadnej realnej korzyści majątkowej, a jedynie zwrot kosztów, jakie poniósł używając swojego prywatnego samochodu do celów służbowych. Zwrot kosztów używania samochodu prywatnego nie stanowi dla pracownika w opisanym we wniosku zdarzeniu "korzyści", a jedynie rekompensatę kosztów, których pracownik nie poniósłby, gdyby nie wyraźne działanie w interesie pracodawcy. Zatem zwrot taki nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Taki zwrot kosztów przez pracodawcę nie rodzi po stronie pracownika żadnej korzyści majątkowej. Należności wypłacane pracownikowi tytułem zwrotu ponoszonych przez niego wydatków nie zwiększają jego majątku. Stanowią tylko wyrównanie wydatków ponoszonych przez pracownika w celu realizacji jego obowiązków pracowniczych (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 223/21).

Do ponoszenia kosztów związanych ze świadczeniem pracy przez pracownika zasadniczo zobowiązany jest pracodawca. W opisanym we wniosku zdarzeniu to pracownik, używając swoich prywatnych pojazdów na cele pracodawcy, w istocie dokonuje świadczenia na rzecz pracodawcy. Zwrot kosztów otrzymany za to świadczenie nie jest zatem dla pracownika wypłatą pieniężną, świadczeniem w naturze czy też ich ekwiwalentem w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: "Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".

Przede wszystkim podkreśla Pan, że dokonanie przez Pracodawcę zwrotu kosztów przejazdu nie mieści się w żadnej kategorii kryteriów art. 12 ust. 1 u.o.p.d.o.f. To pracownik bowiem w istocie dokonuje świadczenia na rzecz pracodawcy, który zamiast zapewnić pracownikowi samochód celem wykonania obowiązków pracowniczych, wyrównuje wydatki ponoszone przez pracownika w celu realizacji jego obowiązków pracowniczych.

Podkreślenia wymaga, że za sam odczyt i wykonywaną w związku z tym pracę pracownik otrzymuje wynagrodzenie ustalone w umowie o pracę.

Natomiast pracodawca, skoro nie zapewnia pracownikowi samochodu służbowego, zwraca pracownikowi poniesione już przez pracownika koszty przejazdu własnym prywatnym samochodem do miejsc usytuowanych w rejonie energetycznym...

Skoro zatem dochodzi do zwrotu poniesionych kosztów, nie ma mowy, w Pana ocenie, o uzyskanej z tytułu zwrotu korzyści majątkowej - bilans bowiem kosztu i zwrotu tych kosztów wyrównuje się i wynosi 0 zł.

Traktowanie natomiast tej kwoty zwrotu jako dodatkowego przychodu pracownika ze stosunku pracy, powoduje w istocie ujemny bilans dla Pracownika, który nie tylko, że poniósł koszt paliwa, eksploatacji samochodu (co przyspiesza jego zniżkę wartości z uwagi na zwiększony przebieg, wymaga ponoszenia częstszych napraw serwisowych), ale także jeszcze dodatkowo od pracownika pobierana jest z tego tytułu zaliczka na podatek dochodowy, a nadto przez doliczenie kwoty zwrotów kosztów do przychodu przekracza On próg podatkowy, czego konsekwencja jest opłacanie wyższego podatku dochodowego.

Przychód pracownika co do zasady powinien doprowadzić do zmian w kapitale własnym jednostki. W tym wypadku natomiast taka sytuacja nie występuje, bowiem nie można mówić o jakiejkolwiek zmianie w kapitale własnym pracownika. Nadto pracownik dojeżdżając do miejsc odczytów liczników nie wykonuje zadań własnych, ale zadania Pracodawcy.

Zwraca Pan uwagę, że aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych podtrzymuje przywołaną wyżej interpretację przychodu uznając, iż (...) świadczenie poniesione w interesie pracodawcy, to jemu przynosi konkretna i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej przez pracownika pracy.

Ponadto obowiązek zapewnienie prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego czy kosztem zużycia energii elektrycznej.

Ten obowiązek należy i trzeba odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy.

Skoro więc prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika użycia samochodu prywatnego to finansowanie ww. kosztów przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i rzetelna. Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 13 lipca 2021 r., w sprawie I SA/Gd 425/21 uznał, iż także kwoty ryczałtowego zwrotu wydatków za używanie przez pracowników prywatnych samochodów osobowych do celów służbowych nie stanowią przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

Dlatego też, w ocenie podatnika, zwrot przez pracodawcę poniesionych przez pracownika kosztów przejazdu samochodem prywatnym wykorzystywanym w celu wykonywaniu przez pracownika pracy nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.o.f.

Podatnik jest polskim rezydentem podatkowym.

Wniosek o interpretację dotyczy roku podatkowego 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on od pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 919 z późn. zm.):

Na podstawie umów cywilnoprawnych mogą być używane, do celów służbowych, samochody osobowe, motocykle i motorowery niebędące własnością pracodawcy.

Natomiast § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) stanowi, że:

Zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej "pojazdami do celów służbowych", następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Wobec powyższego, kwota przedmiotowego zwrotu wydatków za jazdy lokalne stanowi dodatkowe świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy.

Dokonując oceny stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku, wyjaśnić należy, że ustawodawca definiując na potrzeby ustawy pojęcie przychodu w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał rozróżnienia pieniędzy i wartości pieniężnych od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyodrębniając pojęcie nieodpłatnych świadczeń od pieniędzy uznał tym samym, że nieodpłatne świadczenia muszą mieć postać niepieniężną. Stanowisko to potwierdza również brzmienie art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, w których to regulacjach ustawodawca wskazuje sposób ustalania wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, Trybunał orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane w ten sposób, że inne nieodpłatne świadczenie oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji.

Wyrok ten dotyczył zatem wyłącznie świadczeń nieodpłatnych, dlatego też nie może mieć zastosowania do świadczeń pieniężnych. Należy bowiem zwrócić uwagę, że orzeczenie to zapadło na wniosek o zbadanie zgodności z art. 2 i art. 217 Konstytucji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b) w zakresie, w jakim przewidują opodatkowanie wszelkich świadczeń:

- które pracownik może potencjalnie otrzymać w związku z pozostawaniem w stosunku pracy,

- które są ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez pracodawcę,

- których wartości nie da się wyliczyć w zgodzie z metodologią wskazaną w wymienionej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosowanie tez zawartych w tym wyroku do świadczeń o charakterze pieniężnym otrzymywanych przez pracownika, a więc również do zwrotu kosztów używania przez pracownika samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych nie jest uzasadnione.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, dotyczący nieodpłatnych świadczeń, gdyż Państwa pracownicy otrzymują środki pieniężne.

Obowiązujące przepisy prawa pracy nie nakładają na pracodawcę obowiązku zrekompensowania pracownikowi ww. wydatku, tak jak ma to miejsce w przypadku podróży służbowej zgodnie z art. 77⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.). To z kolei prowadzi do wniosku, że w sytuacji nieotrzymania zwrotu poniesionych kosztów przez pracownika, byłby on zobowiązany do ich pokrycia z własnych środków. Zatem przyjęcie dodatkowego świadczenia oferowanego przez pracodawcę leży w interesie pracownika, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku jaki musiałby ostatecznie ponieść, gdyby pracodawca nie dokonał jego zwrotu.

Wobec tego zwrot kosztów poniesionych przez pracownika tytułem wykorzystywania, na podstawie właściwej umowy, prywatnego samochodu osobowego do celów służbowych związanych z działalnością Pana pracodawcy - stanowi dodatkowe świadczenie otrzymywane przez Pana od pracodawcy, a w konsekwencji przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście powyższego należy wskazać, że gdyby wolą ustawodawcy nie było zaliczenie omawianych świadczeń do przychodów, to nie zawarłby w katalogu zwolnień przepisu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Powyższa regulacja ogranicza jednak krąg podatników mogących skorzystać z omawianego zwolnienia do tych, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu poniesionych kosztów, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów.

Odrębnymi ustawami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy są:

- ustawa z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "..." (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 2064),

- ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 672),

- ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 2268).

Z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw. W pozostałych przypadkach zwrot taki stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy.

Zatem ww. zwolnienie swoją dyspozycją obejmuje określone kategorie osób, o których mowa w odrębnych ustawach, do których odwołał się ustawodawca.

Reasumując, w nawiązaniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz mając na względzie wyżej powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że zwrot przez pracodawcę pracownikowi wydatków (kosztów) przejazdu samochodem prywatnym (pracownika) wykorzystywanym w celu wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych stanowi przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że sam fakt zawarcia odrębnej umowy z pracownikiem, co do kwestii wykorzystania prywatnego samochodu pracownika nie ma znaczenia, gdyż zatrudniony wykorzystuje swój samochód celem świadczenia pracy na rzecz pracodawcy. Wykorzystywanie samochodu prywatnego do celów służbowych pracownika jest więc niewątpliwie związane z pozostawaniem przez niego w stosunku pracy.

W związku z powyższym, stanowisko Pana uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Pana wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że jakkolwiek orzeczenia sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).