0113-KDIPT2-3.4011.746.2022.2.MS - Przychód pracowników z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 grudnia 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-3.4011.746.2022.2.MS Przychód pracowników z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wykorzystywaniem przez pracownika samochodu służbowego elektrycznego.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 listopada 2022 r. (data wpływu 29 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

... (dalej jako: "X", "Wnioskodawca", "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność (...) posiadającym siedzibę na terytorium Polski i podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia (polski rezydent podatkowy). X dokonuje czynności (...) w rozumieniu Prawa (...), w tym m.in. udziela pożyczek/kredytówgwarancji/poręczeń, prowadzi rachunki oszczędnościowe, przeprowadza rozliczenia pieniężne, nabywa oraz zbywa wierzytelności pieniężne.

X na potrzeby prowadzonej działalności udostępnia pracownikom samochody służbowe, które są użytkowane przez pracowników X zarówno w celach służbowych jak i prywatnych.

W związku z używaniem pojazdów służbowych również do celów prywatnych X dolicza pracownikom do przychodu kwoty w wysokości 250 zł lub 400 zł miesięcznie w oparciu o regulację art. 12 ust. 2a ustawy o PIT (w zależności od rodzaju udostępnianego samochodu).

Jednocześnie, mając na względzie zasady społecznej odpowiedzialności biznesu, jednym z kluczowych zobowiązań X jest odpowiedzialność wobec środowiska naturalnego. X realizuje je w trzech wymiarach: ograniczania negatywnego wpływu działalności operacyjnej (...) wśród pracowników, odpowiedzialnego finansowania gospodarki i klientów oraz współpracy i zaangażowania w inicjatywy międzysektorowe.

Przejawem troski o względy środowiskowe jest konsekwentnie rozwijany przez X program floty samochodowej opartej o pojazdy nisko i zero emisyjne (X realizuje tym samym cele strategiczne w obszarze zrównoważonego rozwoju). X podjął decyzję o sukcesywnej wymianie części floty samochodów służbowych na samochody elektryczne. Dodatkowo, wychodząc naprzeciw potrzebom rozwoju elektromobilności w Polsce, X we wszystkich swoich centralach zamontował ładowarki samochodowe, które zasilane są energią elektryczną z odnawialnych źródeł energii.

Ponadto, X zamierza udostępnić pracownikom wykorzystującym elektryczne samochody służbowe karty będące odpowiednikiem kart paliwowych, umożliwiające ładowanie samochodów elektrycznych na publicznych stacjach ładowania.

Niemniej jednak pracownicy X wykorzystujący służbowe samochody z napędem elektrycznym nie zawsze mają możliwość naładowania samochodu za pomocą ładowarki zamontowanej w centrali X lub też na publicznej stacji ładowania. W związku z tym, pracownicy X, którzy nie będą mieli możliwości naładowania samochodu na terenie X lub na stacji ładowania, będą ładować samochody za pomocą gniazdek elektrycznych umiejscowionych we własnych miejscach zamieszkania.

Przy czym, w ocenie Wnioskodawcy, kluczem do szybszego rozwoju zeroemisyjnej floty w X jest umożliwienie pracownikom ładowania samochodów elektrycznych w domu, nie obciążając przy tym sposobami rozliczenia tej energii samego pracownika (X liczy się z tym, że konieczność ładowania samochodów elektrycznych w domu pracownika spowoduje wzrost ponoszonych przez pracownika kosztów energii elektrycznej).

Z tego względu X planuje wypłacać pracownikom miesięczną kwotę, która pokryje ponoszone przez pracowników koszty energii elektrycznej związane z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania pracownika (dalej: "Dopłata").

Kwota wypłacanej przez X Dopłaty będzie kalkulowana w oparciu o następujące kryteria:

a)

średnia pojemność baterii ustalona w oparciu o parametry samochodów elektrycznych używanych w X,

b)

średnia cena 1kWh energii elektrycznej ustalona w oparciu o dane podawane przez U,

c)

średni zasięg samochodu elektrycznego na jednym ładowaniu ustalony w oparciu o parametry samochodów elektrycznych używanych w X.

X planuje, aby wysokość Dopłaty równoważyła możliwość przejechania ok 750 km, co stanowi odpowiednik przeciętnego zasięgu samochodu z silnikiem diesla na jednym pełnym baku, co wymaga około trzech pełnych ładowań samochodu elektrycznego (w obecnych warunkach kwota Dopłaty będzie oscylowała w granicach 150-200 zł miesięcznie). Wysokość Dopłaty będzie corocznie aktualizowana w oparciu o aktualne parametry samochodów elektrycznych używanych w X i cenę za 1kWh energii elektrycznej.

Pytanie (po uzupełnieniu wniosku)

Czy na X jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciążyć będzie obowiązek doliczania do przychodu podatkowego pracowników, kwot wypłacanych im Dopłat do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez nich w związku z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania?

Państwa stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu wniosku)

Dopłata do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez pracownika w związku z ładowaniem samochodu elektrycznego we własnym zakresie (poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania) będzie objęta kwotą ryczałtu, o której mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o PIT i w konsekwencji nie będzie podlegała odrębnemu opodatkowaniu podatkiem PIT na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)

250 zł miesięcznie - dla samochodów

a)

o mocy silnika do 60 kW,

b)

stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

2)

400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

Jak zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, udostępnione przez X pojazdy będą samochodami o napędzie elektrycznym, a więc przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania przez pracowników X z pojazdu w celach prywatnych wynosi 250 zł miesięcznie - w oparciu o przepis art. 12 ust. 2a pkt 1 lit.b. ustawy o PIT.

Jednocześnie, zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych (w jej następstwie obecnie również organów podatkowych) kwota, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT obejmuje wszelkie koszty związane z użytkowaniem pojazdu, a zatem są nią objęte również m.in. wydatki na koszty eksploatacyjne pojazdu, w tym również koszty zakupu paliwa.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie sądów administracyjnych, w przypadku gdy pracodawca zwraca pracownikowi kwoty wydatków na paliwo, to zwroty takie nie stanowią odrębnego świadczenia i nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Przykładowo w uzasadnieniu do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z 22 lipca 2020 r., sygn. akt II FSK 1116/18, Sąd stwierdził, że: cyt.: "brzmienie art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f. w pełni uzasadnia wykładnię, że ryczałtowa wartość przychodu z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje wszelkie koszty eksploatacji, w tym również udostępnienie danemu pracownikowi paliwa, które nie stanowi odrębnego świadczenia". Podobnie NSA wypowiadał się również m.in. w wyrokach z 3 listopada 2020 r. (sygn. akt II FSK 1653/18), z 6 czerwca 2019 r. (sygn. akt II FSK 1723/17) oraz z 10 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1185/16).

Powyższe stanowisko sądów zostało również potwierdzone interpretacją ogólną Ministra Finansów z 11 września 2020 r., nr DD3.8201.1.2020, w której Minister Finansów wskazał, że cyt.: "prawidłowa wykładania art. 12 ust. 2a ustawy PIT prowadzi do wniosku, że koszty paliwa finansowane przez pracodawcę, udostępniającego pracownikowi samochód służbowy do wykorzystywania do celów prywatnych, mieszczą się w zryczałtowanym przychodzie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy PIT".

Zatem mając na względzie fakt, że według orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów finansowanie przez pracodawcę kosztów paliwa mieści się w kwocie ryczałtu o jakiej jest mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT i nie stanowi odrębnego świadczenia na rzecz pracownika podlegającemu opodatkowaniu, to w ocenie X Dopłaty do kosztów energii elektrycznej, będącej równoważnikiem paliwa w samochodzie o napędzie elektrycznym i zużytej na cele ładowania samochodów elektrycznych, które X zamierza przekazywać pracownikom korzystającym z samochodów elektrycznych, powinny analogicznie mieścić się w zryczałtowanym przychodzie o jakim jest mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy o PIT oraz nie powinny stanowić odrębnego świadczenia na rzecz pracowników X.

X wskazuje również, iż pomimo tego, że interpretacja ogólna Ministra Finansów z 11 września 2020 r., nr DD3.8201.1.2020 nie odnosi się w swojej treści do kwestii kosztów energii elektrycznej będącej odpowiednikiem paliwa w samochodzie elektrycznym, to problematyka ta została poruszona w odpowiedzi Ministra Finansów z 18 lipca 2021 r. na interpelacje poselską nr 24846, gdzie w przedmiotowej odpowiedzi wskazano, że cyt.: "w interpretacji ogólnej nie poruszono w sposób szczegółowy kwestii w zakresie ujmowania w zryczałtowanym przychodzie pracownika świadczenia polegającego na finansowaniu przez pracodawcę kosztów związanych z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego przez pracownika do celów prywatnych, ale te same zasady powinny być stosowane zarówno w przypadku samochodów z silnikami spalinowymi, jak i elektrycznymi".

Zatem, w ocenie X, nie ma podstaw do uznania, iż dopłaty do energii elektrycznej zużytej na cele ładowania samochodu elektrycznego nie mieszczą się w zakresie ryczałtu o jakim jest mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT.

Wnioskodawca podkreśla, że odmienna kwalifikacja Dopłat do kosztów energii elektrycznej zużytej na potrzeby ładowania samochodu elektrycznego byłaby dyskryminacją użytkowników służbowych samochodów elektrycznych w stosunku do użytkowników samochodów służbowych z tradycyjnym napędem spalinowym, gdyż w myśl interpretacji ogólnej (przytoczonej powyżej) oraz orzecznictwa sądów administracyjnych dopłaty do paliwa samochodów z napędem spalinowym byłyby objęte ryczałtem o jakim mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, natomiast dopłaty do paliwa samochodów z napędem elektrycznym (energii elektrycznej) już z takiego waloru by nie korzystały. Wnioskodawca zakłada, że nie taki był cel Ustawodawcy.

Ponadto, Wnioskodawca chciałbym zauważyć, że kwota wydatków na paliwo w ramach ryczałtu nie jest w jakikolwiek sposób limitowana, tj. niezależnie od tego jaką równowartość będą miały wydatki na paliwo do samochodu służbowego - wydatki te nie będą stanowiły dodatkowego przychodu pracownika ponad przychód ryczałtowy o jakim jest mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy że ustalona przez X kwota Dopłaty (przy obecnych wyliczeniach kwota 150 zł - przy czym wartość ta może ulec zmianie w zależności od ceny energii) w żaden sposób nie daje podstaw do stwierdzenia, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym dochodzi w jakikolwiek sposób do nadużycia postanowień art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, skoro de facto pracownik nie uzyskuje dodatkowego przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia (ponad kwotę ryczałtu) bez względu na wartość zużytego paliwa (a wiec odpowiednio również energii elektrycznej będącej ekwiwalentem paliwa).

Co również istotne, kwota wypłacanej pracownikowi przez X Dopłaty mającej rekompensować wydatki na związane ze zużyciem energii elektrycznej na potrzeby ładowania samochodu elektrycznego będzie kalkulowana przez X w oparciu o ustalony przez X przelicznik.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie przelicznika będzie przejawem dochowania przez X należytej staranności w kalkulacji kwoty Dopłaty, gdyż zastosowany przez X przelicznik będzie miał na celu precyzyjne określenie kwoty Dopłaty jaką Wnioskodawca zamierza przekazywać pracownikom w celu rekompensaty kosztów energii elektrycznej zużytej na potrzeby ładowania samochodów służbowych (wykorzystywanych do celów mieszanych). Będzie więc to wartość wyraźnie zobiektyzowana i znajdująca oparcie w rzeczywistym koszcie ładowania samochodu elektrycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, na X jako płatniku podatku nie będzie ciążył obowiązek doliczania do przychodu podatkowego pracowników kwot wypłacanych im Dopłat do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez nich w związku z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania. Dopłata do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez pracowników w związku z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego we własnym zakresie poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania będzie objęta kwotą ryczałtu, o której mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o PIT i w konsekwencji nie będzie podlegała odrębnemu opodatkowaniu podatkiem PIT na podstawie art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy:

Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)

250 zł miesięcznie - dla samochodów:

a)

o mocy silnika do 60 kW,

b)

stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;

2)

400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, pracownicy Wnioskodawcy będą użytkować pojazdy elektryczne, będące własnością Państwa, zarówno do celów służbowych jak i prywatnych. Państwa Pracownicy, którzy nie będą mieli możliwości naładowania samochodu na terenie X lub na publicznych stacjach ładowania będą ładować samochody za pomocą gniazdek elektrycznych umiejscowionych we własnych miejscach zamieszkania. Planujecie Państwo wypłacać pracownikom miesięczną kwotę, która pokryje ponoszone przez pracowników koszty energii elektrycznej związane z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym.

Wyjaśnić należy, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta.

Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy - jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku wykorzystywania przez pracownika do celów prywatnych samochodu elektrycznego wartość tego przychodu, niezależnie od mocy silnika, wynosi 250 zł miesięcznie. Stąd też w sytuacji, gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez pracownikach, nie stanowi dla niego ww. przychodu.

Jeśli jednak pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że wypłacana Państwa pracownikom kwota na pokrycie ponoszonych przez pracowników kosztów energii elektrycznej związana z ładowaniem służbowego samochodu z napędem elektrycznym poza miejscem pracy lub publicznymi stacjami ładowania nie będzie stanowiła po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ww. ustawy. Tym samym, nie będziecie Państwo pełnili roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)

z zastosowaniem art. 119a;

2)

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl