0113-KDIPT2-3.4011.726.2019.2.ST - 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 8 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.726.2019.1.ST (doręczonym dnia 8 stycznia 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 17 stycznia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 14 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Od dnia 3 stycznia 2019 r., na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania, zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z. W 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi programistyczne na rzecz spółki prawa handlowego -. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, KRS..., NIP... (dalej: "Spółka"), z siedzibą w.... Spółka działa na zasadzie pośrednika, delegując Wnioskodawcę do pracy nad projektami swoich klientów. Usługi są świadczone na mocy terminowych kontraktów, tj. zawieranych między Wnioskodawcą a Spółką umów o współpracy na czas określony, jak również na czas nieokreślony. Jednak czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie ww. kontraktów ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy, tudzież jej klienta, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawcy i Spółki nie łączy stosunek pracy, tylko umowa cywilnoprawna i to Wnioskodawca decyduje o miejscu i czasie świadczenia swoich usług na rzecz Spółki, chyba że specyfika danej czynności wymaga jej wykonania w siedzibie klienta Spółki, co nie jest regułą i zdarza się sporadycznie. Najczęściej Wnioskodawca pracuje zdalnie. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca zawarł ze Spółką dwa kontrakty, pierwszy z dnia 7 grudnia 2018 r., tj. umowę na czas określony od dnia 3 stycznia 2019 r. do dnia 2 kwietnia 2019 r. oraz drugi z dnia 19 marca 2019 r., tj. umowę na czas nieokreślony od dnia 3 kwietnia 2019 r. (zwane dalej łącznie: "Kontraktami"). W ramach pierwszego kontraktu Wnioskodawca pracował nad projektem dla niemieckiego klienta Spółki, celem którego była rozbudowa systemu informatycznego do zarządzania zasobami przedsiębiorstwa ("..."). Wnioskodawca implementował do niego nowe rozwiązania, komponenty, moduły. Efektem prac było najczęściej dodanie do systemu nowych funkcjonalności, których oczekiwał klient. Realizując drugi kontrakt Wnioskodawca kontynuował tworzenie oprogramowania komputerowego do ww. systemu..., jak również rozpoczął kolejny projekt, tj. tworzenie od podstaw systemu informatycznego "..." - tzw. aplikacji webowej, dla klienta Spółki, tj.... (dalej w skrócie: "...").

Każdorazowo efekt prac Wnioskodawcy jest uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w języku programowania, którym jest przede wszystkim..... W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza już istniejące oprogramowanie autorstwa osób trzecich, wówczas przysługuje Wnioskodawcy licencja na rozwijanie i ulepszanie tego oprogramowania. W czasie pracy Wnioskodawca kontaktuje się również bezpośrednio z klientem końcowym Spółki.

Prace przy projekcie "..." polegały na rozwijaniu dodatkowego modułu napisanego w Javie (...), który miał za zadnie komunikację z głównym modułem klienta w celu integracji nowych funkcjonalności biznesowych w głównej aplikacji. W wyniku prac powstawał kod będący ciągiem instrukcji przesyłanych za pomocą wspomnianego integratora do głównej aplikacji. W celu zapewnienia najwyższej jakości nowych funkcjonalności powstawał również kod służący do automatycznego uruchamiania kopii aplikacji klienta, aktualnie rozwijanego modułu, następnie w sposób automatyczny nowo napisany kod wymuszał integrację pomiędzy modułami i w sposób automatyczny porównywał czy wynik operacji jest zgodny z oczekiwaniami. Cel ten został osiągnięty w oparciu o kod wykorzystujący aplikację wspierającą uruchamianie sekwencyjnych zdarzeń (takie jak: uruchomienie kopii serwera klienta, uruchomienie rozwijanego modułu) o nazwie..... Wnioskodawca wykorzystywał następujące technologie:.

Realizując projekt "..." Wnioskodawca tworzy kod w oparciu o przedstawiony przez klienta model biznesowy. Kod dostarcza wiele funkcjonalności składających się na system. Wśród nich można wymienić np. umożliwienie zaplanowania wizyty w... przez dawcę, stworzenie systemu kont dla operatorów systemu, stworzenie modułu generującego pliki PDF. Oprócz kodu dodającego nowe funkcjonalności w systemie Wnioskodawca tworzy również kod źródłowy, który ma za zadanie w sposób automatyczny wymóc na systemie użycie tych funkcjonalności i sprawdzenie czy wynik tych czynności jest zgodny z oczekiwaniami. Technologie używane w projekcie:.....

W praktyce współpraca w ramach Kontraktów wygląda następująco:

1. Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt który ma zostać finalnie osiągnięty - np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu;

2. Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu, oddając kod partiami lub jednorazowo całość. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy. Zleceniodawca ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia nowego produktu - oprogramowania komputerowego.

Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to prace rutynowe i każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich w skali działalności Wnioskodawcy produktów - programów komputerowych zapisanych w postaci kodu. Wnioskodawca nie implementuje opracowanych już wcześniej rozwiązań. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania go na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w tej dziedzinie.

Programy komputerowe, powstające i rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartych Kontraktów, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.). Ponadto, charakteryzują się one tak dużą oryginalnością oraz indywidualnością, że stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83). Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie.

Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania Spółce w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT. Kontrakty przewidują, że Wnioskodawcy przysługuje za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego wynagrodzenie określane według stawek godzinowych (za jedną godzinę pracy). Faktura określa wysokość wynagrodzenia należnego za tworzenie oprogramowania, jako iloczyn godzin poświęconych na tworzenie oprogramowania i stawki godzinowej. Mimo takiej formy rozliczenia, z praktycznego punktu widzenia stron Kontraktów, jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są powstałe programy komputerowe chronione na podstawie przepisów o prawie autorskim. Tym samym całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych lub zmodyfikowanych programów komputerowych. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w przypadku obydwu Kontraktów zaprowadził ewidencję czasu pracy poświęconego na stworzenie kodu.

Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo, od początku 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przenosi za wynagrodzeniem każdorazowo całość autorskich prawa majątkowych na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca w 2019 r. osiągał w ramach zawartych ze Spółką Kontraktów dochody ze sprzedaży praw autorskich do programu komputerowego. Wnioskodawca postawił w dalszej części Wniosku pytanie, czy te dochody może opodatkować preferencyjną stawką 5%, co sprowadza się do ustalenia, czy dochód pochodzi ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca przedstawia swoje stanowisko wraz z uzasadnieniem w dalszej części wniosku.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowania komputerowe, o których mowa we wniosku, to jest ich właścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca może zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych w 2019 r., w ramach Kontraktów ze Spółką z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie ustawowe kryteria warunkujące skorzystanie z preferencyjnych zasad opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box). Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest uprawniony do zastosowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego w 2019 r., w ramach Kontraktu ze Spółką z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez Niego oprogramowania komputerowego.

Jak stanowi art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Podkreśla się przy tym, że pojęcie "komputer" nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nośnik pozostaje bowiem bez znaczenia, istotą programu komputerowego jest jego źródło, czyli kod oraz funkcjonalność.

W świetle powyższych rozważań należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach zawartych Kontraktów wytwarza produkt informatyczny, tj. kod w języku Java, co wpisuje się w definicję programu komputerowego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wszystkie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę programy komputerowe spełniają przesłanki ochrony prawnoautorkiej, tzn. stanowią przejaw działalności twórczej, mają indywidualny charakter i są ustalone - uzewnętrznione w formie kodu źródłowego. Co istotne, dla przyznania ochrony prawnoautorskiej nie jest konieczne, aby program komputerowy miał postać ukończoną. Ochronie może podlegać dowolnie krótki fragment programu komputerowego, o ile tylko sam w sobie (a więc oceniany w oderwaniu od reszty programu) odznacza się twórczością.

Z kolei działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak stanowi art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tego przepisu prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących ulgi IP Box, wskazano trzy główne kryteria działalności, które muszą zostać spełnione łącznie, aby uznać daną aktywność za działalność badawczo-rozwojową. Zalicza się do nich:

W ocenie Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego aktywność w celu realizacji zleconego każdorazowego projektu spełnia ww. przesłanki. Po pierwsze, oprogramowanie komputerowe powstaje w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę działań o charakterze kreacyjnym. Stworzony kod jest rezultatem intelektualnej inwencji autora i stanowi jego oryginalny wytwór, ponieważ cały proces twórczy, począwszy od zaprojektowania rozwiązania odpowiadającego wymaganiom Klienta Spółki leży po stronie Wnioskodawcy. Ponadto, prace Wnioskodawcy w ramach danego projektu każdorazowo przyczyniają się do powstania nowych i unikatowych na skalę jego działalności rozwiązań, uzewnętrznionych w postaci kodu źródłowego napisanego w języku Java. Po drugie, przy realizacji każdego projektu powierzonego na mocy Kontaktów Wnioskodawca bazuje na eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętnościach w zakresie programowania, logiki, narzędzi informatycznych. Te zasoby intelektualne są stale rozwijane, a przy ich wykorzystaniu Wnioskodawca kreuje unikatowe zastosowania, np. nowe funkcjonalności aplikacji, tworzone specjalnie na potrzeby klientów Spółki. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem komputerowym mają systematyczny charakter, nie są to działania incydentalne, jednorazowe. Odbywają się w zaplanowanych cyklach i są prowadzone w sposób zorganizowany, według ustalonego harmonogramu, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Wobec powyższego, Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Tym samym, skoro na podstawie Kontraktów zawartych ze Spółką Wnioskodawca przenosił i przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, to należy uznać, że dochody uzyskanego z tego tytułu stanowią dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. Warunkiem formalnym skorzystania z preferencji IP Box jest prowadzenie szczegółowej ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Jak wskazał Wnioskodawca, prowadzi taką ewidencję od początku 2019 r.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 oraz ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f., a w konsekwencji w rozliczeniu rocznym za 2019 r. jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego w ramach zawartych Kontraktów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji indywidualnej wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Od dnia 3 stycznia 2019 r., na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania, zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z. W 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi programistyczne na rzecz spółki prawa handlowego. Spółka działa na zasadzie pośrednika, delegując Wnioskodawcę do pracy nad projektami swoich klientów. Usługi są świadczone na mocy terminowych kontraktów, tj. zawieranych między Wnioskodawcą a Spółką umów o współpracy na czas określony, jak również na czas nieokreślony. Jednak czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie ww. kontraktów ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy, tudzież jej klienta, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawcy i Spółki nie łączy stosunek pracy, tylko umowa cywilnoprawna i to Wnioskodawca decyduje o miejscu i czasie świadczenia swoich usług na rzecz Spółki, chyba że specyfika danej czynności wymaga jej wykonania w siedzibie klienta Spółki, co nie jest regułą i zdarza się sporadycznie. Najczęściej Wnioskodawca pracuje zdalnie. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca zawarł ze Spółką dwa kontrakty. W ramach pierwszego kontraktu Wnioskodawca pracował nad projektem dla niemieckiego klienta Spółki, celem którego była rozbudowa systemu informatycznego do zarządzania zasobami przedsiębiorstwa ("..."). Wnioskodawca implementował do niego nowe rozwiązania, komponenty, moduły. Efektem prac było najczęściej dodanie do systemu nowych funkcjonalności, których oczekiwał klient. Realizując drugi kontrakt Wnioskodawca kontynuował tworzenie oprogramowania komputerowego do ww. systemu..., jak również rozpoczął kolejny projekt, tj. tworzenie od podstaw systemu informatycznego "..." - tzw. aplikacji webowej, dla klienta Spółki, tj.....

Każdorazowo efekt prac Wnioskodawcy jest uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w języku programowania, którym jest przede wszystkim Java. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza już istniejące oprogramowanie autorstwa osób trzecich, wówczas przysługuje Wnioskodawcy licencja na rozwijanie i ulepszanie tego oprogramowania. W czasie pracy Wnioskodawca kontaktuje się również bezpośrednio z klientem końcowym Spółki.

Prace przy projekcie "..." polegały na rozwijaniu dodatkowego modułu napisanego w Javie (...), który miał za zadnie komunikację z głównym modułem klienta w celu integracji nowych funkcjonalności biznesowych w głównej aplikacji. W wyniku prac powstawał kod będący ciągiem instrukcji przesyłanych za pomocą wspomnianego integratora do głównej aplikacji. W celu zapewnienia najwyższej jakości nowych funkcjonalności powstawał również kod służący do automatycznego uruchamiania kopii aplikacji klienta, aktualnie rozwijanego modułu, następnie w sposób automatyczny nowo napisany kod wymuszał integrację pomiędzy modułami i w sposób automatyczny porównywał czy wynik operacji jest zgodny z oczekiwaniami. Cel ten został osiągnięty w oparciu o kod wykorzystujący aplikację wspierającą uruchamianie sekwencyjnych zdarzeń o nazwie Jenkins. Realizując projekt "..." Wnioskodawca tworzy kod w oparciu o przedstawiony przez klienta model biznesowy. Kod dostarcza wiele funkcjonalności składających się na system. Wśród nich można wymienić np. umożliwienie zaplanowania wizyty w... przez dawcę, stworzenie systemu kont dla operatorów systemu, stworzenie modułu generującego pliki PDF. Oprócz kodu dodającego nowe funkcjonalności w systemie Wnioskodawca tworzy również kod źródłowy, który ma za zadanie w sposób automatyczny wymóc na systemie użycie tych funkcjonalności i sprawdzenie czy wynik tych czynności jest zgodny z oczekiwaniami.

W praktyce współpraca w ramach Kontraktów wygląda następująco:

1. Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt który ma zostać finalnie osiągnięty - np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu;

2. Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu, oddając kod partiami lub jednorazowo całość. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy. Zleceniodawca ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia nowego produktu - oprogramowania komputerowego.

Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to prace rutynowe i każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich w skali działalności Wnioskodawcy produktów - programów komputerowych zapisanych w postaci kodu. Wnioskodawca nie implementuje opracowanych już wcześniej rozwiązań. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania go na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w tej dziedzinie. Programy komputerowe, powstające i rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartych Kontraktów, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, charakteryzują się one tak dużą oryginalnością oraz indywidualnością, że stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie. Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania Spółce w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT. Kontrakty przewidują, że Wnioskodawcy przysługuje za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego wynagrodzenie określane według stawek godzinowych (za jedną godzinę pracy). Faktura określa wysokość wynagrodzenia należnego za tworzenie oprogramowania, jako iloczyn godzin poświęconych na tworzenie oprogramowania i stawki godzinowej. Mimo takiej formy rozliczenia, z praktycznego punktu widzenia stron Kontraktów, jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są powstałe programy komputerowe chronione na podstawie przepisów o prawie autorskim. Tym samym całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych lub zmodyfikowanych programów komputerowych. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w przypadku obydwu Kontraktów zaprowadził ewidencję czasu pracy poświęconego na stworzenie kodu. Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo, od początku 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem każdorazowo całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca w 2019 r. osiągał w ramach zawartych ze Spółką Kontraktów dochody ze sprzedaży praw autorskich do programu komputerowego. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowania komputerowe, o których mowa we wniosku, to jest ich właścicielem.

W dniu 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(...) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[ (a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

* zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

* należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;

* podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

* wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

* wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

* wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu tworzonego i rozwijanego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.