0113-KDIPT2-3.4011.622.2018.2.RR - 50% kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2019 r., (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 9 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT2 -3.4011.622.2018.1.RR (doręczonym w dniu 17 stycznia 2019 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 stycznia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną, działającą na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668). Do podstawowych zadań Wnioskodawcy należą m.in.: prowadzenie kształcenia na studiach oraz prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki. W celu realizacji tych zadań Wnioskodawca zatrudnia nauczycieli akademickich, a główną formą ich zatrudnienia jest umowa o pracę. Nauczyciele akademiccy są zatrudnieni jako pracownicy badawczo-dydaktyczni oraz jako pracownicy dydaktyczni. Dla pracowników badawczo-dydaktycznych Statut Uczelni ustala całkowity czas pracy w podziale na działalność dydaktyczną stanowiącą 20% czasu pracy, na działalność naukowo-badawczą i artystyczną stanowiącą 60% czasu pracy oraz na prace organizacyjne, które stanowią 20% czasu pracy. Natomiast dla pracowników dydaktycznych całkowity czas pracy ustalony jest w podziale na działalność dydaktyczną, która wynosi 33% czasu pracy i na prace organizacyjne, które stanowią 67% czasu pracy.

Wprowadzone w życie z dniem 1 października 2018 r. przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668) w art. 116 ust. 7 wskazują, że całość obowiązków nauczyciela akademickiego w tym: kształcenie i wychowanie studentów, uczestniczenie w kształceniu doktorantów, prowadzenie działalności naukowej, wychowywanie studentów oraz uczestniczenie w pracach organizacyjnych na rzecz uczelni stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293). Zatem, wszystkie elementy wynagrodzenia nauczyciela akademickiego uzyskiwane w ramach stosunku pracy z tytułu realizacji obowiązków pracowniczych stanowią wynagrodzenie za pracę o charakterze twórczym.

Wobec powyższego, przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów pracowników, będących nauczycielami akademickimi, Wnioskodawca na podstawie przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), zamierza zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Podstawą obliczenia tych kosztów będzie całkowite wynagrodzenie nauczyciela akademickiego uzyskane w ramach stosunku pracy bez względu za jaki rodzaj wypełnionego obowiązku pracowniczego zostało ono wypłacone, pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne.

W piśmie z dnia 22 stycznia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że nauczyciele akademiccy zatrudnieni na Uczelni będą uzyskiwać przychody z tytułu działalności wymienionej w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, a konkretnie:

Zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, całość efektów pracy nauczyciela akademickiego zakwalifikowana została jako działalność twórcza, o indywidualnym charakterze, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co przesądza, że są one utworami.

Nauczyciele akademiccy zatrudnieni na Uczelni przeniosą (dokonają rozporządzenia) na rzecz Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w ramach stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stosunek prawny łączący nauczycieli akademickich z Uczelnią nie będzie przewidywał zróżnicowania wynagrodzenia im należnego, bowiem zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, całość wynagrodzenia traktowana będzie jako honorarium autorskie. Wnioskodawca nie będzie prowadził dokumentacji w zakresie ewidencji przekazanych utworów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podstawę obliczenia 50% kosztów uzyskania przychodu będzie stanowić całość wynagrodzenia nauczyciela akademickiego, po pomniejszeniu o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe pracownika, bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków, w tym obowiązku prowadzenia ewidencji dotyczącej ilości i wartości utworów oraz ewidencji czasu pracy twórczej nauczyciela akademickiego zrealizowanej w ramach stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze zapisy art. 116 ust. 7 nowego prawa regulującego funkcjonowanie Uczelni - ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, stoi On na stanowisku, że wszystkie składniki wynagrodzenia nauczyciela akademickiego będą stanowić przychód z tytułu wynagrodzenia za pracę twórczą, a 50% koszty uzyskania przychodu obliczane będą od 100% podstawy przychodu (po potrąceniu pracowniczych składek na ubezpieczenie społeczne). Powyższe regulacje w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce wypełniają wszelkie przesłanki uprawniające do zastosowania 50% kosztów uzyskania do przychodu otrzymanego przez nauczycieli akademickich ze stosunku pracy, wynikające z przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że tożsame stanowisko przedstawił Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Jarosław Gowin w swoim piśmie z dnia 2 października 2018 r., nr DBF.WFSN.74.112.2018.HŻ, skierowanym do Ministra Finansów - Teresy Czerwińskiej (kserokopia pisma w załączeniu do wniosku), a także wielokrotnie było ono prezentowane przez przedstawicieli MNiSW na konferencjach i spotkaniach z przedstawicielami władz uczelni i nauczycielami akademickimi poświęconych wdrażaniu nowych uregulowań dotyczących szkolnictwa wyższego i nauki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego. czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 31 omawianej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, to są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje - co do zasady - zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 9b tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

Powyższa regulacja tworzy zamknięty katalog działalności twórczych, do których można stosować 50% koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 22 ust. 10a tej ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje zatem fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za korzystanie z praw autorskich i pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) do utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668), wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293).

Z postanowień ww. regulacji wynika, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Norma ta nie stanowi jednak podstawy prawnej do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia nauczyciela akademickiego, gdyż przesłanki do ich stosowania określa wyłącznie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z cytowanego już wcześniej przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy wynika, że dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest niezbędne:

* powstanie utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim,

* uzyskanie przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami.

Należy zatem podkreślić, że mimo zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej podniesienia o 100% limitu stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów (do 85 528 zł rocznie) oraz wskazania dziedzin o charakterze twórczym objętych 50% kosztami, zmianie nie uległa jednak generalna zasada, że 50% koszty mogą być stosowane wyłącznie do przychodów autorów uzyskanych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Podsumowując - aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

* praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

* przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym prowadzonej na uczelni działalności dydaktycznej.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest uczelnią publiczną, działającą na podstawie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Do podstawowych zadań Wnioskodawcy należą m.in.: prowadzenie kształcenia na studiach oraz prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki. W celu realizacji tych zadań Wnioskodawca zatrudnia nauczycieli akademickich, a główną formą ich zatrudnienia jest umowa o pracę. Nauczyciele akademiccy są zatrudnieni jako pracownicy badawczo-dydaktyczni oraz jako pracownicy dydaktyczni. Dla pracowników badawczo-dydaktycznych Statut Uczelni ustala całkowity czas pracy w podziale na działalność dydaktyczną, stanowiącą 20% czasu pracy, na działalność naukowo-badawczą i artystyczną, stanowiącą 60% czasu pracy oraz na prace organizacyjne, które stanowią 20% czasu pracy. Natomiast dla pracowników dydaktycznych całkowity czas pracy ustalony jest w podziale na działalność dydaktyczną, która wynosi 33% czasu pracy i na prace organizacyjne, które stanowią 67% czasu pracy.

Nauczyciele akademiccy zatrudnieni na Uczelni będą uzyskiwać przychody z tytułu działalności wymienionej w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, a konkretnie:

Nauczyciele akademiccy zatrudnieni na Uczelni przeniosą (dokonają rozporządzenia) na rzecz Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w ramach stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli powstał utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz wypłacone zostało wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami.

Istotne jest, aby faktycznie powstał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz aby nauczyciel akademicki uzyskał przychód z tytułu korzystania z przysługującego mu prawa autorskiego lub rozporządzania nim.

W związku z powyższym, Wnioskodawca mógłby określić 50% koszty uzyskania przychodów nauczycieli akademickich od tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez twórcę z praw autorskich bądź rozporządzania prawami do stworzonego utworu.

Ponieważ z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nauczyciele akademiccy wykonują poza działalnością twórczą, również inne zadania (prace organizacyjne) - uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena w kwestii uznania efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy danej osoby jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sprawach interpretowania wskazanych przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Jednocześnie podkreślić należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonego do wniosku dokumentu, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.