0113-KDIPT2-3.4011.550.2019.3.IR - Powstanie przychodu z tytułu wniesienia wkładu rzeczowego w postaci know-how do spółki z siedzibą na Kajmanach. Koszty podatkowe z tytułu zbycia akcji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* powstania przychodu podatkowego z tytułu wniesienia wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki z siedzibą na Kajmanach - jest prawidłowe,

* uznania za koszt podatkowy sprzedaży udziałów wartości emisyjnej udziałów tej spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm), w związku z powyższym pismem z dnia 4 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.550.2019.2.IR, 0112-KDIL2-1.4012.434.2019.1.AP Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków ww. wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia tego wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 4 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 12 grudnia 2019 r.), zaś w dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 19 grudnia 2019 r. za pośrednictwem...).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i bezpieczeństwa poza doradztwem w zakresie zarządzania, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

Wraz z innymi 17 osobami fizycznymi opracował On Know-how, polegający na stworzeniu nowego modelu biznesowego banku dedykowanego dla klientów detalicznych oraz dla małych i średnich przedsiębiorstw (Know-how).

Koncept ten obejmuje stworzenie, zarządzanie oraz działalność operacyjną podmiotu świadczącego usługi bankowe oraz usługi informatyczne (IT) dla klientów w zamian za opłatę.

Know-how jest udokumentowany kompleksowym dokumentem.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi autorami ma pełne prawo do wytworzonego Know-how, w tym prawo do dysponowania nim i do jego zbycia. Know-how nie może być zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT).

Know-how spotkał się z zainteresowaniem zewnętrznych inwestorów (Inwestorzy) w skład których wchodzi przede wszystkim fundusz z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, którzy zaoferowali Wnioskodawcy oraz pozostałym autorom Know-how wzięcie udziału w międzynarodowym przedsięwzięciu inwestycyjnym (Przedsięwzięcie), opartym na Know-how i w którym będzie on wykorzystywany. W ramach uzgodnień między Inwestorami, a Wnioskodawcą i innymi autorami Know-how, podpisana została umowa inwestycyjna, w której ustalone zostały podstawowe warunki udziału Wnioskodawcy w Przedsięwzięciu. Opracowana została także struktura całego Przedsięwzięcia, której etapem jest wniesienie Know-how przez Wnioskodawcę i pozostałych autorów do utworzonej przez Inwestorów spółki kapitałowej z siedzibą na Kajmanach, a następnie wniesienie przez część autorów Know-how, udziałów objętych w spółce na Kajmanach do spółki prawa holenderskiego, w zamian za udziały tej spółki, przy czym Wnioskodawca nie wniósł udziałów w spółce na Kajmanach do spółki holenderskiej i pozostał udziałowcem spółki na Kajmanach.

Wkłady dokonane zostały po wartości rynkowej, ustalonej na podstawie niezależnej wyceny, dokonanej przez renomowaną firmę międzynarodową. Wartość Know-how została alokowana częściowo na kapitał zakładowy, a częściowo na kapitał zapasowy spółki na Kajmanach.

Dodatkowo, udziały spółki na Kajmanach zostały także, na podstawie odrębnych uchwał przyznane innym podmiotom i osobom, które nie były autorami Know-how.

Udziały nie dają prawa głosu ani prawa udziału w zyskach, a jedynie prawo do wynagrodzenia w przypadku ich odpłatnego zbycia, co oznacza, że spółka na Kajmanach nie stanowi dla Wnioskodawcy zagranicznej spółki kontrolowanej, w rozumieniu polskich przepisów.

Know-how został przeniesiony przez spółkę na Kajmanach na polską spółkę z grupy w drodze darowizny. Spółka polska, na podstawie przekazanego Know-how konstruuje narzędzia IT, które będą wykorzystywane w Przedsięwzięciu.

W przyszłości, kiedy Przedsięwzięcie osiągnie zakładane parametry, co oceniane jest na około 6-7 lat, udziały w spółce na Kajmanach mogą zostać przez Wnioskodawcę oraz/lub pozostałych autorów, którzy nie wnieśli udziałów w spółce na Kajmanach do spółki holenderskiej, sprzedane na rzecz osób trzecich.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka z siedzibą na Kajmanach ma, niemającą polskiego odpowiednika, formę prywatnej spółki kapitałowej o angielskiej nazwie company limited by shares.

Spółka ta jest odrębną osobą prawną, posiada kapitał zakładowy podzielony między wspólników dysponujących różnymi klasami tytułów uczestnictwa (shares po angielsku, tłumaczone na język polski wymiennie jako udziały lub akcje). W dalszej części pisma oraz w ujednoliconym wniosku, dla jasności, przyjęta została nazwa "udziały", z uwagi na to, że wydawane w spółce z siedzibą na Kajmanach tytuły uczestnictwa nie mają charakteru papieru wartościowego, organy, w tym zarząd i zgromadzenie wspólników. Co do zasady, wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki, przy czym w przypadku nie wniesienia wkładów w całości, mogą odpowiadać do wysokości niepokrytego wkładu.

W zamian za wkład niepieniężny w postaci Know-how Wnioskodawca objął udziały (shares) w kapitale zakładowym Spółki z siedzibą na Kajmanach.

Udziały (shares) zostały objęte w 2019 r., na podstawie Umowy podpisanej między Spółką z siedzibą na Kajmanach, a autorami Know-how, w tym Wnioskodawcą.

Wnioskodawca wniósł udział procentowy w Know-how wynoszący 3%.

Zdaniem Wnioskodawcy, wnoszone Know-how stanowi komercjalizowaną własność intelektualną wymienioną w art. 5a pkt 34c ustawy o PIT, to jest równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how). Na bazie Know-how rozpoczęta została działalność w jednym z krajów Unii Europejskiej, co potwierdza przydatność gospodarczą Know-how.

Zdaniem Wnioskodawcy, Know-how posiada następujące cechy:

Podmiotem komercjalizującym, zgodnie z brzemieniem art. 5a pkt 35 ustawy o PIT, jest Wnioskodawca wraz z pozostałymi autorami Know-how, będącym twórcą Know-how, jako że wniósł Know-how do spółki kapitałowej z siedzibą na Kajmanach. Spółka z siedzibą na Kajmanach nie ma zakładu podatkowego na terytorium Polski.

Know-how zostało przeniesione do polskiej spółki kapitałowej w 2019 r., na podstawie umowy darowizny w formie aktu notarialnego. Spółka, która otrzymała Know-how w darowiźnie jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i należy do tej samej grupy kapitałowej co spółka z siedzibą na Kajmanach. Wnioskodawca nie jest wspólnikiem spółki polskiej, do której Know-how zostało przekazane w formie darowizny. Bezpośrednim udziałowcem spółki polskiej jest holenderska spółdzielnia, a pośrednim udziałowcem jest spółka z siedzibą na Kajmanach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Odnośnie PIT:

1. Czy wniesienie wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki kapitałowej z siedzibą na Kajmanach podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy w momencie sprzedaży udziałów spółki na Kajmanach Wnioskodawca będzie mógł uznać za swój koszt podatkowy wartość emisyjną udziałów w spółce na Kajmanach objętych w zamian za wniesienie Know-how?

Odnośnie VAT:

1. Czy wniesienie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki na Kajmanach powinno zostać uznane za czynność objętą przedmiotowo zakresem VAT a Wnioskodawca działał jako podatnik VAT w stosunku do tej czynności?

2. Czy miejscem świadczenia usługi wniesienia Know-how do spółki na Kajmanach są Kajmany, co oznacza, że usługa ta nie podlega VAT w Polsce lecz na Kajmanach, i że Wnioskodawca winien udokumentować tę usługę fakturą VAT, nie zawierającą polskiego VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Wniesienie wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki z siedzibą na Kajmanach nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT).

Ad. 2

Sprzedaż udziałów spółki na Kajmanach jest opodatkowana PIT w Polsce, przy czym w momencie sprzedaży udziałów spółki na Kajmanach Wnioskodawca rozpozna przychód w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży koszt podatkowy równy całkowitej wartości emisyjnej udziałów spółki na Kajmanach objętych w zamian za wkład rzeczowy w postaci Know-how.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1 Wniesienie wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki z siedzibą na Kajmanach

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wniesieniem do spółki na Kajmanach wkładu niepieniężnego w postaci Know-how i objęciem nowych udziałów w tej spółce nie powstanie u Niego przychód opodatkowany PIT.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o PIT.

Z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT wynika, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze, w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Jednak zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o PIT, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

A zatem, z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego nie powstaje przychód, jeżeli spełnione są następujące warunki:

* wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,

* przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,

* wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.

W konsekwencji, należy przeanalizować, czy powyższe elementy są w niniejszej sprawie spełnione.

Pierwszym wymogiem do wyłączenia z opodatkowania PIT przychodu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego jest jego wniesienie do spółki kapitałowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych:

* spółkę kapitałową, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

* spółkę kapitałową w organizacji,

* spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka na Kajmanach, do której wkład jest wnoszony jest spółką utworzoną w formie company limited by shares, niemającej odpowiednika w polskim prawie, ale najbardziej zbliżonej swoją charakterystyką do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka ta jest odrębną osobą prawną, posiada kapitał zakładowy podzielony między wspólników dysponujących różnymi klasami tytułów uczestnictwa (shares po angielsku, tłumaczone zwykle na język polski wymiennie jako udziały lub akcje), organy, w tym zarząd i zgromadzenie wspólników i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na Kajmanach. Co do zasady, wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki, przy czym w przypadku nie wniesienia wkładów w całości, mogą odpowiadać do wysokości niepokrytego wkładu. W dalszej części wniosku, dla jasności, przyjęta została nazwa "udziały", z uwagi na to, że wydawane w spółce z siedzibą na Kajmanach tytuły uczestnictwa nie mają charakteru papieru wartościowego.

W konsekwencji, pierwszy wymóg należy uznać za spełniony.

Kolejnym wymogiem jest, aby przedmiotem wkładu niepieniężnego była komercjalizowana własność intelektualna.

W świetle art. 5a pkt 34 ustawy o PIT, definicja komercjalizowanej własności intelektualnej obejmuje:

W ocenie Wnioskodawcy, wnoszony przez Niego wkład niepieniężny w postaci Know-how, opisany w stanie faktycznym wniosku spełnia definicję równowartości wiedzy (know-how), o której mowa w art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o PIT.

Wnioskodawca zaznacza, że ustawa o PIT nie definiuje znaczenia terminu know-how, wskazując jedynie, że dotyczy on informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności w oparciu o wiadomości i doświadczenie o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadające się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje także doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know-how można zatem wyodrębnić kategorię know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno-organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że know-how obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu, spełniające następujące cechy:

* poufność, co oznacza, że know-how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne, przy czym przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony;

* istotność, co oznacza, że są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne;

* identyfikowalność, co oznacza, że zostało ono opisane lub utrwalone, czyli zmaterializowane, i to w taki sposób, że możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, że nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji.

Powyższe stanowisko sądów (wyrażone m.in. w wyroku NSA z dnia 31 lipca 2003 r., sygn. akt III SA 1661/02 czy w wyroku NSA z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 973/11) jest zbieżne z definicją know-how zawartą w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 316/2014 z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii, którego art. 1i określa know-how jako pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

i. niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,

ii. istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową, oraz

iii. zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Z informacji przedstawionych powyżej w treści wniosku wynika, że koncept biznesowy, który Wnioskodawca, wraz z pozostałymi autorami, wytworzył, spełnia cechy wskazane w orzecznictwie sądów administracyjnych i w wymienionym wyżej rozporządzeniu Komisji jako cechy konstytuujące know-how, czyli:

* poufność - informacje te nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne;

* istotność - informacje te są ważne i użyteczne dla realizacji Przedsięwzięcia;

* identyfikowalność - informacje te zostały zapisane w postaci dokumentu - ponad 200 stronicowej prezentacji - przechowywanego przez Wnioskodawcę i pozostałych autorów przed ich wniesieniem do spółki z siedzibą na Kajmanach w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z nim innym, nieuprawnionym osobom.

Należy zatem uznać, że opisany we wniosku Know-how stanowi komercjalizowaną własność intelektualną, o której mowa w art. 5a pkt 34 lit. c ustawy o PIT.

Ostatnim wymogiem dla zastosowania wyłączenia wkładu Know-how z opodatkowania PIT jest, aby został on wniesiony przez podmiot komercjalizujący, o którym mowa w punkcie 35 powyższego art. 5a ustawy o PIT. Zgodnie z definicją zawartą w tym artykule, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, a zwłaszcza to, że Wnioskodawca, wraz z pozostałymi autorami opracował wnoszony Know-how i przysługują mu do niego prawa, Wnioskodawca uważa, że jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu powyższego art. 5a pkt 35 ustawy o PIT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że spełnione zostały wszystkie warunki wymienione w art. 17 ust. 1e ustawy o PIT, skutkujące wyłączeniem opisanego zdarzenia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem uznać, że w związku z wniesieniem do spółki kapitałowej z siedzibą na Kajmanach wkładu niepieniężnego w postaci Know-how oraz objęciem nowych udziałów w zamian za ten wkład, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu PIT.

Stanowisko takie, według Wnioskodawcy, znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej dnia 11 września 2018 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.269.2018.2.KF, wydanej w podobnej sprawie.

Ad. 2 Sprzedaż udziałów spółki na Kajmanach

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu zbycia udziałów w spółce z siedzibą na Kajmanach powstanie u Niego przychód do opodatkowania, równy otrzymanej cenie. Jednocześnie, Wnioskodawca będzie miał prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodu równy wartości emisyjnej udziałów objętych w spółce z siedzibą na Kajmanach, objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci Know-how, ustalonej na dzień ich objęcia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6a ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 22 1f pkt 1 ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny, na dzień zbycia tych udziałów (akcji), koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości określonej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7ca albo art. 17 ust. 1 pkt 9 - jeżeli zbywane udziały (akcje) zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, w tym również w zamian za wkład niepieniężny w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej.

Oznacza to, że Wnioskodawca wykaże jako przychód do opodatkowania cenę uzyskaną ze sprzedaży udziałów w spółce z siedzibą na Kajmanach, a po stronie kosztowej wykaże całkowitą wartość emisyjną udziałów otrzymanych w spółce na Kajmanach w zamian za wniesienie Know-how, ustaloną na dzień ich objęcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wniesienia wkładu rzeczowego w postaci Know-how do spółki z siedzibą na Kajmanach,

* nieprawidłowe w zakresie uznania za koszt podatkowy sprzedaży udziałów wartości emisyjnej udziałów tej spółki.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a powyższej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego i bezpieczeństwa poza doradztwem w zakresie zarządzania. Jest polskim rezydentem podatkowym. Wraz z innymi 17 osobami fizycznymi opracował On Know-how, polegający na stworzeniu nowego modelu biznesowego banku dedykowanego dla klientów detalicznych oraz dla małych i średnich przedsiębiorstw (Know-how). Wraz z pozostałymi autorami ma pełne prawo do wytworzonego Know-how, w tym prawo do dysponowania nim i do jego zbycia. W zamian za wkład niepieniężny w postaci Know-how Wnioskodawca objął udziały (shares) w kapitale zakładowym Spółki z siedzibą na Kajmanach. Udziały (shares) zostały objęte w 2019 r., na podstawie Umowy podpisanej między Spółką z siedzibą na Kajmanach, a autorami Know-how, w tym Wnioskodawcą. Spółka z siedzibą na Kajmanach ma, niemającą polskiego odpowiednika, formę prywatnej spółki kapitałowej o angielskiej nazwie company limited by shares. W przyszłości, kiedy Przedsięwzięcie osiągnie zakładane parametry, co oceniane jest na około 6-7 lat, udziały w spółce na Kajmanach mogą zostać przez Wnioskodawcę sprzedane. Zdaniem Wnioskodawcy, wnoszone Know-how stanowi komercjalizowaną własność intelektualną. Podmiotem komercjalizującym jest Wnioskodawca wraz z pozostałymi autorami Know-how, będący twórcą Know-how.

Z uwagi na to, że Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Kajmanami to należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące w Polsce.

W myśl art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c). Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że "za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie w myśl art. 17 ust. 1e cyt. ustawy, nie ustala się przychodu, o którym mowa ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

W świetle powyższych przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże, przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:

* wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,

* przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,

* wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.

W myśl art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), spółką kapitałową jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, wniósł On udział procentowy w Know-how wynoszący 3% i w zamian za wkład niepieniężny w postaci Know-how objął udziały (shares) w kapitale zakładowym spółki z siedzibą na Kajmanach. Spółka z siedzibą na Kajmanach ma, niemającą polskiego odpowiednika, formę prywatnej spółki kapitałowej o angielskiej nazwie company limited by shares. Spółka ta jest odrębną osobą prawną, posiada kapitał zakładowy.

Pojęcia: "komercjalizowana własność intelektualna" oraz "podmiot komercjalizujący" zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej - oznacza to:

Jedną z pozycji stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną jest wymieniona w art. 5a pkt 34 lit. c powyższej ustawy, równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej, tzw. "know-how".

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje znaczenia tego terminu. Wskazuje jednak pośrednio, że "know-how" dotyczy informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know-how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno-organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.

Z szerokiej definicji know-how można zatem wyodrębnić kategorię know-how technicznego oraz know-how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know-how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know-how można uznawać również doświadczenia techniczno-organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną.

Przedmiotem know-how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty, informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że "know-how nietechniczne obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia o charakterze nietechnicznym, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu". Zdaniem sądów administracyjnych cechy know-how technicznego odnoszą się także do know-how nietechnicznego. Według stanowiska sądów administracyjnych powyższe cechy należy rozumieć następująco:

* cecha poufności powoduje, że know-how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne. Przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony;

* istotność know-how oznacza, że są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne;

* identyfikowalność know-how oznacza, że zostało ono opisane lub utrwalone - czyli zmaterializowane, i to w taki sposób, iż możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, że nabywca nie jest "nadmiernie ograniczony" w wykorzystaniu nabytych informacji.

Powyższe stanowisko sądów (wyrażone m.in. w wyroku NSA z dnia 31 lipca 2003 r., sygn. akt III SA 1661/02) jest zbieżne z definicją know-how zawartą w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 316/2014 z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii.

Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych - umów licencji know-how oraz umów przenoszących know-how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

Zgodnie z kolei z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazał, że wnoszone Know-how stanowi komercjalizowaną własność intelektualną, to jest równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how). Wnioskodawca wskazuje, że jest podmiotem komercjalizującym wraz z pozostałymi autorami Know-how, będącym twórcą Know-how.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w związku z wniesieniem do spółki z siedzibą na Kajmanach wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku częściowego udziału w Know-how i objęciem udziałów w tej spółce, po stronie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odrębną kwestią jest natomiast kwestia sprzedaży przedmiotowych udziałów dokonana przez Wnioskodawcę.

Odpłatne zbycie udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny stanowi przychód, który może zostać pomniejszony o związane z nim koszty określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Zgodnie natomiast z regulacjami art. 17 ust. 1ab ww. ustawy przychód określony w ust. 1 pkt 6:

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7 i 10, stosownie do art. 17 ust. 2 analizowanej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

W myśl przepisu art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Dochody z odpłatnego zbycia udziałów podlegają opodatkowaniu według stawki podatku określonej w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 pkt 4 cyt. ustawy, ww. dochodem jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c.

Z powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia udziałów w spółce koszty uzyskania przychodów ustala się na dzień ich zbycia, w zależności od sposobu nabycia tych udziałów - albo na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 albo art. 22 ust. 1f tej ustawy. Przepisy prawa przewidują bowiem, że udziały w spółce mogą być obejmowane za wkład pieniężny bądź za wkład niepieniężny. Natomiast w zależności od rodzaju wkładu, w zamian za który obejmowane są udziały, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje odrębne sposoby ustalenia kosztów uzyskania przychodów w razie zbycia tych udziałów.

W myśl art. 22 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny na dzień zbycia tych udziałów (akcji), koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości:

Zatem, w rozpatrywanej sprawie do ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziałów, skoro zbywane udziały zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, tj. w zamian za wkład niepieniężny w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej, należy zastosować sposób ustalenia kosztów wskazany w przepisie art. 22 ust. 1f pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 22 ust. 1f pkt 1 ww. ustawy, nie przewiduje możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w wysokości wartości emisyjnej udziałów w spółce objętych w zamian za wniesienie Know-how.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego Organ stwierdza, że w przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w spółce z siedzibą na Kajmanach, objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci komercjalizowanej wartości intelektualnej (Know-how) Wnioskodawca będzie miał prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia udziałów tej spółki w sposób wskazany w art. 22 ust. 1f pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie w wysokości kosztu podatkowego ustalonego jako wartość emisyjna.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego, nie dotyczy pozostałych autorów Know-how.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.