0113-KDIPT2-3.4011.300.2017.2.JŚ - Zakup aparatów słuchowych dla poprawienia komunikatywności języka angielskiego w celu nawiązania współpracy gospodarczej z kontrahentami zagranicznymi jako koszt uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia z 28 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2017 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 listopada 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.300.2017.1.JŚ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 21 listopada 2017 r. (data doręczenia 21 listopada 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 28 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.), za pośrednictwem platformy ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, która jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi dokumentację podatkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nowo zakupione aparaty słuchowe opisane we wniosku nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zakupione zostały dwa fabrycznie nowe aparaty słuchowe, po jednym do każdego ucha. Cena nabycia każdego z tych aparatów z osobna przekracza 3 500 (trzy i pół tysiąca) zł, a łączna cena ich nabycia przekracza 10 000 (dziesięć tysięcy) zł. Ww. aparaty słuchowe zaliczyć należy do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, gdyż zastosowane są w nich układy mikroprocesorowe, spełniające złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki. Wnioskodawca zamierza wprowadzić ww. nowe aparaty do ww. ewidencji, a następnie amortyzować je zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 22h i art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca od 1996 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa gospodarczego, sprzedając dotychczas swoje usługi wyłącznie na terenie kraju i wyłącznie podmiotom tutaj zlokalizowanym. Od 2002 r. przychody w największej części pochodzą ze sprzedaży usług związanych z pozyskiwaniem funduszy Unii Europejskiej. Prowadzona działalność gospodarcza ma charakter jednoosobowy. Wnioskodawca ma obustronny niedosłuch powstały w dzieciństwie, o średniej skali, co w przypadku Wnioskodawcy oznacza znaczne utrudnienie w rozumieniu mowy o normalnej głośności oraz niemożność dosłyszenia dźwięków cichych (np. szepty, szelesty itp.), znacznie oddalonych, odbywających się w grupie (np. wypowiedzi na zebraniach, wiecach, wykładach) lub przetworzonych przez urządzenia elektroniczne (telewizor, radio itp.). W związku z ww. niedosłuchem w 2000 r. Wnioskodawca zaczął użytkować i do chwili obecnej użytkuje aparaty słuchowe w celu zmniejszenia skutków niedosłuchu. Z uwagi na fakt, że dotychczasowe zakupy aparatów słuchowych były dokonywane z zamiarem poprawienia funkcjonowania w całym życiu społecznym (w tym zawodowym), Wnioskodawca nie uznawał wydatków na ww. zakupy za koszty prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Stan obecny jest więc taki, że Wnioskodawca użytkuje aparaty słuchowe, które dobrze spełniają swoją rolę wspomagającą w warunkach funkcjonowania w Polsce, tj. w środowisku, w którym przebywa od urodzenia, w którym miał możność, przed zaistnieniem niedosłuchu, nauczenia się języka polskiego oraz w którym z biegiem lat mógł wykształcić specyficzne techniki poprawy rozumienia innych osób takie, jak np. czytanie z ruchów warg. W 2016 r. Wnioskodawca podjął decyzję o rozwoju swojej działalności w kierunku nawiązania współpracy zagranicznej z podmiotami z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej oraz z krajów, w których można porozumiewać się językiem angielskim, głównie krajów anglosaskich, m.in.: Nowej Zelandii, Kanady. W odniesieniu do innych niż Polska krajów Unii Europejskiej podstawą do tej współpracy ma być dotychczasowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie usług związanych z pozyskiwaniem funduszy Unii Europejskiej, a w przypadku pozaeuropejskich krajów anglosaskich inne usługi. W tym celu Wnioskodawca podjął decyzję o podjęciu nauki języka angielskiego w celu doprowadzenia go do poziomu umożliwiającego pełną komunikatywność, rozpoczął zbieranie informacji rynkowych dotyczących ww. rynków oraz podjął rozmowy o współpracy ze znanymi sobie polskimi konsultantami realizującymi projekty za granicą. Wnioskodawca uczył się już języka angielskiego przed rozpoczęciem użytkowania aparatów słuchowych, ale mimo znacznego wysiłku w tym celu poczynionego, w tym trzech pobytów w Wielkiej Brytanii nie był w stanie uzyskać pełnej sprawności związanej z mówieniem w języku angielskim oraz rozumieniem wypowiedzi w języku angielskim. Jednocześnie w zakresie tzw. biernej znajomości języka angielskiego, tj. pisania i rozumienia tekstów Wnioskodawca osiągnął znaczną sprawność, która np. umożliwia Mu posługiwanie się publikacjami anglojęzycznymi przy prowadzonej działalności gospodarczej. Nieuzyskanie wystarczającej sprawności językowej w zakresie mówienia i rozumienia języka angielskiego była ściśle związana z posiadanym niedosłuchem. Próby rozwinięcia umiejętności w zakresie rozumienia języka angielskiego dla celów zawodowych Wnioskodawca zaczął podejmować od 2002 r. (pierwsze usługi związane z pozyskiwaniem funduszy Unii Europejskiej), a w szczególności od 2008 r. po zakupie cyfrowych wewnątrzusznych aparatów słuchowych. Jednak parametry tych aparatów nie okazały się wystarczające do pełnego zniwelowania niedosłuchu w zakresie umożliwiającym osiągnięcie pełnej słyszalności dźwięków cichych, znacznie oddalonych (potrzebne na spotkaniach z klientami), odbywających się w grupie lub przetworzonych przez urządzenia elektroniczne (potrzebne np. przy rozmowach telefonicznych z kontrahentami zagranicznymi).

Reasumując, ww. aparaty słuchowe okazały się niewystarczające do nabycia umiejętności językowych umożliwiających skuteczną realizację planów rozszerzenia działalności gospodarczej na inne kraje. W kwietniu 2017 r. Wnioskodawca podczas pobytu kontrolnego związanego z badaniami słuchu oraz sprawdzeniem działania posiadanych aparatów słuchowych uzyskał w firmie obsługującej Go w tym zakresie informację o wprowadzeniu do sprzedaży bardzo zaawansowanych zausznych aparatów słuchowych jednej z firm.

Według uzyskanych informacji aparaty z tej serii miałyby umożliwić praktycznie całkowite zniwelowania słabej słyszalności dźwięków cichych, znacznie oddalonych, odbywających się w grupie lub przetworzonych przez urządzenia elektroniczne. W tej sytuacji Wnioskodawca podjął decyzję o zawarciu umów o wypożyczeniu różnych aparatów z ww. serii do testowania. Wnioskodawca testował 3 różne modele ww. aparatów i po zakończeniu testowania w lipcu 2017 r. ustalił, że jeden z modeli aparatu słuchowego faktycznie posiada parametry znacznie lub prawie całkowicie niwelujące dotychczasowe bariery w zakresie słyszalności, co będzie umożliwiało naukę mówionego języka angielskiego i tym samym umożliwi rozszerzenie działalności gospodarczej. Dodatkowo przeprowadzona przez Wnioskodawcę analiza opłacalności takiego zakupu wykazała, że w przypadku umożliwienia Wnioskodawcy porozumiewania się w języku angielskim w mowie inwestycja ta zwróci się w bardzo krótkim czasie.

W tej sytuacji Wnioskodawca dnia 14 lipca 2017 r. zdecydował się na tę inwestycję i zakupił ww. aparaty słuchowe. Wyżej wymieniona firma obsługująca Wnioskodawcę, działając w tym wypadku jako pośrednik finansowy jednego z banków, sprzedała Wnioskodawcy aparaty słuchowe z płatnością podzieloną na raty, przy czym rzeczywista roczna stopa oprocentowania tych rat wynosi 0%. Firma obsługująca udokumentowała ww. transakcję wystawiając Wnioskodawcy jako nabywcy fakturę VAT. Należy podkreślić, że wcześniej zakupione, wewnątrzuszne aparaty słuchowe są w pełni sprawne i są nadal użytkowane przez Wnioskodawcę. Są one szczególnie przydatne w sytuacji, w której Wnioskodawca chce ukryć fakt posiadania niedosłuchu (ww. aparaty całkowicie chowają się w kanale usznym i nie są widoczne z zewnątrz) lub w sytuacji aktywności fizycznej (aparaty wewnątrzuszne nie wypadają z ucha, podczas gdy aparaty zauszne mogą wypaść).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z faktem, że zakup drugiej pary aparatów słuchowych jest ściśle związany z potrzebą poprawienia komunikatywności języka angielskiego w celu nawiązania współpracy gospodarczej z kontrahentami zagranicznymi i uzyskania przychodu z tego nowego źródła prawidłowe jest uznanie przez Wnioskodawcę, że wydatek na zakup ww. aparatów słuchowych ma na celu osiągnięcie przychodu z ww. źródła i tym samym może być uznany za koszt uzyskania przychodu z ww. źródła?

2. Czy w związku z faktem sfinansowania zakupu drugiej pary aparatów słuchowych z kredytu o rocznej rzeczywistej stopie oprocentowania wynoszącej 0%, którego raty kapitałowe nie stanowią kosztu uzyskania przychodu prawidłowe jest zaksięgowanie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwoty netto faktury dokumentującej ten zakup, wprowadzenie nowo zakupionych aparatów słuchowych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie odpowiednimi przepisami?

3. W zakresie rozliczenia naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wyżej wymienionym zakupem: czy w związku z faktem wykorzystywania nowo zakupionych aparatów słuchowych również poza prowadzoną działalnością gospodarczą prawidłowe jest określenie zakresu, w jakim nowo zakupione aparaty słuchowe są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez wyliczenie proporcji godzin w jakich nowo zakupione aparaty słuchowe będą służyły do wykonywania działalności gospodarczej w stosunku do łącznej liczby godzin, przez którą nowo zakupione aparaty są użytkowane przez Wnioskodawcę?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania oznaczone nr 1 oraz nr 2 we wniosku). Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu),

Ad 1

Zarówno ze względu na intencje, jak i faktyczny sposób wykorzystania nowo zakupionych aparatów słuchowych, czyli wykorzystanie nowej sprawności słuchowej do poprawienia komunikatywności języka angielskiego w celu nawiązania kontaktów gospodarczych za granicą Wnioskodawca uważa, że ten zakup jest jasno i bezpośrednio związany z osiągnięciem przychodów z tego źródła.

Jak napisano w interpretacji indywidualnej nr IBPBI/1/415-379/12/ZK "zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie Wnioskodawcy ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu)".

Zdaniem Wnioskodawcy, opisywana sytuacja wyczerpuje więc znamiona, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (dokonana transakcja zakup ww. aparatów słuchowych nie wypełnia przesłanek żadnego z zapisów art. 23 ww. ustawy). Jednak ze względu na używanie nowo zakupionych aparatów słuchowym również poza działalnością gospodarczą, tj. do celów osobistych Wnioskodawcy (byłoby możliwe, ale jednak niepraktyczne i niezgodne ze zdrowym rozsądkiem ich zakładanie jedynie na czas działalności gospodarczej, a zdejmowanie niezwłocznie po), Wnioskodawca uważa, że powinien, wyliczyć przez jaki przeciętnie czas używa wyżej wymienionych aparatów słuchowych do prowadzenia działalności gospodarczej, odnieść ten czas do ogólnego czasu użytkowania ww. aparatów słuchowych, a następnie uznać koszt nabycia ww. aparatów słuchowych za koszt uzyskania przychodów tylko w takim zakresie, jaki będzie wynikał z tak określonej proporcji czasu wykorzystywania do działalności gospodarczej do ogólnego czasu wykorzystywania. Wyliczenie ww. składowych czasów powinno być dokonane dla dłuższego okresu czasu, np. ostatniego roku podatkowego, tak aby udało się uchwycić trwałe zależności między czasem poświęconym na prowadzenie działalności gospodarczej a pozostałym czasem (np. uwzględnienie dni wolnych o pracy wciągu roku, uwzględnienie czasu niezdolności do pracy itp.). Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę do takiego postępowania daje art. 22 ust. 1 - kosztem uzyskania przychodu może być tylko koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, używanie ww. aparatów słuchowych do celów innych niż działalność gospodarcza nie będzie miało na celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że zakup aparatów słuchowych został sfinansowany kredytem ratalnym, którego raty kapitałowe nie są kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawca uważa, że właściwym sposobem zaksięgowania zakupu wyżej wymienionych aparatów słuchowym jest zaksięgowanie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwoty netto z faktury dokumentującej wyżej wymieniony zakup przemnożonej przez proporcję, o której mowa w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie pyt. nr. 1. (powyżej), a nie całej kwoty netto z ww. faktury, uwzględnienie tej wartości jako wartości początkowej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tym związanych zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na: spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z uwagi na to, że przy ww. zakupie Wnioskodawca ma do czynienia z kredytem o rocznej realnej stopie procentowej wynoszącej 0%, raty spłaty kredytu nie mogą być w żadnej części kosztem uzyskania przychodów. Do zakupionych aparatów słuchowych odnosi się zatem art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: aparaty są własnością Wnioskodawcy były i są kompletne i zdatne do użytku od dniu rozpoczęcia ich używania do teraz, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok i są (częściowo) wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy będzie On miał prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i będzie je dokonywał według zasad określonych w art. 22h i art. 22i.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Wnioskodawca kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Ustawodawca, posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania.

Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie - z punktu widzenia podatnika - posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy - po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji - uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1996 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa gospodarczego, sprzedając dotychczas swoje usługi wyłącznie na terenie kraju i wyłącznie podmiotom tutaj zlokalizowanym. Wnioskodawca ma obustronny niedosłuch powstały w dzieciństwie, o średniej skali, co w przypadku Wnioskodawcy oznacza znaczne utrudnienie w rozumieniu mowy o normalnej głośności oraz niemożność dosłyszenia dźwięków cichych (np. szepty, szelesty itp.), znacznie oddalonych, odbywających się w grupie (np. wypowiedzi na zebraniach, wiecach, wykładach) lub przetworzonych przez urządzenia elektroniczne (telewizor, radio itp.). W związku z ww. niedosłuchem w 2000 r. Wnioskodawca zaczął użytkować i do chwili obecnej użytkuje aparaty słuchowe w celu zmniejszenia skutków niedosłuchu. Wnioskodawca dnia 14 lipca 2017 r. zdecydował się na inwestycję i zakupił bardzo zaawansowane zauszne aparaty słuchowe. Według Wnioskodawcy ww. aparaty słuchowe umożliwiły Mu naukę mówionego języka angielskiego i tym samym umożliwiły rozszerzenie działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie istotne jest to, że aby wydatek na zakup aparatów słuchowych mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wydatek ten powinien utracić charakter wydatków na cele osobiste podatnika poza firmą. Zakup aparatów słuchowych, stanowi wydatek związany w ogóle z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym niezależnie od tego, czy prowadzi ona działalność gospodarczą.

Zdaniem tutejszego Organu zakup aparatów dokonany przez Wnioskodawcę tylko z tego powodu, że jest to aparat, który faktycznie posiada parametry znacznie lub prawie całkowicie niwelujące dotychczasowe bariery w zakresie słyszalności, nie przesądza, że wydatek ten jest wydatkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Uzyskiwanie przychodu w ramach działalności gospodarczej nie jest bowiem uzależnione od rodzaju noszonego aparatu słuchowego, gdyż jego posiadanie niezbędne jest dla wykonywania wielu czynności poza sferą działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że zakup aparatów słuchowych jest związany ze stanem zdrowia Wnioskodawcy. Natomiast zakupy uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W przypadku wad słuchu, w gestii osoby fizycznej (prywatnej) leży poczynienie zakupu aparatu słuchowego niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc, dokonanie tego rodzaju zakupu jest związane z korzyściami osobistymi Wnioskodawcy, a nie z prowadzonym przez Niego przedsiębiorstwem. W związku z powyższym brak podstaw aby uznać, że dokonanie zakupu aparatów słuchowych ma bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Pomimo wskazania, że aparat słuchowy będzie umożliwiał naukę mówionego języka angielskiego i tym samym umożliwi rozszerzenie działalności gospodarczej, powyższy zakup jest uwarunkowany stanem zdrowia Wnioskodawcy, a więc jest zakupem o charakterze osobistym niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć wydatków na zakup aparatów służbowych, gdyż stanowią one wydatki osobiste, których poniesienie spowodowane jest wyłącznie stanem zdrowia Wnioskodawcy. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem poprawa stanu zdrowia, bądź jakości życia Wnioskodawcy, a nie osiągnięcie przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wydatku na zakup aparatów słuchowych, co wynika z pytania nr 1, należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na rozstrzygnięcie dokonane niniejszą interpretacją, według którego Wnioskodawca nie może uznać wydatku na zakup drugiej pary aparatów słuchowych za koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, za bezprzedmiotowe należy uznać rozpatrywanie pytania nr 2 dotyczącego kwestii, czy Wnioskodawca może wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz następnie amortyzować zakupione aparaty słuchowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.