0113-KDIPT2-3.4011.269.2020.3.JŚ - PIT w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 28 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 13 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.269.2020.1.JŚ (doręczonym dnia 18 maja 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 28 maja 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 25 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania, zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z (działalność wiodąca).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi programistyczne na rzecz kontrahentów (dalej jako: "kontrahent/kontrahenci" lub "spółka/spółki"). Spółka efektywnie deleguje Wnioskodawcę do pracy nad projektami swoich klientów. Usługi Wnioskodawcy są świadczone na mocy kontraktu zawartego z kontrahentem na czas nieokreślony.

Czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie prowadzonej współpracy z daną spółką nie są wykonywane pod kierownictwem zleceniodawcy, tudzież jej klienta, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W ramach prowadzonej współpracy, Wnioskodawca pracuje nad szeregiem projektów, których celem jest wytworzenie lub rozwój oprogramowania komputerowego.

W szczególności, prace programistyczne polegają na:

* stworzeniu i rozwoju platformy internetowej do inteligentnego przetwarzania i zarządzania multimediami,

* stworzeniu i rozwoju platformy bankowej do wizualizacji i analizy ryzyka rynkowego oraz zarządzaniem konfiguracją kalkulacji bankowych,

* stworzeniu jednolitej infrastruktury programistycznej w oparciu o które tworzone są inne moduły systemu,

* w ramach prowadzonych prac, Wnioskodawca wykorzystuje następujące m.in. następujące technologie:

* standard HTML, CSS i DOM umożliwiający tworzenie zaawansowanych aplikacji przeglądarkowych,

* język JavaScript i biblioteka... do tworzenia komponentów interfejsu użytkownika.

Efekt prac Wnioskodawcy jest każdorazowo uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w danym języku programowania.

W praktyce współpraca Wnioskodawcy oraz kontrahenta w ramach prowadzonej współpracy wygląda następująco:

1. Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt, który ma zostać finalnie osiągnięty, np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu,

2. Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu, przekazując na rzecz kontrahenta efekty swojej pracy, czyli kod programistyczny (partiami lub jednorazowo w całości). Każda część z wytworzonego oprogramowania stanowi autorskie dzieło Wnioskodawcy. Zleceniodawca ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia oprogramowania komputerowego.

Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. W tym zakresie, Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru prac rutynowych jako że każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich dzieł przynajmniej w skali działalności Wnioskodawcy, czyli nowych programów komputerowych zapisanych w postaci kodów programistycznych. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub też na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania go na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w danej dziedzinie.

Programy komputerowe, powstające i rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartej umowy, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 25 lipca 2019 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: "ustawa o PIT").

Ponadto, jako że charakteryzują się oryginalnością oraz indywidualnością, stanowią one utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, dalej: "ustawa o prawie autorskim"). Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie.

Zgodnie z zawartą umową o współpracy, Wnioskodawcy przysługują pełne prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania. Zgodnie z zapisami umowy, wytwarzane przez Wnioskodawcę prawa autorskie są przenoszone przez Wnioskodawcę na Spółkę w pełnym zakresie.

Efektem prac realizowanych przez Wnioskodawcę są:

* gotowe do wdrożenia aplikacje w postaci kodu programistycznego przesłanego do repozytorium klienta,

* skompilowane biblioteki przesłane do prywatnego rejestru bibliotek klienta - gotowe do pobrania i wykorzystania w innym systemie/module klienta,

* skompilowane obrazy aplikacji przesłane do prywatnego rejestru obrazów - gotowe do uruchomienia na docelowym środowisku,

* wdrożone aplikacje w środowisku testowym klienta dostępne z poziomu przeglądarki internetowej dostępne w prywatnej sieci klienta,

* w szczególności są to:

* aplikacja R- specjalistyczny interfejs użytkownika do zarządzania współczynnikami ryzyka w platformie zarządzania ryzykiem rynkowym,

* aplikacja S- specjalistyczny interfejs użytkownika do zarządzania symulacjami opartymi o scenariusze w platformie zarządzania ryzykiem rynkowym,

* moduł renderowania fotogalerii o dużej liczbie elementów w aplikacji służącej do prezentacji kolekcji zasobów w platformie do inteligentnego przetwarzania i zarządzania multimediami,

* moduł zarządzania portalami - specjalistyczny interfejs do konfiguracji ww. aplikacji do prezentacji kolekcji zasobów multimedialnych,

* przebudowanie całego kodu istniejącej aplikacji do zarządzania multimediami w sposób umożliwiający zastosowanie najnowszej wersji narzędzia F służącego do statycznego typowania kodu.

Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania spółce w cyklach miesięcznych na podstawie faktur VAT, przenosząc za wynagrodzeniem każdorazowo całość autorskich praw majątkowych. Umowa przewiduje, że za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określane ryczałtowo. W ramach takiej formy rozliczenia, z praktycznego punktu widzenia, jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są powstałe programy komputerowe chronione na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim. Tym samym całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie za przeniesienie praw autorskich do wytwarzanych lub rozwijanych programów komputerowych.

Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544).

Dodatkowo, od początku 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstają autorskie prawa do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT oraz jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Niniejsza ewidencja pozwala tym samym na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym, Wnioskodawca chce potwierdzić prawidłowość dokonanych założeń dotyczących skorzystania z preferencyjnego 5% opodatkowania dla dochodów z kwalifikowanych praw w ramach regulacji zawartych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT (tzw. IP Box).

W piśmie z dnia 25 maja 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w ramach prac zajmuje się On tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego, jak również rozwojem już istniejącego oprogramowania. Tym samym, Jego prace obejmują zarówno rozwój oprogramowania, które zostało przez Niego wcześniej wytworzone i przekazane klientowi wraz z prawami autorskimi, jak również prowadzi prace nad oprogramowaniem, które nie zostało jeszcze przekazane klientowi i co do którego nie zostały jeszcze przekazane prawa autorskie.

Ponadto, w ramach Jego prac zajmuje się również ulepszaniem istniejącego oprogramowania, które zostało wytworzone przez inne podmioty. Są to prace polegające m.in. na projektowaniu i implementacji istotnych zmian architektonicznych istniejących podsystemów celem ich uproszczenia oraz ułatwienia użytkowania innym podmiotom. Są to też prace polegające na opracowaniu i zastosowaniu nowych wersji algorytmów i bibliotek celem dostosowania istniejącego oprogramowania do obecnych, ale szybko zmieniających się standardów. Ostatnim typem prac jest ulepszanie istniejącego oprogramowania poprzez uzupełnianie go o nowe funkcjonalności, moduły, spełniające nowe wymagania względem końcowego oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania posiadanego już przez klienta jest dokonywane na podstawie wspólnych ustaleń co do przebiegu prac wykonywanych przez Niego na rzecz klienta (kwestie te nie są dodatkowo sformalizowane, lecz ustalane każdorazowo w ramach prowadzonej bieżącej współpracy).

Rozwijanie istniejącego oprogramowania (rozwiniętego wcześniej przez Wnioskodawcę lub zewnętrznego) polega na tym, że dopisuje do niego własny kod, dzięki któremu to oprogramowanie nabywa nowych, dodatkowych funkcjonalności, których wcześniej nie posiadało. W takich przypadkach w wyniku prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej tworzone są nowe kody i algorytmy, które stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest właścicielem praw do tych utworów.

Wnioskodawca zaznacza, że sytuacje, kiedy rozwija On oprogramowanie zewnętrzne (tj. którego wcześniej sam nie wytworzył), nie dotyczą przypadku przewidzianego w art. 30ca ust. 14 ustawy o PIT. Jak wskazał Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących tzw. IP Box (pkt 95-96): "przepisy o IP Box przewidują, po spełnieniu określonych przesłanek, możliwość korzystania przez podatnika z preferencji w sytuacji, gdy podatnik nie jest właścicielem kwalifikowanego IP. Art. 24d ust. 14 ustawy o CIT (odpowiednio art. 30ca ust. 14 ustawy o PIT) reguluje sytuację, w której podatnik uprzednio wytworzył kwalifikowane IP w ramach prowadzonych przez siebie prac badawczo-rozwojowych i korzysta z niego na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania z tego prawa (np. w ramach licencji wyłącznej), jednakże nie jest jego właścicielem. Taka sytuacja może wystąpić wskutek wykonywania prac badawczo-rozwojowych na zlecenie innego podmiotu (powiązanego lub niepowiązanego)".

Zdaniem Wnioskodawcy, przywołany przepis reguluje więc wyłącznie przypadki, w których podatnik osiąga dochód z kwalifikowanego IP, którego nie jest właścicielem - i mówi on wprost, że w takich sytuacjach podatnik również ma możliwość skorzystania z rozwiązania IP Box. Przepis ten nie ma zatem zastosowania do sytuacji Wnioskodawcy - tj. sytuacji, w której prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której jako dodatek do oprogramowania zewnętrznego powstają nowe kody i algorytmy. Stworzone przez Niego kody i algorytmy są chronione prawem autorskim, którego jest właścicielem. Przepisy art. 30ca i 30cb ustawy o PIT nie wskazują, że z IP Box mogą skorzystać tylko podatnicy, którzy są właścicielem lub współwłaścicielem kwalifikowanego IP albo że korzystają z niego na podstawie licencji wyłącznej, ponieważ prace badawczo-rozwojowe zostały wykonane na zlecenie właściciela oprogramowania. Gdyby ustawodawca miał zamiar w ten sposób zawęzić możliwość stosowania rozwiązania IP Box, tego typu obostrzenie zostałoby wprost wpisane w przepisach podatkowych.

Wnioskodawca potwierdza, że w wyniku rozwijania przez Niego oprogramowania tworzone są nowe kody i algorytmy oraz powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Kody i algorytmy stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i ja jestem właścicielem praw do tych utworów.

Wnioskodawca potwierdza, że przenosi całość autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania na kontrahentów.

Dochodem z wytworzonego i rozwijanego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody, które osiągam z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskiwanych z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskiwanych z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Z kolei art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, przez co w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń, rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Podkreśla się przy tym, że pojęcie "komputer" nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nośnik pozostaje bowiem bez znaczenia, istotą programu komputerowego jest jego źródło, czyli kod oraz funkcjonalność.

W świetle powyższych rozważań należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wytwarza produkt informatyczny, tj. kod w języku HTML, CSS i JavaScript, co wpisuje się w definicję programu komputerowego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wszystkie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę programy komputerowe spełniają przesłanki ochrony prawno-autorskiej, tzn. stanowią przejaw działalności twórczej, mają indywidualny charakter i są ustalone w uzewnętrznione w formie kodu źródłowego. Co istotne, dla przyznania ochrony prawno-autorskiej nie jest konieczne, aby program komputerowy miał postać ukończoną. Ochronie może podlegać dowolnie krótki fragment programu komputerowego, o ile tylko sam w sobie (a więc oceniany w oderwaniu od reszty programu) odznacza się twórczością.

Z kolei działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak stanowi art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85). W myśl tego przepisu prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących tzw. IP Box, wskazano trzy główne kryteria działalności, które muszą zostać spełnione łącznie, aby uznać daną aktywność za działalność badawczo-rozwojową.

Zalicza się do nich:

W ocenie Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego aktywność w celu realizacji zleconych projektów spełnia powyższe przesłanki.

Po pierwsze, oprogramowanie komputerowe powstaje w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę działań o charakterze kreacyjnym. Stworzony kod jest rezultatem intelektualnej inwencji autora i stanowi jego oryginalny wytwór, ponieważ cały proces twórczy, począwszy od zaprojektowania rozwiązania odpowiadającego wymaganiom klientów Spółki leży po stronie Wnioskodawcy. Ponadto, prace Wnioskodawcy w ramach danego projektu każdorazowo przyczyniają się do powstania nowych i unikatowych na skalę Jego działalności rozwiązań, uzewnętrznionych w postaci kodów źródłowych.

Po drugie, przy realizacji każdego projektu powierzonego na mocy Umowy Wnioskodawca bazuje na eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętnościach w zakresie programowania, logiki, narzędzi informatycznych. Te zasoby intelektualne są stale rozwijane, a przy ich wykorzystaniu Wnioskodawca kreuje unikatowe zastosowania, np. nowe funkcjonalności aplikacji, tworzone specjalnie na potrzeby klientów Spółki.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem komputerowym mają systematyczny charakter, nie są to działania incydentalne, jednorazowe. Odbywają się w zaplanowanych cyklach i są prowadzone w sposób zorganizowany, według ustalonego harmonogramu, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Tym samym, skoro Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych w ramach prowadzonej działalności B+R, to należy uznać, że dochody uzyskane z tego tytułu stanowią dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania dla dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego. Jednocześnie, jako że otrzymywane wynagrodzenie na podstawie umowy o współpracę zawartej z kontrahentem dotyczy w całości przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego, Wnioskodawca wskazuje, że całość wynagrodzenia stanowi dochód, o którym mowa powyżej i podlega opodatkowaniu stawką 5% PIT.

Dodatkowo, warunkiem formalnym skorzystania z preferencji IP Box jest prowadzenie szczegółowej ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. W tym zakresie, Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z tzw. opodatkowania IP Box posiada szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Jak wskazał Wnioskodawca, taka ewidencja jest prowadzona od początku 2019 r.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 oraz ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a w konsekwencji jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego w ramach realizowanej współpracy z kontrahentem.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska, iż jest uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskiwanych z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że "proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(...) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac".

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W tym zakresie wpisują się one w realizację "Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju", "Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki" oraz "Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju" w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste "zamknięcie" łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi programistyczne na rzecz kontrahentów (dalej jako: "kontrahent/kontrahenci" lub "spółka/spółki"). Usługi Wnioskodawcy są świadczone na mocy kontraktu zawartego z kontrahentem na czas nieokreślony. Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru prac rutynowych jako że każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich dzieł przynajmniej w skali działalności Wnioskodawcy, czyli nowych programów komputerowych zapisanych w postaci kodów programistycznych. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub też na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Programy komputerowe, powstające i rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartej umowy, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Stanowią one utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z zawartą umową o współpracy, Wnioskodawcy przysługują pełne prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania. Zgodnie z zapisami umowy, wytwarzane przez Wnioskodawcę prawa autorskie są przenoszone przez Wnioskodawcę na Spółkę w pełnym zakresie. Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstają autorskie prawa do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT oraz jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach prac zajmuję się On tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego, jak również rozwojem już istniejącego oprogramowania. Tym samym, Jego prace obejmują zarówno rozwój oprogramowania, które zostało przez Niego wcześniej wytworzone i przekazane klientowi wraz z prawami autorskimi, jak również prowadzi prace nad oprogramowaniem, które nie zostało jeszcze przekazane klientowi i co do którego nie zostały jeszcze przekazane prawa autorskie. Ponadto, w ramach Jego prac zajmuję się również ulepszaniem istniejącego oprogramowania, które zostało wytworzone przez inne podmioty. Są to prace polegające m.in. na projektowaniu i implementacji istotnych zmian architektonicznych istniejących podsystemów celem ich uproszczenia oraz ułatwienia użytkowania innym podmiotom. Są to też prace polegające na opracowaniu i zastosowaniu nowych wersji algorytmów i bibliotek celem dostosowania istniejącego oprogramowania do obecnych, ale szybko zmieniających się standardów. Ostatnim typem prac jest ulepszanie istniejącego oprogramowania poprzez uzupełnianie go o nowe funkcjonalności, moduły, spełniające nowe wymagania względem końcowego oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania posiadanego już przez klienta jest dokonywane na podstawie wspólnych ustaleń co do przebiegu prac wykonywanych przez Niego na rzecz klienta. Wnioskodawca potwierdza, że w wyniku rozwijania przez Niego oprogramowania tworzone są nowe kody i algorytmy oraz powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Kody i algorytmy stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i ja jestem właścicielem praw do tych utworów.

Odnosząc powyżej przedstawiony opisu sprawy do analizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca najpierw wytworzy (zaprojektuje) oprogramowanie komputerowe, następnie sprzeda prawa autorskie na rzecz zleceniodawcy, który w następnej kolejności udostępni to oprogramowanie komputerowe Wnioskodawcy w celu jego rozwinięcia lub ulepszenia lub Wnioskodawca będzie dokonywał ww. modyfikacji tego oprogramowania na zlecenie zleceniodawcy (wytworzonego przez innego programistę), to dojdzie do ulepszenia "przedmiotu cudzej własności", ponieważ Wnioskodawca przed rozwinięciem wyzbywa się prawa własności do oprogramowania, które sam wytworzył lub dokona ww. modyfikacji oprogramowania, którego uprzednio nie wytworzył.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem "cudzego" IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem "całego IP" (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika jednak, że w wyniku rozwijania lub ulepszania oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy i skrypty w różnych językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, a Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszania (rozwinięcia) oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.