0113-KDIPT2-3.4011.259.2023.1.JŚ - Korekta deklaracji płatnika (PIT-4R)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym od 1 października 2011 r. działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest Pan czynnym podatnikiem VAT.

Od 1 stycznia 2019 r. zatrudnił Pan w prowadzonej przez Pana działalności - na umowę o pracę swoją małżonkę, z którą ma Pan wspólność majątkową i wspólne konto bankowe. Na gruncie Kodeksu pracy małżonka jest pełnoprawnym pracownikiem, zaś do celów ubezpieczeń społecznych jest traktowana jako osoba współpracująca, a co za tym idzie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od Jej wynagrodzenia opłaca przedsiębiorca. Tak stanowią stosowne przepisy.

Niestety księgowa, która obsługiwała Pana firmę potraktowała Pana małżonkę tak samo jak innych zatrudnionych przez Pana pracowników, tj. na liście płac wykazywała wynagrodzenie małżonki, od którego odliczała: koszty, składki na ubezpieczenie społeczne, ulgę podatkową oraz odliczała od należnej zaliczki składkę zdrowotną. Tak wyliczoną zaliczkę przekazywał Pan co miesiąc do urzędu skarbowego. Tymczasem prawidłowo zaliczkę za małżonkę powinna obliczać stosując tylko koszty i ulgę podatkową. Naliczone od wynagrodzenia małżonki składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne winny być odliczone od Pana dochodu - przy wyliczaniu Pana zaliczki na podatek dochodowy.

W wyniku zaistniałej sytuacji powstała niedopłata w PIT-4 i nadpłata w Pana PIT-36L. W lutym 2023 r. po uzyskaniu informacji o błędnie pobieranych zaliczkach od wynagrodzenia Pana małżonki - złożył Pan korekty: PIT-11, PIT4R oraz korektę Pana PIT-36L. Jednocześnie na podstawie skorygowanej informacji PIT-11 Pana żona złożyła korektę swojego zeznania PIT-37 za 2019 r. i wpłacony został zaległy podatek oraz należne odsetki od tej zaległości - od dnia powstania obowiązku podatkowego do dnia zapłaty. Pomimo opłacenia wszelkich zaległości w podatku dochodowym przez Pana żonę - podatnika, a odsetek przez Pana, urząd skarbowy może wezwać Pana - na podstawie złożonej korekty PIT-4R - do wpłacenia zaległych zaliczek.

Pytanie

Czy powinien Pan w takiej sytuacji składać korektę PIT-4R za 2019 r.? Jej złożenie powoduje dla organu podatkowego tytuł do żądania od Pana zapłaty zaległych zaliczek, które przecież opłacił już podatnik.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem - płatnik co do zasady powinien korygować popełnione błędy - jednak jeżeli podatnik w związku z obowiązkiem rozliczenia się z fiskusem za dany rok podatkowy wpłaci równowartość niepobranej zaliczki na podatek dochodowy, a płatnik ze swojego majątku osobistego zapłaci należne odsetki - płatnik może zaniechać korekty PIT-4R.

Złożył Pan korektę PIT-4R i na jej podstawie - w chwili obecnej urząd skarbowy może wezwać Pana do wpłacenia zaległych zaliczek wraz z odsetkami, a przecież te zaległości zostały już zapłacone.

W orzecznictwie przyjmuje się, że jeżeli podatnik - w Pana przypadku małżonka - zapłaci zaległy podatek - niepobrany wcześniej przez płatnika - a płatnik uiści odsetki za zwłokę, to brak jest podstaw do wydania decyzji o odpowiedzialności płatnika. Nie istnieje wówczas przedmiot, za który płatnik może odpowiadać. W decyzji o odpowiedzialności płatnika chodzi bowiem nie tyle o samą odpowiedzialność, ile o wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewypłaconego podatku - wyrok NSA z 20 marca 2009 r. - sygn. akt II FSK 850/08. Jeżeli organ podatkowy, pomimo zapłaty podatku przez podatnika, żąda również od płatnika uregulowania tych należności - płatnik nie ma prawnego obowiązku spełnienia takiego świadczenia. Jest on wtedy zobowiązany tylko do uiszczenia odsetek od niepobranego lub pobranego a niewypłaconego podatku - wyrok WSA w Łodzi z 24 listopada 2010 r. - sygnatura akt I SA/Łd 918/10.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2019 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są w pkt 1 stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

W myśl art. 38 ust. 1a powołanej ustawy:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Natomiast przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym od 1 października 2011 r. działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG. Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Od 1 stycznia 2019 r. zatrudnił Pan w prowadzonej przez Pana działalności - na umowę o pracę swoją małżonkę, z którą ma Pan wspólność majątkową i wspólne konto bankowe. Na gruncie Kodeksu pracy małżonka jest pełnoprawnym pracownikiem, zaś do celów ubezpieczeń społecznych jest traktowana jako osoba współpracująca, a co za tym idzie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od Jej wynagrodzenia opłaca przedsiębiorca. Tak stanowią stosowne przepisy. Księgowa, która obsługiwała Pana firmę potraktowała Pana małżonkę tak samo jak innych zatrudnionych przez Pana pracowników, tj. na liście płac wykazywała wynagrodzenie małżonki, od którego odliczała: koszty, składki na ubezpieczenie społeczne, ulgę podatkowa oraz odliczała od należnej zaliczki składkę zdrowotną. Tak wyliczoną zaliczkę przekazywał Pan co miesiąc do Urzędu Skarbowego. Tymczasem prawidłowo zaliczkę za małżonkę powinna obliczać stosując tylko koszty i ulgę podatkową. Naliczone od wynagrodzenia małżonki składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne winny być odliczone od Pana dochodu - przy wyliczaniu Pana zaliczki na podatek dochodowy. W wyniku zaistniałej sytuacji powstała niedopłata w PIT-4 i nadpłata w Pana PIT-36L. W lutym 2023 r. po uzyskaniu informacji o błędnie pobieranych zaliczkach od wynagrodzenia Pana małżonki - złożył Pan korekty: PIT-11, PIT4R oraz korektę Pana PIT-36L. Jednocześnie na podstawie skorygowanej informacji PIT-11 Pana żona złożyła korektę swojego zeznania PIT-37 za 2019 r. i wpłacony został zaległy podatek oraz należne odsetki od tej zaległości - od dnia powstania obowiązku podatkowego do dnia zapłaty.

Wątpliwość Pana budzi kwestia czy powinien Pan w sytuacji opisanej we wniosku składać korektę PIT-4R za 2019 r.

Według art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.):

Jeżeli pracownik spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, o których mowa w ust. 11 - dla celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współpracująca.

Stosownie do art. 8 ust. 11 ww. ustawy:

Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, zleceniobiorcami oraz z osobami fizycznymi, wskazanymi w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-5a, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych:

Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są: osobami współpracującymi z osobami fizycznymi, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy:

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1-3, stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Z treści art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej oraz przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, w ustawowym terminie, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przewiduje odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa zawiera również zagadnienia związane z korektą informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Ustosunkowując się do kwestii dokonania korekty deklaracji PIT-4R, wskazać należy jeszcze raz odnieść się do zapisów wynikających z art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W odniesieniu do korekty deklaracji PIT-4R wyjaśnić należy, że w deklaracji tej powinny być wykazywane należne zaliczki na podatek dochodowy, a zatem takie, które powinny zostać pobrane przez płatnika zgodnie z obowiązującymi przepisami, a nie takie które zostały faktycznie pobrane.

W konsekwencji, na Panu ciążył obowiązek dokonania korekty deklaracji PIT-4R wystawionej za rok 2019 i wykazania w niej należnych zaliczek, jakie powinny zostać przez Pana pobrane od przychodu uzyskanego przez pracownika (Pana małżonka).

W sytuacji opisanej we wniosku powinien Pan skorygować deklarację PIT-4R za 2019 r., wykazując należne zaliczki jaka winny były być przez płatnika (Pana) pobrane w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracji PIT-4R winny bowiem być wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W związku z powyższym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku sądu administracyjnego informujemy, że został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja rozstrzyga o tym czy powinien Pan w opisanej we wniosku sytuacji składać korektę PIT-4R za 2019 r. Nie ocenia natomiast, czy Jej złożenie powoduje dla organu podatkowego tytuł do żądania od Pana zapłaty zaległych zaliczek, które opłacił już podatnik.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.