0113-KDIPT2-3.4011.249.2022.1.SJ - Wydatki na nabycie walut wirtualnych jako koszt podatkowy

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 czerwca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-3.4011.249.2022.1.SJ Wydatki na nabycie walut wirtualnych jako koszt podatkowy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm., dalej: "ustawa o PIT") i począwszy od 2021 r. dokonuje - poza zakresem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - transakcji nabycia walut wirtualnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (dalej: "waluty wirtualne") od innych podmiotów za pośrednictwem platform przeznaczonych do wymiany walut fiducjarnych (prawnych środków płatniczych) na waluty wirtualne i handlu kryptowalutami (w szczególności giełd obrotu walutami wirtualnymi zwanych giełdami kryptowalutowymi). Wydatki ponoszone przez Pana bezpośrednio na nabycie walut wirtualnych są przez Pana właściwie dokumentowane, w szczególności przez zachowanie (i) potwierdzeń transakcji wymiany walut fiducjarnych (np. PLN, USD, EUR) na waluty wirtualne, (ii) potwierdzeń dokonania transferu stosownych kwot walut fiducjarnych na rzecz platform dokonujących wymiany walut fiducjarnych na waluty wirtualne oraz (iii) potwierdzeń dokonania przewalutowania jednej waluty fiducjarnej (np. PLN) na inną walutę fiducjarną (np. USD) w celu wymiany wymienionej waluty fiducjarnej na walutę wirtualną. Za pośrednictwem giełd kryptowalutowych dokonuje Pan również wymian walut wirtualnych na inne waluty wirtualne, w tym na tzw......, czyli waluty wirtualne, które nie są podatne na wahania kursu lub ich zmienność cenowa jest minimalna. Oczekuje Pan na wzrost wartości nabywanych walut wirtualnych i zamierza w momencie uznanym przez siebie za dogodny dokonać odpłatnego zbycia walut wirtualnych w rozumieniu art. 17 ust. 1f ustawy o PIT, co nastąpi jednorazowo lub w więcej niż jednej transakcji, w szczególności z uwagi na planowaną przez Pana dywersyfikację ryzyka ekonomicznego. Tym samym przewiduje Pan, że odpłatne zbycie walut wirtualnych w rozumieniu art. 17 ust. 1f ustawy o PIT może nastąpić przez Pana jednorazowo lub w więcej niż jednej transakcji w roku podatkowym 2022 lub w jednym z następnych lat podatkowych.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca może rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o PIT?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów następujące wydatki: cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną, jak i wymiany waluty wirtualnej na walutę fiducjarną)?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Przepis art. 22 ust. 16 ustawy o PIT ustanawia zasadę, zgodnie z którą nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia waluty wirtualnej nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

W ocenie Wnioskodawcy, może On rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych nie tylko w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, ale może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych. Wszystkie koszty jakie Wnioskodawca poniesie w danym roku podatkowym, będzie On obowiązany wykazać w zeznaniu rocznym, niezależnie od tego, czy w tym samym roku uzyska przychód, czy też nie. Koszty danego roku podatkowego, które przewyższą uzyskane w tym roku przychody, zwiększą koszty podatkowe następnego roku podatkowego.

Należy zauważyć, że wprowadzone regulacje w zakresie rozliczania kosztów uzyskania przychodów związanych z walutami wirtualnymi nie zawierają ograniczenia co do maksymalnego terminu, w jakim koszty te powinny zostać rozliczone. Jeśli w danym roku podatnik poniesie wydatki na nabycie waluty wirtualnej i w rozliczeniu rocznym koszty te przewyższą przychód uzyskany ze zbycia takiej waluty wirtualnej (bądź też w danym roku podatnik w ogóle nie uzyska przychodu z tego tytułu) to wykazana nadwyżka kosztów uzyskania przychodów powiększy koszty z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym. Tym samym w kolejnym roku ww. nadwyżka będzie traktowana w sposób tożsamy do kosztów ponoszonych na bieżąco. Jeśli w tym "kolejnym roku" koszty uzyskania przychodów (tj. koszty poniesione na bieżąco w tym kolejnym roku oraz koszty przeniesione z roku poprzedniego) znów przewyższą przychód ze zbycia waluty wirtualnej - ponownie nadwyżka powiększy koszty z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Skoro Wnioskodawca począwszy od 2021 r. dokonuje transakcji nabycia walut wirtualnych, za rok podatkowy 2021 Wnioskodawcy wystąpi nadwyżka kosztów nabycia walut wirtualnych nad przychodami uzyskanymi z odpłatnego zbycia walut wirtualnych w rozumieniu art. 17 ust. 1f ustawy o PIT - przy założeniu, że Wnioskodawca nie dokonał do końca roku podatkowego 2021 odpłatnego zbycia walut wirtualnych na kwotę co najmniej równą wysokości poniesionych i właściwie udokumentowanych kosztów nabycia walut wirtualnych. Nadwyżka poniesionych kosztów nad uzyskanymi przychodami powiększy koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej w następnym roku podatkowym, tj. w 2022 r. Jednocześnie jeśli rokiem poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów nabycia walut wirtualnych jest rok 2021, to rozliczenie ich poniesienia będzie mogło nastąpić nie tylko w roku bezpośrednio następnym, tj. w roku podatkowym 2022, ale także w kolejnych latach podatkowych, tj. w roku podatkowym 2023, 2024, 2030 itd.

W ocenie Wnioskodawcy nadwyżka poniesionych kosztów nad uzyskanymi przychodami z roku podatkowego 2022, powstała de facto wskutek przeniesienia nadwyżki kosztów nad przychodami z 2021 r., powiększy koszty uzyskania przychodów w 2023 r. Owa nadwyżka kosztów nad przychodami przechodzić będzie w analogiczny sposób na kolejne lata. Przeciwny wniosek prowadziłby do sytuacji, w której koszty zakupu waluty wirtualnej poniesione w 2021 r., "nieskonsumowane" w 2022 r., przepadłyby. W takim przypadku sprzedaż w 2023 r. lub w jednym z lat następnych waluty wirtualnej zakupionej w 2021 r.- w sytuacji niedokonywania innych transakcji związanych z walutą wirtualną - wygenerowałaby przychód w roku sprzedaży, lecz niemożliwe byłoby rozpoznanie w tym roku kosztów uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej. Oznaczałoby to, że odroczenie decyzji o sprzedaży waluty mogłoby prowadzić do opodatkowania sprzedaży waluty wirtualnej na zasadzie przychodowej, a nie dochodowej wskutek "utraty" kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym art. 22 ust. 16 ustawy o PIT należy interpretować w ten sposób, że nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia waluty wirtualnej nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym (x) powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym (x+1), a nadwyżka kosztów tego roku następnego (x+1) nad przychodami tego roku następnego, powiększa koszty uzyskania przychodów w roku kolejnym (x+2); brak jest jednocześnie normy prawnej ograniczającej w czasie przenoszenie owej nadwyżki.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozważania znajdują potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

1)

z dnia 14 września 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.470.2020.2.MR,

2)

z dnia 9 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.549.2019.3.PR,

3)

z dnia 26 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.591.2018.2.SK,

4)

z dnia 3 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.290.2020.1.SJ,

5)

z dnia 7 sierpnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.312.2019.1.SJ.

Na zadane pytanie nr 1 należy zatem odpowiedzieć, zdaniem Wnioskodawcy, w ten sposób, że może On rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych nie tylko w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, ale może także rozliczyć je w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o PIT.

Ad 2

Z treści art. 22 ust. 14 ustawy o PIT wynika, że kosztami podatkowymi z tytułu zbycia walut wirtualnych są wszystkie udokumentowane wydatki na ich nabycie, poniesione w danym roku podatkowym. Kosztem podatkowym są także wydatki bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Zatem koszty bezpośrednie to te, które łatwo można na podstawie pomiaru lub dokumentów źródłowych zaliczyć wprost na określony produkt. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

W konsekwencji powyższego, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu powinien być:

- udokumentowany,

- bezpośredni,

- poniesiony na nabycie waluty wirtualnej,

- związany z nabyciem (zbyciem) waluty wirtualnej.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozważania znajdują potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 września 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.470.2020.2.MR.

Wobec powyższego na zadane pytanie nr 2 należy odpowiedzieć, zdaniem Wnioskodawcy, w ten sposób, że wydatki ponoszone przez Niego na cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną, jak i wymiany waluty wirtualnej na walutę fiducjarną) należy uznać za koszty, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca ma prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 7 wymienia się przychód z tytułu praw majątkowych. Stosownie do treści tego przepisu:

Źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Na wstępie rozważań w zakresie obrotu wirtualnymi walutami należy rozpocząć od wyjaśnienia pojęcia "waluta wirtualna", która została zdefiniowana w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2022 r. poz. 593). W myśl tego przepisu:

Ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej - rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

a)

prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,

b)

międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,

c)

pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,

d)

instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,

e) wekslem lub czekiem - oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej.

Powyższą zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 17 ust. 1g ww. ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 1f cyt. ustawy:

Przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną.

Natomiast wymiana pomiędzy walutami wirtualnymi - niezależnie od miejsca dokonywania jest obojętna podatkowo.

Zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy:

Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16.

Stosownie do art. 22 ust. 16 ww. ustawy:

Nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków związanych z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę wirtualną.

Z kolei, w myśl art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 1b ww. ustawy:

Dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia walut wirtualnych a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 14-16.

Stosownie do art. 30b ust. 6 pkt 2 powołanej ustawy:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.

W myśl art. 30b ust. 6a cyt. ustawy:

W zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, podatnik wykazuje koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 14-16, także wtedy, gdy w roku podatkowym nie uzyskał przychodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że począwszy od 2021 r. dokonuje Pan, poza zakresem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - transakcji nabycia walut wirtualnych od innych podmiotów za pośrednictwem platform przeznaczonych do wymiany walut fiducjarnych (prawnych środków płatniczych) na waluty wirtualne i handlu kryptowalutami (w szczególności giełd obrotu walutami wirtualnymi zwanych giełdami kryptowalutowymi). Przewiduje Pan, że odpłatne zbycie walut wirtualnych w rozumieniu art. 17 ust. 1f ustawy o PIT może nastąpić przez Pana jednorazowo lub w więcej niż jednej transakcji w roku podatkowym 2022 lub w jednym z następnych lat podatkowych.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego oraz uregulowania prawne stwierdzić należy, że może Pan rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana wątpliwości budzi również kwestia uwzględnienia wydatków na cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną, jak i wymiany waluty wirtualnej na walutę fiducjarną).

Z treści cytowanego wyżej art. 22 ust. 14 ustawy wynika, że:

kosztami podatkowymi z tytułu zbycia walut wirtualnych są wszystkie udokumentowane wydatki na ich nabycie, poniesione w danym roku podatkowym. Kosztem podatkowym są także wydatki bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych.

Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Zatem koszty bezpośrednie to te, które łatwo można na podstawie pomiaru lub dokumentów źródłowych zaliczyć wprost na określony produkt. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast "pośrednie koszty uzyskania przychodów" to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wszystkie koszty, których nie da się zaklasyfikować do kosztów bezpośrednich, są kosztami pośrednimi. Choć nie mają bezpośredniego odbicia w konkretnych przychodach, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodu.

W konsekwencji powyższego, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu powinien być:

a)

udokumentowany,

b)

bezpośredni,

c)

poniesiony na nabycie waluty wirtualnej, związany z nabyciem (zbyciem) waluty wirtualnej.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Pana na cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji, jak i zakupu) należy uznać za koszty, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy. Wydatki te są bowiem bezpośrednio związane z nabyciem oraz zbyciem waluty wirtualnej i uzyskiwanym z tego tytułu przychodem.

Wobec tego, Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą Pana zastosować się do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)

z zastosowaniem art. 119a;

2)

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl