0113-KDIPT2-3.4011.236.2023.2.GG - Pokrycie kosztów wyjazdu integracyjnego jako niestanowiące przychodu pracownika

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sfinansowaniem wycieczki pracownikom ze środków obrotowych Spółki. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 24 maja 2023 r. i z 25 maja 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

... sp. z o.o. (dalej: "A" lub "spółka") będąc pracodawcą, organizuje dla swoich pracowników wycieczkę do..., która odbędzie się w terminie od dnia.... 2023 r. do dnia..... 2023 r. Wycieczka została zorganizowana dla wszystkich pracowników, pracownicy mogą w niej uczestniczyć dobrowolnie, potwierdzając chęć uczestnictwa na liście. Wnioskodawca nie wprowadził ograniczeń uczestnictwa w wyjeździe w ilości, czy kryteriach osób zapisujących się na wyjazd. Wolę wyjazdu zgłosiło.... pracowników. Wyjazd integracyjny jest wyjazdem organizowanym w interesie Spółki - głównym celem wyjazdu jest integracja jego pracowników i poprawienie relacji służbowych, umożliwienie pracownikom poznania się osobiście, wymiana wiedzy oraz doświadczeń z pracy. Dla Wnioskodawcy jest to szczególnie istotne biorąc pod uwagę specyfikę pracy, tj. rozproszenie pracowników w różnych budynkach/obszarach na terenie Spółki, zmianowy system czasu pracy, a z drugiej strony konieczność szybkiego, sprawnego operacyjnie działania. Z uwagi na powyższy model organizacji pracy oraz rozlokowania miejsc pracy na obszarze całego portu, osoby te nie mają często możliwości poznać się osobiście i zintegrować. Sprawne działania operacyjne, wykonywanie codziennych obowiązków wymaga, by pracownicy dobrze ze sobą współpracowali, czemu na pewno służy nawiązanie relacji koleżeńskich osobiście. Aby zapewnić powyższy cel Spółka podejmuje różne starania mające na celu integrację pracowników oraz zapoznanie nowych pracowników z pozostałymi. Ponadto Wnioskodawca takim działaniem chce zwiększyć atrakcyjność zatrudnienia i przyciągnąć kandydatów do pracy w Spółce. Co dla pracodawcy w praktyce przełoży się na podniesienie jakości pracy i tworzenie dobrej atmosfery wśród pracowników.

Wycieczka jest traktowana, jako wyjazd integracyjny o charakterze rekreacyjno-kulturalnym. Wycieczka zorganizowana została jedynie w interesie Spółki, gdyż integracja pracowników wpływa na bezpieczeństwo, efektywność pracy oraz wzajemne relacje służbowe. Spółka nie wyciąga żadnych negatywnych konsekwencji służbowych

z okoliczności braku zgłoszenia się na wyjazd. Informacja o wyciecze została przekazana wszystkim pracownikom przed terminem odbycia wycieczki za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz ogłoszeń zamieszczonych na tablicach informacyjnych w miejscach widocznych i ogólnodostępnych dla pracowników. Całkowity koszt wycieczki szacowany jest na kwotę.... zł i zostanie częściowo pokryty ze środków obrotowych Spółki. Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać indywidualnemu pracownikowi z tego tytułu ani przychodu, ani korzyści materialnej.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będąc płatnikiem, będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od świadczeń otrzymanych przez pracowników w związku z ich udziałem w zorganizowanej wycieczce w części finansowanej ze środków obrotowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wydatek ze środków obrotowych, na pokrycie kosztów wyjazdu integracyjnego nie stanowi przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia, gdyż świadczenie to jest spełnione w interesie Spółki. Tym samym, będąc płatnikiem nie mają Państwo obowiązku obliczenia, pobrania i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Za powyższym przemawiają następujące argumenty:

Po pierwsze, organizowany przez Państwa wyjazd ma na celu przede wszystkim integrację pracowników. Jest to zatem wyjazd organizowany przede wszystkim w interesie Pracodawcy zintegrowany zespół pracowników będzie lepiej i wydajniej pracował, czym przysporzy wymiernych korzyści Spółce.

Ponadto w interesie Spółki jest podniesienie atrakcyjności pracodawcy na rynku pracy oraz podniesienie efektywności w pracy poprzez zapewnienie pracownikom nawiązywania więzi emocjonalnych, dzięki którym pracownik będzie pracował wydajniej. Organizowanie wyjazdu integracyjnego dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Zatem wycieczka jest wyjazdem integracyjnym, w którym uczestnictwo nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do obowiązku świadczenia pracy, która jest ukierunkowana, co do zasady, na zwiększenie przychodów pracodawcy. Wyjazd nie jest "zapłatą za dokonywaną pracę". Nie istnieje też po stronie pracownika realny charakter przysporzenia w postaci powiększenia aktywów lub zaoszczędzenia wydatku, który stanowi warunek objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Świadczenie adresowane było do wszystkich pracowników Spółki - wszyscy pracownicy zostali zaproszeni do wzięcia udziału w wycieczce, jest zatem ogólnodostępna, a udział w niej jest dobrowolny. Państwa zdaniem, nie pojawiła się korzyść w postaci zaoszczędzenia przez pracownika wydatku, ponieważ nie można zakładać, że gdyby nie wycieczka organizowana przez Spółkę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Co prawda ostateczna wartość wyjazdu jest znana, to jednak nie można twierdzić, że wartość świadczenia jest skierowana i przypisana wyłącznie indywidualnemu pracownikowi.

W przypadku planowanego wyjazdu, świadczenie zostało skierowane do ogółu (wszystkich) pracowników. Każdy kto chciał miał możliwość zadeklarowania w nim swojego udziału.

Nie ma więc podstaw aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Uwzględniając powyższe i opierając się na wykładni przeprowadzonej przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 K/17, będąc płatnikiem uważają Państwo, że udział w wyjeździe integracyjnym nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika i nie ma obowiązku obliczenia, pobrania wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika,

z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody, należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt II FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA, ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 tej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe wyjaśnić należy, że dokonując oceny, czy udział w wycieczce Państwa pracowników prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniach choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w wycieczce dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w wycieczce (wyjeździe) integracyjnym, zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników w wycieczce w części finansowanej ze środków obrotowych Spółki, mającej na celu integrację ww. osób oraz poprawę relacji między nimi, poprawę efektywności wykonywanych przez uczestników wycieczki zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie generować powstania po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji nie będą Państwo, jako płatnik zobowiązani do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Państwa może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako: "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).