0113-KDIPT2-2.4011.979.2020.2.KK - PIT od zbycia ekspektatywy prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia ekspektatywy prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia ekspektatywy prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 9 listopada 2019 r. zawarła ze spółką (...), w formie aktu notarialnego, umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności lokalu położonego w..., w formie sprzedaży za cenę 310 000 zł. Na podstawie wymienionej umowy notarialnej z dnia 9 listopada 2019 r. pełnomocnik Spółki przeniósł na Wnioskodawczynię wymieniony lokal. Podstawą prawną ustanowienia odrębnej własności lokalu były uregulowania ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali oraz art. 35 ust. 3 ustawy dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z ustaleniami aktu notarialnego z dnia 9 listopada 2019 r., strony umowy zażądały, aby notariusz wniósł o wyodrębnienie z księgi wieczystej lokalu położonego w... i założenie dla tego lokalu nowej księgi wieczystej oraz wpis w jej dziale II Wnioskodawczyni jako właścicielki. Notariusz czynności tej dokonał w dniu 9 listopada 2019 r. W dniu 16 października 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała sądową informację, że na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności z dnia 9 listopada 2019 r. Sąd Rejonowy ustanowił odrębną własność przedmiotowego lokalu i dokonał wpisu własności tego lokalu na rzecz Wnioskodawczyni. Data wpływu wniosku do Sądu wieczystoksięgowego w dniu 9 listopada 2019 r., godzina 15:25:00, data wpisu 17 lipca 2020 r., godz. 9:30:45. Wnioskodawczyni przed dniem 9 listopada 2019 r. nie miała prawa do lokalu mieszkalnego.

Także w dniu 9 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni zawarła z małżonkami T. i W. P., w formie aktu notarialnego, umowę sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności wyżej opisanego lokalu położonego w..., za cenę 413 000 zł. W dniu 9 listopada 2019 r. dla wymienionego lokalu nie została jeszcze założona księga wieczysta. Lokal został wydany przez Wnioskodawczynię drugiej stronie umowy - T. i W. P. w dniu 9 listopada 2019 r. Zgodnie z ustaleniami aktu notarialnego z dnia 9 listopada 2019 r., strony umowy zażądały, aby notariusz w nowo założonej dla lokalu w... księdze wieczystej dokonał wpisu T. i W. P., jako współwłaścicieli na prawach wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni wyjaśnia, że zawarty w zdaniu poprzedzającym zwrot "nowo założona" jest o tyle nieprecyzyjny, że w dniu 9 listopada 2019 r. księga wieczysta dla przedmiotowego lokalu faktycznie nie była jeszcze założona. Notariusz czynności złożenia wniosku o założenie księgi wieczystej i dokonanie w niej wpisów dokonał w dniu 9 listopada 2019 r. Wykonał tym samym obowiązki wynikające z obu zawartych w dniu 9 listopada 2019 r. umów notarialnych, tzn. o założenie dla lokalu nowej księgi wieczystej oraz o wpisanie do niej jako właścicielki Wnioskodawczyni, a następnie wpisanie jako współwłaścicieli T. i W. P. Zgodnie z treścią zapisu w księdze wieczystej, wniosek o wpis T. i W. P. wpłynął do Sądu w dniu 9 listopada 2019 r. o godz. 17:00:00, zaś sam wpis został dokonany dnia 7 września 2020 r., godz. 13:13:23.

Sprzedaż przez Wnioskodawczynię ekspektatywy do lokalu nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności lokalu mieszkalnego należy zakwalifikować jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód uzyskany przez Nią ze sprzedaży ekspektatywy należy zakwalifikować jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż określenie czynności dokonanej przez notariusza, jako sprzedaż ekspektatywy jest wadliwe, była to bowiem sprzedaż własności lokalu.

Aktem notarialnym z dnia 9 listopada 2019 r., w paragrafie 3 umowy sprzedaży pełnomocnik, działający w imieniu spółki (...) oraz Wnioskodawczyni ustanowili odrębną własność opisanego na wstępie lokalu mieszkalnego. Następnie pełnomocnik Spółki sprzedał Wnioskodawczyni ten lokal za kwotę 310 000 zł. Z powyższego wynika, że cytowanym aktem notarialnym, po pierwsze Spółka ustanowiła odrębną własność lokalu, po drugie dokonała zbycia tej własności na rzecz Wnioskodawczyni. Wpis w księdze wieczystej ma charakter konstytutywny w odniesieniu do ustanowienia odrębnej własności lokalu w drodze umowy (art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali). Prawotwórczy charakter dotyczy więc tylko tego wpisu, dalsze rozporządzenia tym prawem nie wymagają wpisu do księgi wieczystej dla swojej skuteczności, a czynność rozporządzająca ma charakter deklaratoryjny (por. Izdebski Hubert (red.) Ustawa o własności lokali. Komentarz WKP Lex Dostępny w systemie LEX). Ponieważ do sądu wieczystoksięgowego wniosek o dokonanie wpisu czynności objętej aktem notarialnym z dnia 9 listopada 2019 r., Rep. A..., wpłynął w dniu 9 listopada 2019 r. o godz. 15:25:00, nie ma wątpliwości, że w tym dniu odrębna własność lokalu została ustanowiona, a Wnioskodawczyni stała się właścicielem wymienionego lokalu. Kolejnym aktem notarialnym nr A..., sporządzonym w dniu 9 listopada 2019 r., Wnioskodawczyni sprzedała ekspektatywę odrębnej własności przedmiotowego lokalu T. i W. P. za cenę 413 000 zł. Zdaniem Wnioskodawczyni, wbrew nadanej przez notariusza aktowi nazwie "sprzedaż ekspektatywy", była to w istocie sprzedaż "prawa odrębnej własności lokalu", gdyż taki był cel i zamiar, i wola Wnioskodawczyni. Poza tym, w momencie sporządzania tego aktu odrębna własność lokalu była już ustanowiona, a Wnioskodawczyni była jego właścicielką (art. 29 U.k.w.H.) i mogła przenieść swoje prawo. Zasadne jest zatem przyjęcie, że doszło do zbycia prawa odrębnej własności lokalu, nie jego ekspektatywy.

Podsumowując: treść obu aktów notarialnych, fakt wpisu prawa odrębnej własności lokalu do księgi wieczystej w dniu ich podpisania, jednoznaczną wolę stron obu umów, powinno się zakwalifikować jako przychód uzyskany ze zbycia prawa do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z kolei w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 9 listopada 2019 r. zawarła ze Spółką z o.o., w formie aktu notarialnego, umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności lokalu w formie sprzedaży za cenę 310 000 zł. Na podstawie wymienionej umowy notarialnej z dnia 9 listopada 2019 r. pełnomocnik Spółki z o.o. przeniósł na Wnioskodawczynię wymieniony lokal. Zgodnie z ustaleniami ww. aktu notarialnego, strony umowy zażądały, aby notariusz wniósł o wyodrębnienie z księgi wieczystej przedmiotowego lokalu i założenie dla tego lokalu nowej księgi wieczystej oraz wpis w jej dziale II Wnioskodawczyni jako właścicielki. Notariusz czynności tej dokonał w dniu 9 listopada 2019 r. W dniu 16 października 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała sądową informację, że na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności z dnia 9 listopada 2019 r. Sąd Rejonowy ustanowił odrębną własność przedmiotowego lokalu i dokonał wpisu własności tego lokalu na rzecz Wnioskodawczyni. Data wpływu wniosku do Sądu wieczystoksięgowego w dniu 9 listopada 2019 r., godzina 15:25:00, data wpisu 17 lipca 2020 r., godz. 9:30:45.

Także w dniu 9 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni zawarła z małżonkami, w formie aktu notarialnego, umowę sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego za cenę 413 000 zł. Zgodnie z ustaleniami aktu notarialnego z dnia 9 listopada 2019 r., strony umowy zażądały, aby notariusz w nowo założonej księdze wieczystej dla lokalu dokonał wpisu małżonków, jako współwłaścicieli na prawach wspólności ustawowej. Notariusz czynności złożenia wniosku o założenie księgi wieczystej i dokonanie w niej wpisów dokonał w dniu 9 listopada 2019 r. Wykonał tym samym obowiązki wynikające z obu zawartych w dniu 9 listopada 2019 r. umów notarialnych, tzn. o założenie dla lokalu nowej księgi wieczystej oraz o wpisanie do niej jako właścicielki Wnioskodawczyni, a następnie wpisanie jako współwłaścicieli małżonków (nabywców). Zgodnie z treścią zapisu w księdze wieczystej, wniosek o wpis małżonków wpłynął do Sądu w dniu 9 listopada 2019 r. o godz. 17:00:00, zaś sam wpis został dokonany dnia 7 września 2020 r., godz. 13:13:23.

W związku z powyższym, w dniu 9 listopada 2019 r. najpierw zostało ustanowione prawo odrębnej własności lokalu i Wnioskodawczyni nabyła to prawo. Fakt ten został potwierdzony wpisem do księgi wieczystej w dniu 17 lipca 2020 r. Następnie w dniu 9 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni sprzedała to prawo, co zostało potwierdzone późniejszym wpisem do księgi wieczystej w dniu 7 września 2020 r.

Stosownie do treści art. 46 § 1-2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1470, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Prowadzenie ksiąg wieczystych regulują odrębne przepisy. Zgodnie z art. 155 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W myśl art. 158 ww. ustawy, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Kwestie związane z ustanowieniem odrębnej własności lokalu podlegają natomiast uregulowaniu w rozdziale drugim ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2020 r. poz. 1910, z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1-2 ww. ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Zacytowany przepis ustawy o własności lokali wskazuje, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Należy jednak mieć na uwadze, że ustawa o własności lokali nie zawiera uregulowań dotyczących określenia chwili, z którą powstaje skutek takiego wpisu. Koniecznym jest zatem odniesienie się w tym zakresie do treści ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204). Zgodnie z art. 1 ust. 1-2 ww. ustawy, księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości. W świetle art. 29 ww. ustawy, wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania. Powyższe oznacza, że do powstania własności nieruchomości niezbędny jest wpis do księgi wieczystej, zaś w przypadku jego dokonania, własność nieruchomości powstaje od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Zatem przepis art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece należy rozpatrywać w powiązaniu z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Z analizy sprawy wynika, że 9 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni zakupiła aktem notarialnym mieszkanie od dewelopera (umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności lokalu). Tego samego dnia notariusz wniósł do właściwego sądu rejonowego wniosek o wyodrębnienie z księgi wieczystej przedmiotowego lokalu i założenie dla tego lokalu nowej księgi wieczystej oraz wpis w jej dziale II Wnioskodawczyni jako właścicielki. Tego samego dnia Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży ww. prawa (umowa sprzedaży ekspektatywy odrębnej własności lokalu mieszkalnego) małżeństwu i również tego samego dnia (9 listopada 2019 r.) notariusz złożył we właściwym sądzie rejonowym wniosek o wpis małżeństwa jako współwłaścicieli na prawach wspólności ustawowej. Powyższe wpisy w księgach wieczystych potwierdzone zostały odpowiednio w dniu 17 lipca 2020 r. oraz w dniu 7 września 2020 r.

Istotą wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej jest ustalenie do jakiego źródła przychodu należy zakwalifikować środki uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży i dokonanego przeniesienia na osoby trzecie (małżeństwo) opisanego prawa, a więc, czy stanowi ono w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo własności nieruchomości, czy też należy je zakwalifikować do praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Zauważyć należy, że ekspektatywą w prawie cywilnym określa się prawo oczekiwane, prawo tymczasowe, którego treścią jest jedynie przygotowanie i zabezpieczenie ostatecznego nabycia określonego prawa. Ekspektatywa jest zatem podstawą do uzyskania prawa własności lokalu mieszkalnego, jednakże uzyskanie ekspektatywy prawa do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie jest równoznaczne z nabyciem odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Ekspektatywa nie jest prawem własności lokalu. Zatem, zbycie ekspektatywy, jako że jest to prawo tymczasowe, przygotowujące i zabezpieczające prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspokaja interesy podmiotu uprawnionego, stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w cytowanym wyżej art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższego wynika zatem, że nabywcy prawa odrębnej własności lokalu, który złożył wniosek o wpis lub o założenie księgi wieczystej, przysługuje ekspektatywa w postaci określonej sytuacji prawnej. Ekspektatywa ta - niebędąca prawem podmiotowym - może stanowić przedmiot obrotu prawnego (tak J. Ignatowicz, Komentarz do ustawy o własności lokali, Warszawa 1995, s. 47, uwaga 5). W konsekwencji osoba, która zawarła umowę notarialną o ustanowieniu i nabyciu własności lokalu, może przed wpisaniem tej czynności do księgi wieczystej zbyć prawa przysługujące jej z tej umowy (zob. S. Rudnicki (w:) Komentarz do ustawy o księgach wieczystych i hipotece (w:) Ustawa o księgach wieczystych i hipotece, przepisy o postępowaniu w sprawach wieczystoksięgowych. Komentarz, wyd. VI, Warszawa 2009, art. 29).

W celu potwierdzenia powyższego stanowiska, zasadne jest odniesienie się do orzecznictwa sądów administracyjnych. Jak wynika z wyroku NSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2999/14: "(...) ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Roszczenie takie zaliczyć należy do kategorii praw majątkowych, do których ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f. Do katalogu przychodów z praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 u.p.d.o.f. można zaliczyć przychody ze zbycia ekspektatywy. Podnieść także należy, że wbrew stanowisku skarżącej nie można uznać ekspektatywy za źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego doszukiwanie się analogii w zastosowaniu ww. przepisu do stanu faktycznego niniejszej sprawy jest niedopuszczalne. Wykładnia tego przepisu nie budzi wątpliwości. Użyty w nim zwrot "zbycie" jest pojęciem szerszym niż zakup. Obejmuje także zbycie w formie nieodpłatnego przeniesienia własności, czy nawet zbycie poprzez dziedziczenie, dział spadku."

Zauważyć należy, że w momencie zawarcia umowy z małżeństwem Wnioskodawczyni nie dysponowała prawem własności sprzedawanej nieruchomości, mimo że tego samego dnia złożone zostały wnioski przez notariusza o dokonanie właściwych wpisów w księgach wieczystych, gdyż na dzień sprzedaży tego prawa wpisy te nie zostały dokonane. Tym samym nie został spełniony warunek wynikający z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Ponadto, o ile brzmienie art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wskazuje wprost na moc wsteczną tego przepisu od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, o tyle istotne pozostaje rozstrzygnięcie takiego wniosku przez dokonujący wpisu sąd rejonowy. Na powyższe zwrócił uwagę NSA w Warszawie m.in. w wyroku z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 576/16, gdzie wskazane zostało, że: "Dla rozstrzygnięcia występującego w rozpoznanej sprawie sporu fundamentalne znaczenie ma treść art. 7 ust. 2 u.w.l. Zgodnie z tym przepisem umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Mocą art. 7 ust. 2 u.w.l. ustawodawca zdecydował zatem, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Wpis ten ma charakter konstytutywny, ponieważ powstanie odrębnej własności lokalu zostało uzależnione od dokonania wpisu w księdze wieczystej (tak też: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt III CZP 152/07 - OSNC 2009, Nr 2, poz. 24, uchwała Sądu Najwyższego dnia 21 maja 2002 r., sygn. akt III CZP 29/02 - OSNC 2003, Nr 6, poz. 76, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt I CSK 541/11 - LEX nr 1232455)." W powyższym wyroku NSA wskazał również, że " (...) w uchwale z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 152/07 Sąd Najwyższy zauważył, iż za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również wzgląd na bezpieczeństwo obrotu. Gdyby bowiem do przeniesienia odrębnej własności lokalu nie był konieczny wpis w księdze wieczystej, mogłoby być dokonywane dalsze rozporządzanie lokalami poza księgą wieczystą. Poza tym, zdaniem Sądu Najwyższego, za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również postulat jawności praw rzeczowych; fakt ustanowienia odrębnej własności lokali jest dostrzegalny dla osób trzecich w zasadzie dzięki wpisowi w księdze wieczystej dla nieruchomości lokalowej i dla nieruchomości wspólnej. Przyjąć więc można, że przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie wiążące nabycie odrębnej własności lokalu z wpisem w księdze wieczystej ma racjonalne uzasadnienie." Zatem do momentu dokonania wpisu do księgi wieczystej przez Sąd, Wnioskodawczyni, jako nabywca nieruchomości, dysponowała zbywalnym prawem majątkowym (ekspektatywą).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię środki pieniężne z tytułu dokonanej 9 listopada 2019 r. (a więc przed dokonaniem przez Sąd Rejonowy wpisów do księgi wieczystej) sprzedaży ekspektatywy prawa własności do lokalu mieszkalnego, stanowią przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.