0113-KDIPT2-2.4011.9.2022.2.EC - Skutki podatkowe odpłatnego zbycia ekspetatywy lokalu mieszkalnego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek 10 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy odpłatnego zbycia ekspetatywy lokalu mieszkalnego. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 7 kwietnia 2022 r. (wpływ 11 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisała umowę kupna mieszkania nr 1 (40 m²) w maju 2020 r. Część zapłacono gotówką, część kredyt. Małżonkowie podpisali umowę

na mieszkanie nr 2 w kwietniu 2021 r. (58 m²). Nie dokonano żadnej wpłaty. Mieszkanie nr 1 małżonkowie odebrali protokolarnie w dniu 8 października 2021 r. oraz od tego dnia płacili czynsz za lokal. Mieszkanie to kosztowało ich 300 000 zł. W dniu 25 listopada 2021 r. ekspektatywa mieszkania nr 1 została sprzedana osobie trzeciej (obcej) za 450 000 zł, gdyż nie było jeszcze aktu notarialnego przenoszącego własność ze spółdzielni na Wnioskodawczynię i męża, mimo że mieszkanie było całkowicie zapłacone i odebrane. Następnie w dniu 26 listopada 2021 r. 450 000 zł (uzyskane ze sprzedaży mieszkania nr 1) zostało w całości wpłacone na mieszkanie nr 2 (także na ekspektatywę, gdyż odbiór mieszkania nastąpił w kwietniu 2021 r., a przeniesienie własności aktem notarialnym dopiero nastąpi).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że na podstawie umowy podpisanej z deweloperem, małżonkowie nabyli prawo do przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu, w drodze umowy w formie aktu notarialnego. Była to umowa o budowę lokalu zawarta między deweloperem a nabywcami (Wnioskodawczynią i mężem), nie przenosiła własności nieruchomości, ponieważ nie była to umowa w formie aktu notarialnego. Lokal mieszkalny numer 1 został zakupiony za kwotę 303 846 zł 09 gr, dodatkowo zakupiono miejsce postojowe za 33 000 zł. Cena zakupu lokalu i miejsca postojowego wyniosła 336 846 zł 09 gr. Udział w nieruchomości został określony w umowie z 21 maja 2020 r. jako po 50% dla każdego z małżonków. Wybudowanie lokalu mieszkalnego nr 1 nastąpiło 7 września 2021 r. (data decyzji.... dla m...... o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu do zawiadomienia o zakończeniu budowy z 27 sierpnia 2021 r.). Lokal został odebrany protokołem zdawczo-odbiorczym 8 października 2021 r. Podpisanie umowy przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego nie nastąpiło przed przeniesieniem praw na osobę trzecią, ponieważ termin podpisania aktu notarialnego nie został wyznaczony przez spółdzielnię, która do momentu podpisania aktu była właścicielem lokalu, a w międzyczasie znalazł się kupiec. Umowa zawarta w kwietniu 2021 r. dotycząca lokalu nr 2, była to umowa o budowę lokalu podpisana przez dewelopera i nabywców, czyli męża i Wnioskodawczynię. Tak jak w przypadku umowy nr 1, tak i tutaj, umowa uprawniała małżonków do przeniesienia na nich (ekspektatywa) prawa odrębnej własności lokalu w formie aktu notarialnego, w momencie, w którym lokal będzie wybudowany i odebrany, a zobowiązywała małżonków do wpłacenia kwoty wynikającej z umowy. Całość środków pochodzących ze sprzedaży ekspektatywy lokalu nr 1 została przeznaczona na poczet kolejnej ekspektatywy. Prawo własności do lokalu nr 2 nie zostało przeniesione na Wnioskodawczynię i męża, ponieważ przed podpisaniem aktu notarialnego, ekspektatywa została przez oboje małżonków przekazana w formie darowizny (akt notarialny) na rzecz córki. Umowy dotyczące zarówno lokalu nr 1 i nr 2 nie zostały ujawnione w księgach wieczystych, ponieważ były to umowy zawierane między małżonkami a deweloperem (właścicielem mieszkań była spółdzielnia), dodatkowo księgi wieczyste do dziś nie zostały wyodrębnione dla tych nieruchomości.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy jeżeli w ciągu trzech lat od zbycia ekspektatywy prawa własności nieruchomości nr 1, małżonkowie nabyli za te środki ekspektatywę prawa własności kolejnej nieruchomości, to czy mogą uznać, że są uprawnieni do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego z podatku dochodowego?

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

W opinii Wnioskodawczyni, skoro całość kwoty została przeznaczona na cele mieszkaniowe, to małżonkowie nie powinni tego zaliczać do dochodu. Skoro całość środków, jaką małżonkowie otrzymali od kupującej ekspektatywę nabycia lokalu nr 1, została przeznaczona na cele mieszkaniowe, to różnica między tym, co kupująca od małżonków zapłaciła

za ekspektatywę lokalu nr 1, a tym co małżonkowie zapłacili deweloperowi, zgodnie z umową z kwietnia 2020 r., kwalifikuje się do zwolnienia przedmiotowego na mocy

art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 przywołanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 18 cytowanej ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Artykuł 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Wedle art. 30e ust. 2 przytoczonej ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 30e ust. 4 powołanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na gruncie zaś art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Artykuł 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione m.in. na:

a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,

a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 46 § 2 powołanej ustawy, prowadzenie ksiąg wieczystych regulują odrębne przepisy. Na mocy art. 155 § 1 przytoczonej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione (art. 158 ww. ustawy).

Kwestie związane z ustanowieniem odrębnej własności lokalu podlegają natomiast uregulowaniu w rozdziale drugim ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 z późn. zm.).

Stosownie do art. 7 ust. 1 przywołanej ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Zacytowany przepis ustawy o własności lokali wskazuje, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy).

Należy jednak mieć na uwadze, że ustawa o własności lokali nie zawiera uregulowań dotyczących określenia chwili, z którą powstaje skutek takiego wpisu. Koniecznym jest zatem odniesienie się w tym zakresie do treści ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204).

Artykuł 1 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Według art. 1 ust. 2 przytoczonej ustawy, księgi wieczyste zakłada i prowadzi się dla nieruchomości.

W świetle art. 29 ww. ustawy, wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania. Powyższe oznacza, że do powstania własności nieruchomości niezbędny jest wpis do księgi wieczystej, zaś w przypadku jego dokonania, własność nieruchomości powstaje od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Zatem przepis art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece należy rozpatrywać w powiązaniu z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Z analizy sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w maju 2020 r. podpisała umowę kupna mieszkania nr 1. Część zapłacono gotówką, część na kredyt. Była to umowa o budowę lokalu zawarta między deweloperem a nabywcami (Wnioskodawczynią i mężem), nie przenosiła własności nieruchomości. Udział w nieruchomości został określony jako 50% dla każdego z małżonków. Wybudowanie lokalu mieszkalnego nr 1 nastąpiło 7 września 2021 r. Lokal został odebrany protokołem zdawczo-odbiorczym 8 października 2021 r. i od tego dnia małżonkowie płacili czynsz za lokal.

W kwietniu 2021 r. Małżonkowie podpisali umowę na mieszkanie nr 2.

W dniu 25 listopada 2021 r. ekspektatywa mieszkania nr 1 została sprzedana osobie trzeciej. Podpisanie umowy przeniesienia własności lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego nie nastąpiło przed przeniesieniem praw na osobę trzecią, ponieważ termin podpisania aktu notarialnego nie został wyznaczony przez spółdzielnię, która do momentu podpisania aktu była właścicielem lokalu, a w międzyczasie znalazł się kupiec. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży ekspetatywy mieszkania nr 1 została w całości wpłacona na ekspetatywę mieszkania nr 2. Prawo własności do lokalu nr 2 nie zostało przeniesione na Wnioskodawczynię i męża, ponieważ przed podpisaniem aktu notarialnego, ekspektatywa została przez oboje małżonków przekazana w formie darowizny (akt notarialny) na rzecz córki.

Istotą niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest ustalenie do jakiego źródła przychodu należy zakwalifikować prawo sprzedane przez Wnioskodawczynię, to znaczy czy stanowi ono w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródło przychodu z odpłatnego zbycia prawa własności lokalu mieszkalnego, a w konsekwencji uprawnia do zastosowania zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, czy też należy je zakwalifikować do praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 przywołanej ustawy.

Zauważyć należy, że ekspektatywą w prawie cywilnym określa się prawo oczekiwane, prawo tymczasowe, którego treścią jest jedynie przygotowanie i zabezpieczenie ostatecznego nabycia określonego prawa. Ekspektatywa jest zatem podstawą do uzyskania prawa własności lokalu mieszkalnego, jednakże uzyskanie ekspektatywy prawa do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie jest równoznaczne z nabyciem odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Ekspektatywa nie jest prawem własności lokalu. Osoba, która zawarła umowę notarialną o ustanowieniu i nabyciu własności lokalu, może przed wpisaniem tej czynności do księgi wieczystej zbyć prawa przysługujące jej z tej umowy (zob. S. Rudnicki (w:) Komentarz do ustawy o księgach wieczystych i hipotece (w:) Ustawa o księgach wieczystych i hipotece, przepisy o postępowaniu w sprawach wieczystoksięgowych. Komentarz, wyd. VI, Warszawa 2009, art. 29).

Zatem, zbycie ekspektatywy, jako że jest to prawo tymczasowe, przygotowujące i zabezpieczające prawo przyszłe, które dopiero ostatecznie zaspokaja interesy podmiotu uprawnionego, stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w cytowanym wyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu potwierdzenia powyższego stanowiska, zasadne jest odniesienie się do orzecznictwa sądów administracyjnych. Jak wynika z wyroku NSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2999/14: "(...) ekspektatywa odrębnej własności lokalu jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Roszczenie takie zaliczyć należy do kategorii praw majątkowych, do których ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f. Do katalogu przychodów z praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 u.p.d.o.f. można zaliczyć przychody ze zbycia ekspektatywy. Podnieść także należy, że wbrew stanowisku skarżącej nie można uznać ekspektatywy za źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego doszukiwanie się analogii w zastosowaniu ww. przepisu do stanu faktycznego niniejszej sprawy jest niedopuszczalne. Wykładnia tego przepisu nie budzi wątpliwości. Użyty w nim zwrot "zbycie" jest pojęciem szerszym niż zakup. Obejmuje także zbycie w formie nieodpłatnego przeniesienia własności, czy nawet zbycie poprzez dziedziczenie, dział spadku."

Zauważyć należy, że w momencie sprzedaży w dniu 25 listopada 2021 r. Wnioskodawczyni nie dysponowała prawem własności sprzedawanej nieruchomości (lokalu mieszkalnego nr 1), gdyż na dzień sprzedaży tego prawa wpis w księdze wieczystej nie został dokonany. Tym samym nie został spełniony warunek wynikający z art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Ponadto, o ile brzmienie art. 29 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wskazuje wprost na moc wsteczną tego przepisu od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, o tyle istotne pozostaje rozstrzygnięcie takiego wniosku przez dokonujący wpisu sąd rejonowy. Na powyższe zwrócił uwagę NSA w Warszawie m.in. w wyroku z dnia 7 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 576/16, gdzie wskazane zostało, że: "Dla rozstrzygnięcia występującego w rozpoznanej sprawie sporu fundamentalne znaczenie ma treść art. 7 ust. 2 u.w.l. Zgodnie z tym przepisem umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej. Mocą art. 7 ust. 2 u.w.l. ustawodawca zdecydował zatem, że do powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Wpis ten ma charakter konstytutywny, ponieważ powstanie odrębnej własności lokalu zostało uzależnione od dokonania wpisu w księdze wieczystej (tak też: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt III CZP 152/07 - OSNC 2009, Nr 2, poz. 24, uchwała Sądu Najwyższego dnia 21 maja 2002 r., sygn. akt III CZP 29/02 - OSNC 2003, Nr 6, poz. 76, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt I CSK 541/11 - LEX nr 1232455)."

W powyższym wyroku NSA wskazał również, że " (...) w uchwale z dnia 21 lutego 2008 r., III CZP 152/07 Sąd Najwyższy zauważył, iż za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również wzgląd na bezpieczeństwo obrotu. Gdyby bowiem do przeniesienia odrębnej własności lokalu nie był konieczny wpis w księdze wieczystej, mogłoby być dokonywane dalsze rozporządzanie lokalami poza księgą wieczystą. Poza tym, zdaniem Sądu Najwyższego, za konstytutywnym charakterem omawianego wpisu przemawia również postulat jawności praw rzeczowych; fakt ustanowienia odrębnej własności lokali jest dostrzegalny dla osób trzecich w zasadzie dzięki wpisowi w księdze wieczystej dla nieruchomości lokalowej i dla nieruchomości wspólnej. Przyjąć więc można, że przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie wiążące nabycie odrębnej własności lokalu z wpisem w księdze wieczystej ma racjonalne uzasadnienie."

Zatem do momentu dokonania wpisu do księgi wieczystej przez Sąd, Wnioskodawczyni, jako nabywca nieruchomości, dysponowała zbywalnym prawem majątkowym (ekspektatywą).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych z tytułu dokonanej dnia 25 listopada 2021 r. sprzedaży ekspektatywy prawa własności do lokalu mieszkalnego nr 1 (a więc przed dokonaniem przez Sąd wpisu prawa własności do księgi wieczystej na rzecz Wnioskodawczyni), stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. prawa (ekspektatywy do lokalu mieszkalnego) nie będzie stanowić źródła przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, ponieważ Wnioskodawczyni nie uzyskała ze sprzedaży dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, który mógłby podlegać wskazanemu zwolnieniu. W konsekwencji, pomimo że całość środków jakie małżonkowie otrzymali od kupującej ekspektatywę nabycia lokalu nr 1, została przeznaczona na cele mieszkaniowe i wydatkowana na ekspektatywę mieszkanie nr 2 (gdyż odbiór mieszkania nastąpił w kwietniu 2021 r., a przeniesienie własności aktem notarialnym dopiero nastąpi), Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do skorzystania z ulgi mieszkaniowej wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pani sytuacji prawnopodatkowej. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pani męża, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie może indywidualnie wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie, spełniającym wymogi formalne, o których mowa w przepisach Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).