0113-KDIPT2-2.4011.755.2021.3.KR - Ustalenie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych z Niderlandów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 października 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.), oraz pismem z dnia 21 października 2021 r. (data wpływu 21 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych z Niderlandów - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych z Niderlandów.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 września 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.755.2021.1.k.r., na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 1 października 2021 r. (data doręczenia 2 października 2021 r.).

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismami nadanymi za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 5 października 2021 r.

Z uwagi na konieczność doprecyzowania stanu faktycznego, pismem z dnia 14 października 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.755.2021.2.k.r., ponownie wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 14 października 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 października 2021 r.).

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 21 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca mieszka z narzeczoną w Niderlandach od lutego 2020 r. W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie własnościowe oraz meldunek, rachunki w bankach i kredyt. W planach Wnioskodawcy jest wyremontowanie mieszkania i wynajęcie, lub użyczenie go. W Polsce w ciągu roku Wnioskodawca przebywa jedynie kilkanaście dni. W Niderlandach Wnioskodawca jest zameldowany, ma rachunek w holenderskim banku, oraz pracuje na umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawca nie jest wstanie określić na jak długo planuje w Holandii pozostać. Możliwe, że na stałe. Narzeczona Wnioskodawcy jest w identycznej sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października 2021 r. oraz z dnia 21 października 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy roku 2021, który rozliczany będzie w roku 2022. Urząd Skarbowy.... podał ogólne informacje, oraz odesłał do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej celem złożenia wniosku o oficjalne stanowisko interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, nie posiada obywatelstwa Królestwa Niderlandów. Wnioskodawca posiada polską rezydencję podatkową i nie planował On zmienić rezydencji podatkowej na holenderską, ale w razie konieczności może to zrobić. Zależne jest to od niniejszej decyzji. Wnioskodawca nie wie, czy Niderlandy będą traktowały Go jako rezydenta podatkowego, jednak podatek od wynagrodzenia odprowadza w Niderlandach. Wnioskodawca mieszka z narzeczoną w Niderlandach od lutego 2020 r. W Polsce posiada mieszkanie własnościowe oraz meldunek, rachunki w bankach i kredyt. W planach Wnioskodawcy jest wyremontowanie mieszkania i wynajęcie, lub użyczenie go. Wnioskodawca nie traktuje tej nieruchomości jako miejsca zamieszkania. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nie ma miejsca zamieszkania. W Polsce w ciągu roku Wnioskodawca przebywa mniej niż 183 dni w roku, łącznie jest ich kilkanaście/kilkadziesiąt. W Niderlandach Wnioskodawca jest zameldowany, ma rachunek w holenderskim banku, oraz pracuje na umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawca w najbliższym czasie nie planuje wrócić do Polski. Wnioskodawca nie uzyskuje i nie będzie uzyskiwał przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jego narzeczona jest w identycznej sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 października 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że w 2021 r., oraz 2022 r., Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce łącznie nie dłużej niż 183 dni. W Niderlandach Wnioskodawca jest zameldowany, ma rachunek w holenderskim banku, oraz pracuje na umowę o pracę na czas nieokreślony. W najbliższym czasie Wnioskodawca nie planuje wrócić do Polski. Wnioskodawca nie uzyskuje i nie będzie uzyskiwał przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy w latach 2020, 2021, oraz 2022 znajdować się będzie w Królestwie Niderlandów. Celem wyjazdu Wnioskodawcy do Holandii było przeniesienie centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) na czas nieokreślony. Wnioskodawca nie jest rezydentem podatkowym w Holandii. Wnioskodawca nie wie czy w 2021 r. będzie podlegał opodatkowaniu w Holandii z uwagi na miejsce zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października 2021 r. oraz z dnia 21 października 2021 r.):

Czy Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października 2021 r. oraz z dnia 21 października 2021 r., podlega On ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych): "(...) podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)."

Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca oparł na art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128) oraz Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120 z późn. zm.) w rozumieniu niniejszej konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca mieszka z narzeczoną w Niderlandach od lutego 2020 r. W Niderlandach Wnioskodawca jest zameldowany, ma rachunek w holenderskim banku oraz pracuje na umowę o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, nie posiada obywatelstwa Królestwa Niderlandów. Wnioskodawca posiada polską rezydencję podatkową i nie planował zmienić rezydencji podatkowej na holenderską. W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie własnościowe oraz meldunek, rachunki w bankach i kredyt. W planach Wnioskodawcy jest wyremontowanie mieszkania i wynajęcie, lub użyczenie go. Wnioskodawca nie traktuje tej nieruchomości jako miejsca zamieszkania. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nie ma miejsca zamieszkania. W Polsce w ciągu roku Wnioskodawca przebywa mniej niż 183 dni w roku, łącznie jest ich kilkanaście/kilkadziesiąt. W 2021 r., oraz 2022 r., Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce łącznie nie dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca w najbliższym czasie nie planuje wrócić do Polski. Wnioskodawca nie uzyskuje i nie będzie uzyskiwał przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy w latach 2020, 2021, oraz 2022 znajdować się będzie w Królestwie Niderlandów. Celem wyjazdu Wnioskodawcy do Holandii było przeniesienie centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) na czas nieokreślony. Wnioskodawca nie jest rezydentem podatkowym w Holandii. Wnioskodawca nie wie czy w 2021 r. będzie podlegał opodatkowaniu w Holandii z uwagi na miejsce zamieszkania. Wnioskodawca nie wie, czy Niderlandy będą traktowały Go jako rezydenta podatkowego, jednak podatek od wynagrodzenia odprowadza w Niderlandach.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca w roku podatkowym 2021 (okresie obejmującym przedmiotowy wniosek) nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, a jednocześnie nie będzie posiadał ośrodka interesów życiowych (centrum interesów osobistych i gospodarczych) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bo jego ośrodek interesów życiowych będzie w Królestwie Niderlandów (został przeniesiony na czas nieokreślony), brak jest przesłanek uprawniających uznanie Go za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu cyt. art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast nie będzie podlegał opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Królestwa Niderlandów.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.