0113-KDIPT2-2.4011.67.2020.2.KR - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 3 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.67.2020.1.k.r., wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 3 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 marca 2020 r.). W dniu 12 marca 2020 r. (nadano w dniu 11 marca 2020 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W 1991 r. zmarła A - mama Wnioskodawcy. Wnioskodawca miał wtedy 6 lat, pozostała trójka Jego rodzeństwa była niepełnoletnia. Przez kilka lat z majątkiem po mamie nikt nic nie robił. Całe gospodarstwo było mamy ojcowizną. Na wniosek B - ojca Wnioskodawcy o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej mamie A, Sąd Rejonowy wydał postanowienie, które uprawomocniło się w dniu 24 września 1996 r. Na mocy tego postanowienia ojciec Wnioskodawcy otrzymał po zmarłej żonie 4/16 części oraz dzieci, czyli: C (Wnioskodawca), siostra D, siostra E oraz brat F, po 3/16 części. Taki stan całego gospodarstwa trwał do grudnia 2014 r., wtedy zmarł ojciec Wnioskodawcy. Ojciec Wnioskodawcy przed śmiercią spisał testament, w którym jedynym spadkobiercą swojego majątku ustanowił siostrę Wnioskodawcy - E. Ponieważ całe gospodarstwo składające się z 11 działek nie było prawnie podzielone, każdy z nich należał do każdej działki, czyli wszystko było wszystkich, a tak naprawdę nie było gospodarza. Wnioskodawca postanowił wraz z rodzeństwem uregulować tę sytuację. Porozumieli się Oni ze sobą zgodnie, aby nikt nie miał do nikogo pretensji i w dniu 27 grudnia 2016 r. u pani notariusz podpisali umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Żadne z rodzeństwa Wnioskodawcy nie chciało ziemi, a Wnioskodawca właśnie wtedy zaczął ja uprawiać, dlatego ziemię wziął Wnioskodawca jako ziemię orną. Wnioskodawca nie wiedział wtedy, że Gmina, w której leży Jego ziemia, zrobiła właścicielom tych ziemi niespodziankę i przekształciła te ziemie, w tym działki Wnioskodawcy, z rolnych na inwestycyjne. W 2017 r. do Gminy zgłosił się inwestor, który był zainteresowany kupnem działek, w tym jednej Wnioskodawcy. Inwestor dokonał zakupu kilkunastu działek, w tym działki Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie do końca był zdecydowany na sprzedaż, ale Jego działka była w środku inwestycji i zablokował by On realizację całego przedsięwzięcia. Wtedy też zgłosił się On do swojego U.S. i otrzymał informację, że musi zapłacić podatek, ponieważ nie jest właścicielem działki od 5 lat lub złożyć stosowny PIT, że wyda te pieniądze na cele mieszkaniowe. Gdy stawił się On, aby złożyć PIT, inna pani powiedziała, że nie musi tego robić, bo od 30 lat był i jest współwłaścicielem działek, więc Jego to nie dotyczy. Aktualnie jest kolejny inwestor, który chce kupić kolejną działkę, a Wnioskodawca nie wie nadal czy ten podatek Go dotyczy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w skład masy spadkowej po mamie A wchodzą działki, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wszystkie działki wchodzące w skład masy spadkowej po Jego mamie to działki o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Działki, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej to działki nr 1 oraz działka nr 3. Działki te nie są zabudowane (pola orne).

Matka Wnioskodawcy nabyła całe gospodarstwo w dniu 4 maja 1982 r. w formie Umowy Przekazania Własności i Posiadania Gospodarstwa Rolnego i był to jej majątek osobisty.

Zniesienie współwłasności zostało przeprowadzone po śmierci ojca Wnioskodawcy B, który swoje udziały nabyte po zmarłej żonie A testamentem przepisał na swoją córkę (siostrę Wnioskodawcy) E. Zniesienie współwłasności odbyło się w dniu 27 grudnia 2016 r. pomiędzy: C (Wnioskodawcą), E - siostrą Wnioskodawcy, D - siostrą Wnioskodawcy. Składniki majątkowe będące przedmiotem zniesienia współwłasności, to działki o numerach: 12 (działka zabudowana), 13, 14, 15, 16, 17, 2, 3, 4, 18, 1. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył działki rolne i las o numerach: 14, 16, 3, 4, 1. E w wyniku zniesienia współwłasności nabyła działki o numerach: 12 (działka zabudowana), 15, oraz D nabyła w wyniku zniesienia współwłasności działki o numerach: 13, 17 oraz 18. Zniesienie współwłasności odbyło się nieodpłatnie, żadna ze stron nie została zobowiązana do dokonania spłaty. Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę składników majątkowych w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności, ponieważ była to ziemia orna IV i V klasa o bardzo małej wartości. Gdy było podpisywane nieodpłatne zniesienie współwłasności cena działek w okolicy wahała się ok. 2 zł za m². Wnioskodawca oczekuje interpretacji indywidualnej dla działek o numerach: 1 - 1,06 ha oraz 3 - 1,33 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy sprzedaż działki nr 1 w 2017 r. podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy przyszła sprzedaż działki nr 3 będzie podlegała opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż działek zarówno dotycząca stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, nie podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca był współwłaścicielem tych działek na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego od dnia 3 września 1996 r., więc nie nabył tych działek teraz. Poza tym działki, których został właścicielem po zniesieniu współwłasności miały bardzo małą wartość finansową, jak i bardzo małą wartość rolną - IV i V klasa ziemi.

Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca oparł na art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat - to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, dodano art. 10 ust. 7, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. Stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że w 1991 r. zmarła mama Wnioskodawcy. Na wniosek ojca Wnioskodawcy o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej mamie Wnioskodawcy, Sąd Rejonowy wydał postanowienie, które uprawomocniło się w 1996 r. Na mocy tego postanowienia ojciec Wnioskodawcy otrzymał po zmarłej żonie 4/16 części oraz dzieci, czyli: Wnioskodawca, siostra D, siostra E oraz brat F, po 3/16 części. W skład masy spadkowej po mamie Wnioskodawcy wchodzą działki o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Matka Wnioskodawcy nabyła całe gospodarstwo w 1982 r. w formie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego i był to jej majątek osobisty. Ojciec Wnioskodawcy zmarł w 2014 r., przed śmiercią spisał testament, w którym jedynym spadkobiercą swojego majątku ustanowił siostrę Wnioskodawcy - E. W 2016 r. dokonano zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności zostało przeprowadzone po śmierci ojca Wnioskodawcy i odbyło się pomiędzy: Wnioskodawcą, E - siostrą Wnioskodawcy, D - siostrą Wnioskodawcy. Składniki majątkowe będące przedmiotem zniesienia współwłasności, to działki o numerach: 12 (działka zabudowana), 13, 14, 15, 16, 17, 2, 3, 4, 18, 1. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył działki rolne i las o numerach: 14, 16, 3, 4, 1. E w wyniku zniesienia współwłasności nabyła działki o numerach: 12 (działka zabudowana), 15, oraz D nabyła w wyniku zniesienia współwłasności działki o numerach: 13, 17 oraz 18. Zniesienie współwłasności odbyło się nieodpłatnie, żadna ze stron nie została zobowiązana do dokonania spłaty. Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawcę składników majątkowych w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności.

W 2017 r. do Gminy zgłosił się inwestor, który był zainteresowany kupnem działek, w tym jednej Wnioskodawcy. Inwestor dokonał zakupu kilkunastu działek, w tym działki Wnioskodawcy - działki nr 1. Kolejny inwestor chce kupić kolejną działkę od Wnioskodawcy - działkę nr 3.

W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób. Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Organ podkreśla, że dział spadku jest czynnością dokonywaną wyłącznie między samymi spadkobiercami dziedziczącymi po tym samym spadkodawcy. Dział spadku jest czynnością wtórną, wynikającą z podziału majątku spadkowego, a zatem nie jest tą samą czynnością co zniesienie współwłasności.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy - w wyniku tego zniesienia - podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości), której (którego) wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Uwzględniając powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość rynkowa nabytych przez Niego składników majątkowych w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale jaki przysługiwał Mu w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności, stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawcy, zniesienia współwłasności nie należy traktować jako nabycia, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że sprzedaż przedmiotowej działki nr 1 nastąpiła w dniu 2017 r., to zastosowanie znajdą przepisy powołane w interpretacji, a więc w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.

Zatem, dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że nieruchomość (działkę nr 1) będącą przedmiotem sprzedaży dokonanej w 2017 r., Wnioskodawca nabył w dacie śmierci spadkodawczyni (mamy), tj. w 1990 r.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2017 r. przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nr 1 nabytej w 1990 r. w drodze spadku po mamie, nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego w 2017 r. z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości, tj. działki nr 1.

W odniesieniu do planowanej sprzedaży działki nr 3, zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane w niniejszej interpretacji indywidualnej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.).

Dokonując oceny skutków podatkowych planowanej sprzedaży działki nr 3 (zdarzenie przyszłe) należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia przez Wnioskodawcę ww. działki przyjąć należy datę jej nabycia przez spadkodawczynię - matkę Wnioskodawcy, tj. 1982 r.

W konsekwencji, planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nr 3 nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jej odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawcę. Termin 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w tym bowiem przypadku liczony jest od końca 1982 r., tj. roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (działki nr 3) przez matkę Wnioskodawcy (spadkodawczynię). Zatem, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość składników majątkowych, w tym przedmiotowych działek nr 1 i nr 3, które nabył na mocy umowy o zniesienie współwłasności, mieści się w udziale jaki przysługiwał Mu w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności, stwierdzić należy, że:

* dokonane przez Wnioskodawcę w 2017 r. odpłatne zbycie przedmiotowej działki nr 1 nabytej w 1990 r. w drodze spadku po mamie, nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. działki,

* planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nr 3, nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.