0113-KDIPT2-2.4011.669.2022.2.KR - Ustalenie momentu nabycia udziału w nieruchomości

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 25 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu nabycia udziału w nieruchomości. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 września 2022 r. (wpływ 19 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan i Pana żona jesteście współwłaścicielami, we wspólności ustawowej, udziału wynoszącego 1/3 części w kilku nieruchomościach:

Pana żona jest współwłaścicielką w udziale wynoszącym 1/2 części w niezabudowanej nieruchomości mieszkaniowo-usługowej (dalej: "nieruchomość D") o wartości udziału 1/2 części 250 000 zł (wartość całkowita nieruchomości - 500 000 zł), udział ten Pana żona nabyła w 2009 r.; współwłaścicielami pozostałego udziału 1/2 części w nieruchomości są rodzice Pana żony.

Wartość udziałów w ww. nieruchomościach:

Zamierzacie Państwo dokonać zniesienia współwłasności nieruchomości A, C i D oraz dokonać innego niż dotychczas określenia udziałów we współwłasności nieruchomości B, bez spłat i dopłat, w następujący sposób:

Wartość po zniesieniu współwłasności:

1) rodzice Pana żony - 1 250 000 zł;

2) Pan i Pana żona - 750 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej została określona wartość Pana udziału w poszczególnych nieruchomościach przed planowanym zniesieniem współwłasności nieruchomości. Wartość ta uwzględnia fakt, że przysługujący Panu udział w poszczególnych nieruchomościach (A, B i C) jest objęty wspólnością ustawową. Jest to zatem współwłasność łączna, która charakteryzuje się tym, że jest bezudziałowa. W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych, w przypadku współwłasności łącznej nie można określić wartości udziału któregokolwiek ze współwłaścicieli.

Wartość Pana udziału objętego małżeńską wspólnością ustawową w nieruchomościach A, B i C określił Pan na kwotę po 166 666 zł, każdy, czyli łącznie 499 998 zł. Nie może Pan jednak, zgodnie z obowiązującymi przepisami, stwierdzić, że wartość "Pana" udziału jako małżonka, to połowa z tej kwoty, tj. 249 999 zł.

We wniosku uwzględnił Pan również udział przysługujący Pana żonie w nieruchomości D, ponieważ udział w tej nieruchomości będzie również przedmiotem zniesienia współwłasności. Wartość tego udziału określił Pan na kwotę 250 000 zł.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej określił Pan również wartość Pana udziału w nieruchomościach, po zniesieniu współwłasności nieruchomości, uwzględniając okoliczność, że będą one objęte małżeńską wspólnością ustawową. Zaznaczył Pan również, że zniesienie współwłasności nastąpi bez spłat i dopłat.

We wniosku wskazał Pan, że po zniesieniu współwłasności, będzie Pan właścicielem we wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomości A o wartości 500 000 zł.

Po zniesieniu współwłasności będzie Pan również współwłaścicielem we wspólności ustawowej małżeńskiej, w udziale 1/2 części w nieruchomości B o wartości udziału 250 000 zł.

Z uwagi na fakt, że również w tym przypadku nieruchomość A i udział w nieruchomości B, będą objęte małżeńską wspólnością ustawową, nie może Pan stwierdzić, zgodnie z obowiązującymi przepisami, że wartość "Pana" udziału jako małżonka, to połowa tych kwot, tj. 375 000 zł.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości A lub udziału we współwłasności nieruchomości B, okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan do wspólności ustawowej udział wynoszący 1/3 części w nieruchomościach, tj. od końca 2019 r., czy od końca roku kalendarzowego, w którym otrzyma Pan w wyniku zniesienia współwłasności, do wspólności ustawowej, nieruchomość A i udział w nieruchomości B?

Pana stanowisko w sprawie:

W Pana ocenie, mając na uwadze przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan do wspólności ustawowej udział wynoszący 1/3 części w nieruchomościach A i B, co oznacza, że okres ten powinien być liczony od końca 2019 r.

Zakładany podział nieruchomości będzie miał charakter ekwiwalentny i nie będą mu towarzyszyły spłaty i dopłaty. W wyniku tych czynności nie wystąpi przysporzenie. Jedynie w inny sposób zostaną określone stosunki własnościowe w odniesieniu do poszczególnych nieruchomości. Nie można zatem mówić o nabyciu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro już wcześniej był Pan we wspólności ustawowej współwłaścicielem tych nieruchomości i nie będzie Pan ich ponownie nabywać, a jedynie zmieni się wielkość dotychczasowych udziałów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.),

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy,

źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy,

małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

1) przez cały rok podatkowy albo

2) od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego - w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego - mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Oznacza to, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie. Obowiązek podatkowy obciąża zatem każdego z małżonków z osobna. Skoro każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to każdy z nich zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości (udziału) stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359),

z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy wskazać należy, że w przypadku zbycia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego małżonków, każdy z małżonków jako odrębny podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Stwierdzić zatem należy, że w przypadku sprzedaży przez Pana i Pana małżonkę nieruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego uzyska Pan przychód odpowiadający 1/2 ceny sprzedaży, przy uwzględnieniu równego udziału małżonków w majątku wspólnym.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Przepis art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360, z późn. zm.), stanowi, że,

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny,

własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny,

współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zgodnie z art. 196 § 2 ustawy - Kodeks cywilny,

współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 ustawy - Kodeks cywilny).

Natomiast w myśl art. 210 ustawy - Kodeks cywilny,

każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W świetle art. 211 i art. 212 ustawy - Kodeks cywilny, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

- podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

- wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje w rzeczy wspólnej.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Aby ustalić, czy w wyniku planowanego zniesienia współwłasności, któremu nie będą towarzyszyły spłaty i dopłaty, Pan i Pana małżonka otrzymacie majątek przekraczający posiadany przez Was udział w przedmiotowych nieruchomościach, tj. nieruchomości A, nieruchomości B oraz nieruchomości C, należy w pierwszej kolejności obliczyć jaką wartość ma udział Pana i Pana żony (1/3) w przedmiotowych nieruchomościach, tj. nieruchomości A, nieruchomości B oraz nieruchomości C. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości nieruchomości A i udziału w nieruchomości B otrzymanej przez Pana i Pana żonę w wyniku planowanego zniesienia współwłasności z wartością udziału jaki przysługuje Wam pierwotnie w przedmiotowych nieruchomościach.

Odnosząc się do przedstawionych przez Pana kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczeń i zakładając, że wartość nieruchomości będących przedmiotem zniesienia współwłasności odpowiadać będzie wartości rynkowej na dzień dokonania tejże czynności prawnej, wskazać należy, że w wyniku planowanego zniesienia współwłasności wystąpi przysporzenie majątku ponad udział jaki przysługuje Panu i Pana żonie przed zniesieniem.

Wnioskodawca wskazał, że udział 1/3 części objęty małżeńską wspólnością ustawową Pana i Pana żony w nieruchomości A, nieruchomości B oraz nieruchomości C ma wartość 499 998 zł.

Wbrew Pana twierdzeniu, Pana udział w ww. nieruchomościach ma zatem, przy uwzględnieniu równego udziału małżonków w majątku wspólnym, wartość 249 999 zł (499 998 zł / 2).

Natomiast - jak Pan sam wskazał w treści opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu - w wyniku planowanego zniesienia współwłasności nieruchomości Pan i Pana żona otrzymacie składniki majątkowe o łącznej wartości 750 000 zł (nieruchomość A o wartości 500 000 zł i udział 1/2 części w nieruchomości B o wartości 250 000 zł).

Wbrew Pana twierdzeniu, Pana udział w ww. nieruchomościach będzie miał zatem, przy uwzględnieniu równego udziału małżonków w majątku wspólnym, wartość 375 000 zł (750 000 zł / 2).

W konsekwencji, w wyniku planowanej czynności prawnej, tj. zniesienia współwłasności nieruchomości, Pan i Pana żona nabędziecie udziały w składnikach majątku o wartości przekraczającej udział jaki przysługiwał Wam pierwotnie. A więc wartość otrzymanych nieruchomości (udziałów) przekraczać będzie wartość przysługującego Panu i Pana żonie pierwotnie udziału o 250 002 zł. Zatem, udział Pana i Pana żony w nieruchomościach otrzymanych w wyniku planowanego zniesienia współwłasności wzrośnie o 33,33% (250 002 zł / 750 000 zł x 100).

Oznacza to, że dla udziału w przedmiotowych nieruchomościach nabytego w wyniku planowanego zniesienia współwłasności, którego wartość będzie stanowić nadwyżkę ponad wartość przysługującego pierwotnie udziału przed dokonaniem zniesienia współwłasności, dniem nabycia będzie dzień, w którym czynność ta nastąpiła.

Dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że Pana stanowisko, że pięcioletni okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan do wspólności ustawowej udział wynoszący 1/3 części w nieruchomościach A i B, co oznacza, że okres ten powinien być liczony od końca 2019 r., jest błędne, gdyż udziały w nieruchomościach A i B będących przedmiotem planowanej sprzedaży nabył/nabędzie Pan i Pana żona zarówno w części w drodze kupna, jak i w części w skutek zniesienia współwłasności.

Z uwagi na fakt, że nabycie udziałów w przedmiotowych nieruchomościach A i B nastąpiło/nastąpi w różnych datach pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego z nabytych udziałów.

Podsumowując, w wyniku planowanego nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, Pana udział w przedmiotowych nieruchomościach A i B, wynikający z równego udziału małżonków w majątku wspólnym, ulegnie powiększeniu co oznacza, że dojdzie do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż Pan i Pana żona nabędziecie udziały w składnikach majątku o wartości przekraczającej udział jaki przysługiwał Wam pierwotnie.

Oznacza to, że w Pana przypadku dla przedmiotowej nieruchomości A i udziału 1/2 części w nieruchomości B, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze kupna przez Pana do wspólności ustawowej udziału w przedmiotowych nieruchomościach, wynikającego z równego udziału małżonków w majątku wspólnym, tj. od końca 2019 r., oraz od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w przedmiotowych nieruchomościach przez Pana w wyniku zniesienia współwłasności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Pana jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pana żony - współwłaściciela nieruchomości będących przedmiotem wniosku).

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).