0113-KDIPT2-2.4011.515.2018.3.KK - PIT w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) oraz pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 3 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.515.2018.1.k.k., wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 3 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 grudnia 2018 r.). W dniu 17 grudnia 2018 r. (nadano w dniu 13 grudnia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r.

Z uwagi na to, że złożony wniosek i jego uzupełnienie nie spełniało wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 20 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.515.2018.2.k.k., ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 21 grudnia 2018 r. (doręczono dnia 4 stycznia 2019 r.). Pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek (data nadania 7 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rodzicem dziecka niepełnosprawnego posiadającego znaczny stopień niepełnosprawności i rentę socjalną. Syn ma 24 lata, studiuje poza miejscem zamieszkania i jest dowożony przez Wnioskodawcę na każde zajęcia. Wnioskodawca mieszka z synem we wspólnym gospodarstwie domowym. Syn podjął pracę, którą wykonuje w domu i otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1503 zł oraz rentę socjalną w kwocie 878 zł 12 gr.

Syn urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową, ma niedowład kończyn dolnych. Porusza się na wózku inwalidzkim, wymaga także zaopatrzenia urologicznego (cewniki, pieluchomajtki) oraz przyjmuje na stałe leki. W związku z powyższym, syn Wnioskodawcy wymaga całodobowej opieki i pomocy w wykonywaniu czynności życiowych oraz utrzymaniu, co jest stwierdzone orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności.

Utrzymanie samochodu, opłaty związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego (prąd, woda, ogrzewanie, podatki, śmieci) oraz koszty ponoszone na życie codzienne (zakup ubrań, środków higieny, itp.) przekraczają znacznie możliwości finansowe syna.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał, że odliczenie w podatku dotyczy dorosłego, niepełnosprawnego syna za 2017 r. W tym roku dochód syna z tytułu umowy o pracę wyniósł 16 410 zł 05 gr, a z renty socjalnej 9 882 zł 70 gr. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim i dochody małżonków nie przekroczyły kwoty 112 000 zł. Syn otrzymuje rentę socjalną od dnia 1 marca 2012 r. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydano w dniu 2 marca 2010 r. na stałe przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności. Syn podjął pracę od dnia 10 marca 2017 r. W 2017 r. syn nie był umieszczany w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych i nie pozostawał w związku małżeńskim. W stosunku do dochodów Wnioskodawcy, Jego żony i syna w roku podatkowym 2017 nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach wniosku:

Czy Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej na syna w swoim rocznym zeznaniu podatkowym za 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach wniosku, w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2017 r. dokonał On odliczenia ulgi prorodzinnej na syna, ponieważ syn jest osobą niepełnosprawną, posiadającą znaczny stopień niepełnosprawności i rentę socjalną. Syn ma 24 lata, studiuje poza miejscem zamieszkania i jest dowożony przez Wnioskodawcę na każde zajęcia. Wnioskodawca z synem mieszkają we wspólnym gospodarstwie domowym. Syn podjął pracę, którą wykonuje w domu i otrzymuje miesięcznie wynagrodzenie w kwocie 1 503 zł oraz rentę socjalną w kwocie 878 zł 12 gr.

W myśl art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga w przypadku wychowania pełnoletniego dziecka otrzymującego rentę socjalną przysługuje w wykonywaniu przez podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Syn Wnioskodawcy urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową, ma niedowład kończyn dolnych, porusza się na wózku inwalidzkim i wymaga także zaopatrzenia urologicznego (cewniki, pielucho-majtki) oraz przyjmuje na stałe leki. W związku z tym, syn wymaga całodobowej opieki i pomocy w wykonywaniu czynności życiowych oraz utrzymaniu, co jest stwierdzone orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. Utrzymanie samochodu, opłaty związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego (prąd, woda ogrzewanie, podatki) oraz koszty ponoszone na życie codzienne (zakupy ubrań, środki higieny itp.) przekraczają znacznie możliwości finansowe syna.

W związku z tym, że Wnioskodawca wykonuje obowiązek alimentacyjny w postaci pomocy finansowej synowi, może On skorzystać z ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Jak stanowi art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Powołany wyżej przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany.

Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w przypadku wychowywania dziecka pełnoletniego, o którym mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Jednakże, stosownie do art. 130 ww. ustawy, obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny krewnych małżonka (w tym rodziców) nie powstaje dopóki nie zajdą okoliczności wskazane w art. 132 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast, stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 ww. ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Zatem, do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dorosłe niepełnosprawne dziecko, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

* musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego,

* musi mieć miejsce utrzymywanie.

Z treści wniosku wynika, że dotyczy on zastosowania ulgi prorodzinnej w podatku dochodowym od osób fizycznych na niepełnosprawnego, dorosłego syna za 2017 r. Wnioskodawca jest rodzicem dziecka posiadającego znaczny stopień niepełnosprawności i rentę socjalną. Syn urodził się z przepukliną oponowo-rdzeniową, ma niedowład kończyn dolnych. Porusza się na wózku inwalidzkim, wymaga także zaopatrzenia urologicznego (cewniki, pieluchomajtki) oraz przyjmuje na stałe leki. W związku z powyższym, syn Wnioskodawcy wymaga całodobowej opieki i pomocy w wykonywaniu czynności życiowych oraz utrzymaniu, co jest stwierdzone orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności wydanym w dniu 2 marca 2010 r. na stałe przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności.

Wnioskodawca mieszka z synem we wspólnym gospodarstwie domowym. Syn ma 24 lata, studiuje poza miejscem zamieszkania i jest dowożony przez Wnioskodawcę na każde zajęcia. Syn podjął pracę od dnia 10 marca 2017 r., którą wykonuje w domu i otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1503 zł oraz rentę socjalną w kwocie 878 zł 12 gr. W 2017 r. dochód syna wyniósł 16 410 zł 05 gr, a z renty socjalnej 9 882 zł 70 gr. Syn otrzymuje rentę socjalną od dnia 1 marca 2012 r. W stosunku do dochodów Wnioskodawcy, Jego żony i syna w roku podatkowym 2017 nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim i dochody małżonków nie przekroczyły kwoty 112 000 zł.

W 2017 r. syn nie był umieszczany w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych i nie pozostawał w związku małżeńskim.

Utrzymanie samochodu, opłaty związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego (prąd, woda, ogrzewanie, podatki, śmieci) oraz koszty ponoszone na życie codzienne (zakup ubrań, środków higieny, itp.) przekraczają znacznie możliwości finansowe syna. W uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wykonuje obowiązek alimentacyjny w postaci pomocy finansowej synowi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego, niepełnosprawnego syna i Wnioskodawca rzeczywiście go wykonuje, sprawując nad nim opiekę, ponosząc koszty jego utrzymania, to stosownie do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnia On, jako rodzic, przesłanki warunkujące skorzystanie za 2017 r. z ulgi prorodzinnej na syna otrzymującego przez cały rok rentę socjalną.

Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia od podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym za 2017 r. kwoty z tytułu ulgi prorodzinnej na niepełnosprawnego, pełnoletniego syna.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, uprawnień do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.