0113-KDIPT2-2.4011.489.2019.3.AKR - Rozliczenie przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 15 stycznia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-2.4011.489.2019.3.AKR Rozliczenie przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2019 r. (data wpływu 7 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia uzyskanych przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym:

* w zakresie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia uzyskanych przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 18 października 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.489.2019.1.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 18 października 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 października 2019 r.) W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 31 października 2019 r.).

Uzupełniony wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym pismem z dnia 17 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.489.2019.2.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 grudnia 2019 r.) W dniu 7 stycznia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 27 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

W dniu 30 kwietnia 2017 r. złożono drogą elektroniczną do Urzędu Skarbowego roczne zeznanie podatkowe PIT-37 i PIT 38 z PIT/ZG za 2016 r., korzystając z możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem.

I. PIT-37

1.

w części C zadeklarowano dochody ze stosunku pracy (wiersz 37), koszty uzyskania przychodu (wiersz 38) i zaliczkę na podatek dochodowy pobraną przez płatnika (wiersz 41),

2.

w części D wykazano odliczenie składki na ubezpieczenie społeczne (wiersz 99) i dochód po odliczeniu składek (wiersz 103),

3.

odliczono od dochodu przekazaną darowiznę na rzecz OPP wykazana w części B załącznika PIT/O (wiersz 105), dochód po odliczeniach (wiersz 111),

4.

w części E podstawę obliczenia podatku (wiersz 112) oraz obliczony podatek wg skali, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wiersz 115),

5.

w części F wykazano składki na ubezpieczenie zdrowotne (wiersz 116) oraz podatek po odliczeniach (wiersz 122),

6.

w części G wykazano zobowiązanie podatkowe, tj. podatek należny (wiersz 126), sumę zaliczek pobranych przez płatnika (wiersz 127) oraz kwotę do zapłaty (wiersz 128),

Należny podatek został uiszczony w terminie.

7. w części J - wniosek o przekazanie 1% podatku na rzecz OPP.

II. PIT-38

1.

w części C (wiersz 22) wykazano przychód uzyskany na Litwie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej,

2.

w części D wskazano podstawę obliczenia podatku (wiersz 29), stawkę podatku (wiersz 30), podatek od dochodu (wiersz 31), wykazano podatek zapłacony za granicą (wiersz 32) oraz podatek należny (wiersz 34),

3.

w części E wykazano kwotę do zapłaty (wiersz 42); wykazana kwota stanowi różnicę pomiędzy stawką podatkową obowiązującą w Polsce (19%) a stawką podatkową w Republice Litewskiej (15%);

Podatek wykazany do zapłaty (wiersz 42) uiszczono w terminie.

4. w części H - wniosek o przekazanie 1% podatku na rzecz OPP,

5. Informacja PIT/ZG - wykazano w części C dochód uzyskany w Republice Litewskiej (wiersz 31) oraz podatek zapłacony za granicą (wiersz 32).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 października 2019 r. stwierdzono, że miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych tzw. rezydencja podatkowa w 2016 r. była w Polsce. Siedziba spółki litewskiej, o której mowa we wniosku była na Litwie. Firma, od której Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie ze stosunku pracy znajdowała się w 2016 r. poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie otrzymywał dodatku za rozłąkę. Wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej Wnioskodawca uzyskał w 2016 r. od jednej spółki litewskiej z jednego stosunku prawnego. Wnioskodawca składając zeznanie podatkowe za 2016 r. złożył PIT-37, PIT/O, PIT-38, PIT/ZG. Wnioskodawca nie złożył zeznania podatkowego PIT-36 i korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. - wykazał je jako własne stanowisko. W zeznaniu PIT-38 podatnik wykazał dochody uzyskane na Litwie z tytułu członkostwa w radze nadzorczej spółki litewskiej mającej siedzibę na Litwie oraz podatek obliczony na podstawie art. 30b ust. 5b i 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do podatku zapłaconego na Litwie (15%) terminowo dopłacono różnicę do stawki 19% w RP.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 grudnia 2019 r. stwierdzono, że Wnioskodawca w 2016 r. przekazał darowiznę na rzecz (...). Kwota darowizny nie przekroczyła 6% dochodu. OPP, na rzecz której Wnioskodawca złożył wniosek w zeznaniu PIT-37 za 2016 r. o przekazanie 1% podatku to inna OPP, na rzecz której złożył wniosek w zeznaniu PIT-38 za 2016 r. o przekazanie 1% podatku. W związku z planowanym złożeniem zeznania PIT-36 za 2016 r., w którym ujęte zostaną dochody uzyskane na Litwie, koniecznym jest złożenie korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. Złożenie korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. wygeneruje nadpłatę w tym zeznaniu. W ocenie Wnioskodawcy nadpłata ta podlega oprocentowaniu zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 i § 2 w związku z art. 73 § pkt 1 ustawy Ordynacji podatkowej. Miejsce wykonywania pracy to siedziba Spółki w (...). Miejsce stałego zamieszkania to (...). Wnioskodawca uzyskał zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy w formie zakupu biletów kolejowych. Wartość biletów każdorazowo podwyższała podstawę opodatkowania i oskładkowania (ZUS) przychodów podatnika. W zależności od treści uzyskanej interpretacji podatnik rozważy konieczność złożenia korekt za następne lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniach wniosku):

1. Czy podatnik powinien dokonać łącznego rozliczenia z tytułu stosunku pracy w RP i członkostwa w radzie nadzorczej spółki na Litwie w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2016 r.?

2. Czy podatnikowi przysługuje prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu za 2016 r. - art. 22 ust. 2 pkt 2 i ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwoty przekazanej darowizny na rzecz OPP za 2016 r. - art. 26 ust. 1 pkt 9a ww. ustawy?

4. Czy podatnik ma prawo do przekazania 1% podatku należnego na rzecz OPP za 2016 r. - art. 45c ust. 1 i 3 ww. ustawy?

5. Czy nadpłata podatku wynikająca z korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. stanowi nadpłatę w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa i podlega oprocentowaniu - art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 i § 2 ww. ustawy?

6. Czy nadpłata (nienależny podatek wykazany w zeznaniu PIT-38 wiersz 42) podlega kompensacie z należnym zobowiązaniem podatkowym za 2016 r. - art. 76 § 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku) - w zakresie pytania oznaczonego nr 1 - zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2016 r. zostało sporządzone na nieprawidłowym formularzu. Według Wnioskodawcy, rozliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. winno być dokonane w rozliczeniu PIT-36, a w odniesieniu do zobowiązania wykazanego w zeznaniu PIT-38 winna być złożona korekta, z wykazaniem nadpłaty (nienależnie pobrany podatek PIT-38 wiersz 42). Natomiast dochody wykazane w PIT-38 winny być ujęte w zeznaniu PIT-36.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania oznaczonego nr 2 - przysługują Mu podwyższone koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 i ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ uzyskał dochody z tytułu stosunku pracy na terenie RP (na podstawie art. 3 ust. 1, ust. 1a pkt 1 ww. ustawy) i z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej w spółce litewskiej z siedzibą w Republice Litewskiej (na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zw. z art. 16 i art. 25 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Litwą), jednocześnie firma, od której Wnioskodawca uzyskał wynagrodzenie ze stosunku pracy znajdowała się w 2016 r. poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz nie otrzymywał On dodatku za rozłąkę.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania oznaczonego nr 3 - przysługuje Mu odliczenie od dochodu przekazanej darowizny na rzecz OPP w 2016 r. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania oznaczonego nr 4 - przysługuje Mu prawo do przekazania 1% podatku należnego na rzecz OPP za 2016 r. na podstawie art. 45c ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że zmiana formularza rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-36 zamiast PIT-37 i PIT-38) nie może ograniczać ustawowego prawa podatnika do wnioskowania o przekazanie 1% podatku należnego na rzecz OPP, w szczególności gdy zobowiązanie podatkowe zostało terminowo zapłacone w pełnej kwocie.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania oznaczonego nr 5-6 - nadpłata podatku wynikająca z korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. stanowi nadpłatę w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa i podlega oprocentowaniu. Nadpłata, w ocenie Wnioskodawcy, podlega kompensacie z należnym zobowiązaniem podatkowym za 2016 r. - art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska - o czym stanowi art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, że w 2016 r. miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych (rezydencja podatkowa) znajdowało się w Polsce. Zatem, w 2016 r. Wnioskodawca był osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pełnił w 2016 r. funkcję członka rady nadzorczej spółki litewskiej z siedzibą na Litwie. W związku z pełnioną funkcją, Wnioskodawca w 2016 r. otrzymywał od ww. spółki litewskiej wynagrodzenie. W Polsce w 2016 r. Wnioskodawca uzyskał również dochody ze stosunku pracy w Polsce.

Zgodnie z art. 16 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277 z późn. zm.), wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki lub w innym podobnym organie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl ww. przepisu art. 16 ww. Umowy dochód osoby mającej zamieszkanie na terytorium Polski pełniącej funkcję członka rady nadzorczej w spółce mającej siedzibę na terytorium Litwy, może być opodatkowany w państwie źródła, tj. w Litwy oraz w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Stosownie do art. 25 ust. 1 lit. a ww. Umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Litwie, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień litery b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. b ww. Umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga część dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w Litwie, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Litwie. Jednakże takie potrącenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, jaka została osiągnięta w Litwie.

Uniknięcie podwójnego opodatkowania nastąpi przy zastosowaniu art. 25 ust. 1 lit. a ww. Umowy, tj. tzw. metody wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłem przychodów, zgodnie z pkt 2, jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1.

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

2.

ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;

3.

ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ww. ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że otrzymane przez Wnioskodawcę w 2016 r. wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej z siedzibą na Litwie, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i na Litwie. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek należny od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawca powinien obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. W związku z uzyskiwaniem w 2016 r. w Polsce dochodów ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu na ogólnych zasadach, Wnioskodawca miał obowiązek złożyć zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36. W zeznaniu tym oraz w załączniku do tego zeznania PIT/ZG, tj. informacji o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym, Wnioskodawca powinien wykazać dochód uzyskany za granicą (ww. wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie łącznego wykazania uzyskanych w 2016 r. dochodów ze stosunku pracy oraz z tytułu z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 uznane zostało za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy przysługuje Mu prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu za 2016 r. ze stosunku pracy oraz z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej w świetle art. 22 ust. 2 pkt 2 i ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1.

wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

2.

nie mogą przekroczyć łącznie 2 002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

3.

wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej 1 668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;

4.

nie mogą przekroczyć łącznie 2 502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Zgodnie z art. 22 ust. 13 ww. ustawy przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że firma, od której Wnioskodawca otrzymał w 2016 r. wynagrodzenie ze stosunku pracy znajdowała się poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca uzyskał zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy w formie zakupu biletów kolejowych. Wartość biletów każdorazowo podwyższała podstawę opodatkowania i oskładkowania (ZUS) przychodów podatnika. Wnioskodawca nie otrzymywał dodatku za rozłąkę.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przysługuje Mu prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wskazuje przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca w 2016 r. uzyskał przychód jedynie z jednego stosunku pracy. Uzyskanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy możliwe jest tylko w przypadku uzyskania przychodów równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, co w przypadku Wnioskodawcy nie miało miejsca. Równoczesne uzyskanie w 2016 r. przez Wnioskodawcę oprócz przychodów ze stosunku pracy także przychodów z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej jest bez znaczenia, ponieważ nie są to przychody z wskazanego w art. 22 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy źródła przychodów.

Wnioskodawcy przysługuje natomiast prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, ponieważ firma, od której Wnioskodawca otrzymał w 2016 r. wynagrodzenie ze stosunku pracy znajdowała się poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, a zwrócone Mu koszty dojazdu zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu i Wnioskodawca nie otrzymywał dodatku za rozłąkę.

Odnośnie ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu działalności wykonywanej osobiście, należy wskazać, że w myśl art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej Wnioskodawca uzyskał w 2016 r. od jednej spółki litewskiej z jednego stosunku prawnego. W związku z tym nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko Wnioskodawcy, że przysługują Mu podwyższone koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie spełnione zostały przesłanki wskazane w tym przepisie. W 2016 r. Wnioskodawca tego samego rodzaju przychody (z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki) nie uzyskał od więcej niż jednego podmiotu ani też od tego samego podmiotu nie uzyskał przychodów z tytułu kilku stosunków prawnych.

W odniesieniu do prawa do odliczenia kwoty przekazanej darowizny na rzecz OPP za 2016 r. wskazać należy, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c i art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę i adres (art. 26 ust. 6b cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 1 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli spełnione zostały pozostałe przesłanki wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące możliwość skorzystania z odliczenia od dochodu darowizny Wnioskodawcy przysługuje odliczenie od dochodu przekazanej darowizny na rzecz OPP w 2016 r. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości co do prawa do przekazania 1% podatku należnego na rzecz OPP za 2016 r. w świetle art. 45c ust. 1 i 3 ww. ustawy w związku ze zmianą formularza zeznania podatkowego.

Zgodnie z art. 45c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo dla złożenia zeznania podatkowego, na wniosek, o którym mowa w ust. 3, przekazuje na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, wybranej przez podatnika z wykazu, o którym mowa w ustawie o działalności pożytku publicznego, zwanej dalej "organizacją pożytku publicznego", kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1% podatku należnego wynikającego:

1. z zeznania podatkowego złożonego w terminie określonym dla jego złożenia, albo

2. z korekty zeznania, o którym mowa w pkt 1, jeżeli została dokonana w ciągu miesiąca od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego - po jej zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w dół.

Warunkiem przekazania kwoty, o której mowa w ust. 1, jest zapłata w pełnej wysokości podatku należnego stanowiącego podstawę obliczenia kwoty, która ma być przekazana na rzecz organizacji pożytku publicznego, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego (art. 45c ust. 2 ww. ustawy).

Z treści art. 45c ust. 3 ww. ustawy wynika, że za wniosek uważa się wskazanie przez podatnika w zeznaniu podatkowym albo w korekcie zeznania, o których mowa w ust. 1, jednej organizacji pożytku publicznego poprzez podanie jej numeru wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego oraz kwoty do przekazania na rzecz tej organizacji, w wysokości nieprzekraczającej 1% podatku należnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego roczne zeznanie podatkowe PIT-37 za 2016 r., w którym wykazał przychody ze stosunku pracy uzyskane w Polsce oraz PIT 38 z PIT/ZG za 2016 r., w którym wykazał przychody z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej. Należny podatek wynikający z zeznania podatkowego PIT-37 został uiszczony w terminie. Zeznanie podatkowe PIT-37 zawierało wniosek o przekazanie 1% podatku na rzecz OPP. Natomiast w zeznaniu podatkowym PIT-38 wykazano kwotę do zapłaty stanowiącą różnicę pomiędzy stawką podatkową obowiązującą w Polsce (19%) a stawka podatkową w Republice Litewskiej (15%). Do podatku zapłaconego na Litwie (15%) terminowo dopłacono różnicę do stawki 19% w Polsce. Zeznanie podatkowe PIT-38 zwierało wniosek o przekazanie 1% podatku na rzecz innej OPP niż w ww. zeznaniu PIT-37. Wnioskodawca nie złożył zeznania podatkowego PIT-36, w którym wykazane byłyby przychody ze stosunku pracy uzyskane w Polsce oraz przychody z tytułu z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej ani korekty zeznania podatkowego PIT-38 za 2016 r.

Z art. 45c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że naczelnik urzędu skarbowego jest zobowiązany przekazać na rzecz OPP 1% podatku w sytuacji, gdy podatnik dopełni wszystkich warunków wymienionych w tym przepisie, tzn. złoży zeznanie w terminie ustawowym, wpłaci w terminie podatek należny i wskaże w zeznaniu złożonym w terminie, bądź w korekcie zeznania dokonanej w ciągu miesiąca od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego, organizację, na rzecz której ma być przekazany 1% podatku.

Złożenie korekty po terminie wynikającym z art. 45c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza o braku prawa podatnika do przekazania 1% podatku na rzecz OPP. Późniejsze złożenie korekty zeznania ma skutek tylko taki, że urząd skarbowy przekaże kwotę 1% podatku z zeznania pierwotnego (a nie z korekty tego zeznania). Ewentualną różnicę pomiędzy podatkiem wykazanym w zeznaniu pierwotnym, a mającą wpływ na wysokość przekazanej OPP kwoty, potrąci zgodnie z art. 77c ustawy - Ordynacja podatkowa z nadpłaty przysługującej podatnikowi. Wskazanie przez ustawodawcę terminu jednego miesiąca na złożenie korekty służy tylko celom uporządkowania terminów przekazania kwot podatku organizacjom OPP. Urząd skarbowy ma bowiem tylko 3 miesiące na przekazanie zadeklarowanych przez podatników kwot podatku.

Zatem, Wnioskodawca zasadnie uznał, że przysługuje Mu prawo do przekazania 1% podatku należnego na rzecz OPP za 2016 r. na podstawie art. 45c ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiana formularzy rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z PIT-37 i PIT-38 na PIT-36 po terminie wynikającym z art. 45c ust. 1 pkt 2 ww. ustawy nie ogranicza ustawowego prawa Wnioskodawcy do wnioskowania o przekazanie ww. 1% podatku należnego, w sytuacji gdy zeznania pierwotne PIT-37 i PIT-38 zostały złożone w obowiązującym terminie i wynikające z nich zobowiązania podatkowe Wnioskodawcy również zostały zapłacone w obowiązującym terminie.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku Wnioskodawca nie złożył jeszcze zeznania podatkowego PIT-36, w którym wykazane byłyby przychody ze stosunku pracy uzyskane w Polsce oraz przychody z tytułu z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej ani korekty zeznania PIT-38 za 2016 r.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Odnosząc się natomiast do kwestii powstania nadpłaty podatku wynikającej z przyszłej korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa i jej oprocentowania na podstawie art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1 w zw. z art. 52 § 1 pkt 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz kompensaty z należnym zobowiązaniem podatkowym za 2016 r. na podstawie art. 76 § 1 ww. ustawy, wskazać należy, że zgodnie art. 72 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Stosownie zaś do art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

W myśl art. 75 § 1, § 3, § 4 ww. ustawy. jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację). Natomiast, jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.

Zgodnie z art. 76 § 1 ww. ustawy nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zgodnie art. 76a § 1 ww. ustawy w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Stosownie do art. 77 § 1 pkt 5 ww. ustawy nadpłata podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, z zastrzeżeniem pkt 5a i § 2.

Natomiast stosownie do art. 77 § 1 pkt 5a ww. ustawy nadpłata podlega zwrotowi w terminie 45 dni od dnia złożenia za pomocą środków komunikacji elektronicznej zeznania, o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1, przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, z zastrzeżeniem § 2.

W świetle art. 77 § 2 ww. ustawy nadpłata wynikająca ze skorygowanej deklaracji podlega zwrotowi w terminie:

1.

45 dni od dnia jej skorygowania - w przypadku skorygowania za pomocą środków komunikacji elektronicznej zeznania, o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1, przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych;

2.

3 miesięcy od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 274 § 3 - w przypadku skorygowania zeznania w trybie określonym w art. 274 § 1 pkt 1;

3.

3 miesięcy od dnia jej skorygowania - w innych przypadkach niż określone w pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 77c § 1 ww. ustawy nadpłata wynikająca z korekty zeznania w podatku dochodowym od osób fizycznych jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą nadwyżce kwoty przekazanej na rzecz organizacji pożytku publicznego zgodnie z wnioskiem podatnika, o którym mowa w odrębnych przepisach, ponad zaokrągloną do pełnych dziesiątek groszy w dół kwotę 1% podatku należnego wynikającego z tej korekty.

Stosownie do art. 78 § 1-2 ww. ustawy nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę, o których mowa w art. 56 § 1, pobieranych od zaległości podatkowych. Nadpłaty, których wysokość nie przekracza dwukrotności kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, nie podlegają oprocentowaniu.

Zgodnie z art. 78 § 3 ww. ustawy oprocentowanie przysługuje:

1.

w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 1 i 3 - od dnia powstania nadpłaty, a jeżeli organ podatkowy nie przyczynił się do powstania przesłanki zmiany lub uchylenia decyzji, a nadpłata nie została zwrócona w terminie - od dnia wydania decyzji o zmianie lub uchyleniu decyzji;

2.

(uchylony);

3.

w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 2 i pkt 6 - od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją):

a.

jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę,

b.

jeżeli decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, chyba że do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent,

c.

jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie, o którym mowa w art. 77 § 1 pkt 6, chyba że do opóźnienia w zwrocie nadpłaty przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent;

4.

w przypadku przewidzianym w art. 77 § 1 pkt 5 i § 2 pkt 2 i 3 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, lub od dnia skorygowania zeznania lub deklaracji w trybie art. 274 lub art. 274a;

5.

w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 5a i § 2 pkt 1 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 45 dni od dnia złożenia zeznania, o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1, lub od dnia skorygowania zeznania w trybie art. 274 lub art. 274a.

6.

(uchylony).

Zgodnie z art. 78 § 4 ww. ustawy oprocentowanie z tytułu nadpłaty przysługuje do dnia zwrotu nadpłaty, zaliczenia jej na poczet zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych lub dnia złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 5 pkt 2.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nadpłata podatku wynikająca z korekty zeznania PIT-38 za 2016 r. stanowić będzie nadpłatę w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa i może podlegać oprocentowaniu (jeżeli wysokość jej przekroczy dwukrotność kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym) oraz podlegać kompensacie z należnym zobowiązaniem podatkowym za 2016 r. Stanowisko w tym zakresie zostało uznane za prawidłowe, pomimo że Wnioskodawca wskazał w nim również przepisy nie mające zastosowania w przedstawionym przez Niego stanie faktycznym, tj. art. 52 § 1 pkt 1 i § 2 ww. ustawy, który dotyczy kwestii nadpłaty lub zwrotu podatku wykazanych nienależnie lub w wysokości większej od należnej, której nie zawiera opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny.

Reasumując, otrzymane przez Wnioskodawcę w 2016 r. wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej spółki litewskiej z siedzibą na Litwie, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i na Litwie. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek należny od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawca powinien obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. W związku z uzyskiwaniem w 2016 r. w Polsce dochodów ze stosunku pracy podlegających opodatkowaniu na ogólnych zasadach, Wnioskodawca miał obowiązek złożyć zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36. W zeznaniu tym oraz w załączniku do tego zeznania PIT/ZG, tj. informacji o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym, Wnioskodawca powinien był wykazać dochód uzyskany za granicą (ww. wynagrodzenie z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej).

Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawca w 2016 r. uzyskał przychód jedynie z jednego stosunku pracy. Wnioskodawcy przysługuje natomiast prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, ponieważ firma, od której Wnioskodawca otrzymał w 2016 r. wynagrodzenie ze stosunku pracy znajdowała się poza miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, a zwrócone Mu koszty dojazdu zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu i Wnioskodawca nie otrzymywał dodatku za rozłąkę. Wnioskodawcy nie przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie spełnione zostały przesłanki wskazane w tym przepisie.

Wnioskodawcy przysługuje odliczenie od dochodu przekazanej darowizny na rzecz OPP w 2016 r. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku spełnienia wszystkich przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z odliczenia od dochodu darowizny.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do przekazania 1% podatku należnego na rzecz OPP za 2016 r. na podstawie art. 45c ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadpłata podatku wynikająca z korekty zeznania PIT-38 za 2016 r., którą zamierza złożyć Wnioskodawca stanowić będzie nadpłatę w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa, która może podlegać oprocentowaniu (jeżeli wysokość jej przekroczy dwukrotność kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym) oraz podlegać kompensacie z należnym zobowiązaniem podatkowym za 2016 r., stosownie do przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, które to czynności dokonywane są we właściwym w sprawie organie podatkowym

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe w zakresie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. W związku z tym w interpretacji indywidualnej Organ nie może dokonać konkretnego rozliczenia czy potwierdzenia wyliczenia poszczególnych kwot przychodu, kosztów, podatku. Szczegółowe ustalenia w powyższym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Stosownie do art. 14b § 2a pkt 1 ww. ustawy przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego regulujące właściwość, uprawnienia i obowiązki organów podatkowych. W świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl