0113-KDIPT2-2.4011.376.2020.1.MP - Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2020 r. (data wpływu 23 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 31 marca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, który zawierał braki formalne, tj. brak podpisu Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem złożonym w dniu 31 marca 2020 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 2016 r. uczęszcza na prywatną, odpłatną psychoterapię, z powodu swoich problemów psychicznych. Wnioskodawczyni od 2007 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Aktualne orzeczenie zostało wydane w dniu... lutego 2018 r. i obowiązuje do dnia. lutego 2021 r., przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności w.... Korzystanie z psychoterapii jako środka powrotu do sprawności fizycznej i psychicznej zostało Wnioskodawczyni zalecone przez lekarza psychiatrę, a także po pobycie w szpitalu psychiatrycznym na oddziale.... Wnioskodawczyni terapię kontynuuje u terapeuty, który prowadził Jej leczenie w szpitalu.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na psychoterapię w 2019 r., nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie zostały też zwrócone Wnioskodawczyni częściowo lub w całości w jakiejkolwiek innej formie, nie zostały też zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Koszty poniesione na sfinansowanie psychoterapii pochodziły z pracy zawodowej Wnioskodawczyni (na umowę o pracę). Dochód Wnioskodawczyni jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada faktury wystawione przez psychoterapeutkę oraz wyciągi bankowe, które stwierdzają poniesione w 2019 r. wydatki na psychoterapię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej za 2019 r. koszty poniesione na psychoterapię prywatną?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z aktywnym, odpłatnym uczestnictwem w psychoterapii, którą Jej zdaniem, można uznać za rehabilitację leczniczą, ponieważ zmierza ona do osiągnięcia przez Wnioskodawczynię możliwie najwyższego poziomu funkcjonowania, poprawy jakości życia i integracji społecznej, a także w związku z tym, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, uważa Ona, że może odliczyć wydatki poniesione na psychoterapię w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot: wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;

Stosownie do treści art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Stosownie do treści art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.), wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni od 2016 r. uczęszcza na prywatną, odpłatną psychoterapię, z powodu problemów psychicznych. Wnioskodawczyni od 2007 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Aktualne orzeczenie zostało wydane w dniu... lutego 2018 r. i obowiązuje do dnia... lutego 2021 r., przez Powiatowy Zespół Orzekania o Niepełnosprawności. Korzystanie z psychoterapii jako środka powrotu do sprawności fizycznej i psychicznej zostało Wnioskodawczyni zalecone przez lekarza psychiatrę. Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na psychoterapię w 2019 r., nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie zostały też zwrócone Wnioskodawczyni częściowo lub w całości w jakiejkolwiek innej formie, nie zostały też zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Koszty poniesione na sfinansowanie psychoterapii pochodziły z pracy zawodowej Wnioskodawczyni. Dochód Wnioskodawczyni jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada faktury oraz wyciągi bankowe, które stwierdzają poniesione w 2019 r. wydatki na psychoterapię.

Katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zatem nie wszystkie wydatki, które ponosi osoba niepełnosprawna będą podlegały odliczeniu w ramach przywołanego przepisu, a tylko te, które są w nim wymienione. Odliczenie od dochodu wydatków możliwe będzie tylko wówczas, gdy mieszczą się one w katalogu określonym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na psychoterapię, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) w jakiejkolwiek formie, są odpowiednio udokumentowane i były zalecone przez lekarza psychiatrę należy wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, stanowi m.in., że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg" i "rehabilitacja". Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Z całokształtu sprawy zaprezentowanej przez Wnioskodawczynię oraz przywołanych wyżej przepisów prawa wynika, że odbywane przez Wnioskodawczynię zabiegi psychoterapii indywidualnej wypełniają przesłanki do uznania ich za zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, skoro odbywane świadczenia stanowią zabiegi rehabilitacyjne, stwierdzić należy, że poniesiona przez Wnioskodawczynię jako osobę posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności, odpłatność za ww. zabiegi, stanowi tytuł do odliczenia poniesionych przez Nią wydatków od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, przy spełnieniu warunku posiadania przez Wnioskodawczynię dokumentów stwierdzających poniesienie tych wydatków.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jest uprawniona na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu za 2019 r. wydatków poniesionych w tym okresie na zabiegi rehabilitacyjne, tj. psychoterapię.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.