0113-KDIPT2-2.4011.353.2020.1.KK - Określenie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 20 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Na mocy nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych uchwalonej w 2007 r., w dniu 20 września 2007 r., na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, umowy przeniesienia własności i aktu ustanowienia służebności, rodzice Wnioskodawczyni nabyli na własność nieruchomość na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

W sierpniu 2013 r. zmarł tata Wnioskodawczyni i spadek po nim na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza nabyła w dniu 24 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z dwiema siostrami i mamą.

W dniu 18 września 2015 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza, nastąpił dział spadku i zniesienie współwłasności (umowa obejmująca całkowity dział spadku po tacie).

Na skutek ustania wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w skład spadku po tacie weszły:

Przed dokonaniem działu spadku, współwłaścicielami nieruchomości wskazanych wyżej były: w udziale 5/8 części - mama Wnioskodawczyni, po 1/8 części Wnioskodawczyni wraz z siostrami.

Na mocy umowy działu spadku i zniesienia współwłasności, lokal mieszkalny (o którym mowa w pkt 1) wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej nabyła mama Wnioskodawczyni w całości. Nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę o obszarze 0,3832 ha (o której mowa pkt 2a) nabyła jedna z sióstr Wnioskodawczyni. Nieruchomość stanowiącą działkę o obszarze 0,4614 ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym (o której mowa pkt 2 b), nabyła druga z sióstr.

Mama Wnioskodawczyni zmarła we wrześniu 2017 r. i spadek po niej na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza nabyła Wnioskodawczyni w dniu 8 grudnia 2017 r. wraz z dwoma siostrami po 1/3 części każda.

W dniu 17 grudnia 2019 r., na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza, Wnioskodawczyni wraz z siostrami zbyła nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny (o którym mowa w pkt 1). Udział w zbytej nieruchomości wynosił po 1/3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy będzie na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia deklaracji PIT-39 w 2020 r., a co za tym idzie zapłaty podatku dochodowego od przychodu osiągniętego przez Nią z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku złożenia w 2020 r. deklaracji PIT-39, a więc nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od przychodu osiągniętego przez Nią z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości. Źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Od dnia 1 stycznia 2019 r., w przypadku odpłatnego zbycia nabytych w drodze spadku m.in. nieruchomości, 5-letni okres liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości przez spadkodawcę, a więc w 2007 r. Oznacza to, że odpłatne zbycie w 2019 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego), nie stanowi źródła przychodu i nie skutkuje obowiązkiem złożenia deklaracji PIT-39 oraz zapłaty podatku dochodowego, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5-7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Stosownie do treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości, lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku, liczony jest od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. - od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 września 2007 r., na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy przeniesienia własności i aktu ustanowienia służebności, rodzice Wnioskodawczyni nabyli na własność nieruchomość na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

W sierpniu 2013 r. zmarł tata Wnioskodawczyni i spadek po nim nabyła Wnioskodawczyni wraz z dwiema siostrami i mamą.

W dniu 18 września 2015 r., na podstawie aktu notarialnego, nastąpił dział spadku i zniesienie współwłasności (umowa obejmująca całkowity dział spadku po tacie).

Na skutek ustania wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w skład spadku po tacie weszły:

Przed dokonaniem działu spadku, współwłaścicielami nieruchomości wskazanych wyżej były: w udziale 5/8 części - mama Wnioskodawczyni, po 1/8 części Wnioskodawczyni wraz z siostrami.

Na mocy umowy działu spadku i zniesienia współwłasności ww. lokal mieszkalny wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej nabyła mama Wnioskodawczyni w całości. Nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę o obszarze 0,3832 ha nabyła jedna z sióstr Wnioskodawczyni. Nieruchomość stanowiącą działkę o obszarze 0,4614 ha, zabudowaną budynkiem mieszkalnym nabyła druga z sióstr.

Mama Wnioskodawczyni zmarła we wrześniu 2017 r. i spadek po niej na podstawie aktu notarialnego, nabyła Wnioskodawczyni wraz z dwoma siostrami po 1/3 części każda.

W dniu 17 grudnia 2019 r., na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni wraz z siostrami zbyła nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny. Udział w zbytej nieruchomości wynosił po 1/3.

Stosownie do treści art. 1035 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, późn. zm.), jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Artykuł 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. W rezultacie w wyniku działu spadku dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Nadmienić należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.). Przepis art. 31 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa i opisany stan faktyczny, należy stwierdzić, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku Wnioskodawczyni niewątpliwie minął, gdyż - jak wynika z treści wniosku - od końca roku, w którym matka Wnioskodawczyni (spadkodawczyni) nabyła nieruchomość (lokal stanowiący odrębny przedmiot własności) do momentu jej sprzedaży przez spadkobierczynię (Wnioskodawczynię) upłynęło ponad 5 lat. Dlatego też data otwarcia spadku, czy też późniejsze czynności, nie mają znaczenia dla Wnioskodawczyni przy ustalaniu dnia nabycie udziału w nieruchomości. Oznacza to, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości w dniu 17 grudnia 2019 r. nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawczynię. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni z tytułu zbycia udziału w nieruchomości nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i składania deklaracji podatkowych w zakresie tego podatku (PIT-39).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.