0113-KDIPT2-2.4011.303.2020.5.AKU - Opodatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 21 maja 2020 r., nr 0114-KDIP4-2.4012.117.2020.2.MMA, 0113-KDIPT2-2.4011.303.2020.4.AKU, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 21 maja 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 maja 2020 r.), zaś w dniu 8 czerwca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w placówce pocztowej w dniu 2 czerwca 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 5 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość o powierzchni 4 016 m², objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jako działkę budowlaną o zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej, o charakterze miejskim lub willowym, o symbolu MN2U. Była to działka niezabudowana i nieuzbrojona o nr.... Wnioskodawca był jej jedynym właścicielem. Po sprzedaży jednego budynku rok temu, Wnioskodawca nadal jest jedynym właścicielem 7 budynków wybudowanych systemem gospodarczym, murowanych, jednopiętrowych, o powierzchni użytkowej 130 m².

Budynki zostały wybudowane w latach 2010 - 2017 jako budynki bliźniacze, tj. cztery bliźniaki po dwa budynki w stanie surowym zamkniętym, z przeznaczeniem dla czworga dzieci Wnioskodawcy. Każde z nich miało dostać bliźniak dla siebie, aby w jednym mieszkać a drugi wynajmować, dla pokrycia kosztów ich utrzymania.

Niezabudowana działka została nabyta w trakcie małżeństwa dla potrzeb dzieci Wnioskodawcy. Pozwolenie na budowę Wnioskodawca otrzymał jesienią 2007 r., przygotował projekt, który został przyjęty przez wydział architektury.

Wnioskodawca nie prowadził gospodarstwa rolnego. Nie otrzymywał żadnych dopłat. Działka nie była przedmiotem dzierżawy, używania i jakiegokolwiek użytkowania. Z tego też tytułu Wnioskodawca nie uzyskiwał żadnych dochodów.

Podział geodezyjny nastąpił na wspólny wniosek Wnioskodawcy i urzędu gminy w dniu 31 sierpnia 2017 r. Działki o numerach...,...,...,...,...,...,...,... mają różną wielkość, od 341 m² do 797 m². Działka nr... o powierzchni 250 m² jest przeznaczona pod drogę publiczną.

Budynki budowane w latach 2010 - 2017 systemem gospodarczym są trwale związane z gruntem. Każda z działek jest wyodrębniona samodzielnie razem z budynkiem. Nakłady na zakup gruntu i wybudowanie budynków w stanie surowym zamkniętym Wnioskodawca ponosił sam, lecz z uwagi na długi okres przyłączania ich do wody miejskiej i kanalizacji przedłużył się aż do 2017 r.

Z uwagi na znaczny upływ czasu pomiędzy zakupem działki, budową i oddaniem budynków do użytku (10 lat), zmieniły się oczekiwania dzieci Wnioskodawcy. Dwie córki wyjechały za granicę, gdzie wyszły za mąż i nie są zainteresowane powrotem do kraju. Dwaj synowie jeszcze się uczą jako studenci i chcieliby zamieszkać w....

Wobec powyższego Wnioskodawca pragnie pozostałe budynki sprzedać, aby za uzyskane środki finansowe zakupić synom mieszkania w.... Zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedać je zainteresowanym osobom aby pozbyć się kłopotu, bo obecnie włamano się do trzech z nich i dokonano kradzieży.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej jako osoba fizyczna w zakresie obrotu nieruchomościami. W wybudowanych budynkach nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Działki te oraz poniesione na nie nakłady nigdy nie stanowiły i nie będą stanowić towaru handlowego w rozumieniu działalności gospodarczej. Sprzedaż zabudowanych działek nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, lecz w nich zamieszkuje i nie są w przyszłości przeznaczone do sprzedaży.

W 2019 r. Wnioskodawca sprzedał jeden z budynków na działce nr.... Sam go budował razem z rodziną i po podłączeniu do niego wodociągu i kanalizacji sprzedał. Środki finansowe Wnioskodawca przeznaczy na zakup mieszkania dla dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zaistnieje podstawa do zgłoszenia do urzędu skarbowego ich sprzedaży, i czy wystąpi konieczność naliczenia podatku dochodowego od ich sprzedaży (art. 2b pkt 4 ustawy)?

2. Czy sprzedaż opisanej wyżej nieruchomości powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych oznaczone we wniosku nr 1, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług, tj. pytania oznaczonego nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy datą zakupu tej nieruchomości i rozpoczęciem budowy minęło 13 lat i zarówno Jego sytuacja życiowa, jak i plany rodzinne zmieniły się na tyle, że nie ma On innej możliwości, jak pozbycie się ich poprzez sprzedaż indywidualną. Według Wnioskodawcy podatek dochodowy nie wystąpi w oparciu o treść art. 2 ust. 1 pkt 7, w związku z art. 2b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 27 Kodeksu rodzinnego.

Wnioskodawca nigdy nie podejmował działań, których celem był obrót nieruchomościami, także działań marketingowych i reklamowych do ich sprzedaży. Nieruchomość jako całość Wnioskodawca nabył w 2007 r., mając na celu zabezpieczenie czworga swoich dzieci. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 pkt a)-c) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Zatem, jak wskazano w wyroku NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, nie ma znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu.

Na pojęcie "zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

W efekcie uznać należy, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że w przypadku zbycia nieruchomości (zabudowanych działek) o prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości, czy przewidywanych korzyści podatkowych kwalifikować wykonywanej przez siebie aktywności (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 933/17).

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

Jak podano w treści wniosku w dniu 5 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zakupił niezabudowaną i nieuzbrojoną nieruchomość o powierzchni 4 016 m², oznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako działka budowlana. Wnioskodawca był jej jedynym właścicielem.

Nieruchomość została nabyta w trakcie małżeństwa dla potrzeb dzieci Wnioskodawcy. Pozwolenie na budowę Wnioskodawca otrzymał jesienią 2007 r. Budynki zostały wybudowane w latach 2010 - 2017 jako budynki bliźniacze, tj. cztery bliźniaki po dwa budynki w stanie surowym zamkniętym, z przeznaczeniem dla czworga dzieci Wnioskodawcy.

Podział geodezyjny ww. nieruchomości na dziewięć działek nastąpił na wspólny wniosek Wnioskodawcy i urzędu gminy w dniu 31 sierpnia 2017 r. Jedna z nich jest przeznaczona na drogę publiczną. Budynki budowane w latach 2010 - 2017 systemem gospodarczym są trwale związane z gruntem. Każda z działek jest wyodrębniona samodzielnie razem z budynkiem. Nakłady na zakup gruntu i wybudowanie budynków w stanie surowym zamkniętym były ponoszone przez Wnioskodawcę do 2017 r. z uwagi na długi okres przyłączania ich do wodociągu i kanalizacji

W 2019 r. Wnioskodawca sprzedał jeden z budynków na działce nr.... Środki finansowe Wnioskodawca przeznaczy na zakup mieszkania dla dzieci. Po tej sprzedaży Wnioskodawca nadal jest jedynym właścicielem siedmiu budynków wybudowanych systemem gospodarczym, murowanych, jednopiętrowych, o powierzchni użytkowej 130 m². Obecnie Wnioskodawca planuje pozostałe budynki sprzedać, aby za uzyskane środki finansowe zakupić synom mieszkania w.... Zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedać je zainteresowanym osobom aby pozbyć się kłopotu, bo obecnie włamano się do trzech z nich i dokonano kradzieży.

Wnioskodawca nie prowadził gospodarstwa rolnego, nie otrzymywał żadnych dopłat. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy, używania i jakiegokolwiek użytkowania. Z tego tytułu Wnioskodawca nie uzyskiwał żadnych dochodów.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej jako osoba fizyczna w zakresie obrotu nieruchomościami. W wybudowanych budynkach nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Działki te oraz poniesione na nie nakłady nigdy nie stanowiły i nie będą stanowić towaru handlowego w rozumieniu działalności gospodarczej. Sprzedaż zabudowanych działek nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, lecz w nich zamieszkuje i nie są w przyszłości przeznaczone do sprzedaży.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań planowanych przez Wnioskodawcę, do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w takiej działalności wykorzystywana.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości lub jej części nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe odpłatnego zbycia ww. nieruchomości lub jej części należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego sprzedaż nieruchomości lub jej części (jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej) dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że datą nabycia nieruchomości jest przeniesienie prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Sytuacja taka nie ma miejsca w przypadku podziału nieruchomości. Na skutek dokonania tej czynności nie następuje przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dochodzi do ich nabycia. Zatem, nie jest istotny fakt, czy nieruchomość będzie sprzedana w całości czy też po podziale nieruchomości na mniejsze działki. Okoliczność podziału nieruchomości nie powoduje konieczności liczenia na nowo 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie o dacie podziału.

Należy także wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, odnieść się zatem należy do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Jeżeli zatem, na nieruchomości gruntowej znajduje się jako jej część składowa budynek niestanowiący odrębnej nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, to własność nieruchomości obejmuje zarówno grunt, jak i znajdujący się na nim budynek, trwale z nim związany.

Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami, nie można więc traktować, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, jak również Kodeksu cywilnego, odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku (budowli). Stwierdzić zatem należy, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym został wybudowany budynek.

Reasumując, pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Z uwagi na fakt, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w 2007 r., należy uznać, że pięcioletni termin, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie upłynął w dniu 31 grudnia 2012 r. Zatem, zarówno odpłatne zbycie części nieruchomości w 2019 r., jak i planowane zbycie pozostałych części przedmiotowej nieruchomości nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu określonego w powyższym przepisie. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego. W konsekwencji dochód z powyższego zbycia nieruchomości nie będzie podlegał wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-39.

Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, pomimo braku obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską. W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zastosowania wyłączenia z podleganiu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, określonego w art. 2 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, Organ podatkowy informuje, że wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 2b pkt 4 nie występuje w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie było możliwe odniesienie się do tego przepisu w związku z zaprezentowanym opisem zdarzenia przyszłego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla Jego żony.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul....,..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.