0113-KDIPT2-1.4011.96.2022.2.ISL - Ustalenie skutków podatkowych dzierżawy oraz zbycia udziału w nieruchomości gruntowej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych dzierżawy oraz zbycia udziału w nieruchomości gruntowej. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 maja 2022 r.

(wpływ 13 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

I. Informacje ogólne

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą.

Wykonywana przez Nią działalność gospodarcza dotyczy wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, oznaczonymi w klasyfikacji PKD jako 68.20.Z. Podklasa ta obejmuje:

1) Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak:

a) Budynki mieszkalne i mieszkania,

b) Budynki niemieszkalne, włączając obiekty wystawowe, magazyny, włącznie z przeznaczonymi na użytek handlu hurtowego artykułami rolno-spożywczymi umożliwianego przez rolno-spożywcze rynki hurtowe,

c) Grunty;

2) Wynajem domów, mieszkań i apartamentów, włączając umeblowane, na dłuższy okres użytkowania, tzn. w cyklu miesięcznym lub rocznym;

3) Wynajem miejsc pod przewoźne domy mieszkalne;

4) Wynajem miejsca w schroniskach dla zwierząt gospodarskich.

II. Nieruchomość - udział w prawie własności

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, uzyskała udział (12/96) w prawie własności nieruchomości gruntowej, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadził Księgę Wieczystą. Ów udział w nieruchomości Wnioskodawczyni otrzymała w marcu 2019 r. wobec dokonania na Jej rzecz zwrotu wywłaszczonej 29 grudnia 1966 r. nieruchomości. Zwrot nastąpił na podstawie decyzji Wojewody z 29 lipca 2016 r., utrzymanej w mocy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, a następnie Naczelny Sąd Administracyjny. Wnioskodawczyni nadmienia, że decyzja o zwrocie zapadła w efekcie działań podjętych przez uprzednich właścicieli nieruchomości, a później ich następców prawnych (w tym Wnioskodawczynię) - łącznie 10 osób. Warto przy tym zaznaczyć, że zwrot nieruchomości wobec jej uprzedniego wywłaszczenia nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od ośób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), bowiem decyzja o zwrocie powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela. Jednakże, co szczególnie istotne, nie kreuje tego prawa, a jedynie przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe (vide: Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12, z 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1420/17, z 5 kwietnia 2019 r., sygn.akt II FSK 1368/17). Jednocześnie należy podkreślić, że udział w tejże nieruchomości, na podstawie decyzji o zwrocie wszedł do majątku prywatnego Wnioskodawczyni jako osoby fizycznej, podobnie jak w przypadku pozostałych 9 współwłaścicieli. Wnioskodawczyni nie miała zamiaru wprowadzenia nieruchomości do majątku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a tym samym, nie ujęła jej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bowiem zakładała, że dokona sprzedaży swojego udziału niezwłocznie po jego uzyskaniu, co jednakże nie nastąpiło w zakładanym szybkim terminie, z uwagi na poszukiwanie potencjalnego zainteresowanego nieruchomością nabywcy. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości musiała zmierzyć się z kosztami jej utrzymania, celem przykładu wskazuje Ona, że współwłaściciele pozyskali ofertę prywatnego przedsiębiorstwa na utrzymanie czystości nieruchomości, która jest publicznie dostępna (park), zgodnie z którą wynagrodzenie wyniosło 20 000 - 25 000 zł miesięcznie, na co współwłaściciele nie byli finansowo przygotowani. Na potwierdzenie przywołanego faktu dotyczącego chęci szybkiej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni wskazuje, że już 10 kwietnia 2019 r., czyli niespełna miesiąc po odzyskaniu nieruchomości na podstawie decyzji o zwrocie, odbyło się spotkanie z przedstawicielem jednostki samorządu terytorialnego (Gminy), który wskazał, że Gmina jest zainteresowana nabyciem tejże nieruchomości. Na spotkaniu ustalono, że na zlecenie jednostki samorządu terytorialnego zostanie sporządzony operat szacunkowy, a następnie Gmina zaoferuje cenę zakupu nieruchomości wynikającą z tego operatu. Zgodnie z operatem szacunkowym z 5 czerwca 2019 r., sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego na potrzeby wyżej wymienionej transakcji, wartość przedmiotowej nieruchomości wynosiła... zł. Transakcja nie doszła do skutku wobec odmiennych oczekiwań stron oraz braku porozumienia, między innymi w zakresie konieczności pokrywania kosztów utrzymania nieruchomości. Kilkoro ze współwłaścicieli uznało proponowane przez Gminę warunki za nieakceptowalne i odmówili sprzedaży nieruchomości na rzecz Gminy, co uniemożliwiło pozostałym współwłaścicielom, w tym Wnioskodawczyni, prowadzenia dalszych negocjacji z Gminą, bowiem byłoby to niecelowe z uwagi na to, że transakcja sprzedaży nieruchomości nie została zrealizowana. Współwłaściciele podjęli decyzję o dzierżawie nieruchomości, celem pozyskania środków na podatek od nieruchomości, jak również jej utrzymanie w należytym stanie, w tym m.in. sprzątanie. Jednocześnie współwłaściciele nieruchomości (stanowiący wyłącznie osoby fizyczne) udzielili jednej osobie (synowi jednej ze współwłaścicielek) pełnomocnictwa do prowadzenia spraw związanych z nieruchomością, co miało umożliwić sprawniejsze kierowanie tymi sprawami, przy czym współwłaściciele ustalili, że najem lub dzierżawę nieruchomości uznają za czynność przekraczająca zwykły zarząd nieruchomością, dlatego oddanie nieruchomości lub jej części w najem lub dzierżawę wymagało jednomyślnej zgody wszystkich współwłaścicieli. Wskazana wyżej osoba zajęła się kwestiami organizacyjnymi związanymi z wydzierżawieniem nieruchomości, celem uzyskiwania środków na jej utrzymanie, przy czym samodzielnie dokonywała ustaleń w przedmiocie warunków zawieranych umów dzierżawy, wyboru dzierżawcy, czasu trwania zawieranych umów, itd., jednakże decyzja o dzierżawie należała zawsze do wszystkich współwłaścicieli, wymagając zgody ich wszystkich. Warto przy tym nadmienić, że umowy dzierżawy nie miały charakteru regularnego i ciągłego, przeciwnie były to dzierżawy zależne od tego, jaki podmiot zgłosił się w danym momencie do współwłaścicieli lub pełnomocnika zajmującego się organizowaniem dzierżaw z propozycją wydzierżawienia nieruchomości. Należy mieć na uwadze, że w 2019 r. nieruchomość była przedmiotem umów dzierżawy zawartych z 26 podmiotami, natomiast w 2020 r. zawarto 8 umów dzierżawy. Dzierżawy dotyczyły wyłącznie części nieruchomości (działki nr... oraz...). Osoba zajmująca się organizowaniem dzierżawy nieruchomości samodzielnie podjęła decyzję, że każdy z 10 współwłaścicieli będzie wystawiał fakturę vat na czynsz z dzierżawy w proporcji odpowiadającej jego udziałowi w nieruchomości. W drugiej połowie 2020 r. brak było zgody wszystkich współwłaścicieli na dalsze wydzierżawianie nieruchomości. W konsekwencji, ostatnie umowy dzierżawy nieruchomości miały miejsce w 2020 r., od tego czasu żadna część nieruchomości nie była już wydzierżawiana i obecnie nie ma zgody wszystkich współwłaścicieli na wydzierżawianie nieruchomości lub jakiejkolwiek jej części. Pomimo braku rzeczywistej sprawczości Wnioskodawczyni w przedmiocie dzierżawy nieruchomości, w tym braku udziału w negocjacjach oraz samego faktu, że dzierżawa tejże nieruchomości była faktycznie niezależna od Jej woli, skoro wymagała zgody wszystkich współwłaścicieli (wobec czego względem wyrażonej przez Nią zgody na dzierżawę, przedmiotowa dzierżawa mogła nie dojść do skutku, z uwagi na brak wyrażenia tejże zgody przez któregokolwiek ze współwłaścicieli), jak również braku wprowadzenia nieruchomości do majątku działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni przyjęła, że przychód przysługujący Jej z tytułu dzierżawy w wysokości odpowiedniej do posiadanego przez Nią udziału będzie kwalifikować jako przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Wnioskodawczyni uczyniła to wyłącznie z ostrożności, aby na wszelki wypadek uiszczać wyższe obciążenia podatkowe. Nie konsultowała powyższej decyzji z żadnym doradcą podatkowym. Warto nadmienić, że większość z pozostałych współwłaścicieli (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) kwalifikowała przychody uzyskiwane z dzierżawy nieruchomości jako przychody z najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

III. Nieruchomość - opis i sposób wykorzystywania

Nieruchomość jest położona na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Nr.. Rady Miasta z 21 grudnia 2016 r. (Dziennik Urzędowy Województwa z 30 stycznia 2017 r., pozycja...) w strefach planistycznych oznaczonych symbolami:

UK Kd-X/U - usługi kultury, plac publiczny/zabudowa usługowa;

73 KD-L 1/2 - ulica lokalna;

54 ZP. KD-X - zieleń urządzona, ciąg pieszy, pieszo-rowerowy;

45 UK. KD-X/U - usługi kultury, plac publiczny/zabudowa usługowa;

40 U/MW3 - zabudowa usługowa/zabudowa wielorodzinna;

43 UT/U - usługi turystyki/zabudowa usługowa.

Ponadto, nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 64, poz. 592 z późn. zm.) i nie stanowi nieruchomości leśnej w rozumieniu ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 1991 r. Nr 101, poz. 444). A ponadto, nie jest przeznaczona do zalesienia.

W skład nieruchomości wchodzą działki:

działka 1 - nr działki..., pow. 20 250 m²,

Działka 2 - nr działki..., pow. 4 140 m²,

działka 3 - nr działki..., pow. 853 m²,

działka 4 - nr działki..., pow. 65 m²,

Działka 5 - nr działki..., pow. 10 m².

Na poszczególnych działkach znajdują się następujące budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 1994 r. Nr 89, poz. 414 z późn. zm.):

Działka 1: drogi w postaci alei spacerowych z krawężnikami, zbudowane częściowo ze żwiru, a także z płyt chodnikowych. Niektóre z ww. dróg pełnią dodatkowo funkcje dróg wewnętrznych dla samochodów. Sam teren jest parkiem i tymi drogami poruszają się samochody, które są odpowiedzialne za utrzymanie czystości na terenie parku (wywóz liści, skoszonej trawy, ścinki drzew, opróżnianie koszy na śmieci, itp.). Na działce nr 1 znajduje się łącznie 9 dróg, ponadto, na działce nr 1 znajdują się trzy utwardzone piaszczyste place, z którymi łączą się te drogi. Do urządzenia dróg, placów doszło w 1961 r. - tj. jeszcze przed wywłaszczeniem. Na działce nr 1 znajduje się również pomnik będący trwale związany z gruntem, który został wybudowany w 2004 r.;

Działka 2: droga w postaci ciągu komunikacyjno-rowerowego wykonanego z płyt chodnikowych (krawężników, zrealizowany w latach 80 XX wieku), a także latarnie oświetleniowe. Cała działka nr 2 w zasadzie składa się z ciągu komunikacyjno-rowerowego, otoczonego zielenią i pełni funkcję tzw. alei spacerowej/promenady. Działka nr 2 stanowi pas zieleni i deptak dla pieszych, wyłożony płytą chodnikową, wzdłuż chodnika rosną drzewa. Znajdują się tam również ławki i śmietniki ustawione wzdłuż chodnika oraz lampy oświetleniowe. Wnioskodawczyni jednocześnie prostuje swoje twierdzenie, że znajduje się tam ścieżka rowerowa - tak twierdziła w postępowaniu planistycznym Gmina. Jednak ostatecznie stwierdzono, że jest to ciąg komunikacyjno-rowerowy, ponieważ prowadzony jest również na nim ruch pieszy, a nie tylko rowerowy;

Działka 3: utwardzony ciąg komunikacyjny, łączący się z działką nr 1 oraz pomnik trwale związany z gruntem (postawiony w 1999 r.). Bezpośrednio pod pomnikiem, a także w jego najbliższej odległości znajduje się również kostka brukowa i schody betonowe;

Działki 4 i 5 nie są zabudowane.

Do urządzenia działki nr 1 i 3 w zakresie ciągów komunikacyjnych, a także placów doszło jeszcze przed wywłaszczeniem - na przełomie lat 50-60 XX wieku. Stan urządzenia tych działek obecnie jest w zasadzie taki sam (zostało to potwierdzone w ramach postępowania administracyjnego w zakresie zwrotu działek, zakończonego wyrokiem NSA, stanowiło to w zasadzie jeden z głównych argumentów, dlaczego te działki zostały zwrócone). W przeszłości w latach 50-60 XX wieku, działki nr 1 i 3 oraz budowle znajdujące się wówczas na tych działkach i istniejące do chwili obecnej (które także będą na tych działkach w dniu dokonania sprzedaży) były wykorzystywane przez spadkodawców Wnioskodawczyni poprzez ich wydzierżawianie pod cyrki, karuzele, itp. w czasach, kiedy właścicielem była jednostka samorządu terytorialnego. To na działkach nr 1, 2, 3 odbywały się liczne wydarzenia np.: dzień dziecka, koncerty, imprezy sylwestrowe, spotkania okolicznościowe przy pomnikach, maratony, wyścigi kolarskie, pokazy samolotowe, uroczystości miejskie, pikniki, wystawy, parki rozrywki. W związku z tym powyższe działki były wielokrotnie wydzierżawiane przez miasto. Wymaga również wskazania, że działki nr 1 i 3 tworzą publiczny park, utworzony około 1950-1960 r. W przestrzeni publicznej działki te nazywają się parkiem. Obowiązująca dla tych działek karta terenu, stanowiąca element miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wskazuje, że teren... jest terenem służącym organizacji imprez masowych. Główna funkcja tych działek to usługi kultury - plac publiczny, co odpowiada dotychczasowemu urządzeniu w planie miejscowym; dopuszczalna jest uzupełniająca zabudowa usługowa, jednakże o charakterze użyteczności publicznej. obowiązujący obecnie plan dopuszcza teoretycznie uzupełniająco pewną zabudowę parku, jednak zgodnie zobowiązującym planem nie jest to możliwe przez prywatnego właściciela, w tym Wnioskodawczynię. Wynika to z tego, że według karty terenu..., którą tworzą m.in. działki 1 i 3 - działania inwestycyjne powinny być prowadzone dla całego terenu zapewniając spójną kompozycję zabudowy i zagospodarowania. Obecni współwłaściciele działek nr 1 i 3 nie są właścicielami wszystkich działek tworzących teren.. Powyższy problem został zauważony nawet przez organ planistyczny, który w październiku 2020 r. podjął z własnej inicjatywy uchwałę o przystąpieniu do utworzenia nowego miejscowego planu przestrzennego. Nie zmienia to jednak faktu, że ewentualne działania inwestycyjne powinny mieć jedynie funkcję uzupełniającą w stosunku do głównego udziału funkcji tych działek. Z kolei działka nr 2 w zasadzie w 99% procentach składa się z karty terenu... - zieleń urządzona, ciąg pieszy, pieszo-rowerowy - promenada. Tylko w nieznacznej części tej działki przewiduje inne przeznaczenie. Działka nr 4 posiada powierzchnię 65 m², a działka nr 5 -10 m², z uwagi na tak małą powierzchnię tych działek należy uznać, że nie jest możliwa ich zabudowa. Miejscowy plan zagospodarowania terenu dla tych działek został uchwalony w 2009 r., kiedy jego właścicielem była jednostka samorządu terytorialnego. W 2019 r. teren został zwrócony prywatnym właścicielom. Końcowo Wnioskodawczyni nadmienia, że zgodnie z zasadą "superficies solo cedit" (tj. budowla dzieli los prawny gruntu) wszystko co jest trwale z gruntem związane stanowi część składową gruntu, skoro w myśl art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Tym samym, zaistniała podstawa do uznania, że chociaż Gmina wybudowała pomniki na działkach na 1 i 3, a także drogę na działce nr 2 ze środków własnych, ich właścicielami stali się po dokonaniu zwrotu nieruchomości współwłaściciele, w tym Wnioskodawczyni. Roszczenia Gminy w zakresie nakładów zostały oddalone kolejno przez organy administracji, a także przez WSA i NSA. Pozostałe budowle, tj. drogi na działce nr 1 i 3 zostały urządzone jeszcze przed wywłaszczeniem. W tym zakresie decyzja administracyjna miała charakter restytucyjny, tj. przywróciła stosunki prawnorzeczowe.

IV stan faktyczny

W marcu 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała swój udział w nieruchomości. Przed sprzedażą nie doszło do usunięcia żadnej z wymienionych wyżej budowli. Powyższe budowle wydają się istotne z punktu obecnego zagospodarowania działek 1, 2 oraz 3, a także ich funkcji przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Kupującym udziały należące do Wnioskodawczyni był inny podmiot niż ten, który poniósł nakłady na wybudowane/wzniesienie budowli znajdujących się na działkach, bowiem nakłady poniosła Gmina. Jak już zostało wcześniej podniesione w postępowaniu o zwrot nieruchomości, Gmina żądała zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania o wartość nakładów poniesionych na budowle wskazane powyżej, ostatecznie jednak stwierdzono, że powyższe nakłady nie były związane z celem wywłaszczenia i żądania Gminy w tym zakresie zostały w całości oddalone. Zatem w trakcie sprzedaży udziałów nie doszło z nikim do rozliczenia nakładów. W ślad za powyższym, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawczyni rozważa, czy podatek ten będzie Ją obciążał. A jeżeli tak, to czy w celu ustalenia dochodu od osób fizycznych z odpłatnego zbycia udziału we współwłasności nieruchomości zastosowanie znajdzie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, czy art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 stycznia 2019 r. i na Jej potrzeby prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jej przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są rozliczane według liniowej stawki 19%, zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości został przez Wnioskodawczynię zaliczony do majątku prywatnego. Podkreśla Ona przy tym,

że nie wprowadziła Nieruchomości do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej, gdyż nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych,

jak również w rzeczywistości nie wykorzystywała jej w prowadzonej działalności, bowiem nie miała żadnego realnego wpływu na zarządzanie tą Nieruchomością, o czym była już mowa we wniosku.

Należy stanowczo zaznaczyć, że przedmiotowa sprzedaż udziałów w nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem jak zostało wcześniej wskazane:

nie nabyła Ona tej Nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie miała zamiaru traktować jej jako towaru handlowego;

nie zajmuje się Ona wykonywaniem działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z), czy też pośrednictwie w obrocie nieruchomościami (68.31.Z);

przedmiotowe odpłatne zbycie nieruchomości miało charakter jednostkowy i incydentalny, stanowiący wyraz zarządu majątkiem prywatnym.

Na podstawie art. 136 ust. 3 w związku z art. 137 w związku z art. 142 w związku z art. 216 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Wnioskodawczyni wraz z innymi następcami prawnymi właścicieli nieruchomości wystąpili o zwrot wywłaszczonej nieruchomości wnioskiem z 1 sierpnia 2007 r., który to wniosek następnie sprecyzowali pismem

z 6 czerwca 2008 r. Dalej, aż do prawomocnego zakończenia postępowania wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2019 r., Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi następcami właścicieli nieruchomości brali czynny udział najpierw w postępowaniu administracyjnym, a następnie sądowoadministracyjnym między innymi poprzez przedstawianie swoich stanowisk, przedkładanie stosownych dowodów w sprawie, odwoływanie się od niekorzystnych dla nich decyzji administracyjnych.

Zwrot wywłaszczonej nieruchomości nastąpił na podstawie art. 137 w związku z art. 136 ust. 3 w związku z art. 216 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości.

Poprzedni właściciele Nieruchomości nabyli prawo własności tej nieruchomości 20 grudnia 1935 r., to jest z dniem otwarcia spadku po zmarłej w tym dniu uprzedniej właścicielce Nieruchomości, zgodnie z art. 718 w związku z art. 711 Kodeksu Napoleona, na podstawie testamentu z 29 listopada 1935 r. w ślad za art. 895 w związku z art. 967 Kodeksu Napoleona. Stwierdzenie nabycia spadku zostało potwierdzone prawomocnym postanowieniem właściwego Sądu Rejonowego. Następnie nieruchomość została wywłaszczona umową wywłaszczeniową z 29 grudnia 1966 r.

Wnioskodawczyni nigdy nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w tym w szczególności uatrakcyjnienia tej nieruchomości.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że dokonana przez Nią sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Wymaga podkreślenia, że zgodnie art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza stanowi działalność prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawczyni, brak jest wystąpienia powyższych cech w przedmiocie sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości. Należy ponownie zaznaczyć, że Wnioskodawczyni udział w nieruchomości otrzymała w marcu 2019 r., wobec dokonania na Jej rzecz zwrotu wywłaszczonej 29 grudnia 1966 r. nieruchomości. Wnioskodawczyni nadmienia, że zwrot nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej wobec jej uprzedniego wywłaszczenia nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, bowiem takowa decyzja powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, to jest nie kreuje tego prawa, a jedynie przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. Podkreśla Ona przy tym, że nie wprowadziła nieruchomości do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej, gdyż nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych, jak również w rzeczywistości nie wykorzystywała jej w prowadzonej działalności, bowiem nie miała żadnego realnego wpływu na zarządzanie tą nieruchomością, o czym była już mowa we wniosku.

Jak już było wskazywane we wniosku, osoba zajmująca się organizowaniem dzierżawy nieruchomości samodzielnie podjęła decyzję, że każdy z 10 współwłaścicieli będzie wystawiał fakturę VAT na czynsz z dzierżawy w proporcji odpowiadającej jego udziałowi w nieruchomości. Pomimo braku rzeczywistej sprawczości Wnioskodawczyni w przedmiocie dzierżawy nieruchomości, w tym braku udziału w negocjacjach oraz samego faktu, że dzierżawa tejże nieruchomości była faktycznie niezależna od Jej woli, skoro wymagała zgody wszystkich współwłaścicieli (wobec czego względem wyrażonej przez Nią zgody na dzierżawę, przedmiotowa dzierżawa mogła nie dojść do skutku, z uwagi na brak wyrażenia tejże zgody przez któregokolwiek ze współwłaścicieli), jak również braku wprowadzenia nieruchomości do majątku działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni przyjęła, że przychód przysługujący Jej z tytułu dzierżawy w wysokości odpowiedniej do posiadanego przez Nią udziału będzie kwalifikować jako przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Wnioskodawczyni zaznacza, że uczyniła to wyłącznie z ostrożności, aby na wszelki wypadek uiszczać wyższe obciążenia podatkowe. Wnioskodawczyni nie konsultowała powyższej decyzji z żadnym doradcą podatkowym.

Warto nadmienić, że większość z pozostałych współwłaścicieli (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) kwalifikowała przychody uzyskiwane z dzierżawy nieruchomości jako przychody z najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni zaznacza, że prowadzi działalność gospodarczą, w tym zajmuje się zarządzaniem nieruchomościami, jednakże działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na wynajmowaniu lokali mieszkalnych, a nie nieruchomości niezabudowanych, a ponadto w niniejszej sprawie nie miała Ona żadnego wpływu na kreowanie warunków dzierżawy nieruchomości. Co więcej, nie dość, że nie podjęła samodzielnej decyzji o rozpoczęciu, jak i zakończeniu dzierżawy nieruchomości, to także nie zawierała umów dzierżawy we własnym imieniu, a tym bardziej nie można przyjąć jakoby działała w sposób zorganizowany i ciągły, skoro w rzeczywistości nie podejmowała żadnych czynności w tym zakresie. Wobec powyższego nie można uznać, że Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotową Nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy tego gruntu. Podobnie, jak już było uprzednio wskazywane, przedmiotowa sprzedaż udziałów w nieruchomości przez Wnioskodawczynię również nie nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Wnioskodawczyni nie nabyła tejże nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie miała zamiaru traktować jej jako towaru handlowego; nie zajmuje się wykonywaniem działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z), czy też pośrednictwem w obrocie nieruchomościami (68.31.Z), a przedmiotowe odpłatne zbycie nieruchomości miało charakter jednostkowy i incydentalny stanowiący wyraz zarządu majątkiem prywatnym. Jak zostało wskazane we wniosku, umowy były zawierane przez ustanowionego pełnomocnika w imieniu wszystkich współwłaścicieli. Wnioskodawczyni nie zawierała osobiście żadnych umów we własnym imieniu.

Wnioskodawczyni ponownie zaznacza, że współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości (stanowiący wyłącznie osoby fizyczne) udzielili jednej osobie, synowi jednej ze współwłaścicielek, pełnomocnictwa do prowadzenia spraw związanych z nieruchomością, co miało umożliwić sprawniejsze kierowanie tymi sprawami. Przy czym współwłaściciele ustalili, że najem lub dzierżawę nieruchomości uznają za czynności przekraczające zwykły zarząd nieruchomością, dlatego oddanie nieruchomości lub jej części w najem lub dzierżawę będzie wymagało jednomyślnej zgody wszystkich współwłaścicieli. Wskazana wyżej osoba zajęła się kwestiami organizacyjnymi związanymi z wydzierżawieniem nieruchomości, celem uzyskiwania środków na jej utrzymanie, przy czym samodzielnie dokonywała ustaleń w przedmiocie warunków zawieranych umów dzierżawy, wyboru dzierżawcy, czasu trwania zawieranych umów, itd. Natomiast decyzja o dzierżawie należała zawsze do wszystkich współwłaścicieli, wymagając zgody ich wszystkich.

Wnioskodawczyni wskazuje, że z uwagi na okres urlopowy ("majówkowy") oraz krótki zakreślony termin na uzupełnienie wniosku w niniejszej sprawie pełnomocnik nie był w stanie uzyskać wyczerpujących informacji na temat przeszłych odpłatnych nabyć/zbyć nieruchomości przez Wnioskodawczynię. Niezależnie od powyższego, w ocenie pełnomocnika Wnioskodawczyni powyższe pytanie nie ma związku ze sprawą, a także nie powinno mieć wpływu na rozstrzygnięcie, bowiem (co trzeba z całą stanowczością zaznaczyć) zwrot wywłaszczonej wcześniej Nieruchomości do Jej majątku nastąpił pierwszy raz i Wnioskodawczyni nigdy wcześniej nie dokonywała odpłatnego zbycia Nieruchomości nabytej w ten sposób.

Wnioskodawczyni podkreśla, że co do zasady nie planuje dokonywać takich czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem prowadzi Ona działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu nieruchomościami, w tym działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na wynajmowaniu lokali mieszkalnych (co było już podnoszone). Jednocześnie nie wyklucza, że taka sytuacja może mieć miejsce, gdyby zakupiła nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (to jest celem jej wynajmu - lokale mieszkalne), natomiast z uwagi na okoliczności ekonomiczne zdecyduje się w ostateczności na jej odpłatne zbycie. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że dokona kiedyś nabycia lub zbycia nieruchomości posiadanych w ramach majątku prywatnego, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak już zostało wskazane, sprzedaż udziałów w nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpiła w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły. Przedmiotowe odpłatne zbycie nieruchomości miało charakter jednostkowy i incydentalny, stanowiący wyraz zarządu majątkiem prywatnym.

Powyższe znajduje potwierdzenie w fakcie, że Wnioskodawczyni:

nigdy nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w tym w szczególności uatrakcyjnienia tej Nieruchomości;

nie nabyła tejże nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie miała zamiaru traktować jej jako towaru handlowego;

nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych, ani nie wykorzystywała

jej w prowadzonej działalności gospodarczej;

nie zajmuje się wykonywaniem działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z), czy też pośrednictwie w obrocie nieruchomościami (68.31.Z),

na nieruchomości nie ma żadnego budynku (w tym sensie jest niezabudowana), a zatem nie ma na niej żadnych lokali, które mogłaby wynajmować Wnioskodawczyni w ramach swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni od początku zakładała, że dokona sprzedaży swojego udziału niezwłocznie po jego uzyskaniu, co jednakże nie nastąpiło w zakładanym szybkim terminie, z uwagi na długotrwałe poszukiwanie potencjalnego zainteresowanego nieruchomością nabywcy.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1) Czy Wnioskodawczyni powinna rozliczać przychód osiągany z dzierżawy nieruchomości (w wysokości odpowiadającej Jej udziałowi) na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o PIT?

2) Czy dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wobec tego, że nie powstał obowiązek podatkowy wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT?

3) Czy dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c w związku z art. 24 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że uprzednio nieprawidłowo kwalifikowała przychody osiągane z dzierżawy nieruchomości, jako przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jest w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, podczas gdy powinna je kwalifikować jako przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a tym samym Wnioskodawczyni była zobowiązana do rozliczania przychodu osiąganego z dzierżawy nieruchomości (w wysokości odpowiadającej Jej udziałowi) na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o PIT.

Jak już zostało wskazane, prawdą jest, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, w tym zajmuje się zarządzaniem nieruchomościami, jednakże działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na wynajmowaniu lokali mieszkalnych, a nie nieruchomości niezabudowanych, a ponadto Wnioskodawczyni nie miała żadnego wpływu na kreowanie warunków dzierżawy nieruchomości. Co więcej, nie dość, że nie podjęła samodzielnej decyzji o rozpoczęciu, jak i zakończeniu dzierżawy nieruchomości, to także nie zawierała umów dzierżawy we własnym imieniu, a tym bardziej nie można przyjąć, jakoby działała w sposób zorganizowany i ciągły, skoro w rzeczywistości nie podejmowała żadnych czynności w tym zakresie.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza stanowi działalność prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawczyni, z uwagi na brak wystąpienia powyższych cech w związku z brakiem Jej realnego udziału w dzierżawie przedmiotowej nieruchomości, błędnie zakwalifikowała otrzymywany z tego tytułu przychód, bowiem prawidłowo powinna go kwalifikować jako przychód z najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Co więcej, wskazuje się, że "przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej" (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2021 r., sygn. akt II FSK 2998/18; uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FSP 1/21).

Jak zostało już wielokrotnie podkreślone, Wnioskodawczyni nie wprowadziła nieruchomości do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej, bowiem nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych, jak również w rzeczywistości nie wykorzystywała jej w prowadzonej działalności, bowiem nie miała żadnego realnego wpływu na zarządzanie tą nieruchomością.

Zauważyć należy przy tym, że podstawową cechą działalności gospodarczej jest zorganizowany i ciągły charakter. W sytuacji, w której Wnioskodawczyni nie mogła podjąć samodzielnej decyzji o dzierżawie nieruchomości, albowiem wymagała ona zgodnej woli wszystkich współwłaścicieli, nie może być mowy o działalności gospodarczej, albowiem działalności zależnej od zgody pozostałych 9 współwłaścicieli nie można w żaden sposób zaplanować, w tym oszacować potencjalnych wpływów i kosztów, co wyklucza możliwość uznania jej za zorganizowaną i ciągłą.

W ślad za powyższym należy uznać, że Wnioskodawczyni nieprawidłowo kwalifikowała przychody osiągane w związku z dzierżawą nieruchomości, jako przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, bowiem winna je była kwalifikować jako przychody z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a tym samym rozliczać je na zasadach opisanych w art. 9a ust. 6 ustawy o PIT.

Ad. 2.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawczyni uznaje, że dokonana przez Nią sprzedaż udziału w prawie własności Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wobec tego, że nie powstał obowiązek podatkowy wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, których uzyskanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Na potrzeby ustawy dochód rozumiany jest jako nadwyżka przychodu nad kosztami ich uzyskania. Wnioskodawczyni podkreśla, że chodzi o dochody (vide: "Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 2022", red. prof. dr hab. Witold Modzelewski, Małgorzata Słomka, Jerzy Bielawny, Krzysztof Radzikowski, Wojciech Safian, Marcin Szymocha, Mateusz Wojciechowski, Marek Zagórski, Piotr Zyśk).

Natomiast w ślad za art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) tego przepisu - tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawczyni zaznacza przy tym, że art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, ogranicza w sposób istotny swobodę dysponowania prawem własności i innymi prawami w tym przepisie wymienionymi. Z tej przyczyny, jako przepis o charakterze wyjątkowym, musi być interpretowany ściśle, a wątpliwości prawne powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 stycznia 1988 r., sygn. akt: III SA 964/87; uchwała składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 1996 r., sygn. FPS 7/96).

Przechodząc do analizy przywołanego przepisu na potrzeby niniejszej sprawy należy wskazać, co następuje.

Po pierwsze nie można mieć wątpliwości, że w niniejszej sprawie nastąpiło odpłatne zbycie udziału w nieruchomości.

Po drugie, w ślad za dotychczas przedstawionym stanowiskiem, w tym w szczególności za udzielonymi odpowiedziami na pytania zawarte w wezwaniu, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej, bowiem przedmiotowe odpłatne zbycie nieruchomości miało charakter jednostkowy i incydentalny, stanowiący wyraz zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto Wnioskodawczyni:

nigdy nie podejmowała żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w tym w szczególności uatrakcyjnienia tej nieruchomości;

nie nabyła tejże nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie miała zamiaru traktować jej jako towaru handlowego;

nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych, ani nie wykorzystywała jej w prowadzonej działalności gospodarczej;

nie zajmuje się wykonywaniem działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z) czy też pośrednictwie w obrocie nieruchomościami (68.31.Z).

Po trzecie należy rozwinąć kwestię samego nabycia przedmiotowego udziału w prawie własności nieruchomości i dopiero po tym ocenić, czy zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat od tegoż nabycia w ślad za art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

W odniesieniu do powyższego ponownie należy podkreślić, że Wnioskodawczyni udział w nieruchomości otrzymała w marcu 2019 r. na mocy prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wobec dokonania na /Jej rzecz zwrotu wywłaszczonej 29 grudnia 1966 r. nieruchomości.

Natomiast, co szczególnie istotne w niniejszej sprawie, zwrot nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej wobec jej uprzedniego wywłaszczenia nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, bowiem takowa decyzja powoduje jedynie przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, to jest nie kreuje tego prawa, a jedynie przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 1996 r., sygn. akt FPS 7/96, wyrażono pogląd, że "sprzedaż nieruchomości lub jej części, zwróconej w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., także wówczas, gdy sprzedaż ta nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot".

Zatem, jeżeli nieruchomość (udział w nieruchomości) została zwrócona spadkobiercy właściciela i w chwili otwarcia spadku nie wchodziła do spadku, po tym właścicielu, to tym samym nie było to nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, prowadzące do powstania obowiązku podatkowego w przypadku jej sprzedaży przed upływem pięciu lat od dnia otwarcia spadku.

Nie można mieć wątpliwości, że nie było to także nabycie w drodze spadku, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ustawy o PIT (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12).

Nabycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, nie rozciąga się na nieruchomości lub ich części, zwrócone na podstawie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy zwrot następuje na rzecz wywłaszczonego właściciela, czy jego następcy prawnego i bez względu na to, w jakiej dacie doszło do otwarcia spadku. Użyte w art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami określenie "spadkobiercom" obejmuje także spadkobierców tych spadkobierców, to jest dalszych spadkobierców. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sadu Administracyjnego, to jest w wyrokach z: 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2372/12; 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1420/17; 5 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1368/17. Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że zwrot nieruchomości na podstawie decyzji właściwego organu administracji dokonany w oparciu o przepis art. 136 ust. 2 i ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi nabycia w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

W konsekwencji należy przyjąć, że sprzedaż udziału w nieruchomości uzyskanej w ramach zwrotu nieruchomości wywłaszczonej dalszym spadkobiercom nie powoduje u nich powstania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, bowiem jak zostało wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, odpłatne zbycie nieruchomości (lub udziału w tej nieruchomości) stanowi źródło przychodu, jeżeli zostaną spełnione przesłanki opisane w tym przepisie, to jest w szczególności, jeżeli zbycie nieruchomości (lub udziału w tej nieruchomości) nastąpi przed upływem 5 lat od jej nabycia, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło w ślad za ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że Wnioskodawczyni w związku z dokonaną sprzedażą udziału w prawie własności nieruchomości nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, wobec tego, że nie powstał obowiązek podatkowy wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT i to stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c w związku z art. 24 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT, bowiem nieruchomość nie stanowiła składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT.

Tym samym, skoro nieruchomość (w ślad za przedstawionym stanem faktycznym, w tym w szczególności sposobem jej wykorzystywania oraz brakiem rzeczywistego wpływu Wnioskodawczyni na jej dzierżawę, to jest: gdy nie podejmowała Ona samodzielnych decyzji o jej rozpoczęciu, jak i zakończeniu, nie zawierała umów dzierżawy we własnym imieniu, nie podejmowała żadnych rzeczywistych czynności w tym zakresie) nie może być uznana za składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT.

Z uwagi na powyższe, nie można mówić w niniejszej sprawie o możliwości zastosowania sposobu rozliczeń Wnioskodawczyni stosowanych przy przychodach uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jest według liniowej stawki 19%, zgodnie z art. 30c ustawy o PIT, a dalej stosowania zasad, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT wobec treści art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni nadmienia przy tym, że zastosowanie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT skutkowałoby w opinii Wnioskodawczyni w ślad za art. 24b ust. 1 ustawy o PIT koniecznością ustalenia różnicy między przychodem ze zbycia, a wartością początkową określoną zgodnie ze sporządzonym operatem szacunkowym, z uwagi na brak ujęcia nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz niepodleganie nieruchomości gruntowej amortyzacji, zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 26 maja 2009 r., sygn. I SA/Gw 134/09). W takim przypadku niezależnie od tego, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie podlegała amortyzacji, niemożliwym byłoby powiększenie wartości początkowej o sumę odpisów amortyzacyjnych w myśl art. 24 ust. 2 ust. 1 w związku z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT, a co za tym idzie dochód powinien stanowić wyłącznie różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia tejże nieruchomości a jej wartością początkową (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 622/15), jednakże takowe działanie, w opinii Wnioskodawczyni, stanowiłoby naruszenie wyżej wymienionych przepisów.

Mając powyższe na uwadze, należałoby uznać, że art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT nie znajdzie zastosowania w celu określenia dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, bowiem nie zaszły w niniejszej sprawie przesłanki z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, to jest sprzedaży nie podlegał składnik majątku związany z działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5a pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach - rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji "środków trwałych", dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.

Definicja pojęcia "środki trwałe" wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15:

Ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zalicza się do nich w szczególności:

nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, (...).

Grunt jest zdatny do użytku z chwilą nabycia. Na jego wartość początkową wpływać będzie wyłącznie cena należna sprzedającemu oraz koszty związane z zakupem (koszty aktu notarialnego, itp.). Co istotne, w przypadku nabycia nieruchomości zabudowanej - oddzielnymi środkami trwałymi będą grunty oraz posadowione na tym gruncie budynki i budowle.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

- pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

- najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),

- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jednocześnie, zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast ich odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Wykonywana przez Panią działalność gospodarcza dotyczy wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionym, oznaczonymi w klasyfikacji PKD jako 68.20.Z. Podklasa ta obejmuje:

1) Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak:

a) Budynki mieszkalne i mieszkania,

b) Budynki niemieszkalne, włączając obiekty wystawowe, magazyny włącznie z przeznaczonymi na użytek handlu hurtowego artykułami rolno-spożywczymi umożliwianego przez rolno-spożywcze rynki hurtowe,

c) Grunty;

2) Wynajem domów, mieszkań i apartamentów, włączając umeblowane, na dłuższy okres użytkowania, tzn. w cyklu miesięcznym lub rocznym;

3) Wynajem miejsc pod przewoźne domy mieszkalne;

4) Wynajem miejsca w schroniskach dla zwierząt gospodarskich.

Jako osoba fizyczna uzyskała Pani w marcu 2019 r. udział (12/96) w prawie własności nieruchomości gruntowej, wobec dokonania na Pani rzecz zwrotu wywłaszczonej

29 grudnia 1966 r. nieruchomości. Zwrot nastąpił na podstawie decyzji Wojewody utrzymanej w mocy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, a następnie Naczelny Sąd Administracyjny. Udział w tej nieruchomości na podstawie decyzji o zwrocie wszedł do Pani majątku prywatnego jako osoby fizycznej, podobnie jak w przypadku pozostałych 9 współwłaścicieli. Nie miała Pani zamiaru wprowadzenia nieruchomości do majątku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. A tym samym, nie ujęła jej w ewidencji środków trwałych, bowiem zakładała, że dokona sprzedaży swojego udziału niezwłocznie po jego uzyskaniu. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości musiała Pani zmierzyć się z kosztami jej utrzymania. Wraz z pozostałymi współwłaścicielami podjęła Pani decyzję o dzierżawie nieruchomości, celem pozyskania środków na podatek od nieruchomości, jak również jej utrzymanie w należytym stanie. Jednocześnie współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości (wyłącznie osoby fizyczne) udzielili jednej osobie, synowi jednej ze współwłaścicielek,pełnomocnictwa do prowadzenia spraw związanych z nieruchomością, co miało umożliwić sprawniejsze kierowanie tymi sprawami, przy czym współwłaściciele ustalili, że najem lub dzierżawę nieruchomości uznają za czynność przekraczającą zwykły zarząd nieruchomością, dlatego oddanie nieruchomości lub jej części w najem lub dzierżawę wymagało jednomyślnej zgody wszystkich współwłaścicieli. Przyjęła Pani, że przychód przysługujący Pani z tytułu dzierżawy w wysokości odpowiedniej do posiadanego przez Panią udziału będzie Pani kwalifikować jako przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W marcu 2021 r. sprzedała Pani swój udział w nieruchomości.

Umowa dzierżawy stanowi umowę nazwaną, uregulowaną w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.). Zgodnie z art. 693 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków

Zgodnie z art. 9a ust. 6 cytowanej ustawy:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem/dzierżawa dla celów podatkowych może być traktowana jako pozarolnicza działalność gospodarcza (ze źródła art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) albo jako odrębne źródło przychodów (ze źródła art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

Ponadto, działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

W myśl obowiązującej treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które - w przypadku uzyskania ich przez podatnika - stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a analizowanej ustawy.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

- składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,

- składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do treści art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają:

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b,

a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

Stosownie do art. 24b ust. 1 ww. ustawy:

Jeżeli ustalenie dochodu (straty) w sposób przewidziany w art. 24 i 24a nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania.

Zgodnie zaś do treści art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wymagają jednak, aby składnik majątku był przez podatnika wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wskazać należy, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Zakwalifikowanie do źródła przychodu ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania przychodu, możliwość odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto, nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż wskazanego we wniosku udziału w nieruchomości gruntowej, będzie stanowiła przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej określony w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z literalnej wykładni przywołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Co istotne, jak wskazano wyżej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały

od m.in. ujęcia go w ewidencji środków trwałych.

Zatem w analizowanej sprawie nie ma znaczenia, że nie ujęła Pani udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Decydujący dla oceny kwestii wykorzystywania tej nieruchomości (posiadanego udziału) w działalności gospodarczej jest fakt, że nieruchomość ta stanowiła przedmiot dzierżawy, a Pani jako jedna ze współwłaścicieli tej nieruchomości wyraziła na tę dzierżawę zgodę. Jak zostało wskazane we wniosku "współwłaściciele ustalili, że najem lub dzierżawę nieruchomości uznają za czynność przekraczającą zwykły zarząd nieruchomością, dlatego oddanie nieruchomości lub jej części w najem lub dzierżawę wymagało jednomyślnej zgody wszystkich współwłaścicieli".

Oprócz faktu, że jako jedna ze współwłaścicieli opisanej we wniosku nieruchomości, wyraziła Pani zgodę na jej dzierżawę, to w latach 2019-2020 - sama podjęła Pani racjonalną decyzję o zakwalifikowaniu przychodu przysługującego Jej z tytułu dzierżawy udziału w tej nieruchomości do przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem samodzielnie "powiązała" Pani swój udział w ww. nieruchomości z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Konsekwencje Pani decyzji o kwalifikacji przychodów z dzierżawy udziału w ww. nieruchomości do przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej oraz opodatkowania ich łącznie z pozostałymi przychodami osiąganymi z tej działalności znalazły odniesienie do skutków jej sprzedaży w 2021 r. Należy podkreślić, że nie powinno się traktować przepisów podatkowych wybiórczo i dostosowywać ich do bieżących potrzeb w zależności od okoliczności sprawy.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że przychody osiągane w związku z dzierżawą udziału w nieruchomości gruntowej, należy kwalifikować jako przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś jako przychody z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 9a ust. 6 ww. ustawy.

Ponadto, skoro sama zakwalifikowała Pani przychód przysługujący Jej z tytułu dzierżawy udziału w nieruchomości gruntowej do przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w prawie własności tej nieruchomości nie stanowi dla Pani przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne zbycie opisanego we wniosku udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej, będzie stanowiło dla Pani przychód uzyskany ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ze sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości podlegał będzie opodatkowaniu na zasadach właściwych dla wybranej przez Panią formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. podatkiem liniowym 19%, zgodnie z art. 30c w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani, nie odnosi się do pozostałych współwłaścicieli nieruchomości gruntowej.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny

co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).