0113-KDIPT2-1.4011.943.2023.2.MZ - Źródło przychodu ze sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 grudnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 30 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych sprzedaży ułamkowego udziału we współwłasności nieruchomości. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 8 marca 2024 r. (wpływ 8 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni nabyła w 2020 r. tytułem darowizny od brata udział we współwłasności w częściach ułamkowych nieruchomości gruntowej niezabudowanej, położonej w miejscowości X (dalej: "Nieruchomość"). Nabyte prawo współwłasności Nieruchomości weszło do majątku osobistego Wnioskodawczyni, na podstawie art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym składniki majątku otrzymane w drodze darowizny wchodzą do majątku odrębnego, o ile darczyńca nie postanowił inaczej.

W 2020 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę spółki cywilnej, do której jako wkład wniosła środki pieniężne oraz prawo do używania przysługującego Jej udziału we współwłasności nieruchomości w X. Skład osobowy powstałej spółki cywilnej częściowo pokrywał się z osobami będącymi pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości, tj. nie wszyscy wspólnicy spółki byli współwłaścicielami w częściach ułamkowych Nieruchomości. Do spółki zostały również wniesione przez innych wspólników wkłady w postaci prawa do używania ułamkowych części we współwłasności Nieruchomości, na skutek czego spółka cywilna dysponowała prawem do używania i pobierania pożytków z całości Nieruchomości.

Przedmiotem wkładu Wnioskodawczyni oraz wkładów wniesionych przez innych wspólników spółki cywilnej było prawo do używania Nieruchomości i pobierania pożytków, nie zaś prawo własności (współwłasności). W konsekwencji, Nieruchomość nie stała się współwłasnością łączną wspólników spółki cywilnej. Umowa spółki nie była zawarta w formie aktu notarialnego.

W latach 2020-2023 spółka wydzierżawiała Nieruchomość na rzecz spółki prawa handlowego. W grudniu 2023 r. umowa dzierżawy została zakończona, a spółka cywilna rozwiązana. W wyniku rozwiązania spółki wkłady wspólników w postaci prawa do używania Nieruchomości zostały zwrócone wspólnikom w naturze, stosownie do dyspozycji art. 871 § 1 w związku z art. 875 § 2 Kodeksu cywilnego.

W grudniu 2023 r. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami Nieruchomości sprzedała Nieruchomość na rzecz spółki prawa handlowego, która uprzednio była dzierżawcą nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Nieruchomość była położona na obszarze o następujących przeznaczeniach: tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, tereny dróg wewnętrznych, tereny zabudowy usługowej oraz w niewielkiej części tereny zieleni naturalnej oraz tereny wód. Zgodnie natomiast z wypisem w ewidencji gruntów Nieruchomość stanowiła grunty orne, łąki oraz grunty pod rowami na łące.

W momencie zawarcia umowy spółki cywilnej wspólnikami spółki było 5 osób, z czego 4 osoby były współwłaścicielami w częściach ułamkowych Nieruchomości. W 2022 r. zmarł jeden ze współwłaścicieli Nieruchomości, będący również wspólnikiem spółki cywilnej. Przysługujący zmarłemu udział we współwłasności Nieruchomości nabyło w drodze dziedziczenia 5 spadkobierców, którzy nie wstąpili jednak w prawa i obowiązki wspólników spółki cywilnej. W rezultacie od 2022 r. współwłaścicielami Nieruchomości było 9 osób, z których 3 osoby były wspólnikami spółki cywilnej. Wspólnikami spółki cywilnej było początkowo 5 osób, a po śmierci jednego ze wspólników w 2022 r. w spółce pozostało 4 wspólników, z czego 3 osoby były współwłaścicielami Nieruchomości.

Spółka cywilna została zawiązana w dniu... sierpnia 2020 r. Przedmiotem działalności spółki był wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Zgodnie z umową spółki przedmiotem działalności miało być również kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, jednak spółka faktycznie nie podjęła działalności w tym zakresie. Działalność spółki polegała na pobieraniu z Nieruchomości pożytków cywilnych (art. 53 § 2 Kodeksu cywilnego) w postaci czynszu dzierżawnego, na podstawie umowy dzierżawy zawartej ze Spółką z o.o. Umowa dzierżawy Nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, została zawarta... października 2020 r. W okresie pomiędzy nabyciem Nieruchomości, a dniem zawarcia umowy dzierżawy na Nieruchomości nie były dokonywane żadne nakłady. Umowa dzierżawy Nieruchomości została zawarta na czas określony, od... października 2020 r. do... września 2035 r. W wyniku porozumienia stron, umowa dzierżawy została rozwiązana przed upływem okresu na jaki została zawarta, z dniem... listopada 2023 r. Uchwała wspólników spółki cywilnej o rozwiązaniu spółki została podjęta... listopada 2023 r. Wkłady w postaci praw do używania Nieruchomości zostały zwrócone wspólnikom w naturze... listopada 2023 r. Proces likwidacji spółki został zakończony... grudnia 2023 r. i z tym dniem została rozwiązana umowa spółki cywilnej. Sprzedaż Nieruchomości została dokonana... grudnia 2023 r.

Wnioskodawczyni nie posiada, ani nie posiadała, udziałów w spółce z o.o., która była dzierżawcą Nieruchomości. Nigdy nie pełniła żadnych funkcji w organach tej spółki. Nie jest również pracownikiem spółki. Spółka z o.o. będąca dzierżawcą Nieruchomości, w latach 2020-2023 wykorzystywała dzierżawioną Nieruchomość jako magazyn wyrobów gotowych, dokonując na Nieruchomości nakładów w postaci wykonania dróg wewnętrznych oraz utwardzenia i oświetlenia terenu. Umowa dzierżawy zakładała możliwość dokonywania przez dzierżawcę nakładów na Nieruchomości. W 2023 r. spółka podjęła decyzję o przystąpieniu do przygotowania inwestycji w postaci budowy nowego zakładu produkcyjnego, dla którego z uwagi na sąsiedztwo istniejącego zakładu - optymalną lokalizacją była dzierżawiona Nieruchomość. Ze względu na konieczność otrzymania finansowania zewnętrznego oraz znaczną wartość przyszłej inwestycji spółka musiała jednak dysponować prawem własności Nieruchomości. W związku z powyższym, spółka wystąpiła z propozycją wcześniejszego rozwiązania umowy dzierżawy za porozumieniem stron. Umowa dzierżawy zawierała zapis, zgodnie z którym po rozwiązaniu umowy dzierżawca, w ramach rozliczenia nakładów może według własnego wyboru żądać zapłaty wartości dokonanych nakładów albo nabyć Nieruchomość po cenie wynikającej z operatu szacunkowego, obejmującego wycenę samego gruntu, bez wartości nakładów dokonanych przez dzierżawcę. Na podstawie powyższego postanowienia umowy dzierżawy, dzierżawca nabył roszczenie o zawarcie umowy sprzedaży Nieruchomości, którego wykonaniem była umowa sprzedaży Nieruchomości zawarta...grudnia 2023 r.

Pytanie

Czy cena uzyskana przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży ułamkowego udziału we współwłasności Nieruchomości, będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, cena uzyskana ze sprzedaży ułamkowego udziału w Nieruchomości, będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT"), tj. przychód ze źródła odpłatne zbycie rzeczy i praw majątkowych.

Nieruchomość, której współwłaścicielem w częściach ułamkowych była Wnioskodawczyni, była wykorzystywana w ramach - prowadzonej w formie spółki cywilnej - działalności gospodarczej na podstawie wniesionego prawa używania Nieruchomości. Nieruchomość ta nie stanowiła jednak składnika majątku spółki cywilnej, nie została też wniesiona przez Wnioskodawczynię do spółki, a zatem jej sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zasady wnoszenia wkładów do spółek cywilnych reguluje art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym wkład wspólnika do spółki cywilnej może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Wniesienie do spółki wkładu w postaci ruchomości lub nieruchomości polega na przeniesieniu własności rzeczy na wszystkich wspólników. Może to nastąpić w samej umowie spółki, z tym zastrzeżeniem, że do skutecznego przeniesienia własności nieruchomości nieodzowne jest zachowanie formy aktu notarialnego (J. Gudowski (w:) T. Bielska-Sobkowicz, H. Ciepła, P. Drapała, M. Sychowicz, R. Trzaskowski, T. Wiśniewski, C. Żuławska, J. Gudowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom V. Zobowiązania. Część szczegółowa, wyd. II, Warszawa 2017, art. 861.). Skutkiem takiej umowy wynikającym z ustawy (art. 861 § 1, art. 863 w zw. z art. 56 k.c.) jest to, że nieruchomość staje się przedmiotem współwłasności łącznej wszystkich wspólników, nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, że majątek spółki jest przedmiotem takiej właśnie współwłasności. W ten sposób z mocy umowy zmienia się podmiot własności: w miejsce dotychczasowego właściciela wchodzą wszyscy wspólnicy na zasadzie bezudziałowej współwłasności "do niepodzielnej ręki" (łącznej). S. Rudnicki, Inaczej o nieruchomości jako wkładzie do spółki cywilnej, Rejent 2001, nr 1, s. 139.

Odrębną postacią wniesienia wkładu jest wniesienie rzeczy do używania. W takim przypadku wkład wspólnika nie polega na ustanowieniu na rzecz pozostałych wspólników współwłasności przedmiotu wkładu, lecz na stworzeniu możliwości używania rzeczy, a jego wniesienie na udostępnieniu rzeczy do używania oraz znoszeniu tego, że jest ona używana w ramach spółki, a więc dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego określonego w jej umowie (A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak (w:) Z. Gawlik, A. Janiak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, wyd. II, Warszawa 2014, art. 861.). W przypadku, kiedy wkład wspólnika spółki cywilnej polega jedynie na zezwoleniu na używanie rzeczy, to nie sama rzecz, ale prawo do jej używania należeć będzie do majątku spółki (J. Ciszewski, Stosunki majątkowe w spółce cywilnej, Prob.Egz.S. 1998, nr 34, s. 22).

Na podstawie kryterium zaliczenia do majątku spółki wyróżnia się zatem dwa rodzaje wkładów wspólników do spółki. Pierwszą grupę stanowią wkłady, które wchodzą w skład majątku wspólnego wspólników, zaś ich wartość wliczana jest przy ustalaniu wartości majątku spółki. Do tej kategorii trzeba zaliczyć wniesienie własności lub innych praw. Zostają one objęte wspólnością łączną, a przy ustalaniu wartości majątku spółki uwzględnia się ich wartość jako aktywów. Drugą grupę stanowią wkłady, które nie są zaliczane do majątku wspólnego, nie wchodzą w jego skład, a ich wartość nie jest uwzględniana przy ocenie wartości majątku spółki. Do tej grupy należą świadczenie usług oraz wniesienie rzeczy do używania (P. Nazaruk (w:) Kodeks cywilny. Komentarz, red. J. Ciszewski, Warszawa 2019, art. 861.).

W stanie faktycznym, będącym przedmiotem wniosku, wkład Wnioskodawczyni do spółki cywilnej wniesiony w 2020 r. nie polegał na wniesieniu własności Nieruchomości (ustanowieniu na rzecz wszystkich wspólników współwłasności łącznej Nieruchomości), lecz na umożliwieniu używania Nieruchomości przez spółkę (w zakresie, w jakim uprawnienie to przysługiwało Wnioskodawczyni w związku z posiadanym ułamkowym udziałem we współwłasności Nieruchomości). Skoro zatem Nieruchomość, będąca przedmiotem wniosku, nie była wniesiona do spółki cywilnej na własność (nie stanowiła współwłasności łącznej wspólników), spółka cywilna nabyła wyłącznie prawo do korzystania (używania) z Nieruchomości. Własność Nieruchomości przysługiwała zatem niezmiennie Wnioskodawczyni oraz pozostałym współwłaścicielom w częściach ułamkowych.

W przypadku rozwiązania spółki cywilnej, z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki (art. 875 § 2 Kodeksu cywilnego). Zgodnie natomiast z art. 871 § 1 Kodeksu cywilnego, wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika.

Rozwiązanie spółki cywilnej, do której wkład został wniesiony w postaci prawa do używania rzeczy, nie odnosi zatem żadnych skutków w zakresie prawnorzeczowym, lecz powoduje jedynie odzyskanie przez wspólnika, który wniósł taki wkład, faktycznego władztwa nad rzeczą i możliwości swobodnego dysponowania nią.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, sprzedaż udziału we współwłasności Nieruchomości należy rozpatrywać zatem pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Spółka cywilna tylko wykorzystywała Nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej. Sam fakt korzystania z Nieruchomości, będącej współwłasnością Wnioskodawczyni, przez spółkę, w której Wnioskodawczyni była wspólnikiem, nie powoduje, że w momencie jej sprzedaży Wnioskodawczyni uzyska przychód z działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia Nieruchomości, która nie została uprzednio wniesiona do spółki cywilnej, jako składnik majątku spółki, a jedynie wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej spółki na podstawie wniesionego prawa używania Nieruchomości, zastosowanie będą miały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym nie powstanie przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, odpłatne zbycie rzeczy i praw majątkowych stanowi źródło przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane - w przypadku zbycia nieruchomości - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT).

Przez składniki majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, rozumie się składniki majątku będące:

- wykorzystywanymi na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Do Nieruchomości nie będzie znajdował zastosowania wyjątek wynikający z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT. Nieruchomość nie stanowiła bowiem środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W szczególności Nieruchomość nie stała się środkiem trwałym podlegającym ujęciu w ewidencji w wyniku wniesienia przez Wnioskodawczynię Nieruchomości do używania, jako wkładu do spółki cywilnej.

Środkiem trwałym, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, są m.in. nieruchomości stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Grunty niezbudowane, stosownie do art. 22c ustawy o PIT, mimo że stanowią środki trwałe nie podlegają amortyzacji podatkowej. Jeżeli jednak grunt spełnia powyższą definicję środka trwałego, podlega on obowiązkowi ujęcia w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (art. 22d ust. 2 ustawy o PIT).

Jednakże aby nieruchomość mogła stanowić środek trwały podlegający ujęciu w ewidencji środków trwałych spółki musi ona stanowić składnik majątku spółki (wyrok NSA z 24 lutego 2016 r. sygn. akt II FSK 2/14), co wymagałoby wniesienia przez Wnioskodawczynię wkładu do spółki cywilnej w postaci prawa własności Nieruchomości oraz zachowania przy tej czynności formy aktu notarialnego.

Jak to zostało wykazane wyżej Nieruchomość, będąca przedmiotem wniosku, nigdy nie była składnikiem majątku spółki cywilnej (jako współwłasność łączna wspólników), zatem nie mogła być uznana za środek trwały podlegający ujęciu w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę cywilną. W konsekwencji, do ustalenia przychodu ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie miał zastosowania przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, ponieważ Nieruchomość nie stanowiła żadnego ze składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Reasumując zdaniem Wnioskodawczyni, środki finansowe otrzymane z tytułu sprzedaży ułamkowego udziału we współwłasności Nieruchomości, będą stanowiły przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych ze źródła odpłatne zbycie rzeczy i praw majątkowych, przy czym ze względu na fakt, że od nabycia Nieruchomości nie upłynął pięcioletni okres, liczony od końca roku w którym nastąpiło nabycie, nie będzie miało zastosowanie wyłączenie z kategorii przychodów, o którym mowa w art. art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.):

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 8 tego przepisu:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cyt. ustawy, spełnione powinny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Definicja środka trwałego zawarta została natomiast w treści art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do ust. 2 tego przepisu:

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem - co do zasady - przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) należy kwalifikować do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z działalności gospodarczej.

Natomiast przepis art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą - należy rozpatrywać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśniam, że oddanie nieruchomości do nieodpłatnego używania i wykorzystywania do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, nie spowodowało wniesienia jej do majątku wspólnego spółki cywilnej, co oznacza że właścicielem/ współwłaścicielem nieruchomości nadal pozostawała w takiej sytuacji Pani.

W konsekwencji, w przypadku odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, która nie została uprzednio wniesiona do spółki cywilnej jako składnik majątku, a jedynie oddana do używania i wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej spółki, zastosowanie mają przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, skoro na gruncie opisanego stanu faktycznego udział w przedmiotowej Nieruchomości nabyła Pani w 2020 r., a sprzedaż Nieruchomości nastąpiła w 2023 r., zatem przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia przez Panią rzeczonego udziału w Nieruchomości, to sprzedaż ta stanowi dla Pani źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8, gdyż zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości.

Reasumując - cena uzyskana przez Panią ze sprzedaży ułamkowego udziału we współwłasności Nieruchomości, będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu, gdyż nie upłynął pięcioletni okres od nabycia ww. udziału w Nieruchomości.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm, dalej jako: "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).