0113-KDIPT2-1.4011.933.2023.2.DJD - Opodatkowanie przychodów z najmu miejsca pod reklamę

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 20 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów z najmu miejsca pod reklamę. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie-pismem z 19 lutego 2024 r. (wpływ 20 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą "...", a podatek rozlicza według zasad ogólnych. Faktura... jest wynikiem wynajmu miejsca na reklamę, na którym dotychczas reklamował Pan wyroby wyprodukowane w swoim zakładzie. Stelaż pod baner reklamowy zbudowany został przez Pana firmę, na Pana działce, której grunt przeznaczony jest pod Pana działalność gospodarczą. Do dnia 31 grudnia 2022 r. faktury za wynajem miejsca pod reklamę rozliczał Pan wg zasad ogólnych. Wątpliwości pojawiły się po 1 stycznia 2023 r., tj. od momentu wprowadzenia programu "Polski Ład".

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że prowadzi działalność gospodarczą od marca 1989 r. w zakresie produkcji wyrobów pończoszniczych. Do celów działalności gospodarczej i rozliczenia podatku dochodowego prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Stelaż pod baner reklamowy został wytworzony na potrzeby działalności gospodarczej i stanowi składnik majątku tej działalności, jako wyposażenie zakładu. Umowy wynajmu miejsca pod reklamę zawierane były od 2017 r. i są zawarte do 31 sierpnia 2024 r. Są to umowy na okresy dwuletnie z różnymi firmami, nie są to osoby prywatne. Umowy wynajmu miejsca pod reklamę były zawarte w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Przychody uzyskiwane z wynajmu miejsca pod reklamę zalicza Pan do przychodów z działalności gospodarczej oraz rejestruje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w poz. 7 (wartość sprzedanych towarów i usług). Pierwszy przychód uzyskany z wynajmu miejsca pod reklamę uzyskał Pan w 2017 r. Do opodatkowania przychodów uzyskanych z wynajmu miejsca pod reklamę stosuje Pan zasady ogólne - według skali podatkowej. Za każdy miesiąc wynajmu najemca otrzymywał fakturę wystawioną przez Pana firmę, która była księgowana, a przychód z tej faktury był rozliczany na zasadach ogólnych według skali do 31 grudnia 2022 r., jak również dalej do czasu trwania umowy najmu.

Pytanie (postawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Czy od 1 stycznia 2023 r., zgodnie z przepisami "Polskiego Ładu" może Pan opodatkować uzyskane przychody z dzierżawy/wynajmu miejsca pod reklamę, jako przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkować je zgodnie z wybraną formą opodatkowania tej działalności, jak miało miejsce do 31 grudnia 2022 r.?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z przepisami wynikającymi z "Polskiego Ładu" od 1 stycznia 2023 r. przychody uzyskane z wynajmu miejsca pod reklamę traktuje Pan jako przychód z działalności gospodarczej i opodatkowuje je Pan zgodnie z wybraną formą opodatkowania, czyli wg zasad ogólnych według skali podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

W ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226) wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści tego przepisu:

Za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

* zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

* nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,

* wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy.

Ponadto, jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

* celu zarobkowego,

* ciągłości,

* zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności - takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym, decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.), zgodnie z którym:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl zaś art. 3531 Kodeksu cywilnego:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu. Najem może być zawarty na czas oznaczony albo na czas nieoznaczony. Zawarcie umowy na czas oznaczony może polegać na wskazaniu daty kalendarzowej zakończenia najmu, określeniu czasu jego trwania w dniach, tygodniach, bądź innym oznaczeniu jego momentu końcowego. Jeśli w umowie czas nie został w ten sposób określony, ani też nie wynika w sposób dostateczny z okoliczności, uważa się, że została ona zawarta na czas nieoznaczony.

Tak więc, podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 źródła przychodów ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 skala podatkowa, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie zaś do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

To zatem podatnik decyduje o tym czy "powiązać" określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii "związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą" - do przychodów z działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy).

W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak wynika z treści wniosku prowadzi Pan działalność gospodarczą od marca 1989 r. w zakresie produkcji wyrobów pończoszniczych. Na potrzeby działalności gospodarczej został wytworzony stelaż pod baner reklamowy, na którym reklamował Pan wyroby wyprodukowane w swoim zakładzie. Stelaż pod baner znajduje się na Pana działce, której grunt przeznaczony jest pod działalność gospodarczą i stanowi składnik majątku działalności, jako wyposażenie zakładu. Umowy wynajmu miejsca pod reklamę zawierane były od 2017 r. i są zawarte do 31 sierpnia 2024 r. Są to umowy na okresy dwuletnie z różnymi firmami, nie są to osoby prywatne. Umowy wynajmu miejsca pod reklamę były zawarte w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Przychody uzyskiwane z wynajmu miejsca pod reklamę zalicza Pan do przychodów z działalności gospodarczej oraz rejestruje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w poz. 7 (wartość sprzedanych towarów i usług). Pierwszy przychód uzyskany z wynajmu miejsca pod reklamę uzyskał Pan w 2017 r. Do opodatkowania przychodów uzyskanych z wynajmu miejsca pod reklamę stosuje Pan zasady ogólne - według skali podatkowej. Za każdy miesiąc wynajmu najemca otrzymywał fakturę wystawioną przez Pana firmę, która była księgowana, a przychód z tej faktury był rozliczany na zasadach ogólnych według skali do 31 grudnia 2022 r., jak również dalej do czasu trwania umowy najmu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności zauważyć trzeba, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawierają zakazu jednoczesnego osiągania przez podatników przychodów z najmu prywatnego i pozarolniczej działalności gospodarczej. Prawo do opodatkowania przychodów uzyskanych z tzw. prywatnego najmu w formie ryczałtu, nie jest uzależnione od nieuzyskiwania przez podatnika przychodów z najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej. Jednocześnie wskazać należy, że jeżeli umowa najmu jest zawierana w ramach prowadzonej przez podatnika działalności, to generuje przychody z działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej zawierał Pan umowy najmu miejsca pod reklamę z innymi podmiotami gospodarczymi, a stelaż pod baner reklamowy został wytworzony na potrzeby działalności gospodarczej i stanowi składnik majątku tej działalności, to przychody uzyskiwane przez Pana z najmu miejsca pod reklamę należy kwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, może Pan opodatkować uzyskane od 1 stycznia 2023 r. przychody z dzierżawy/wynajmu miejsca pod reklamę (jako przychody z działalności gospodarczej), zgodnie z obowiązującymi Pana zasadami opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli według zasad ogólnych.

Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Wyjaśniam ponadto, że przepisy "Polskiego Ładu" w zakresie opodatkowania przychodów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze odnoszą się do podatników uzyskujących przychody w ramach najmu prywatnego (poza działalnością gospodarczą).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

* Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.) albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).