0113-KDIPT2-1.4011.729.2023.4.MAP - Amortyzacja quada - ciągnika rolniczego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 grudnia 2023 r. (wpływ 17 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadząc działalność gospodarczą w zakresie montażu, serwisu klimatyzacji, wentylacji i chłodnictwa zakupił Pan we wrześniu 2023 r. quad (z zamiarem dokupienia do niego pługu), będącym ciągnikiem rolniczym homologowanym w kategorii T3B, czyli pojazd, który nie stanowi pojazdu samochodowego w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym, a tym samym nie wypełnia definicji samochodu osobowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ciągnik rolniczy wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grupie KŚT 746 o wartości netto 68 699,19 zł - nie zastosowano jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

Ciągnik rolniczy zakupiony został z zamiarem poszerzenia działalności gospodarczej o usługi związane z odśnieżaniem parkingu zarówno u Pana, jak i u przyszłych potencjalnych klientów. Będzie on wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Przy wprowadzeniu na stan zastosował Pan pełne odliczenie VAT oraz podatku związanego z zakupem i eksploatacją, gdyż nabyty przez Pana pojazd nie stanowi pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - jest to ciągnik rolniczy o kategorii T3B. Nie ustalił Pan zasad używania pojazdów w formie regulaminu lub wewnętrznego zarządzenia, ponieważ nie jest to pojazd samochodowy, w przypadku którego do odliczenia 100% podatku naliczonego niezbędne są zasady używania pojazdu, jak również nie prowadzi Pan ewidencji przebiegu pojazdów, spełniającej wymogi określone w art. 86a ust. 6 oraz ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest Pan opodatkowany podatkiem liniowym. Spełnia Pan warunki statusu małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poszerzył Pan zakres działalności gospodarczej o usługi związane z odśnieżaniem i jest jedynym właścicielem quada. W grudniu 2023 r. świadczył Pan usługi odśnieżania, wystawił Pan faktury dla klientów zewnętrznych. Quad jest fabrycznie nowy, został on wprowadzony do środków trwałych firmy we wrześniu 2023 r. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego dokonano w październiku 2023 r., natomiast od grudnia 2023 r. została zwiększona wartość środka trwałego o zakupiony w listopadzie pług. Zastosowana stawka amortyzacji to 14%. Quad spełniał definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu przyjęcia do użytkowania.

Pojazd użytkowany jest wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Quad stanowi składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to usługa serwisowa, paliwo, zakup pługu, polisa. Wydatki te są niezbędne do świadczenia usług związanych z odśnieżaniem.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy przysługiwało Panu prawo do pełnego zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych quada będącego ciągnikiem rolniczym oraz związanych z tym pojazdem wydatków eksploatacyjnych?

2. Czy przysługiwało Panu prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów usług od zakupu quada będącego ciągnikiem rolniczym oraz związanych z tym pojazdem wydatków eksploatacyjnych?

3. Czy w związku z zakupem nowego quada o wartości netto 68 699,19 zł możliwa jest jednorazowa amortyzacja?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie Nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług oraz w zakresie pytania Nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Pana stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu wniosku)

Uważa, Pan że przysługuje Panu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych quada oraz wydatków eksploatacyjnych z nim związanych, ponieważ pojazd ten jest ciągnikiem rolniczym homologowanym w kategorii T3B, które to pojazdy nie stanowią pojazdów samochodowych w rozumieniu ustawy o prawie ruchu drogowym, a tym samym samochodów osobowych na gruncie ustawy o PIT, i według Pana quad jest uprawniony do odliczenia 100% ww. wydatków.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodów" zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. To podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Należy zatem podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Wskazane przez Pana wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 tej ustawy, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3526/16 - "Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum."

W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest od wykazania przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego, czyli udowodnienia, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego NSA odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że "Kryterium celowości nie wyznacza w sposobu ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy."

W doktrynie wskazuje się, że zwrot "w celu uzyskania przychodu" nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Skoro zatem jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Treść art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z treści art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika,

Ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju:

wielozadaniowy, van lub

- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

- agregat elektryczny/spawalniczy,

- do prac wiertniczych,

- koparka, koparko-spycharka,

- ładowarka,

- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

- żuraw samochodowy,

d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a

ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1394 z późn. zm.):

Przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do art. 2 pkt 31 tej ustawy:

Przez pojazd rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, z wyjątkiem urządzenia wspomagającego ruch.

Zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy - Prawo o ruchu drogowym:

Użyte w ustawie określenie oznacza pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru, pojazdu szynowego, roweru, wózka rowerowego, hulajnogi elektrycznej, urządzenia transportu osobistego i wózka inwalidzkiego.

Z opisu wniosku wynika, że prowadząc działalność gospodarczą zajmującą się montażem, serwisem klimatyzacji, wentylacji i chłodnictwem zakupił Pan we wrześniu 2023 r. quad (z zamiarem dokupienia do niego pługu), będący ciągnikiem rolniczym homologowanym w kategorii T3B, czyli pojazd, który nie stanowi pojazdu samochodowego w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym, a tym samym nie wypełnia definicji samochodu osobowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poszerzył Pan zakres działalności gospodarczej o usługi związane z odśnieżaniem i jest jedynym właścicielem quada. W grudniu 2023 r. świadczył Pan usługi odśnieżania, wystawił Pan faktury dla klientów zewnętrznych. Quad jest fabrycznie nowy, został on wprowadzony do środków trwałych firmy we wrześniu 2023 r. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego dokonano w październiku 2023 r., natomiast od grudnia 2023 r. została zwiększona wartość środka trwałego o zakupiony w listopadzie pług. Zastosowana stawka amortyzacji to 14%. Quad spełniał definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu przyjęcia do użytkowania. Pojazd użytkowany jest wyłącznie do cerów prowadzenia działalności gospodarczej. Quad stanowi składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to usługa serwisowa, paliwo, zakup pługu, polisa, wydatki te są niezbędne do świadczenia usług związanych z odśnieżaniem.

Skoro wskazany we wniosku quad (będący ciągnikiem rolniczym) nie jest samochodem osobowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie mają zastosowania ograniczenia wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 4 oraz art. 23 ust. 1 pkt 46 i 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż regulacje te odnoszą się do kosztów związanych z używaniem w działalności gospodarczej samochodu osobowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku opisanym przez Pana zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, dający podstawy do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na nabycie quada (przez odpisy amortyzacyjne) oraz wydatków na jego eksploatację (usługa serwisowa, paliwo, zakup pługu, polisa). Wskazał Pan bowiem na rodzaje przychodów, jakie Pan uzyskuje wykorzystując wskazany we wniosku quad (m.in. ze świadczenia usług związanych z odśnieżaniem.)

Zgodnie z wyrokiem NSA z 16 października 2012 r. sygn. akt II FSK 430/11: "Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku."

Wydatki stanowiące przedmiot złożonego wniosku nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Pana działania opisane we wniosku uznać należy za gospodarczo uzasadnione.

Reasumując - poniesione wydatki na nabycie quada (będącego ciągnikiem rolniczym) w postaci odpisów amortyzacyjnych oraz wydatki eksploatacyjne związane z jego użytkowaniem (tj. usługa serwisowa, paliwo, zakup pługu, polisa), pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania, może Pan zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania Nr 1 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, pamiętać należy, że to na Panu, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania w jakiej części wydatki te mają związek z prowadzoną przez Pana pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji środka trwałego, jako że dokonuję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jestem więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować wskazany przez Pana środek trwały. Zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).