0113-KDIPT2-1.4011.724.2019.2.DJD - Opodatkowanie kartą podatkową usług przewozu osób taksówką.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania kartą podatkową usług przewozu osób taksówką - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 stycznia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.724.2019.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 31 stycznia 2020 r. (data doręczenia 3 lutego 2020 r.). W dniu 17 lutego 2020 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 10 lutego 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie usług taksówkowych przewozu osób. Działalność opodatkowana jest obecnie na zasadach ogólnych i rozliczana dla celów podatku dochodowego w oparciu o księgę przychodów i rozchodów. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca zawarł umowę z firmą korporacją taksówkową - na odpłatne korzystanie ze znaku graficznego tej firmy i z jej centrali radio-taxi. Środek transportu, którym świadczy usługi przewozu osób oraz jego niezbędne wyposażenie (taksometr, kasa fiskalna, telefon służący do łączności z centralą radio-taxi) stanowią własność Wnioskodawcy. Pojazd ten spełnia wymagania techniczne przewidziane dla taksówek osobowych. W ramach oferty Wnioskodawcy można korzystać z usług przewozu osób taksówką przede wszystkim w oparciu o wskazania taksometru, potwierdzone, po zakończonym kursie, wydrukowanym paragonem fiskalnym lub wystawioną fakturą. Zgodnie z regulaminem korzystania z taxi naliczane są też rabaty za korzystanie z usług przewozu, uwzględniane na paragonie fiskalnym, czy też na fakturze. Osoby korzystające z usług Wnioskodawcy często wnoszą o ustalenie opłaty za przejazd do żądanego miejsca w uzgodnionej z góry kwocie, czyli w tzw. cenie umownej. Wynagrodzenie otrzymane za usługę przewozu wykonaną w ustalonej cenie umownej, tak jak i wynagrodzenie za usługę realizowaną według wskazań taksometru, również jest wprowadzane do kasy fiskalnej albo uwzględniane w wystawionej fakturze.

W przyszłości Wnioskodawca chciałby skorzystać z opodatkowania powyżej opisanych usług taksówkowych w zakresie przewozu osób w formie karty podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 lutego 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od 14 maja 2016 r., kod rodzaju działalności to 49.32.Z. Usługi przewozu osób świadczy tylko jednym pojazdem - samochodem osobowym. Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.), do opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej w formie karty podatkowej. Wnioskodawca świadczy usługi na podstawie umów zawieranych z klientami ustnie, gdy zmawiają kurs wsiadając do taksówki na postoju oraz wykonuje zlecenia przekazane od korporacji. Wszystkie kursy rejestrowane są w kasie fiskalnej, współpracującej z taksometrem, zwanej kasotaksometrem. Umowa z korporacją to umowa o współpracy, ale nie jest to umowa na wyłączność. Ceny są ustalane przez Wnioskodawcę lub korporację, zawsze rejestrowane przy użyciu kasotaksometru, są zgodne z uchwałą Nr.. Rady Miejskiej w... z dnia 17 lipca 2002 r.

Wnioskodawca zamierza złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie karty podatkowej na koniec 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle okoliczności przedstawionych w zdarzeniu przeszłym, świadczenie usług przewozu osób taksówką za wynagrodzeniem, w tym z uwzględnieniem rabatów i tzw. "ceny umownej" może być opodatkowane zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w formie karty podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi przewozu osób taksówką, niezależnie od sposobu ustalenia wynagrodzenia za nie (ceny usługi), potwierdzone każdorazowo paragonem fiskalnym lub fakturą, mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: "ustawa").

Z art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy wynika, że podatnicy prowadzący działalność w zakresie usług transportowych (w tym usług taksówkowych przewozu osób) mogą płacić podatek dochodowy w formie karty podatkowej. Warunki korzystania z tej formy opodatkowania ustawodawca określa w art. 25 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

W ocenie Wnioskodawcy spełnienie powyższych warunków uprawnia do skorzystania z opodatkowania działalności zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej. Wnioskodawca uważa, że wspomniane warunki oraz warunki wskazane dalej w art. 25 ust. 3-9 (które jednak nie mają zastosowania do przypadku Wnioskodawcy) wyczerpują katalog przesłanek, od których zależy prawo do korzystania z karty podatkowej.

W szczególności, możliwość wyboru tej formy opodatkowania nie zależy, jak zdają się uważać niektóre organy podatkowe, i co jest powodem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, od sposobu ustalenia ceny świadczonych usług taksówkarskich (opłat za przewóz).

W myśl art. 2 pkt 43 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, taksówką jest pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9, łącznie z kierowcą, oraz ich bagażu podręcznego, za ustaloną na podstawie taksometru opłatą.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Niego usługi nie tracą charakteru usług taksówkarskich także w sytuacji, gdy ustalenie opłaty za kurs następuje według tzw. ceny umownej. Należy mieć bowiem na uwadze, że przy uwzględnieniu tej opcji określenia ceny, po jej wprowadzeniu do kasy fiskalnej zawsze połączonej z taksometrem pojawia się informacja o wybraniu tej formy rozliczenia przejazdu przez klienta i uzgodniona cena wskazywana jest przez taksometr aż do zakończenia kursu. Tym samym, również w tych przypadkach, warunek ustalenia ceny na podstawie wskazań taksometru zostaje, co do zasady, spełniony. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) - ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 cyt. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

Stosownie zaś do treści art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, działalność usługowa to pozarolnicza działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r., poz. 256 i 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 997, 1000, 1629 i 1669), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność m.in. w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu w warunkach określonych w części V tabeli.

W załączniku nr 3 do powyższej ustawy - Tabela miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej - w części V Usługi transportowe, w poz. 1 wymieniono usługi taksówkowe w zakresie przewozu osób.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, Sekcjia H - Transport i gospodarka magazynowa obejmuje m.in.:

* lądowy transport pasażerski i towarowy, rozkładowy lub nierozkładowy, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje),

* usługi taksówek osobowych.

Pod symbolem 49.30 Pozostały transport lądowy pasażerski, jako odrębne wymieniono - usługi taksówek osobowych (symbol 49.32) i pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany (symbol 49.39).

Warunki opodatkowania w formie karty podatkowej określa art. 25 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

Wobec powyższego, dla skorzystania z możliwości opodatkowania w formie karty podatkowej podatnicy mogą prowadzić tylko jeden rodzaj działalności określony w art. 23 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Tym samym prowadzenie lub podjęcie innego (dodatkowego) rodzaju działalności, niż jeden z rodzajów działalności określony w art. 23 ww. ustawy, powoduje utratę lub brak możliwości opłacania przez podatnika podatku dochodowego w formie karty podatkowej.

Zatem, zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej mogą być opodatkowani podatnicy prowadzący działalność w zakresie usług taksówkowych w zakresie przewozu osób, pod warunkiem jednak, że nie prowadzą innej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wykonują usługi przy użyciu jednego pojazdu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca działalność gospodarczą w zakresie usług taksówkowych przewozu osób, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Rozpoczynając działalność Wnioskodawca zawarł umowę z korporacją taksówkową na odpłatne korzystanie ze znaku graficznego tej firmy i z jej centrali radio-taxi. Umowa z korporacją to umowa o współpracy, ale nie jest to umowa na wyłączność. Środek transportu, którym świadczy usługi oraz jego wyposażenie, stanowią własność Wnioskodawcy i jest jedynym pojazdem, którym świadczy usługi. Samochód osobowy spełnia wymagania techniczne przewidziane dla taksówek osobowych. Wnioskodawca świadczy usługi na podstawie ustnych umów zawieranych z klientami, gdy zmawiają kurs wsiadając do taksówki oraz wykonuje zlecenia przekazane od korporacji. Wszystkie kursy rejestrowane są w kasie fiskalnej, współpracującej z taksometrem. Wnioskodawca spełnia wszelkie przesłanki uprawniające do opodatkowania przychodów w formie karty podatkowej. Zamierza złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie karty podatkowej na koniec 2020 r.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, według ustalonego wzoru, na dany rok podatkowy, podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna działalność, wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego przed rozpoczęciem działalności. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej, nie złożył oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym albo nie zawiadomił w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie; zawiadomienie to podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa jeden ze wspólników. Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik może dołączyć do wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej składanego na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Na podstawie ww. wniosku, stosownie do treści art. 30 ust. 1 cyt. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego, uwzględniając wniosek o zastosowanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, odrębnie na każdy rok podatkowy. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, w decyzji tej wymienia się wszystkich jej wspólników.

Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 24 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatnicy ci są jednak obowiązani wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury, o których mowa w odrębnych przepisach, stwierdzające sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi, oraz przechowywać w kolejności numerów kopie tych rachunków i faktur w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że jeżeli Wnioskodawca będzie spełniał wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wówczas uzyskiwane przez Niego przychody ze świadczenia usług przewozu osób taksówką będzie mógł, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, opodatkować w formie karty podatkowej. Przy czym, warunkiem skorzystania z opodatkowania przychodów kartą podatkową jest złożenie wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, według ustalonego wzoru, na dany rok podatkowy, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, stosownie do art. 29 ust. 1 powołanej ustawy.

Zaznaczyć ponadto należy, że decyzja w sprawie ustalenia wysokości karty podatkowej jest podejmowana na podstawie informacji wynikających ze złożonego wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, na warunkach ściśle określonych w ustawie, niezależnie od faktycznej wysokości uzyskanego z tej działalności przez Wnioskodawcę przychodu. Zatem, świadczenie usług przewozu osób taksówką za wynagrodzeniem, z uwzględnieniem rabatów i tzw. "ceny umownej", nie będzie wywierało wpływu na wysokość opłacanego przez Wnioskodawcę podatku, a tym samym w istocie będzie neutralne podatkowo.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.