0113-KDIPT2-1.4011.716.2020.2.AP - Skutki podatkowe nieodpłatnego używania znaku towarowego w części, w której spółka komandytowa nie jest właścicielem tego prawa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego używania znaku towarowego (w części, w której Spółka komandytowa, nie jest właścicielem tego prawa) - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 października 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.716.2020.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy elektronicznej ePUAP w dniu 13 października 2020 r. (data doręczenia 14 października 2020 r.; identyfikator poświadczenia....).

Zainteresowany będący stroną postępowania uzupełnił wniosek pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.), nadanym za pośrednictwem.... w dniu 21 października 2020 r. oraz pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.), nadanym za pośrednictwem.... w dniu 23 października 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania Pana....,

* Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania Panią....,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowana niebędąca stroną postępowania są wspólnikami Spółki komandytowej.

W najbliższym czasie Spółka komandytowa rozważa nabycie odpłatnie część prawa ochronnego do znaku towarowego (udział w prawie). Prawo ochronne do znaku towarowego służyć ma prowadzonej przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania działalności gospodarczej i wykorzystywane będzie na wielu polach eksploatacji.

Z uwagi na fakt, że właścicielami prawa ochronnego do znaku towarowego będzie kilka podmiotów, zostanie ustalony regulamin korzystania z prawa ochronnego do znaku towarowego przez poszczególnych współwłaścicieli.

Współwłaściciele ustalą w drodze regulaminu zasady korzystania ze znaku towarowego, w taki sposób, aby korzystanie przez jednego współwłaściciela nie zakłócało korzystanie z tego prawa przez pozostałych współwłaścicieli.

W piśmie z dnia 21 października 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1995 r. Działalność prowadzona jest w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest wynajem maszyn, transport, wynajem nieruchomości. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla celów rachunkowych prowadzone są księgi rachunkowe. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania od 2005 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której podstawowym zakresem jest prowadzenia stacji kontroli pojazdów, zakładów mechanicznych, dodatkowo w zakresie działalności agencji reklamowej, a także wynajmu znaków towarowych. Dochody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; księgowość prowadzona jest na zasadach podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zainteresowani są wspólnikami w Spółce komandytowej od 2017 r. Zainteresowany będący stroną postępowania posiada 90% udziałów w zyskach Spółki komandytowej, natomiast Zainteresowana niebędąca stroną postępowania 9%.

Spółka komandytowa prowadzi działalność w zakresie:

* wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych,

* sprzedaż hurtowa maszyn wykorzystywanych w górnictwie, budownictwie oraz inżynierii lądowej i wodnej,

* pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane,

* transport drogowy towarów,

* wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

* wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane

* konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

* pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane,

* sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,

* działalność usługowa wspomagająca transport lądowy.

Spółka planuje nabyć 1% udziału w prawie ochronnym do znaku towarowego. Będzie korzystała na zasadach ustalonych w umowie nabycia prawa ochronnego i porozumieniu zawartym pomiędzy współwłaścicielami znaku. Oznacza to, że Spółka nabędzie 1% udziału w prawie ochronnym do znaku towarowego. Będzie dwóch współwłaścicieli znaku towarowego, każdy będzie posiadał określony udział w tym prawie, natomiast same udziały nie będą przedmiotem współwłasności. Zostanie stworzony regulamin korzystania ze znaku towarowego, na podstawie którego każdy ze współwłaścicieli będzie z niego korzystał. Nie da się ustalić w jakiej części korzysta każdy ze współwłaścicieli. Z tego też powodu, zdaniem Zainteresowanego będącego stroną postępowania, nie dojdzie do nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki (tj. przyszłego potencjalnego nabywcy znaku), czy też dotychczasowego właściciela znaku.

Ostateczne porozumienie pomiędzy przyszłymi współwłaścicielami znaku nie jest jeszcze znane, jednakże wg głównych założeń każdy ze współwłaścicieli będzie miał prawo do korzystania ze znaku w sposób zgodny z jego przeznaczeniem, każdy ze współwłaścicieli będzie miał prawo do oznaczania nim świadczonych przez siebie usług, a także sprzedawanych towarów. Każdy ze współwłaścicieli będzie zobowiązany do takiego korzystania ze znaku, który nie będzie zakłócał możliwości korzystania z tego znaku przez drugiego ze współwłaściciela. Regulamin będzie zawierał zasady na jakich każdy ze współwłaścicieli może korzystać ze znaku towarowego i określał będzie jakie czynności będą uważane za niedopuszczalne.

Przedmiotowy udział w prawie ochronnym do znaku towarowego będzie wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki komandytowej przez Zainteresowanych i będzie przez nich amortyzowany.

Znak towarowy będzie wykorzystywane na wiele sposobów. W Polsce ustawa o prawie autorskim nie definiuje tego pojęcia bezpośrednio, a jedyne wymienia przykłady pól eksploatacji, które powinny być traktowane jako odrębne, np. druk, zapis magnetyczny, dystrybucja techniką cyfrową, najem i użyczenie publiczne, wykonanie reemisja w mediach. Wartość udziału prawa ochronnego do znaku towarowego zostanie określona w oparciu o wycenę niezależnego zewnętrznego rzeczoznawcy.

Ze znaku będą korzystały jeszcze:

* A - umowa została zawarta w 2018 r.;

* B - umowa została zawarta w 2018 r.

Będą używać go na podstawie umowy dzierżawy na zasadach określonych w umowie.

Dodatkowo, bezumownie ze znaku korzysta Zainteresowany będący stroną postępowania do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wskazany we wniosku udział w prawie ochronnym do znaku towarowego zostanie przez Spółkę komandytową odpłatnie nabyty w jak najszybszym terminie.

Znak został wytworzony przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Znak towarowy został wytworzony na potrzeby inne niż potrzeby Spółki komandytowej.

Klasy klasyfikacji nicejskiej: 35, 3, 39, 41. Klasa nicejska/wykaz:

* 35 - Usługi w zakresie prowadzenia sprzedaży detalicznej pojazdów samochodowych samojezdnych podestów ruchomych, dźwigów zakabinowych części zamiennych do pojazdów samochodowych oraz akcesoriów motoryzacyjnych pośrednictwo i doradztwo handlowe w zakresie pojazdów samochodowych samojezdnych podestów ruchomych dźwigów zakabinowych oraz akcesoriów motoryzacyjnych, usługi w zakresie prowadzenia sprzedaży detalicznej maszyn budowlanych, zgrupowanie na rzecz osób trzecich rożnych towarów pozwalające nabywcy je oglądać i kupować w hurtowni z akcesoriami motoryzacyjnymi, częściami zamiennymi do pojazdów samochodowych, samojezdnych podestów ruchomych maszyn budowlanych, dźwigów zakabinowych. Zgrupowanie na rzecz osób trzecich różnych towarów pozwalające nabywcy wygodnie oglądać i kupować te towary na stronie internetowej dotyczącej sprzedaży pojazdów samochodowych, części zamiennych do pojazdów samochodowych, akcesoriów motoryzacyjnych, samojezdnych podestów ruchomych, maszyn budowlanych, dźwigów zakabinowych, organizowane targów w celach handlowych lub reklamowych, wynajmowanie miejsc na umieszczanie ogłoszeń lub reklam.

* 37 - Serwis naprawczy, gwarancyjny oraz pogwarancyjny pojazdów samochodowych, obsługi techniczne samochodów w zakresie mechaniki pojazdowej, blacharstwa, lakiernictwa, diagnostyki i elektryki pojazdowej, usługi w zakresie obsługi i naprawy pojazdów obsługa i naprawy samochodów, czyszczenie pojazdów, informacja o naprawach, usługi instalowania i naprawy urządzeń klimatyzacyjnych w pojazdach samochodowych zabezpieczanie pojazdów przed korozją, usługi mycia pojazdów, usługi smarowania pojazdów, usługi stacji obsługi pojazdów, usługi stacji diagnostycznych pojazdów, usługi napraw instalacji elektrycznej w pojazdach, przeglądy okresowe stanu technicznego pojazdów i regulacja ich zespołów, naprawa pomp regeneracja maszyn i silników zużytych lub częściowo zniszczonych, usługi pomocy drogowej dotyczące naprawy na trasie w miejscu awarii, diagnostyka i legalizacja tachografów, liczników opłat oraz parkometrów, czyszczenie budynków od wewnątrz, czyszczenie budynków od zewnątrz, wynajem sprzętu budowlanego wynajem żurawi maszyn budowlanych, wynajem koparek.

* 39 - Usługi transportowe, przewóz towarów i osób środkami transportu samochodowego, rezerwacja transportu, wypożyczanie samochodów, wypożyczanie pojazdów, składowanie towarów, spedycja, dostarczanie towarów, dystrybucja przesyłek, fracht (przewóz towarów), frachtowe pośrednictwo, magazynowane, przewożenie ładunków, przewóz samochodami ciężarowymi, samochodowy transport rzeczy profesjonalne doradztwo w zakresie organizacji transportu, holowanie, informacja o transporcie, usługi kierowców pilotaż, pośrednictwo w transporcie, wypożyczanie kontenerów magazynowych wynajmowanie magazynów usługi tranzytowe.

* 41 - organizowane i prowadzenie konferencji, sympozjów i szkoleń zawodowych w zakresie obsługi pojazdów, samojezdnych podestów ruchomych, maszyn budowlanych, dźwigów zakabinowych, kształcenie praktyczne dotyczące obsługi pojazdów samochodowych, kształcenie praktyczne dotyczące obsługi maszyn budowlanych.

Przedmiotowy znak towarowy jest przedmiotem prawa autorskiego i stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Udział w prawe ochronnym do znaku towarowego, który Spółka komandytowa nabędzie odpłatnie będzie spełniał definicję wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Znak towarowy jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Zainteresowany będący stroną postępowania nie zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych, które Spółka komandytowa nabędzie, proporcjonalnie do przypadającego na Niego udziału w zysku tej Spółki.

Pomiędzy wspólnikami Spółki występują powiązania majątkowe, osobiste.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie wspólników Spółki komandytowej z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części w której nie jest właścicielem tego prawa)?

Zdaniem Zainteresowanych, zgodnie z art. 206 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Oznacza to, że każdy ze współwłaścicieli może używać rzeczy i praw w takim zakresie, w jakim nie uniemożliwia to korzystania z tej rzeczy lub prawa innym współwłaścicielom. W przepisach obowiązujących na terytorium RP brak jest przepisów, które nakazywałyby użytkowania rzeczy lub praw tylko w takim zakresie w jakim uczestniczy się we własności tej rzeczy lub prawa. Dodatkowo, w przypadku znaku towarowego utrudnione jest określenie zakresu w jakim każdy ze współwłaścicieli miałby prawo do jego używania, analogicznie do jego udziału w tym prawie. Tym samym należy uznać, że każdy ze współwłaścicieli może użytkować znak towarowy w dowolnym zakresie, chyba że byłoby to sprzeczne z umową, bądź ograniczałoby to możliwość korzystania przez innych współwłaścicieli.

Należy zatem uznać, że jedynym ograniczeniem prawa do korzystania ze współwłasności jest zakłócanie prawa do korzystania z tej współwłasności innym współwłaścicielom.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Biorąc jednakże pod uwagę fakt, że Spółka komandytowa będzie współwłaścicielem użytkowanego prawa ochronnego do znaku towarowego, po stronie wspólników Spółki komandytowej, nie powstanie obowiązek opodatkowania nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części, w której nie jest ona jego właścicielem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526, z późn. zm.), spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą samodzielnie uczestniczyć w obrocie gospodarczym będąc podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m.in. z art. 8 Kodeksu spółek handlowych, który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W świetle cytowanych przepisów spółka osobowa prawa handlowego nie mając osobowości prawnej posiada jednak podmiotowość prawną, wyrażającą się w możliwości nabywania praw i zaciągania zobowiązań we własnym imieniu.

Spółka osobowa jest samodzielnym i samoistnym podmiotem prawa gospodarczego, a wspólnicy tejże spółki jedynie uczestniczą w osiąganym przez nią zysku w sposób proporcjonalny do swojego udziału w spółce. Tym samym, w przypadku osobowej spółki prawa handlowego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody tej spółki. Jednakże z uwagi na to, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, ich dochody nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym.

Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, co do zasady, łączy się je z pozostałymi przychodami z innych źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku otrzymującego mające konkretny wymiar finansowy.

Istotą "nieodpłatnego świadczenia" jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał.

Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia, np. przyznające mu prawa do użytkowania składnika majątku. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, to stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka komandytowa, w której Zainteresowani są wspólnikami, nabędzie w sposób odpłatny część prawa ochronnego do znaku towarowego (udział w prawie). Prawo to będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zasady korzystania z prawa ochronnego do znaku towarowego zostaną ustalone w regulaminie, z którego będzie wynikało, że wszyscy wspólnicy mogą go użytkować na takich samych zasadach na określonych polach eksploracji jednakże z uwzględnieniem tego, że używanie go przez jednego ze współwłaścicieli nie może zakłócać możliwości eksploatowania go przez innych współwłaścicieli.

Wskazać należy, że regulacja prawna współwłasności zawarta została w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.) zgodnie, z którym własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 206 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Treść art. 206 Kodeksu cywilnego wskazuje, że każdy ze współwłaścicieli może jednocześnie całą rzecz posiadać, a także z całej rzeczy korzystać.

Współwłaściciele mogą, inaczej niż to wynika z ustawy, ustalić sposób korzystania z rzeczy wspólnej. Przede wszystkim mogą oni wybrać taki sposób korzystania z rzeczy wspólnej, jaki im najbardziej odpowiada.

Odnosząc powyższe przepisy do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w związku z możliwością posługiwania się znakiem towarowym, będącym współwłasnością Spółki komandytowej, nie dojdzie po stronie Zainteresowanych (wspólników spółki osobowej) do uzyskania przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Spółka wprawdzie będzie korzystała ze znaku towarowego, w części w której nie będzie jej własnością, ale na takich samych zasadach będą mogli z niego korzystać pozostali współwłaściciele.

Należy zauważyć, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być rozpatrywany łącznie z postanowieniami art. 11 ust. 2a tej ustawy, który określa, w jaki sposób ustalana jest wartość świadczenia stanowiącego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, zostały określone te przypadki, w których istnieje możliwość porównania wartości nieodpłatnego świadczenia z innymi odpłatnymi świadczeniami dokonywanymi przez podatnika.

W sytuacji nieodpłatnie otrzymanych praw, przychód określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Możliwość ustalenia wartości "porównywalnych" świadczeń (wskazanego rodzaju) w przypadku używania znaku towarowego (rzeczy wspólnej), który jest dostępny dla wszystkich współwłaścicieli na jednakowych zasadach, nie może być zrealizowana, a tym samym brak jest podstaw do ustalenia wartości przychodu. Przepisy podatkowe nie przewidują powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w takiej sytuacji.

Reasumując, po stronie Zainteresowanych nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych (jako wspólników spółki osobowej), z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci używania przez Spółkę komandytową znaku towarowego (w części, w której Spółka nie jest właścicielem tego prawa).

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Zainteresowanych w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.