0113-KDIPT2-1.4011.521.2020.1.ISL - Źródło przychodu ze sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna, w której wspólnikami z udziałami po 50% był Wnioskodawca oraz Jego ojciec, prowadziła działalność gospodarczą, z której dochody wspólników opodatkowane były podatkiem liniowym (19%). Działalność była prowadzona od lutego 1995 r. do 30 września 2019 r., w zakresie produkcji pieczywa (typowa piekarnia). W Spółce dla potrzeb działalności prowadzona była podatkowa księga przychodów i rozchodów.

W styczniu 1995 r. od Spółdzielni (...) Wnioskodawca wraz z ojcem zakupili po połowie prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności - odrębną nieruchomość. Budynek ten na moment kupna, jak i sprzedaży został zakwalifikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem 211, tj. budynki produkcyjne parterowe. Ogólna powierzchnia budynku wynosiła 338 m² i cała ta powierzchnia wykorzystywana była do celów działalności gospodarczej.

Budynek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w lutym 1995 r. i od marca 1995 r. do września 2019 r. był amortyzowany.

Na podstawie decyzji z dnia 30 marca 2000 r., wydanej przez Burmistrza Gminy (...), prawo użytkowania wieczystego gruntu przekształciło się w prawo własności gruntu. W oparciu o tę decyzję Wnioskodawca wraz z ojcem zostali wpisani do księgi wieczystej jako współwłaściciele nieruchomości gruntowej. Grunt ten nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż nie był potrzebny przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Grunt faktycznie stanowił działkę rekreacyjną, na której uprawiane były drzewa i krzewy ozdobne, drzewa owocowe, warzywa oraz kwiaty. Na podstawie decyzji Burmistrza Gminy (...) z grudnia 2005 r. powyższa nieruchomość została podzielona na cztery mniejsze działki. Z dniem 30 września 2019 r. Wnioskodawca wraz z ojcem zlikwidowali działalność gospodarczą i z tą datą budynek został wykreślony z ewidencji środków trwałych. W związku z likwidacją działalności w dniu 18 października 2019 r. sprzedali jedną z wydzielonych działek oraz budynek zakładu. Sprzedaż budynku zakładu Wnioskodawca oraz Jego ojciec zaliczyli do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast sprzedaż działki zaliczyli do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć sprzedaż budynku zakładu, a do jakiego sprzedaż prywatnej działki gruntu?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynku zakładu będzie stanowiła przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a dochód z niej uzyskany będzie opodatkowany 19% podatkiem liniowym u każdego ze wspólników. Natomiast sprzedaż prywatnej działki gruntu, która nie była wniesiona do majątku Spółki, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych i nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, będzie stanowiła przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wobec faktu, że od nabycia działki na własność upłynęło już 19 lat, to sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W świetle powyższego wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl zaś art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do odrębnego źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

c. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przywołanym wyżej przepisie ustawodawca ustanowił reguły, na podstawie których do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą określonych składników.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nawet jeśli nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w świetle cytowanych powyżej przepisów, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka cywilna, w której wspólnikami z udziałami po 50% był Wnioskodawca oraz Jego ojciec, prowadziła działalność gospodarczą, z której dochody wspólników opodatkowane były podatkiem liniowym (19%). Działalność była prowadzona od lutego 1995 r. do 30 września 2019 r., w zakresie produkcji pieczywa. W styczniu 1995 r. Wnioskodawca wraz z ojcem zakupili po połowie prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności - odrębną nieruchomość. Budynek ten na moment kupna, jak i sprzedaży, został zakwalifikowany według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod symbolem 211, tj. budynki produkcyjne parterowe. Ogólna powierzchnia budynku wynosiła 338 m² i cała ta powierzchnia wykorzystywana była do celów działalności gospodarczej. Budynek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w lutym 1995 r. i od marca 1995 r. do września 2019 r. był amortyzowany. Na podstawie decyzji z dnia 30 marca 2000 r. wydanej przez Burmistrza Gminy prawo użytkowania wieczystego gruntu przekształciło się w prawo własności gruntu. W oparciu o tę decyzję Wnioskodawca wraz z ojcem zostali wpisani do księgi wieczystej jako współwłaściciele nieruchomości gruntowej. Grunt ten nie został wniesiony do Spółki i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż nie był potrzebny przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Grunt stanowił działkę rekreacyjną, na której uprawiane były drzewa i krzewy ozdobne, drzewa owocowe, warzywa oraz kwiaty. Na podstawie decyzji Burmistrza Gminy z grudnia 2005 r. nieruchomość ta została podzielona na cztery mniejsze działki. Z dniem 30 września 2019 r. Wnioskodawca wraz z ojcem zlikwidowali działalność gospodarczą i z tą datą budynek został wykreślony z ewidencji środków trwałych. W związku z likwidacją działalności w dniu 18 października 2019 r. sprzedali jedną z wydzielonych działek oraz budynek zakładu. Sprzedaż budynku zakładu Wnioskodawca oraz Jego ojciec zaliczyli do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast sprzedaż działki zaliczyli do przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży nieruchomości, tj.: budynku zakładu, wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę, jako wspólnika Spółki cywilnej, działalności gospodarczej, stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zyskach tej Spółki.

W odniesieniu natomiast do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, tj.: jednej z wydzielonych działek gruntu, która nie była wniesiona do majątku Spółki cywilnej, nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jako wspólnika tej Spółki, wskazać należy, że dokonana sprzedaż ww. nieruchomości nie nosi przymiotu działalności gospodarczej określonej w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż ww. nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data jej nabycia. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca współwłaścicielem przedmiotowej działki stał się na podstawie decyzji z dnia 30 marca 2000 r. wydanej przez Burmistrza Gminy. Zatem, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę współwłasności w tej nieruchomości. Wobec powyższego, sprzedaż ta w świetle okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału Wnioskodawcy w ww. nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.