0113-KDIPT2-1.4011.474.2020.2.MD - Płatności na rzecz dostawcy na bankowy rachunek rozliczeniowy zgłoszony na białej liście podatników VAT, a prawo zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 24 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), w związku z czym pismem z dnia 30 czerwca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.474.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 1 lipca 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 15 lipca 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD...). Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 21 lipca 2020 r., nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 22 lipca 2020 r. (data wpływu 24 lipca 2020 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT na terytorium RP. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu towarów i usług. Dostawcy tych towarów lub usług są czynnymi podatnikami VAT na terytorium RP (dalej "Dostawcy VAT"). Płatności za nabywane od Dostawcy VAT usługi lub towary Wnioskodawca dokonuje na rachunek bankowy Dostawcy VAT. Wydatki Wnioskodawcy związane z tymi płatnościami stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 lub art. 22 ust. 8 (jako odpisy amortyzacyjne) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. Wnioskodawca posiada fakturę potwierdzającą poniesienie wydatku, a wydatek ten jest zaksięgowany, jest on związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jeżeli dotyczy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlega amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o ww. ustawy, a ponadto nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ww. ustawy.

Bankowy rachunek rozliczeniowy Dostawcy będzie zgłoszony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług ("Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT", dalej "Wykaz podmiotów zarejestrowanych" lub "Wykaz"), tj. będzie ujawniony w tym Wykazie na dzień dokonania zapłaty. Dokonując wpłaty na rachunek bankowy Dostawcy Wnioskodawca będzie dokonywał sprawdzenia, czy rachunek bankowy znajduje się w Wykazie podmiotów zarejestrowanych.

Sprawdzenie rachunku bankowego na Wykazie podmiotów zarejestrowanych będzie dokonywane w jeden z dostępnych sposobów za pomocą:

W każdym wypadku Wnioskodawca ma zamiar pozostawiać w swoich rejestrach elektronicznie zapisane informacje, które stanowią odpowiedź na zapytanie o to, czy rachunek bankowy Dostawcy VAT znajduje się w Wykazie podmiotów zarejestrowanych, przy metodzie:

W przypadku punktów 1-3 Wnioskodawca będzie pozostawiał zapisane w formie elektronicznej informacje odwzorowujące odpowiedź otrzymaną z serwera "Wykazu podmiotów zarejestrowanych" (w tym indywidualny identyfikator), natomiast w przypadku punktu 4 informacje zwrotne otrzymane na podstawie pliku płaskiego.

Wnioskodawca nie będzie przechowywał tzw. plików płaskich, gdyż ich objętość codziennie wynosi ok. 200 GB, co uniemożliwia stałe przechowywanie tych plików w okresie do przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym.

Dodatkowo, jak wynika z "wyszukiwarki na stronie Internetowej MF" (https://...) oraz dotyczącej jej dokumentacji, możliwe jest ponowne sprawdzenie w Wykazie, czy na dzień dokonania przelewu rachunek bankowy, na który dokonywany był przelew, znajdował się w Wykazie podmiotów zarejestrowanych.

W piśmie z dnia 21 lipca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od 1980 r. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i dzierżawy pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (działalność główna). Jako formę opodatkowania wybrał tzw. podatek liniowy 19%, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi dokumentację określoną wymogami przepisów prawa, w tym księgi rachunkowe. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza na podstawie ksiąg rachunkowych, koszty uzyskania przychodów rozlicza metodą właściwą dla podatników prowadzących księgi rachunkowego (por. art. 22 ust. 5 i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Poniesione koszty będą stanowiły koszt działalności gospodarczej Wnioskodawcy i zostaną udokumentowane zgodnie z obowiązującymi przepisami, a w zakresie dotyczącym potwierdzenia rachunku bankowego na wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, zostaną potwierdzone w jeden ze sposobów określonych we wniosku o interpretację. W sytuacji, gdy jednorazowa wartość transakcji przekracza kwotę 15 000 PLN, płatność będzie dokonywana za pośrednictwem rachunku bankowego Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca będzie posiadał potwierdzenie znajdowania się rachunku bankowego Dostawcy w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług w formie zapisu elektronicznego (odpowiedź z indywidualnym identyfikatorem), zgodnie z opisem zawartym we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca ponosząc koszty, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, będzie miał prawo zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach zdarzenia przyszłego ma On prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu. Sprawdzenie tego, że rachunek bankowy, na który będzie dokonywana wpłata, w sposób techniczny "dostarczony" przez Ministerstwo Finansów oraz fakt posiadania zapisu treści udzielonej odpowiedzi (potwierdzające, że rachunek bankowy znajduje się w tym wykazie) wraz z indywidualnym identyfikatorem zapytania są wystarczające do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Podstawą do powyższego jest przede wszystkim art. 22 i art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy te nie wprowadzają jakiegokolwiek dodatkowego obowiązku posiadania dokumentacji potwierdzającej to, że rachunek w dniu sprawdzenia znajdował się w tym wykazie. Warunki te mają charakter materialny i nie zostały obwarowane jakimikolwiek wymogami formalnymi. Wynika to z faktu, że rejestr ten ma charakter publiczny i pozwala na weryfikację danych wstecz w celu sprawdzenia, czy rachunek był ujawniony w ww. wykazie.

Jednocześnie na marginesie Wnioskodawca wyjaśnia, że wniosek o interpretację jest wynikiem udzielonej Wnioskodawcy wcześniejszej interpretacji, gdzie na kanwie innej sprawy Organ nakazał właściwe udokumentowanie tego, że rachunek bankowy znajduje się w tym wykazie. Należy podkreślić, że przedmiot zapytania nie jest związany z ogólnym dokumentowaniem zdarzeń gospodarczych, w tym poniesienia kosztów podatkowych, ale jest związany wyłącznie z art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mechanizmem wprowadzonym na podstawie tej ustawy i ustawy o podatku od towarów i usług ("wykaz podatników"). Skoro Organ interpretacyjny w innej interpretacji wydanej Wnioskodawcy nakazał Mu właściwe udokumentowanie faktu weryfikacji i udokumentowanie tego, że rachunek bankowy znajduje się w ww. wykazie, i jest to wyłącznie mechanizm przewidziany dla celów podatkowych, to wydanie interpretacji w tym zakresie jest niezbędne dla Wnioskodawcy i ma On interes prawny w tym, aby taką interpretację uzyskać. Wnioskodawca wyjaśnia też, że przedmiot zapytania dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże odnosi się do wykazu, którego utworzenie i funkcjonowanie jest uregulowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, do których odwołują się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd we wniosku (poz. A.l.) został pierwotnie wskazany również podatek od towarów i usług.

Należy też mieć na względzie, że sposób funkcjonowania wykazu i techniczne rozwiązania powstałe na podstawie i w granicach przepisów prawa podatkowego staje się jego częścią i odnoszenie się organów podatkowych do tych kwestii w XXI wieku i w dobie cyfryzacji RP jest konieczne i leży w interesie prawnym podatnika, który bez uzyskania interpretacji w takim zakresie nie będzie wiedział, jak stosować przepisy prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie (zdarzeniu przyszłym). Odmienna sytuacja występowałaby wtedy, gdyby to podatnik tworzył lub nabywał oprogramowanie, natomiast w tym przypadku podatnik musi korzystać z narzędzi dostarczonych w ramach utworzonego na podstawie art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług mechanizmu, który ma wpływ na jego prawa i obowiązki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* być należycie udokumentowany,

* nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł, mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w przywołanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Na mocy art. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018) ustawodawca wprowadził w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zmiany w art. 22p ust. 1 i ust. 2, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

I tak stosowanie do art. 22p ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.):

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielnej płatności (art. 22p ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.).

Jednocześnie na mocy art. 2 pkt 2 lit. b ww. nowelizacji dodany został art. 22p ust. 4, zgodnie z którym przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

Stosownie do art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

W myśl art. 96b ust. 2 ww. ustawy, wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Zgodnie z art. 96b ust. 3 ww. ustawy, wykaz zawiera następujące dane podmiotów, o których mowa w ust. 1:

2a) status podmiotu:

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 794, z późn. zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy jest to rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357, z późn. zm.). Art. 49 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, że jako rachunki bankowe należy rozumieć rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT.

Dodać należy, że w praktyce gospodarczej zdarza się, że podmioty wykorzystują usługę rachunków wirtualnych/technicznych, gdzie w tej usłudze każdy pojedynczy kontrahent sprzedawcy towaru lub usługi otrzymuje przypisany wyłącznie do niego niepowtarzalny numer rachunku, który to numer wykorzystuje przelewając zapłatę za towar lub usługę, jednak środki pieniężne wpływają (i są księgowane przez bank) na jeden rachunek rzeczywisty, do którego te wirtualne numery są przyporządkowane. Numer wirtualny stosowany jest w celu zautomatyzowania rozliczeń - użycie go przez wpłacającego powoduje, że system sam rozpoznaje wszystkie parametry przelewu i dokonywane jest jego automatyczne księgowanie na rachunku bieżącym prowadzonym na rzecz sprzedawcy. Bank nie dokonuje fizycznych księgowań na rachunkach wirtualnych, ani nie generuje dla nich wyciągów bankowych. Tzw. rachunki wirtualne nie są rachunkami rozliczeniowymi w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe i tym samym nie będą uwidaczniane w wykazie podatników VAT czynnych.

Podkreślić także należy, że w uzasadnieniu do ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018 z późn. zm.) wyjaśniono, że celem projektowanej ustawy jest dalsze uszczelnienie systemu podatku od towarów i usług oraz zminimalizowanie ryzyka nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT. (...) Projektowana ustawa zakłada prowadzenie przez Szefa KAS w postaci elektronicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych wykazu podmiotów, który będzie aktualizowany na bieżąco, tj. w każdy dzień roboczy, raz na dobę. Wykaz będzie stanowił bardzo ważne narzędzie dla podatników, którzy będą mieli możliwość weryfikacji informacji o swoich kontrahentach, a więc informacji przede wszystkim o aktualnym statusie rejestracji kontrahentów na wybrany dzień dla celów VAT w okresie wskazanym w projekcie. (...) Wprowadzane w ust. 5 w art. 15 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zmiany w zdaniu pierwszym wynikają z tego, że obecne brzmienie tego przepisu odwołuje się do zmienianego niniejszą ustawą art. 96b ust. 1 ustawy o VAT dotyczącego wykazu podmiotów, w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji lub które zostały wykreślone z rejestru jako podatnicy VAT, oraz wykazu podatników, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona. Informacje zawarte w tych wykazach będą w wyniku wprowadzanych projektowaną ustawą zmian zamieszczone w jednym wykazie podatników VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT na terytorium RP. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu towarów i usług. Dostawcy tych towarów lub usług są czynnymi podatnikami VAT na terytorium RP. Płatności za nabywane od Dostawcy VAT usługi lub towary Wnioskodawca dokonuje na rachunek bankowy Dostawcy VAT. Wydatki Wnioskodawcy związane z tymi płatnościami stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 lub art. 22 ust. 8 (jako odpisy amortyzacyjne) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. Wnioskodawca posiada fakturę potwierdzającą poniesienie wydatku, a wydatek ten jest zaksięgowany, jest on związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jeżeli dotyczy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlega amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o ww. ustawy, a ponadto nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ww. ustawy.

Bankowy rachunek rozliczeniowy Dostawcy będzie zgłoszony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług ("Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT"), tj. będzie ujawniony w tym Wykazie na dzień dokonania zapłaty. Dokonując wpłaty na rachunek bankowy Dostawcy Wnioskodawca będzie dokonywał sprawdzenia, czy rachunek bankowy znajduje się w Wykazie podmiotów zarejestrowanych.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując płatności na rzecz Dostawcy na bankowy rachunek rozliczeniowy, zgłoszony w wykazie, o którym jest mowa w art. 96b ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miał prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić również należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku. Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

* stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie interpretacyjnej Organu podlegało wyłącznie zagadnienia przedstawione w pytaniu interpretacyjnym, dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków, bez rozstrzygania kwestii dokumentowania dokonywanych płatności.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.