0113-KDIPT2-1.4011.438.2017.1.EJ - Opodatkowanie przychodów uzyskiwanych z najmu mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 10 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarli umowę najmu mieszkania położonego w.... Umowa weszła w życie od 1 września 2017 r., wtedy też Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali pierwszą wpłatę, co skutkowało wejściem w życie obowiązku podatkowego.

Do opodatkowania uzyskiwanych przychodów Wnioskodawczyni z mężem zarejestrowali się w urzędzie skarbowym, jako podatnicy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Złożyli oświadczenie, że pozostając w związku małżeńskim ze wspólnotą majątkową, całość przychodu uzyskanego z tytułu najmu będzie opodatkowana przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zajmują się wynajem w ramach działalności gospodarczej. W ramach umowy najmu określone są konkretne osoby zamieszkujące lokal i nie jest możliwe podnajmowanie przez nie mieszkania osobom trzecim. Ponadto, lokal może być wykorzystywany wyłącznie przez osoby wskazane w umowie najmu i wyłącznie w celach mieszkalnych.

W umowie najmu kwota za wynajem wynosi 1 300,00 zł. Opłaty eksploatacyjne, tj. czynsz administracyjny, energia elektryczna i gaz przekazywane są Wnioskodawczyni i Jej mężowi przez wynajmujących, jako pośrednikom, celem wniesienia opłat odpowiednim podmiotom.

Ww. opłaty są wnoszone przez wynajmujących do 10-tego dnia każdego miesiąca gotówką. Podatek w wysokości 110,50 zł. Wnioskodawczyni z mężem przekazują przelewem do właściwego urzędu skarbowego w wysokości należnego podatku obliczonego jako 8,5% od kwoty 1 300,00 zł (kwota za wynajem), jako zryczałtowany podatek dochodowy.

Pozostałe opłaty wnoszone przez wynajmujących nie stanowią przychodu Wnioskodawczyni i Jej męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów Wnioskodawczyni i Jej mąż mają prawo do opodatkowania stawką 8,5% wyłącznie przychodu z kwoty za wynajem, z pominięciem kwot związanych z eksploatacją przedmiotu najmu (tj. czynszu administracyjnego, energii elektrycznej i gazu)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, należny podatek powinno się odprowadzać wyłącznie od kwoty za wynajem, z pominięciem opłat eksploatacyjnych, które nie stanowią przysporzenia majątkowego. Wnioskodawczyni i Jej mąż rozumienie takie opierają na interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 1 grudnia 2014 r., o sygnaturze ILPB1/415-1010/14-2/TW, zgodnie z którą należności z tytułu opłat dodatkowych, związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z umową najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek związany jest nieodłącznie z konsekwencjami prawnopodatkowymi zaistniałymi w związku ze zdarzeniem regulowanym przez odmienne (niż materia podatkowa) dziedziny prawa, tutejszy Organ zobligowany jest odwołać się do stosownych przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), celem dokonania kompleksowej oceny prawidłowości rozumowania Wnioskodawczyni w kontekście przedstawionego do analizy stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 wskazanej ustawy, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2180 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. czynsz administracyjny, energia elektryczna i gaz), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem mieszkania nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. W zakresie uiszczania tych opłat wynajmujący pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni z mężem zawarli dnia 10 sierpnia 2017 r. umowę najmu mieszkania. Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie, że całość przychodu uzyskanego z tego tytułu będzie opodatkowana przez Nią. Najem przedmiotowego mieszkania nie odbywa się w ramach działalności gospodarczej. Opłaty eksploatacyjne, tj. czynsz administracyjny, energia elektryczna i gaz przekazywane są do 10-tego dnia każdego miesiąca Wnioskodawczyni i Jej mężowi przez najemców, jako pośrednikom, celem wniesienia opłat odpowiednim podmiotom. Opłaty te nie stanowią przychodu Wnioskodawczyni. Przysporzeniem majątkowym jest jedynie określona w umowie kwota za wynajem, od której Wnioskodawczyni odprowadza zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że jedynie określona w umowie kwota za wynajem będzie stanowić przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni, a tym samym generować przychód do opodatkowania, stosownie do wybranej formy opodatkowania tych przychodów, tj. zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 8,5%. Natomiast należności z tytułu opłat, do których ponoszenia zobowiązany będzie zgodnie z zawieraną umową najmu najemca, nie będą stanowić przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni.

Tak więc, podstawą opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych będzie jedynie określona w umowie kwota za wynajem.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni, nie zaś do męża Wnioskodawczyni.

Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.