0113-KDIPT2-1.4011.414.2021.2.MGR - Wydatki na nabycie waluty wirtualnej w drodze "kopania" jako koszt podatkowy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 14 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2021 r. (data wpływu data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na nabycie waluty wirtualnej w drodze "kopania" - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na nabycie waluty wirtualnej w drodze "kopania".

Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 4 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 4 lipca 2021 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postępująca na świecie cyfryzacja aspektów życia, w tym procesów płatności, sprawiła, że jakiś czas temu Wnioskodawca zainteresował się zagadnieniem walut cyfrowych. Coraz więcej krajów i instytucji zauważa korzyści płynące z tego rodzaju rozwiązań i obecne trendy dają podstawę sugerować, że różnego rodzaju waluty cyfrowe będą coraz bardziej popularne. Z też tego powodu, Wnioskodawca w 2018 r. kupił sprzęt komputerowy i samodzielnie złożył koparkę kryptowalut. Od tego czasu sprzęt dokonuje kopania kryptowalut, głównie..., w oparciu o algorytm Proof of Work. Kopanie polega na udostępnieniu mocy obliczeniowej do potwierdzania transakcji w sieci kryptowalutowej. Za udostępnienie mocy obliczeniowej przyznawane jest wynagrodzenie w postaci waluty wirtualnej. Dochodzi tutaj do nabycia pierwotnego waluty wirtualnej. Kopanie następuje przez łączenie się do tzw. kopalni kryptowalut (ang. mining pool). Wnioskodawca głównie korzystał z kopalni... i polskiej kopalni.... Koparka osiąga moc około 110 Mh/s, wymaga około 490W i pobiera około 11,76kWh dziennie. W efekcie działania koparki, Wnioskodawca uzyskuje około 0,006 ETH wynagrodzenia dziennie. Waluty wymienia na inne waluty wirtualne, głównie.... Waluty wirtualne kopie na własny rachunek z zamiarem wymiany na polski złoty (PLN), kiedy to kurs wymiany będzie odpowiednio korzystny. W latach 2018 i późniejszych Wnioskodawca rozliczał się wykorzystując formularz PIT-37. W okresie od kiedy zaczął kopanie nie prowadził działalności gospodarczej. Niedawno Wnioskodawca dowiedział się o wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 285/20, w ramach którego Sąd uznał, że wydatki poniesione na zakup sprzętu do kopnia walut wirtualnych i zakup energii elektrycznej podlegają kwalifikacji jako wydatki "bezpośrednio poniesione" na nabycie wirtualnej waluty i jako takie stanowią koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego jej zbycia. Do tej pory Wnioskodawca nie wymieniał walut cyfrowych na tradycyjne, a z uwagi na brak wiedzy o możliwości kwalifikacji kosztów zakupu koparki i energii elektrycznej, jako kosztów uzyskania przychodów, nie dokonywał odliczenia tychże kosztów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 lipca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.). Od sierpnia 2018 r. zajmuje się kopaniem kryptowalut. Doprecyzował, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Kryptowaluty, o których mowa we wniosku, spełniają definicję waluty wirtualnej, zawartej w art. 5a pkt 33a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. "Kopanie"/zbycie kryptowaluty nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej. Wniosek dotyczy lat podatkowych 2018-2021. Przed 1 stycznia 2019 r. nie dokonywał zbycia/zamiany kryptowalut na waluty tradycyjne, jak polski złoty, dolar, euro, czy inne. Nie świadczy usług określonych w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2020 r. poz. 971, z późn. zm.).

Wnioskodawca wskazał, że poniósł następujące koszty w związku z "kopaniem" kryptowalut:

* sprzęt komputerowy zakupiony w 2018 r., niezbędny do złożenia koparki kryptowalut - 10 133 zł 56 gr;

* koszt energii elektrycznej, niezbędnej do pracy koparki, na dzień 18 maja 2021 r. (ostatnia faktura za energię elektryczną, jaką uregulował) - około 5 982,61 zł.

Wnioskodawca nie ma wydzielonego licznika, natomiast na podstawie watomierza jest w stanie oszacować dzienne zapotrzebowanie urządzenia na energię elektryczną i na tej podstawie wyliczyć wydatki na energię elektryczną.

Sprzęt przeznaczony do "kopania" kryptowalut nie został zaliczony do środków trwałych. Wnioskodawca podkreśla, że nie prowadzi kopania w ramach działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na kopanie pozostają w ścisłym związku z nabyciem waluty wirtualnej, gdyż bez koparki i prądu nie otrzyma walut wirtualnych. Koszty związane z procesem kopania stanowią koszty związane z samym urządzeniem i zakup prądu potrzebnego do działania urządzenia.

Wnioskodawca wskazał, że w pewnym uproszczeniu można to zapisać w postaci równania: koparka + ewentualna konfiguracja i serwis urządzenia + prąd = kryptowaluty. W procesie tym nie ma kosztów pośrednich. Nie jest to tradycyjne wykorzystywanie komputera, kiedy to przykładowo osoba wykorzystuje komputer do prowadzenia księgowości i nie widać na pierwszy rzut oka bezpośredniego związku między kosztem poczynionym na zakup komputera, a przychodem. W kopaniu walut wirtualnych, komputer i prąd stanowią esencjonalne składniki, i to komputer wykonuje obliczenia prowadzące do nabycia walut wirtualnych. Właściciel jedynie dogląda i od czasu do czasu czyści/serwisuje sprzęt, a praktycznie przez większość czasu koparka nie wymaga żadnej ingerencji. Koparka służy wyłącznie kopaniu walut wirtualnych, gdyż sam proces obliczeń obciąża zasoby komputera praktycznie w 100%. Takie urządzenie na ogół nie ma nawet podłączonego monitora, a jego administracja jest wykonywana za pomocą połączenia zdalnego. Zakup koparki i energii elektrycznej przez nią wykorzystywanej bezpośrednio wpływa na przychód i możliwe jest ustalenie w jakim czasie on powstał.

W odniesieniu do dokumentowania wydatków poniesionych w związku z "kopaniem" kryptowalut Wnioskodawca wskazał, że jeżeli chodzi o sprzęt komputerowy do złożenia koparki, posiada faktury VAT z 2018 r., natomiast jeżeli chodzi o energię elektryczną, posiada faktury VAT wystawiane przez dostawcę energii w około 2 miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca doprecyzował, że "kopał" głównie..., które zamieniał, np. na..., czy inne kryptowaluty. Zgromadzone kryptowaluty trzymał głównie na osobistych portfelach kryptowalutowych. Do nielicznych transakcji wykorzystywał giełdy kryptowalut, np. giełdę.... Przeprowadzane transakcje na kryptowalutach to zamiana walut wirtualnych na inne waluty wirtualne, zamiana kryptowalut na waluty tradycyjne, np. polski złoty. Z uwagi na słabą opłacalność i niski kurs wymiany, przez poprzednie lata nie dokonywał żadnych transakcji do walut tradycyjnych, tylko zachowywał kryptowaluty z nadzieją na długoterminowy wzrost ich cen. Dopiero niedawno, w 2021 r., dokonał pierwszej i jedynej, jak dotąd, transakcji zamiany waluty wirtualnej na polski złoty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wydatki poniesione w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takie jak zakup sprzętu komputerowego do budowy koparki kryptowalut, można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy wydatki poniesione w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takie jak zakup energii elektrycznej, niezbędnej do pracy koparki kryptowalut, można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1.

Wydatki poniesione w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takie jak zakup sprzętu komputerowego do budowy koparki kryptowalut, można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Wydatki poniesione w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takie jak zakup energii elektrycznej, niezbędnej do pracy koparki kryptowalut, można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena Wnioskodawcy wynika z treści art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśnień wskazanych we wniosku z dnia 14 kwietnia 2021 r. oraz wyjaśnień z treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 285/20. Wykopanie waluty wirtualnej stanowi jej nabycie. Bez zakupu sprzętu i energii elektrycznej, niezbędnych do kopania, nie jest możliwe uzyskanie waluty wirtualnej. Koszt zakupu energii elektrycznej i sprzętu komputerowego do budowy koparki w oczywisty sposób wpływa na uzyskany dochód ze sprzedaży walut wirtualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy);

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej.

W myśl art. 17 ust. 1f ww. ustawy, przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną.

Przepis art. 17 ust. 1g ww. ustawy stanowi, że ust. 1 pkt 11 stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Według art. 5a pkt 33a ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Pojęcie "waluta wirtualna" zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2020 r. poz. 971, z późn. zm.). Ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

5. wekslem lub czekiem - oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższą zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 1b ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia walut wirtualnych a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 14-16.

Dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w ust. 1 oraz w art. 27 lub art. 30c (art. 30b ust. 5d ww. ustawy).

Stosownie do art. 30b ust. 6 pkt 2 powołanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia walut wirtualnych i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16.

Stosownie do art. 22 ust. 16 cyt. ustawy, nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Jednocześnie do katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wprost dopisano poniesione wydatki związane z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę wirtualną (art. 23 ust. 1 pkt 38d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Zatem koszty bezpośrednie to te, które łatwo można na podstawie pomiaru lub dokumentów źródłowych zaliczyć wprost na określony produkt. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast "pośrednie koszty uzyskania przychodów" to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wszystkie koszty, których nie da się zaklasyfikować do kosztów bezpośrednich, są kosztami pośrednimi. Choć nie maja bezpośredniego odbicia w konkretnych przychodach, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodu.

Innymi słowy - posługując się językowym znaczeniem - przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są zaś wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Są to koszty poniesione w związku z ogólnymi potrzebami procesu wytwórczego. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny w związku z czym, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W związku z ogólną, niesprecyzowaną kategorią ustawową odwołującą się do bezpośredniości i pośredniości związku wydatku z przychodem, ustawodawca nakazuje analizować związek w każdym przypadku indywidualnie biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź jaka w konkretnych okolicznościach np. gospodarczych, rynkowych, występuje (lub nie występuje) pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem. Mając powyższe na względzie, ten sam wydatek w określonych okolicznościach może być uznany za koszt "bezpośredni", a w innych za "pośredni".

Wyjaśnić należy, że koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki na nabycie waluty wirtualnej, poniesione w danym roku podatkowym oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut. Dotyczy to wydatków wyłącznie bezpośrednio związanych z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Wszystkie koszty, jakie podatnik poniesie w danym roku podatkowym, będzie obowiązany wykazać w zeznaniu rocznym, niezależnie od tego, czy w tym samym roku uzyska przychód, czy też nie.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie.

Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty pośrednie, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów, itp.), zakup komputera, koszty zużycia prądu, koszt zakupu "koparek do kryptowalut". Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez Niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że w przypadku uzyskiwania przychodu ze zbycia waluty wirtualnej pozyskanej w drodze tzw. kopania, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup sprzętu komputerowego przeznaczonego do budowy koparki kryptowalut oraz na zakup energii elektrycznej, niezbędnej do pracy koparki kryptowalut, nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak to zostało wskazane powyżej, wydatki te kwalifikowane są do kosztów pośrednich. Koszty te służą realizacji określonego przedsięwzięcia, którym jest wykopanie waluty wirtualnej, ale nie można przewidzieć ile walut zostanie sprzedanych oraz w jakim okresie czasu to nastąpi.

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie nabywał waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokona jej pierwotnego wydobycia, zbliżonego do wytworzenia. Wykopana przez Wnioskodawcę waluta wirtualna nie będzie nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Gdyby celem ustawodawcy było, aby podatnicy mogli rozliczać w kosztach uzyskania przychodu wydatki związane z wszelkimi formami wejścia w posiadanie waluty wirtualnej, dokonałby odpowiedniego zapisu w ustawie (przykładowo w zakresie kosztów związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono zapis odnoszący się zarówno do kosztów nabycia, jak i wytworzenia nieruchomości).

Zatem Wnioskodawca nie może zaliczyć poniesionych wydatków pośrednich (kosztów zakupu sprzętu komputerowego przeznaczonego do budowy koparki kryptowalut oraz energii elektrycznej) do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.