0113-KDIPT2-1.4011.226.2019.2.KU - PIT w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zakup reklam na portalu społecznościowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zakup reklam na portalu społecznościowym... - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zakup reklam na portalu społecznościowym....

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 27 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.226.2019.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 maja 2019 r. (data doręczenia 30 maja 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek pismem z dnia 31 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 31 maja 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów oraz akcesoriów do wyrobu alkoholi domowych. Aby dotrzeć do jak największej liczby klientów oraz rozszerzyć grono odbiorców rozpoczęła reklamowanie swojego sklepu oraz artykułów w nim oferowanych w ogólnodostępnym serwisie społecznościowym.... Dzięki wykupieniu reklam na portalu Jej sklep stał się bardziej rozpoznawalny oraz chętniej odwiedzany przez klientów.

Faktury dotyczące usługi reklamowej, które otrzymuje, są wystawiane przez podmiot zagraniczny. Irleand Limited.... wystawia faktury według swoich procedur. Wnioskodawczyni, jako polski przedsiębiorca, nie ma możliwości uzyskania dokumentu odpowiadającego wymogom polskich przepisów. Na fakturach, które otrzymuje, brak jest daty wystawienia, jest natomiast data płatności. Miesięczne koszty, jakie Wnioskodawczyni ponosi na reklamę za pośrednictwem..., to kwoty około 500 zł.

W piśmie z dnia 31 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że od dnia 15 lipca 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowana pod symbolem PKD 47.19.Z - pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach. Działalność, którą prowadzi, opiera się na sprzedaży detalicznej artykułów oraz akcesoriów do wyrobu alkoholi domowych. Rozlicza się na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów), a koszty ujmuje za pomocą metody uproszczonej, w dacie poniesienia. Firma jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i z tego tytułu składane są miesięczne deklaracje VAT-7, zgłoszenie do podatku od towarów i usług dotyczy także transakcji wewnątrzunijnych (VAT-EU).

Aby dotrzeć do jak największej liczby klientów oraz rozszerzyć grono odbiorców Wnioskodawczyni rozpoczęła w styczniu 2019 r. reklamowanie swojego sklepu oraz artykułów w nim oferowanych w ogólnodostępnym serwisie społecznościowym.... Dzięki wykupieniu reklam na portalu sklep stał się bardziej rozpoznawalny oraz chętniej odwiedzany przez klientów. Pierwszą fakturę za usługi reklamowe na portalu. Wnioskodawczyni otrzymała 14 stycznia 2019 r. Faktury dotyczące usługi reklamowej, które otrzymuje, są wystawiane przez podmiot zagraniczny...k Irleand Limited.... wystawia faktury według swoich procedur, Wnioskodawczyni jako polski przedsiębiorca nie ma możliwości uzyskania dokumentu odpowiadającego wymogom polskich przepisów. Na fakturach, które otrzymuje, brak jest daty wystawienia. Według polskiego prawa (art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług), elementy, jakie musi posiadać faktura, aby mogła zostać uznana za koszt firmowy to m.in. data wystawienia. Na fakturach od... (jakie otrzymuje) widnieje tylko data płatności, metoda płatności oraz identyfikator płatności, który umożliwia sprawdzenie za co została naliczona opłata.

Miesięczne koszty, jakie Wnioskodawczyni ponosi na reklamę za pośrednictwem..., to kwoty około 500 zł (jest to kilka faktur w ciągu miesiąca). Wnioskodawczyni jest w stanie udowodnić, że rzeczywiście ponosi koszty tej reklamy, ponieważ co miesiąc robi przelewy na konto.... Ponadto, posiada potwierdzenia przelewów bankowych, jakie wykonuje na rzecz tego kontrahenta. Brak wcześniejszej przedpłaty na konto... skutkowałoby tym, że reklamy sklepu Wnioskodawczyni nie byłyby w ogóle udostępniane przez portal. Wystawianie w tym wypadku noty korygującej nie pomoże. W ustawie o podatku od towarów i usług możemy przeczytać, że nota korygująca musi zostać zaakceptowana przez odbiorcę. Niestety... jest zagranicznym kontrahentem i według ich prawa faktury są wystawione prawidłowo, natomiast noty korygujące nie zostaną przez nich podpisane. Do tej pory Wnioskodawczyni nie zaliczała wydatków poniesionych na zakup reklam na portalu... do kosztów uzyskania przychodów, jedynie wykazywała te transakcje w deklaracjach VAT-7, jako import usług (art. 28b ustawy od podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym będzie, jeżeli Wnioskodawczyni uzna za koszt uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup reklamy w serwisie społecznościowym..., na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), prawidłowym będzie zaliczenie poniesionych kosztów na reklamę na portalu społecznościowym... do kosztów uzyskania przychodów, pomimo braku na fakturze daty jej wystawienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawczyni, wydatki, jakie ponosi na reklamę za pośrednictwem portalu..., może uznać za koszt podatkowy, gdyż reklama ta jest bezpośrednio związana z prowadzoną działalnością, służy uzyskaniu przychodów. Ponadto, w ocenie Wnioskodawczyni wydatki te są racjonalne i udokumentowane (posiada faktury z. Irleand Limited oraz potwierdzenia zapłaty za usługi reklamowe). Mimo, że data wystawienia faktury faktycznie nie widnieje na otrzymanych fakturach, to z zapisów zawartych na stronie portalu jasno wynika, że jest ona równoznaczna z datą zapłaty. Wnioskodawczyni, jako odbiorca faktur, nie ma wpływu na system portalu, na którym generowane są faktury.

Dzięki reklamowaniu swojego sklepu w sieci buduje swoją obecność online oraz markę firmy. Wnioskodawczyni jest pewna, że aktywność w mediach społecznościowych oraz reklama na tak popularnym serwisie jak... znacznie zwiększa szanse na skuteczne dotarcie do nowych odbiorców. Odkąd reklamuje swój sklep za pomocą portalu Jej obroty wzrosły, a wiele nowych osób trafiło do Niej właśnie dzięki tym reklamom w sieci. Skuteczność reklam na... polega między innymi na tym, że potencjalny odbiorca/klient od razu ma możliwość dokładniejszego zapoznania się z ofertą i skorzystania z niej na dogodnych warunkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* wydatek winien być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* wydatek winien być właściwie udokumentowany.

W świetle powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślić należy, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu - w szczególności że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi zostać również prawidłowo udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów oraz akcesoriów do wyrobu alkoholi domowych. Aby dotrzeć do jak największej liczby klientów oraz rozszerzyć grono odbiorców rozpoczęła reklamowanie swojego sklepu oraz artykułów w nim oferowanych w ogólnodostępnym serwisie społecznościowym.... Faktury dotyczące usługi reklamowej, które otrzymuje, są wystawiane przez podmiot zagraniczny. Irleand Limited.... wystawia faktury według swoich procedur, a Wnioskodawczyni jako polski przedsiębiorca nie ma możliwości uzyskania dokumentu odpowiadającego wymogom polskich przepisów. Na fakturach, które otrzymuje, brak jest daty wystawienia, jest natomiast data płatności.

W związku z powyższym, odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawczynię opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki na reklamę na..., nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co więcej, we wniosku został wykazany związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatków na reklamę na... a uzyskaniem przychodu ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W rezultacie nie budzi wątpliwości, że w omawianym przypadku prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione na zakup reklam na... spełniają ww. definicję kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do sposobu dokumentowania wydatków na zakup reklam na..., zauważyć należy, że stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z ww. przepisu wynika, że jeżeli podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów prawidłowo i zgodnie z obowiązującym prawem zaewidencjonuje dokonany wydatek w tej księdze, to tym samym należycie go udokumentuje do celów ustalenia wysokości dochodu.

Szczegółowe warunki prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728, z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wskazać przy tym należy, że odrębnymi przepisami do których odsyła § 12 ust. 3 pkt 1 powołanego rozporządzenia jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), a nie każda inna ustawa podatkowa obowiązująca w danym kraju, w tym przypadku w Irlandii.

Ustawa ta w art. 2 pkt 31 stanowi, że przez fakturę - rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, faktura powinna zawierać m.in.:

Należy zauważyć, że faktura, wystawiona zgodnie z ww. art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinna zawierać nie tylko datę jej wystawienia, ale także numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (czyli podatku od towarów i usług) - pkt 4. Natomiast po stronie nabywcy na takiej fakturze może widnieć numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (ust. 2).

W związku z faktem, że faktury, które posiada Wnioskodawczyni, zostały wystawione przez podmiot zarejestrowany w Irlandii, to nie zostały one wystawione na gruncie polskich przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tylko w tym przypadku można stosować zasady wynikające z tej ustawy dotyczące krygowania pomyłek zawartych na fakturze.

Niezależnie od powyższego przyjęcie stanowiska że "odrębnymi przepisami", do których odsyła powyższy przepis w zakresie m.in. faktur jest ustawa o podatku od towarów i usług, a nie ustawy podatkowe obowiązujące w innym kraju (w tym przypadku w Irlandii), sytuacja braku faktur wystawionych zgodnie z przepisami polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, powoduje, że należy przeanalizować § 12 ust. 3 pkt 2 i dalsze rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

d. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 rozporządzenia).

Przy czym, przepis § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, powinien zostać właściwie udokumentowany. Co do zasady, rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawiera odpowiednie regulacje prawne określające, jakie dokumenty są właściwe dla zapisów w księgach podatkowych prowadzonych przez podatnika bądź też jakie warunki musi spełniać taki dokument, aby mógł stanowić podstawę do zaksięgowania kosztu. Jeśli posiadany przez podatnika dokument nie spełnia takich obligatoryjnych warunków - wówczas nie można uznać go za dowód w rozumieniu ww. aktu prawnego.

Tym samym należy wskazać, że brak odpowiedniego dokumentu spełniającego warunki poprawności z rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów skutkuje tym, że dokument taki - w myśl ww. aktu prawnego - nie będzie stanowić podstawy do zaksięgowania kosztu w prowadzonych księgach. Zatem, jeżeli podatnik nie będzie dysponował odpowiednim dokumentem spełniającym warunki poprawności określone w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, to w konsekwencji dokument taki - w myśl ww. aktu prawnego - nie będzie stanowić podstawy do zaksięgowania kosztu w prowadzonych księgach.

Mając powyższe na względzie, w świetle wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że skoro wystawione faktury za zakup reklam na portalu społecznościowym... nie spełniają wymogów określonych w art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie posiadają daty ich wystawienia, to nie stanowią one dowodu księgowego dającego podstawę do zaewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zatem, Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do zaliczenia poniesionych wydatków na zakup reklam na portalu społecznościowym... do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie posiadanych faktur.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Niemniej jednak ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawczyni w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie. Zauważyć jednak należy, że w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.