0113-KDIPT2-1.4011.195.2020.2.ISL - PIT w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.195.2020.1.ISL, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 27 kwietnia 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 27 kwietnia 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia....). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W ramach tej działalności tworzy programy autorskie oraz rozwija i ulepsza programy komputerowe stworzone wcześniej przez inny podmiot, które podlegają ochronie patentowej. W 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał trzy zlecenia związane z tworzeniem programów, w każdym wypadku zawierając umowę o nieco różniących się zapisach. Stąd w niniejszym wniosku znajdą się trzy stany faktyczne.

W ramach łączącej Wnioskodawcę z "klientem 1" umowy zawarto zapis, zgodnie z którym przedmiotem umowy jest wykonanie oprogramowania komputerowego, szczegółowo opisanego w załączniku do umowy, a także dostarczenie, istalacja, konfiguracja, wdrożenie Programu i przeszkolenie administratorów w zakresie korzystania z tego Programu. Umowa wskazuje, że przeniesienie następuje na wymienionych konkretnie polach eksploatacji. Prawa autorskie zostaną w całości przekazane wraz z przekazaniem programu na nośniku typu pendrive, wraz z kodami źródłowymi na kontrahenta Wnioskodawcy. Skutek rozporządzający przeniesienia całości autorskich praw majątkowych nastąpi z chwilą dostarczenia programu lub modułu programu na rzecz Zlecającego. W ocenie Wnioskodawcy, całość wynagrodzenia za stworzenie i przeniesienie praw majątkowych do programu w ramach opisanej umowy nadaje się do rozliczenia na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt zaś, że część wynagrodzenia dotyczy wdrożenia i przeszkolenia administratorów nie będzie miało znaczenia dla zastosowania niższego opodatkowania. Usługi wdrożenia i przeszkolenia, jako usługi służebne wobec głównej części umowy - stworzenia i przeniesienia praw majątkowych, powinny korzystać z tych samych zasad opodatkowania, bez konieczności odrębnego ich wykazywania w fakturach.

W ramach łączącej Wnioskodawcę z "klientem 2" umowy zawarto zapis, zgodnie z którym Wnioskodawca ma świadczyć usługi w zakresie programowania, w tym projektowania, planowania, modyfikowania oraz testowania powstających systemów oraz tworzenia i rozwijania oprogramowania zgodnie z założeniami projektowymi. Poza tym umowa przewidywała w ramach usług diagnozowanie i usuwanie błędów programistycznych oraz tworzenie dokumentacji technicznej. Wnioskodawca jednak w ramach umowy nie świadczył usługi diagnozowania i usuwania błędów, ani tworzenia dokumentacji technicznej innej, niż do tworzonego programu komputerowego. Wnioskodawca zgodnie z umową, z chwilą przekazania lub uzupełnienia utworu - programu komputerowego - przenosi na swojego kontrahenta własność nośników, a także całość nieograniczonych pod względem czasowym i terytorialnym autorskich praw majątkowych do utworu i jego dokumentacji technicznej. Umowa wskazuje konkretne pola eksploatacji. W ocenie Wnioskodawcy, całość przychodu uzyskanego z umowy z "klientem 2" będzie mogła korzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania opisanej w art. 30cb i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach łączącej Wnioskodawcę z "klientem 3" umowy zawarto zapis, zgodnie z którym jej przedmiotem jest świadczenie usług u dalszego klienta. Umowa przewiduje, że w przypadku, gdy w wykonaniu realizacji umowy zostanie stworzony utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, to z chwilą wytworzenia "klient 3" nabywa wszelkie autorskie prawa majątkowe do wytworzonych utworów. Umowa wskazuje konkretne pola eksploatacji. Umowa przewiduje, że świadczenie usług nastąpi na podstawie Zlecenia Podstawowego lub Dodatkowego. W czasie obowiązywania w 2019 r. umowy Wnioskodawca wykonywał tylko jedno Zlecenie Podstawowe, w ramach którego współtworzył tylko jeden program, a wkład Wnioskodawcy stanowił każdorazowo utwór lub część utworu. W ocenie Wnioskodawcy, całość przychodu uzyskanego z umowy z "klientem 3" będzie mogła korzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania opisanej w art. 30cb i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca rozważa obecnie korzystanie z możliwości opodatkowywania się na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów z wszystkich trzech umów osiągniętych w 2019 r. Wnioskodawca oczywiście jest świadom niezbędnych wymogów formalnych w zakresie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zgodnie z tymi przepisami ją prowadził przez wszystkie miesiące 2019 r.

Wnioskodawca prowadzi w ramach wszystkich trzech wskazanych umów działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach wszystkich omówionych umów są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów lub usług. Nie jest natomiast działalnością obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do procesów lub usług. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi; niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Każde ulepszenie i rozwijanie wcześniej stworzonego programu stanowi nowe działo, które jest przenoszone na Zleceniodawcę Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez Wnioskodawcę czynności. Czynności zlecone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy z klientem nie były, nie są i nie będą wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu, czy w czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjna stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2019 r. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2017 r.

W piśmie z dnia 25 maja 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium RP nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się metodą liniową w rozumieniu art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi tylko w Polsce. Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzony jest program komputerowy. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie jest tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz zleceniodawców, tj. "klienta 1", "klienta 2", "klienta 3" dotyczą:

* w zakresie "klienta 1": wykonania w całości nowego oprogramowania w oparciu o informacje i wytyczne zawarte w Charakterystyce Programu (stanowiącej załącznik do umowy) oraz w oparciu o informacje i wytyczne Zlecającego przekazywane na bieżąco w trakcie wykonywania programu. Program służy wsparciu w zarządzaniu studentami. W ramach tego zlecenia Wnioskodawca opracował nowe i ulepszone produkty, procesy oraz usługi, na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Szczegóły techniczne pozostają tajemnicą handlową;

* w zakresie "klienta 2": tworzenia i rozwijania oprogramowania zgodnie z założeniami projektowymi. Tworzony i rozwijany program służył wsparciu oraz zarządzaniu firmą. W ramach tego zlecenia Wnioskodawca opracował nowe i ulepszone produkty, procesy oraz usługi, na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Szczegóły techniczne pozostają tajemnicą handlową;

* w zakresie "klienta 3": współpracy nad rozwojem oprogramowania służącego do wsparcia projektowania rozwiązań wykonanych przy użyciu szkła hartowanego. W ramach tego zlecenia Wnioskodawca opracował nowe i ulepszone produkty, procesy oraz usługi, na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

W ramach zlecenia od "klienta 1" powstało całkiem nowe oprogramowanie. W ramach zlecenia od "klienta 2" powstało nowe oprogramowanie. W ramach zlecenia od "klienta 3" powstało nowe oprogramowanie, które stanowiło dodatek, ulepszenie do istniejących wcześniej rozwiązań informatycznych. Żaden z podmiotów nie udzielił Wnioskodawcy licencji wyłącznej na rozwijanie i ulepszanie oprogramowania, gdyż nie było to potrzebne. Wnioskodawca rozwijał i ulepszał oprogramowanie w ramach zlecenia od "klienta 3". To zlecenie było podstawą do wykonywanych czynności. Jak wskazano wcześniej, wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie na rzecz "klientów 1, 2 i 3" stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na podstawie umów zawartych z "klientami 1, 2 i 3" Wnioskodawca udzielał tym podmiotom zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi na nich prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom. W przypadku "klienta 3" Wnioskodawca działał pośrednio na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania. W pozostałych przypadkach Wnioskodawca był autorem lub współautorem nowego oprogramowania. W celu precyzyjnego wyrażenia stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że rozwijanie i ulepszanie oprogramowania nie jest dodawaniem do cudzego dzieła małych skrawków kodu, a dodawaniem do programu nowej procedury, tak jak dodaniem nowego rozdziału do istniejącej książki, rozdziału, który mógłby być odrębną książką, ale jest dodany do istniejącej książki w celu zwiększenia jej atrakcyjności dla nabywców. W ramach zlecenia od "klienta 1" powstało całkiem nowe oprogramowanie.

W wyniku ulepszenia i modyfikacji oprogramowania stworzono nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstało nowe prawo własności intelektualnej, gdyż nowe kody i algorytmy stanowiły utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Powstały również ulepszone kody źródłowe, algorytmy w językach programowania i owe ulepszenia również powodowały, że powstało nowe prawo własności intelektualnej, gdyż ulepszenia do istniejących kodów i algorytmów stanowiły utwór w rozumieniu prawa autorskiego.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca prowadził w 2019 r. i nadal prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo właściwości intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja ta jest prowadzona od stycznia 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do przychodu od każdej z opisanych we wniosku umów?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wszystkich przychodów uzyskanych z opisanych we wniosku umów.

Co do umowy z "klientem 1", umowa przewiduje wprost stworzenie i przeniesienie praw autorskich do nowego programu. Zatem jest w umowie wprost wpisane przejście uprawnień do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z dyspozycją przepisów z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, nie stanowi przeszkody do zastosowania ulgi podatkowej fakt, że w ramach całego wynagrodzenia za stworzenie programu uwzględnione jest wynagrodzenie za przeszkolenie z jego korzystania i wdrożenie programu. Jako usługa komplementarna do usługi głównej, przeszkolenie i wdrożenie "dzieli losy" usługi głównej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet jeśli dany przychód nie jest związany z tworzeniem całości utworu w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, a jest związany jedynie z tworzeniem nowej części lub przetwarzaniem istniejącej części programu już istniejącego i podlegającego ochronie, gdy części wytwarzane lub przetwarzane przez Niego są wkomponowywane w istniejący program komputerowy i nie stanowią osobnej, czy nawet samodzielnej aplikacji lub biblioteki (w rozumieniu programistycznym), Wnioskodawca zachowa prawo do preferencyjnego opodatkowania.

Jak wskazuje art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest również autorskie prawo do programu komputerowego podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Z literalnej treści przepisu wynika zatem, że nie tylko wytworzony przez Wnioskodawcę program (a właściwie autorskie prawo do tego programu) będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Takim prawem będzie również prawo wynikające z rozwinięcia lub ulepszenia programu już istniejącego. To samo dotyczy współtworzenia programu lub stworzenia części programu. Dodatkowo w art. 30ca ust. 7 ww. ustawy wskazano, że dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wynagrodzenie zawarte w łączących Wnioskodawcę z klientami umowach o świadczenie usług ("klient 2" i "klient 3") obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie przedmiotów prawa własności intelektualnej, o których mowa w umowie, w tym za korzystanie z utworów na licznych polach eksploatacji. Umowa wprost przewiduje przejście na klienta Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych do Utworu (czyli programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), wszelkich jego uzupełnień, aktualizacji, poprawek, nowych wersji. Zasadnym jest zatem, że przychód z umowy przewidującej wynagrodzenie za stworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie programu już istniejącego i przeniesienie autorskich praw majątkowych do całości lub wytworzonych części lub przetworzonych - ulepszonych - części tego programu, będzie dochodem, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy tworzy nowe programy oraz gdy tworzy części lub przetwarza istniejące części programów komputerowych już istniejących i podlegających ochronie, ponieważ w wyniku podejmowanych czynności powstają odrębne od tych programów utwory (nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci nowych autorskich praw do programów komputerowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej "kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej".

" (...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. (...) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac".

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2017 r. W ramach tej działalności tworzy programy autorskie oraz rozwija i ulepsza programy komputerowe stworzone wcześniej przez inny podmiot, które podlegają ochronie patentowej. W 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał trzy zlecenia związane z tworzeniem programów, w każdym wypadku zawierając umowę o nieco różniących się zapisach. Wnioskodawca prowadzi w ramach trzech umów z "klientami 1, 2 i 3" działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach tych umów są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów lub usług. Nie jest natomiast działalnością obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do procesów lub usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi; niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. Czynności zlecone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy z klientem nie były, nie są i nie będą wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu, czy w czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Odnosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zauważyć należy, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie kwalifikowanego IP. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do powstania nowej funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP, do którego przysługuje podatnikowi ochrona na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. tworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania w związku z odpłatnym przeniesieniem na "klientów 1, 2 i 3" praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, można uznać za dochód z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że w związku z łączącymi Wnioskodawcę z klientami "1, 2 i 3" umowami o świadczenie usług może On skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.