0113-KDIPT2-1.4011.184.2018.1.MD - Koszty uzyskania przychodu z obrotu kryptowalutą.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 30 stycznia 2018 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP - UPP 16115645), uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 marca 2018 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP - UPP 17230990), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu oraz dokumentowania transakcji związanych z obrotem kryptowalutą (pytanie Nr 2 i Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.73.2018.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 9 marca 2018 r. (data doręczenia 10 marca 2018 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia ePUAP - UPD 17143022). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 marca 2018 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP - UPP 17230990).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W 2017 r. Wnioskodawca dokonał przelewu zasilającego konto na giełdzie kryptowalut. Konto zarejestrowane jest na Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną. Następnie w przeciągu roku wykonał operacje kupna i sprzedaży kryptowalut za pośrednictwem giełdy. Operacje kupna i sprzedaży oparte były o walutę polską PLN. Wykonanie transakcji sprzedaży na giełdzie kryptowalut nie powoduje przesłania uzyskanej sumy pieniędzy pochodzącej ze zbycia kryptowaluty na konto bankowe. Kwota taka wyrażona w złotówkach i pozostająca na giełdzie - zwana FIATem może zostać wykorzystana do wykonania kolejnych operacji, co nastąpiło w tym przypadku, albo na życzenie użytkownika giełdy może zostać zwrócona przelewem na konto bankowe. Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą - niezwiązaną z handlem kryptowalutami (rozliczającą się w oparciu o podatek liniowy). Wykonane operacje na giełdzie nie są, ani nie będą wykonywane w sposób ciągły i zorganizowany oraz nie noszą znamion działalności gospodarczej. Do końca kwietnia 2018 r. Wnioskodawca zamierza uwzględnić w odpowiedniej deklaracji PIT powyższe operacje.

W piśmie z dnia 13 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą - przeważające PKD 62.01.Z - działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca osiąga z tytułu tej działalności dochody. Wybrał sposób opodatkowania oparty o podatek liniowy. Składa zeznanie podatkowe PIT-36L. W 2017 r. założył konto na dwóch polskich giełdach krytowalut (... oraz...). Konto założył na potrzeby prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, podając dane osoby fizycznej. Wnioskodawca przelał następnie pieniądze ze swojego prywatnego konta bankowego na swoje konta giełd kryptowalut. Za przelane środki zakupił pierwsze jednostki kryptowalut. W 2017 r. dokonał także sprzedaży kupionych wcześniej na powyższych giełdach kryptowalut, co skutkowało pojawieniem się środków pieniężnych na tych giełdach. Część z tych środków została zwrócona przelewem na konto bankowe Wnioskodawcy, a część posłużyła do wykonania kolejnych transakcji zakupu i sprzedaży kryptowaluty. Wnioskodawca dokonywał obrotu kryptowalutami pozyskanymi wyłącznie za pośrednictwem giełd, na których się zarejestrował. Nie wykonywał bezpośredniej wymiany kryptowaluty na inną kryptowalutę. Dokonywał obrotu następującymi kryptowalutami: Bitcoin, Bitcoin Cash, Bitcoin Gold, Litecoin, Ethereum, Game, Dash, Lisk, a w przyszłości dopuszcza możliwość obrotu innymi. Operacje kupna-sprzedaży oparte były tylko o walutę polską. Wnioskodawca kupował kryptowaluty za środki pieniężne w złotych polskich, a sprzedając kryptowaluty otrzymywał środki w postaci złotych polskich. Operacje kupna, jak i sprzedaży kryptowalut, wiązały się z pobraniem prowizji ze środków Wnioskodawcy, zgromadzonych na giełdzie z tytułu przeprowadzania tych operacji poprzez giełdę. Obrotu kryptowalutą dokonywał poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykonane operacje na giełdzie nie były, ani nie będą wykonywane w sposób ciągły i zorganizowany oraz nie noszą znamion działalności gospodarczej, określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dokumentuje wykonywane transakcje poprzez zapis plików CSV, pochodzących z giełd opisujących wykonywane transakcje, w szczególności:

* jaką operację wykonano,

* na jakiej kryptowalucie,

* w jakiej cenie,

* jaką poniesiono prowizję,

* kiedy wykonano operację,

* jaka ilość kryptowaluty brała udział w operacji.

Dodatkowo, Wnioskodawca posiada zrzuty ekranu oraz emaile wysłane przez giełdę, zawierające te informacje. Wnioskodawca posiada także kopie przelewów wykonanych z konta bankowego na giełdy kryptowalut oraz z giełd kryptowalut na konto bankowe Wnioskodawcy. Na podstawie takiej dokumentacji Wnioskodawca jest w stanie obliczyć sumaryczne koszty zakupu kryptowalut oraz środki otrzymane z tytułu ich odkupienia. Wnioskodawca uznaje przychody z tytułu tak prowadzonego obrotu kryptowalutami, jako przychody ze zbycia praw majątkowych. Zamierza zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych i złożyć deklarację PIT-36 (oprócz PIT-36L), którą złoży z tytułu dochodów osiąganych w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dopuszcza w przyszłości dokonanie transakcji w oparciu o polskie giełdy kryptowalut w takim charakterze, jak miało to miejsce w powyższym opisie stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy uzyskanie środków pieniężnych ze sprzedaży kryptowaluty za pośrednictwem giełdy kryptowalut stanowi dla Wnioskodawcy uzyskanie przychodu ze zbycia praw majątkowych na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy koszt nabycia kryptowaluty oraz prowizje za zakup i jej zbycie można uznać za koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży kryptowalut na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy przychody oraz koszty z tytułu obrotu kryptowalutą mogą być udokumentowane w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego?

4. W jaki sposób Wnioskodawca powinien opodatkować dochód osiągnięty z tytułu obrotu kryptowalutą i w jakiej deklaracji go wykazać na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytań oznaczonych Nr 2 i Nr 3. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 1 i Nr 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2)

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Co do zasady, kosztami uzyskania ww. przychodów będą wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu ich osiągnięcia (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), o ile nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 23 ww. ustawy, a ich poniesienie zostało udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości. Wobec powyższego, wg Wnioskodawcy - do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia jednostek kryptowaluty można zaliczyć wszelkie koszty poniesione w celu nabycia kryptowaluty, czyli koszt nabycia kryptowaluty, prowizję za realizację operacji jej zakupu pobraną przez giełdę, prowizję za realizację operacji sprzedaży, pobraną przez giełdę.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentacja powinna być tak prowadzona, aby w razie potrzeby uprawdopodobnić osiągane przychody i ponoszone koszty w związku z obrotem kryptowalutą. Zawarte w opisie szczegóły opisują jednoznacznie przeprowadzone operacje i według Wnioskodawcy są wystarczające, aby móc wykazać źródło przychodów oraz wysokość poniesionych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 7 wymienia się przychód z tytułu praw majątkowych. Stosownie do treści tegoż przepisu - źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* są odpowiednio udokumentowane.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje szczególnego sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów dla przychodów uzyskiwanych ze źródła jakim są prawa majątkowe. Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące ustalania kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut zakwalifikowanych do przychodów z praw majątkowych będą - zgodnie z cytowanym uprzednio przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Należy podkreślić, że wirtualne waluty, zwane kryptowalutami, pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod różnymi nazwami takimi jak np.: Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin. Niemniej jednak Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin, jako systemy wirtualnej waluty, nie posiadają uregulowania w przepisach prawa. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu, ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór.

Na gruncie polskiego prawa kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2003, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn. zm.). W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

We wniosku wskazano, że Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą - przeważające PKD 62.01.Z - działalność związana z oprogramowaniem. Przychody z tytułu opodatkowane są podatkiem liniowym. Wnioskodawca w 2017 r. założył konto na dwóch polskich giełdach krytowalut (... oraz...). Konto założył na potrzeby prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, podając dane osoby fizycznej. Wnioskodawca przelał następnie pieniądze ze swojego prywatnego konta bankowego na swoje konta giełd kryptowalut. Za przelane środki Wnioskodawca zakupił pierwsze jednostki kryptowalut. Wnioskodawca w 2017 r. dokonał także sprzedaży kupionych wcześniej na powyższych giełdach kryptowalut, co skutkowało pojawieniem się środków pieniężnych na tych giełdach. Część z tych środków została zwrócona przelewem na konto bankowe Wnioskodawcy, a część posłużyła do wykonania kolejnych transakcji zakupu i sprzedaży kryptowaluty. Wnioskodawca dokonywał obrotu kryptowalutami pozyskanymi wyłącznie za pośrednictwem giełd, na których się zarejestrował. Wnioskodawca nie wykonywał bezpośredniej wymiany kryptowaluty na inną kryptowalutę. Dokonywał obrotu następującymi kryptowalutami: Bitcoin, Bitcoin Cash, Bitcoin Gold, Litecoin, Ethereum, Game, Dash, Lisk, a w przyszłości dopuszcza możliwość obrotu innymi. Operacje kupna-sprzedaży oparte były tylko o walutę polską. Wnioskodawca kupował kryptowaluty za środki pieniężne w złotych polskich, a sprzedając kryptowaluty otrzymywał środki w postaci złotych polskich. Operacje kupna, jak i sprzedaży kryptowalut, wiązały się z pobraniem prowizji ze środków Wnioskodawcy, zgromadzonych na giełdzie z tytułu przeprowadzenia tych operacji poprzez giełdę. Obrotu kryptowalutą Wnioskodawca dokonywał poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykonane operacje na giełdzie nie były, ani nie będą wykonywane w sposób ciągły i zorganizowany oraz nie noszą znamion działalności gospodarczej, określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dokumentuje wykonywane transakcje poprzez zapis plików CSV, pochodzących z giełd opisujących wykonywane transakcje, w szczególności:

* jaką operację wykonano,

* na jakiej kryptowalucie,

* w jakiej cenie,

* jaką poniesiono prowizję,

* kiedy wykonano operację,

* jaka ilość kryptowaluty brała udział w operacji.

Dodatkowo, Wnioskodawca posiada zrzuty ekranu oraz emaile wysłane przez giełdę, zawierające te informacje. Wnioskodawca posiada także kopie przelewów wykonanych z konta bankowego na giełdy kryptowalut oraz z giełd kryptowalut na konto bankowe Wnioskodawcy. Na podstawie takiej dokumentacji Wnioskodawca jest w stanie obliczyć sumaryczne koszty zakupu kryptowalut oraz środki otrzymane z tytułu ich odkupienia.

Wobec powyższego, do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia kryptowalut - zgodnie z cytowanym przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zaliczyć należy wszelkie koszty (faktycznie poniesione i prawidłowo udokumentowane), poniesione w celu nabycia kryptowalut (np. koszt ich nabycia, prowizje na ich zakup lub zbycie). Wydatki te bowiem spełniają kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie kryptowalut oraz prowizje na realizację zakupu i sprzedaży kryptowalut, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży kryptowalut.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania transakcji kupna sprzedaży kryptowalut u osób, które dokonują transakcji kryptowalut poza działalnością gospodarczą, uzyskując w ten sposób przychody z praw majątkowych. A zatem, mogą to być wszelkie dowody, które nie są sprzeczne z prawem, a które jednoznacznie potwierdzą, że dokonano transakcji kupna - sprzedaży kryptowalut, a także, że wydatek na ich nabycie został faktycznie dokonany i spełnia definicję wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem jeżeli w istocie dokumenty, które posiada Wnioskodawca zawierają niezbędne informacje, na podstawie których Wnioskodawca jest w stanie prawidłowo wykazać wysokość uzyskanego przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów, to mogą one stanowić podstawę ustalenia przychodów oraz kosztów ich uzyskania.

Jednocześnie zastrzec należy, że ostateczna ocena, czy transakcja została właściwie udokumentowana, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie, w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Należy zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą się różniły od zdarzeń, które wystąpią w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałych zdarzeń. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami, Organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień, ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów, czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź Organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co napisano we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.