0113-KDIPT2-1.4011.1085.2021.2.MM - Rozliczanie PIT w związku z dofinansowaniem z FGŚP związanym z COVID

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 2 listopada 2021 r., który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia pracowników pokrytych dofinansowaniem otrzymanym na podstawie art. 15gga ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 26 stycznia 2022 r. (wpływ 31 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

W związku ze spełnieniem warunków art. 15gga ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej jako: "ustawa o COVID"), złożono dwa odrębne wnioski o przyznanie świadczeń na podstawie art. 15gga albo aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15ggb ust. 1 ustawy COVID-19 na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych. Świadczenie wynikające z art. 15gga ustawy o COVID, zostało przyznane odpowiednio na podstawie wniosku... i wypłacone w terminach 4 marca 2021 r., 18 marca 2021 r., 2 kwietnia 2021 r. oraz na podstawie wniosku.... i wypłacone w terminach 21 czerwca 2021 r., 2 lipca 2021 r. i 21 lipca 2021 r.

Równocześnie w okresach miesięcznych z datą wypłaty wynagrodzeń księgowano koszty wynagrodzeń pracowniczych w kol. 12 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wpływ świadczenia z art. 15gga ustawy o COVID, zgodnie z treścią art. 15gga pkt 25 tej ustawy, nie stanowi przychodu podatkowego. Wypłacone wynagrodzenia w myśl art. 22 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarcza jest prowadzona od.... stycznia 1995 r.

Działalność gospodarcza jest prowadzona w zakresie:

- PKD 55.10.Z - Hotele i podobne obiekty zakwaterowania (przeważająca),

- PKD 47.19.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach,

- PKD 96.09.Z - Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Forma opodatkowania działalności to podatek liniowy. Podstawa prawna otrzymanego dofinansowania to § 1a-3 rozporządzenia Rady Ministrów z 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. , poz. 371, z późn. zm.), na podstawie art. 15gga ustawy o COVID.

Aby otrzymać dofinansowanie należało spełnić warunki:

* Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą:

- na dzień 31 marca 2021 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności - załącznik z kodami PKD poniżej (15gga_wykaz_poz_PKD_26.04.2021.xlsx), w tym przypadku 55.10.Z;

- przychód z prowadzonej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego lub w lutym 2020 r. lub we wrześniu 2020 r.

W przypadku Wnioskodawcy: pierwszy wniosek... przychód z 01/2021 r. w stosunku do 01/2020 r. oraz drugi wniosek... w stosunku do 02/2020 r.;

- nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r., z wyjątkiem gdy zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności;

- nie spełnia przesłanek do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe;

- wobec którego nie jest prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne lub likwidacyjne.

Ww. warunki zostały spełnione - dofinansowanie otrzymano. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. , poz. 371, z późn. zm.), pomoc na ochronę miejsc pracy wynosiła miesięcznie 2 000 zł do wynagrodzenia jednego pracownika, w przeliczeniu na pełen etat, w przypadku niepełnego etatu dofinansowanie było liczone proporcjonalne. Ponadto w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy, o której mowa w art. 15g ust. 4 ustawy, gdzie do wyliczenia wymiaru czasu pracy należało przyjąć średnią wartość etatu, obliczonego jako stosunek liczby godzin poświęconych na wykonanie przez zleceniobiorcę zlecenia w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku w stosunku do liczby godzin pracownika pozostającego w stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Dofinansowanie na podstawie każdego ze złożonych wniosków przysługiwało przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia każdego z wniosków. Warunki dotyczące sposobu wykorzystania środków zostały określone w informatorze Świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy z określonych branż FGŚP (art. 15gga) na stronie https://psz.praca.gov.pl/dla-pracodawcow-i-przedsiebiorcow/tarcza/15gga-branze. Otrzymana pomoc wiązała się z obowiązkiem szczegółowego rozliczenia każdego ze złożonych wniosków.

Żaden z zapisów nie wskazuje, aby otrzymane dofinansowanie miało charakter dotacji celowej oraz, aby otrzymane dofinansowanie uczestnika projektu odbywało się, jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z 22 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Wnioskodawca nie realizował bezpośrednio celu programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.

Zgodnie z informacją zawartą w formularzach rozliczeniowych przyznanych środków - dofinansowanie odbyło się ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a przekazanych przez Wojewódzki Urząd Pracy, zgodnie z zapisami ustawy o COVID.

Środki wpłynęły na konto firmowe z nr konta Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Wynagrodzenia pracownicze Wnioskodawca wypłacał na bieżąco (miesięcznie za przepracowany okres):

- 02/2021 - 7 259,62 zł,

- 03/2021 - 7 255,34 zł,

- 04/2021 - 7 255,34 zł,

- 05/2021 - 7 000,00 zł,

- 06/2021 - 7 000,00 zł,

- 07/2021 - 7 000,00 zł,

Podmiot wypłacający dofinansowanie, nie wystawiał żadnych dokumentów - wyłącznie przelew bankowy (wpływ dofinansowania). Otrzymane świadczenia na ochronę miejsc pracy nie są określane przez ustawodawcę, jako zwrot wydatków.

Pytanie

Czy w związku z treścią art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie należy skorygować kosztów wypłaconych wynagrodzeń o kwotę otrzymanych świadczeń otrzymanych, zgodnie z art. 15gga ustawy o COVID?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15gga ust. 15 ustawy o COVID, otrzymane świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie stanowi przychodu podatkowego. Jednocześnie zaksięgowane, wypłacone wynagrodzenia za miesiące od lutego 2021 r. do lipca 2021 r.,. są kosztem uzyskania przychodu w kwocie brutto.

Otrzymane świadczenia na ochronę miejsc pracy nie wymagają, aby dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaconych wynagrodzeń, gdyż świadczenie nie jest ich zwrotem. Stąd nie ma tu zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wypłata wynagrodzeń, pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, a co za tym idzie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095, z późn. zm., dalej: "ustawa o COVID") wprowadziła szereg rozwiązań osłonowych m.in. dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które ponoszą negatywne skutki ekonomiczne pandemii COVID-19.

Zgodnie z art. 15gga ust. 1 ustawy o COVID, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1662), lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.

Stosownie do art. 15gga ust. 9 ustawy o COVID, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po stwierdzeniu kompletności wniosku i złożeniu przez przedsiębiorcę wszystkich oświadczeń, o których mowa w ust. 6 pkt 2-7, występuje niezwłocznie w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przyznanie limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, na podstawie limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 15gga ust. 10 ustawy o COVID).

Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia wniosku (art. 15gga ust. 11 ustawy o COVID).

Przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID).

Z treści wniosku wynika, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą otrzymał Pan na podstawie art. 15gga ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, świadczenia ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników. W związku ze spełnieniem ustawowo przewidzianych przesłanek, świadczenie to zostało Panu przyznane i wypłacone.

Rozpatrując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków pochodzących z wsparcia uzyskanego z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wskazać należy, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy również zauważyć, że ww. katalogi kosztów uzyskania przychodów mają charakter otwarty, co oznacza, że podatnik powinien dokonać oceny zasadności poniesionego wydatku pod kątem jego związku z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Mając na względzie powyższe oraz fakt, że art. 23 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza wydatków sfinansowanych z przedmiotowej pomocy, ani wydatków poniesionych na ochronę miejsc pracy, nie ma przeciwwskazań, by poniesione wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu podatnika, przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą przesłanek zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, w odniesieniu do wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, sfinansowanych środkami przyznanymi z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, nie znajdzie zastosowania żadne wyłączenie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku otrzymania dofinansowania do wynagrodzeń, na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, wydatki nimi pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.

W szczególności, w odniesieniu do tych wypłat, nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Podkreślić w tym miejscu należy raz jeszcze, że wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zatem, skoro przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają regulacji, zgodnie z którą przedsiębiorca otrzymujący dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, powinien wyłączyć wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane tym świadczeniem z kosztów uzyskania przychodów oraz w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć, że wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane świadczeniem na rzecz ochrony miejsc pracy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika, o ile wydatki te spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, środki otrzymane przez Pana z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, jako dofinansowania do wynagrodzeń pracowników, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika, bez względu na fakt, że są finansowane dotacją o której mowa w art. 15gga ustawy o COVID, pod warunkiem, że wydatki te spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, nie musi Pan korygować kosztów wypłaconych wynagrodzeń o kwotę otrzymanych świadczeń z ww. dofinansowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Ponadto wskazać należy, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.).