0113-KDIPT1-3.4012.696.2020.1.MJ - Kwestia uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 17 listopada 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT1-3.4012.696.2020.1.MJ Kwestia uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowaną będącą stroną postępowania:

X sp. z o.o. ul....,..-......, NIP.

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Y sp. z o.o. ul....,..-......, NIP.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Y sp. z o.o. (dalej: "Nabywca") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną na podstawie prawa polskiego mająca siedzibę w.... Nabywca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy usług integracji, inżynierii i wyposażenia linii przetwarzania żywności oraz linii pakujących.

Spółka X sp. z o.o. (dalej: "Zbywca") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną pod prawem polskim, mająca siedzibę w.... Jej przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej zgodnie z PKD jest produkcja konstrukcji metalowych i ich części (PKD 25.11.Z). Zbywca specjalizuje się w zakresie projektowania oraz produkcji maszyn dla przemysłu spożywczego, w tym linii przetwarzania żywności.

Zdarzenie przyszłe

Przedsiębiorcy zamierzają w przyszłości dokonać czynności prawnej, na podstawie której Nabywca stanie się właścicielem składników majątkowych i niemajątkowych, przy pomocy których będzie prowadził działalność gospodarczą w Polsce. Przeniesienie własności nastąpi poprzez zawarcie umowy sprzedaży aktywów (składników majątkowych i niemajątkowych Zbywcy), które zostaną nabyte bezpośrednio przez Nabywcę.

Przedmiot planowanej umowy sprzedaży

Zbywca zbędzie oznaczone w umowie sprzedaży dobra materialne i niematerialne. Dobrami materialnymi objętymi umową będą ruchomości, m.in. urządzenia wchodzące w skład linii produkcyjnych, zgromadzone zapasy produkcyjne oraz inne składniki służące do prowadzenia działalności, a dobrami niematerialnymi m.in. firma Zbywcy, baza klientów, know-how, tajemnica przedsiębiorstwa, renoma, logo, projekty wykonawcze urządzeń wraz z odpowiednimi majątkowymi prawami autorskimi do nich, prawa własności przemysłowej, koncesje, licencje i zezwolenia, inne wartości niematerialne i prawne (tzw. goodwill), a także domena internetowa.

Przedmiotem transakcji będą również prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez Zbywcę z klientami, dostawcami, podwykonawcami oraz umów leasingu, jak również wszelkie zobowiązania wynikające z tytułu udzielonych gwarancji i rękojmi w odniesieniu do sprzedanych produktów, prawa i obowiązki wynikające z umów, które zostały zawarte a nie zrealizowane na dzień zawarcia umowy nabycia, w tym zobowiązania niewymagalne na dzień zawarcia umowy nabycia.

Przedmiotem transakcji będą wszystkie działy przedsiębiorstwa, w szczególności poszczególne działy produkcyjne, w tym biuro projektów i konstruktorów, dział handlowy oraz działy zapewniające obsługę finansową, kadrową i informatyczną przedsiębiorstwa Zbywcy.

Wyżej wymienione składniki wchodzą w całości w skład przedsiębiorstwa Zbywcy i pozwalają na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie, w jakim działalność ta prowadzona była dotychczas przez Zbywcę (do czasu przedmiotowej transakcji).

Przedmiotem sprzedaży nie będą posiadane przez Zbywcę prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego ani inne prawa Zbywcy do nieruchomości (np. z tytułu umów najmu nieruchomości), które wykorzystuje on obecnie w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości będące własnością Zbywcy, pozostaną w jego majątku, będą jednak wynajmowane Nabywcy. W stosunku do pozostałych nieruchomości niebędących własnością Zbywcy, planowane jest zawarcie przez Nabywcę umów najmu lub dzierżawy bezpośrednio z właścicielami przedmiotowych nieruchomości, względnie zawarcie umów podnajmu lub poddzierżawy między Zbywcą i Nabywcą. Nabywca będzie zatem wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej te same nieruchomości, które wykorzystuje obecnie Zbywca.

Zgodnie z wolą stron, z przedmiotu transakcji wyłączone zostaną także środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Zbywcy, które wykorzystuje on do prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywca zamierza finansować dalszą działalność w odniesieniu do nabytych od Zbywcy składników majątku (w tym np. zapłata wynagrodzeń dla pracowników, zapłata dostawcom) z bieżących środków finansowych generowanych przez te składniki majątku, innych osiąganych przez siebie dochodów, a także ze środków zgromadzonych w ramach dotychczasowej działalności, względnie poprzez pożyczki lub inne formy finansowania dłużnego zapewnione mu przez wspólnika lub ze źródeł zewnętrznych.

Przedmiotem umowy nie będą również zobowiązania pieniężne Zbywcy wymagalne na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Przedmiotowe zobowiązania zostaną uregulowane przez Zbywcę do czasu zawarcia umowy sprzedaży, a pozostałe zobowiązania przejdą na Nabywcę. Tym samym, strony nie będą wyłączać z przedmiotu transakcji zobowiązań istniejących w chwili zawarcia umowy, z wyjątkiem zobowiązań dotyczących pojedynczych składników majątkowych: (a) niemających znaczenia dla prowadzonej działalności produkcyjnej - tj. umów leasingu dotyczących pojedynczych samochodów osobowych, wykorzystywanych obecnie przez Zbywcę; (b) mających znaczenie dla prowadzonej działalności produkcyjnej ale związanych funkcjonalnie z nieruchomościami, które pozostaną w majątku Zbywcy i będą wynajmowane Nabywcy - tj. umów leasingu dotyczących pojedynczych środków trwałych takich jak np.: kontenerowa stacja transformatorowa i neutralizator ścieków przemysłowych.

W ramach transakcji dojdzie do przejęcia przez Nabywcę pracowników zatrudnionych obecnie przez Zbywcę. Przejęcie zostanie dokonane w trybie art. 23 (1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1320).

Nabywca zamierza prowadzić działalność w zakresie, w jakim działalność ta prowadzona była przez Zbywcę do czasu przedmiotowej transakcji.

Po przeprowadzeniu transakcji w majątku Zbywcy pozostaną nieruchomości, ich części składowe oraz pojedyncze ruchomości, których zakupem nie jest zainteresowany Nabywca (np. niektóre samochody osobowe). Nieruchomości zostaną udostępnione Nabywcy do korzystania w celu prowadzenia działalności gospodarczej poprzez zawarcie odpowiednich umów pomiędzy Zbywcą a Nabywcą. Przedmiotowe składniki, które pozostaną w majątku Zbywcy, nie pozwolą na prowadzenie przez Zbywcę działalności gospodarczej w zakresie, w jakim Zbywca prowadzi ją obecnie.

Po przeprowadzeniu transakcji Zbywca zamierza prowadzić działalność gospodarczą, jednakże w odmiennym zakresie niż dotychczas. Przedmiotem działalności Zbywcy będzie między innymi wynajem nieruchomości, które pozostaną w jego majątku. Zbywca nie wyklucza rozpoczęcia innej działalności gospodarczej na bazie, ewentualnie, nowo nabytych składników majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiona powyżej transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.; dalej jako Ustawa), a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy?

Zdaniem Zainteresowanych,

Zdaniem Wnioskodawcy będąca przedmiotem niniejszego wniosku transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych spełnia przesłanki do uznania jej za zbycie zarówno przedsiębiorstwa, jak i zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm. dalej jako Ustawa), a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 Ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy - na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy. Na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Określenie "transakcja zbycia" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż. Jednakże, aby przedmiot transakcji podlegał pod rygor art. 6 pkt 1 Ustawy, powinien stanowić "przedsiębiorstwo" lub "zorganizowaną część przedsiębiorstwa".

Zaznaczyć należy, że zarówno przepisy Ustawy, jak i przepisy wykonawcze do niej posługują się pojęciem "przedsiębiorstwo", jednakże go nie definiują. Wobec tego należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.; dalej jako k.c.).

Zgodnie z art. 55 (1) k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części; własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; koncesje, licencje i zezwolenia; patenty i inne prawa własności przemysłowej; majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; tajemnice przedsiębiorstwa; księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55 (2) k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo będące przedmiotem zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące ze sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Ponadto, przepis art. 55 (1) k.c. wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. Fakt, że pewne elementy związane z działalnością gospodarczą zostaną wyłączone z transakcji sprzedaży nie pozbawia przedmiotu transakcji charakteru przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Wniosek taki płynie bezpośrednio z art. 55 (2) k.c., gdyż zgodnie z jego treścią istnieje prawna możliwość wyłączenia w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, bez naruszana statusu przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów".

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Należy zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2012 r., o sygn. akt I FSK 1039/11 wskazał, że słusznie Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55 (1) k.c., zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej (...). Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

Dopuszczalne jest zatem wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 55 (1) k.c. - mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Powyższy pogląd jest powszechnie akceptowany w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. np. wyr. WSA w Warszawie z 3 sierpnia 2016 r., VIII SA/Wa 149/16, Legalis).

W wyroku z dnia 19 października 2011 r. (I SA/Gd 761/11, Legalis) WSA w Gdańsku podjął kwestię, czy w skład przedsiębiorstwa muszą wchodzić prawa do nieruchomości. W jego opinii zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, niezawierający praw do nieruchomości, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonujące te zadania.

Przedmiotem sporów bywa także kwalifikacja jako przedsiębiorstwa tych przypadków, w których z zakresu transakcji strony wyłączyły zobowiązania. Mimo, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku strony nie planują wyłączyć co do zasady zobowiązań z przedmiotu transakcji (zobowiązania pieniężne wymagalne na dzień zawarcia transakcji zostaną uregulowane przez Zbywcę do dnia zawarcia transakcji, a pozostałe zobowiązania przejdą na Nabywcę, z wyjątkiem zobowiązań dotyczących składników majątkowych: (a) niemających znaczenia dla prowadzonej działalności produkcyjnej - tj. umów leasingu dotyczących pojedynczych samochodów osobowych, wykorzystywanych obecnie przez Zbywcę; (b) mających znaczenie dla prowadzonej działalności produkcyjnej ale związanych funkcjonalnie z nieruchomościami, które pozostaną w majątku Zbywcy i będą wynajmowane Nabywcy - tj. umów leasingu dotyczących pojedynczych środków trwałych takich jak np.: kontenerowa stacja transformatorowa i neutralizator ścieków przemysłowych), warto powołać się na orzecznictwo w tym zakresie. Prezentuje ono bowiem bardzo liberalne podejście do wszelkich wyłączeń z przedmiotu transakcji. Organy podatkowe prezentują stanowisko, że wyłączenie zobowiązań z przedmiotu transakcji uniemożliwia uznanie, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo. Ten pogląd jest jednak powszechnie odrzucany przez sądy administracyjne. Przykładowo w wyroku z 27 kwietnia 2012 r. (I FSK 1039/11, Legalis) NSA stanął na stanowisku, że za element niezbędny do realizacji zadań gospodarczych nie mogą być uznane zobowiązania związane z jego prowadzeniem. Uzasadniając swoje stanowisko, NSA odwołał się do wyroku SN z 3 grudnia 2009 r. (II CSK 215/09, Legalis), w którym wskazano, że pozostawienie poza zakresem przedsiębiorstwa zobowiązań związanych z jego prowadzeniem jest konsekwencją nawiązania przez polskiego ustawodawcę do wąskiego ujęcia mienia, obejmującego wyłącznie aktywa (art. 44 k.c.). Ponadto sąd uznał, iż możliwe jest nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w następstwie nabycia tylko niektórych praw.

Także analiza orzecznictwa sądów i organów podatkowych wskazuje, że wyłączenie z przedmiotu transakcji środków pieniężnych na rachunkach bankowych nie wpływa na ocenę, czy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo wzgl. jego zorganizowana część. Jak wskazał np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 sierpnia 2017 r., (II FSK 3183/16) "Nawet gdy kupujący nie przejmuje środków zgromadzonych na rachunkach bankowych ani należności, nie wyklucza to nabycia przedsiębiorstwa i nie przekreśla możliwości amortyzowania dodatniej wartości firmy". W uzasadnieniu Sąd podniósł także, iż "Nie sposób więc przyjąć by wyłączenie z nabywanego przedsiębiorstwa wierzytelności zbywcy i środków pieniężnych na rachunkach bankowych w rozumieniu art. 55 (1) pkt 4 k.c. mogło, przy objęciu sprzedaży pozostałych, stanowiących zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (art. 55 (1) k.c.) spowodować, że nie będzie on stanowił zespołu zorganizowanego i funkcjonalnego. Także WSA w Warszawie w wyroku z 26 marca 2015 r. (III SA/Wa 2743/14) zwrócił uwagę, że przepisy art. 55 (1) - 55 (4) k.c. rozpatrywane w kontekście art. 4a pkt 3- 4 u.p.d.o.p. nie wymagają dla skuteczności czynności prawnej mającej za przedmiot przedsiębiorstwo, aby miało ono identyczną wartość po stronie zbywcy i nabywcy, a taka różnica może wystąpić przy wyłączeniu z niego wierzytelności lub środków pieniężnych.

W niniejszej sprawie należy również powołać się na orzeczenie NSA z dnia 25 kwietnia 2018 r. (I FSK 1204/16, Legalis), w którym sąd wskazał, że jeżeli braki w określonych nabytych składnikach majątku nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, to nie mogą one przesądzić, że nie doszło do jego dostawy. Dla zbycia przedsiębiorstwa wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej. Ponadto, zdaniem sądu, rozpoczęcie przez nabywcę prowadzenia działalności bezpośrednio po jego zakupie nie jest konieczne do uznania, że doszło do nabycia przedsiębiorstwa. Znaczenie ma natomiast fakt, iż dotychczasowy właściciel przedsiębiorstwa zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, a nabywca na bazie nabytego majątku mógł kontynuować dotychczasową jego działalność. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Nabywca ma możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Zbywcy, co więcej wyraził zamiar jej kontynuowania.

Dodatkowo warto wskazać, że w wyroku z dnia 19 października 2011 r. (I SA/Gd 761/11, Legalis) WSA w Gdańsku stwierdził, że prowadzenie przedsiębiorstwa pod firmą używaną przez przedsiębiorstwo należące do poprzednika prawnego (z modyfikacją uwzględniającą inną formę prawną) stanowi silny argument za przyjęciem kontynuacji działalności gospodarczej na bazie tego samego substratu majątkowego, a tym samym za zbyciem przedsiębiorstwa jako takiego, a nie przejściem niektórych tylko składników majątku tego przedsiębiorstwa, niestanowiących zorganizowanego zespołu. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, firma Zbywcy jest jednym ze składników transakcji, co podkreśla zamiar kontynuowania działalności przez Nabywcę.

W przypadku, gdyby pomimo zaprezentowanych wyżej argumentów, organ uznał, że zespół składników będących przedmiotem transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy, należy wskazać, że spełnia on również przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego przepisu.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e Ustawy. Zgodnie z nią, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne co do zasady oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Jednakże, w świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2011 r. (I FSK 1383/10), elementem zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą być tzw. działy wewnętrzne, komórki organizacyjne odpowiedzialne na obsługę kadrową, rachunkową i informatyczną przedsiębiorstwa. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.

W zaprezentowanym stanie faktycznym przedmiotem transakcji będą wszystkie działy przedsiębiorstwa - produkcyjne oraz zapewniające jego obsługę kadrową, informatyczną i finansową.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Biorąc pod uwagę powyższe, przy ocenie, czy zbycie składników majątku powinno być uznane za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy, należy uwzględnić następujące okoliczności:

1.

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy będąca przedmiotem niniejszego wniosku transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych spełnia przesłanki do uznania jej za zbycie zarówno przedsiębiorstwa, jak i zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy, a tym samym korzysta z wyłączenia spod stosowania przepisów Ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, składniki materialne (urządzenia wchodzące w skład linii produkcyjnych, zgromadzone zapasy produkcyjne oraz inne materiały służące do prowadzenia działalności), składniki niematerialne (w szczególności prawa i zobowiązania wynikające z umów, firma Nabywcy, baza klientów, know-how, tajemnica przedsiębiorstwa, renoma, logo, projekty wykonawcze urządzeń wraz z odpowiednimi majątkowymi prawami autorskimi do nich, prawa własności przemysłowej, koncesje, licencje i zezwolenia, inne wartości niematerialne i prawne), wraz z pracownikami nie mogą zostać uznane za przypadkowy zbiór składników. Przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu lub jego zorganizowanej części.

Należy bowiem zauważyć, że zespół tych składników jest wprost dedykowany do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji maszyn. Przy pomocy przedmiotowych składników majątkowych działalność prowadził bowiem w pełnym zakresie Zbywca.

Nabywca ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej przez Zbywcę przed zawarciem transakcji przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji. Silnym argumentem za przyjęciem kontynuacji działalności gospodarczej jest również to, że jednym ze składników transakcji jest firma Zbywcy. Należy też podkreślić, że działalność będzie prowadzona w tym samym miejscu, przy wykorzystaniu tych samych ruchomości i nieruchomości, które Zbywca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej. W ramach transakcji dojdzie także do przejęcia pracowników zatrudnionych przez Zbywcę. Fakt wyłączenia nieruchomości z przedmiotu transakcji pozostaje irrelewantny dla uznania transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych, które będą przedmiotem transakcji sprzedaży jest wyodrębniony na płaszczyźnie:

1.

organizacyjnej, tj. stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania;

2.

finansowej, tj. przedmiot transakcji posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym;

3.

funkcjonalnej, tj. przedmiot transakcji stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że transakcja zbycia aktywów, na które składają się wartości materialne i niematerialne, opisane w niniejszym wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 marca 2014 r. ITPP2/443-1417/13/AK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 marca 2019 r., 0114-KDIP4.4012.56.2019.1.AS, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 września 2019 r. 0112-KDIL1-3.4012.395.2019.3.PR, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2020 r. 0114-KDIP1-3.4012.21.2020.2.PRM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

* uznania zbywanych składników materialnych i niematerialnych za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia przedsiębiorstwo. W celu określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwa wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), zwanego dalej Kodeksem cywilnym, który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1.

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych I środki pieniężne;

5.

koncesje, licencje i zezwolenia;

6.

patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.

tajemnice przedsiębiorstwa;

9.

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy przy tym wskazać na art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem fakt wyłączenia niektórych składników z transakcji sprzedaży może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ważne by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z przywołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Wyłączenie z transakcji zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Natomiast jeśli wyłączone od zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego (np. część towarów czy gotowych produktów), czynność będzie na gruncie VAT uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie objęła ona wszystkich jego składników. Zakres ewentualnych wyłączeń ograniczony jest do głównej "substancji" przedsiębiorstwa. Przyjmuje się zatem, że z transakcji dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników, bez wpływu na jego status. W przypadku bowiem wyłączenia z przedmiotu transakcji elementów przedmiotowo istotnych dla tego przedsiębiorstwa, traci ono swój byt.

Jak wynika z opisu sprawy wyłączenie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego oraz innych praw Zbywcy do nieruchomości (np. z tytułu umów najmu nieruchomości) a także środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy z przekazywanego majątku, nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami tego majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem, mimo wskazanego wyłączenia cała pozostała masa majątkowa w postaci ruchomości i innych składników związanych bezpośrednio z działalnością w zakresie produkcji konstrukcji metalowych i ich części, stanowić będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu artykułu 55 (1) k.c. (czyli zorganizowany zespół składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością realizowaną dotychczas przez Wnioskodawcę), które zostanie przekazane do spółki.

W wyniku wniesienia przedsiębiorstwa z opisanymi wyłączeniami, Nabywca przejmie jako całość dotychczasową strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa Zbywcy. Po dokonanym zbyciu przedsiębiorstwa Zainteresowany będący stroną postępowania zaprzestanie prowadzenia dotychczasowej działalności ograniczając się do usług najmu nieruchomości dla ww. spółki.

Jak wskazano w opisie sprawy, przedmiotem sprzedaży nie będą posiadane przez Zbywcę prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego ani inne prawa Zbywcy do nieruchomości (np. z tytułu umów najmu nieruchomości), które wykorzystuje on obecnie w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości będące własnością Zbywcy, pozostaną w jego majątku, będą jednak wynajmowane Nabywcy. W stosunku do pozostałych nieruchomości niebędących własnością Zbywcy, planowane jest zawarcie przez Nabywcę umów najmu lub dzierżawy bezpośrednio z właścicielami przedmiotowych nieruchomości, względnie zawarcie umów podnajmu lub poddzierżawy między Zbywcą i Nabywcą. Nabywca będzie zatem wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej te same nieruchomości, które wykorzystuje obecnie Zbywca.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro przedmiotem transakcji opisanej we wniosku będzie wniesienie do spółki zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, to w okolicznościach niniejszej sprawy, ww. składniki majątku materialne i niematerialne będą stanowiły przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Tym samym, przekazanie przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania przedmiotowych składników materialnych i niematerialnych do spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem wobec uznania, ww. składników majątku materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, należy wskazać, że składniki te nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym będąca przedmiotem niniejszego wniosku transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych spełnia przesłanki do uznania jej za zbycie przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będąca przedmiotem niniejszego wniosku transakcja zbycia składników majątkowych i niemajątkowych spełnia przesłanki do uznania jej za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanych wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl