0113-KDIPT1-3.4012.683.2019.2.JM - Ustalanie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku wydatkami poniesionymi na nabycie i eksploatację pojazdu samochodowego typu sklep/bar.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku wydatkami poniesionymi na nabycie i eksploatację pojazdu samochodowego typu sklep/bar - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku wydatkami poniesionymi na nabycie i eksploatację pojazdu samochodowego typu sklep/bar.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 22.08.2019 Wnioskodawczyni dokonała zakupu samochodu o przeznaczeniu sklep/bar o dopuszczalnej masie całkowitej wynoszącej 3500 kg. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną na dane Wnioskodawczyni. W dowodzie rejestracyjnym, karcie pojazdu i świadectwie homologacji pojazd został określony jako samochód specjalny o przeznaczeniu sklep/bar. Dla zakupionego pojazdu nie przeprowadzono przez okręgową stację kontroli pojazdów określonego w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT dodatkowego badania technicznego gdyż dla pojazdów specjalnych zaświadczeń nie wystawia się. Wnioskodawczyni nie złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego informacji VAT-26, Wnioskodawczyni nie prowadzi również ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 i 7 ustawy o VAT.

Nabyty pojazd samochodowy Wnioskodawczyni wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie jest on przedmiotem żadnej odpłatnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, nie został w tym celu nabyty, Wnioskodawczyni nie prowadzi bowiem działalności gospodarczej w tym zakresie.

Nie sporządzono żadnej dokumentacji określającej sposób wykorzystywania przedmiotowego pojazdu. Samochód służy do przewozu towarów handlowych z siedziby firmy na plac targowy i do prowadzenia z niego sprzedaży detalicznej, która ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej. Wydruki raportów z kasy są potwierdzeniem wykorzystywania pojazdu do działalności gospodarczej. Konstrukcja pojazdu z zabudową sklepową wyklucza możliwość użycia go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zakupiony pojazd samochodowy nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ani w art. 86a ust. 16 ustawy o VAT.

Eksploatacja samochodu oznacza ponoszenie wydatków takich jak np.: paliwo wlewane do baku samochodu, części samochodowe zamienne, dokonywanie przeglądów technicznych, niezbędne naprawy, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości (50% czy 100%) Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia i eksploatacji samochodu specjalnego typu sklep/bar?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1a prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od nabycia i eksploatacji samochodu przysługuje jeżeli pojazd samochodowy wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej. W art. 86a ust. 4 wskazano, że pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej to takie, których konstrukcja lub sposób wykorzystania potwierdzony prowadzoną w tym celu ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W zakresie konstrukcji pojazdów ustawodawca dokonuje podziału na:

* pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe, dla których wydaje się zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego przez okręgową stacje kontroli pojazdów;

* pojazdy specjalne, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, przez pojazd specjalny rozumie się pojazd samochodowy lub przyczepę, przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia. W Załączniku nr 4 Tabela 3 "Przeznaczenie pojazdów specjalnych" do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury zostały wskazane rodzaje przeznaczeń pojazdów specjalnych. W załączniku tym wskazano 22 przeznaczenia pojazdów specjalnych, tj.:

Ustawa o VAT w art. 86a ust. 9 pkt 3 zawęża kategorie pojazdów uznawanych za specjalne do następujących przeznaczeń:

Do pojazdów specjalnych zalicza się również pojazdy samochodowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług, należą do nich pojazd pogrzebowy oraz bankowóz typu A i B, po spełnieniu dodatkowych wymogów.

Wnioskodawczyni uważa, że prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od nabycia i eksploatacji pojazdu specjalnego przysługuje wyłącznie w stosunku do pojazdów ściśle określonych w art. 86a ust. 9 pkt 3, nie należy tego przepisu interpretować rozszerzająco. Zakupiony przez Wnioskodawczynię samochód typu sklep/bar, pomimo sklasyfikowania przez przepisy prawa o ruchu drogowym do pojazdów specjalnych, nie mieści się w kategorii pojazdów specjalnych wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawczyni twierdzi, że Wnioskodawczyni przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia i eksploatacji przedmiotowego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Na podstawie art. 86a ust. 9 ustawy - do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

f. żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Przez "poniesienie wydatku" należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W myśl art. 86a ust. 16 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń - również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 22.08.2019 Wnioskodawczyni dokonała zakupu samochodu o przeznaczeniu sklep/bar o dopuszczalnej masie całkowitej wynoszącej 3500 kg. Transakcja została udokumentowana fakturą VAT wystawioną na dane Wnioskodawczyni. W dowodzie rejestracyjnym, karcie pojazdu i świadectwie homologacji pojazd został określony jako samochód specjalny o przeznaczeniu sklep/bar. Zakupiony pojazd samochodowy nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ani w art. 86a ust. 16 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni nie złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego informacji VAT-26, Wnioskodawczyni nie prowadzi również ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 i 7 ustawy o VAT. Nabyty pojazd samochodowy Wnioskodawczyni wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie jest on przedmiotem żadnej odpłatnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, nie został w tym celu nabyty, Wnioskodawczyni nie prowadzi bowiem działalności gospodarczej w tym zakresie. Nie sporządzono żadnej dokumentacji określającej sposób wykorzystywania przedmiotowego pojazdu. Samochód służy do przewozu towarów handlowych z siedziby firmy na plac targowy i do prowadzenia z niego sprzedaży detalicznej, która ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej. Wydruki raportów z kasy są potwierdzeniem wykorzystywania pojazdu do działalności gospodarczej. Konstrukcja pojazdu z zabudową sklepową wyklucza możliwość użycia go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Eksploatacja samochodu oznacza ponoszenie wydatków takich jak np.: paliwo wlewane do baku samochodu, części samochodowe zamienne, dokonywanie przeglądów technicznych, niezbędne naprawy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku wydatkami poniesionymi na nabycie i eksploatację pojazdu samochodowego typu sklep/bar.

Jak wynika z powołanych powyżej uregulowań art. 86a ustawy zasadą jest, że w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Zatem w przypadku takich pojazdów samochodowych wykorzystywanych do działalności przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia, rat leasingowych oraz innych wydatków. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 oraz ust. 16 ustawy, jak również dla przedmiotowego pojazdu Wnioskodawczyni nie złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego informacji VAT-26 i nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, to ww. samochód typu sklep/bar nie może być uznany za pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem oraz eksploatacją pojazdu samochodowego typu sklep/bar tj. paliwem, częściami zamiennymi, przeglądami technicznymi, naprawami, o ile nie zachodzą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.