0113-KDIPT1-3.4012.416.2020.2.AG - VAT w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lipca 2020 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: "Spółka"). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługuje udział w zyskach i stratach Spółki. Pozostałymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki ma charakter firmy rodzinnej. Wnioskodawca posiada nieruchomości, które zamierza sprzedać, w przypadku gdyby możliwe było uzyskanie korzystnej ceny sprzedaży.

Przedmiotowe grunty zostały sklasyfikowane jako:

* grunty orne;

* łąki i pastwiska;

* grunty zadrzewione i zakrzewione.

W ramach przedmiotowych gruntów zostały nabyte grunty przeznaczone do zabudowy rekreacyjnej, które nie są ani nie były przeznaczone do działalności gospodarczej (dalej: "Grunty"). Wnioskodawca posiada przedmiotowe grunty jako majątek prywatny i nie zamierza prowadzić na przedmiotowych gruntach działalności gospodarczej. Grunty nie są również przeznaczone do sprzedaży w celu reinwestycji uzyskanych środków w zakup nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi też aktywnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie prowadzi analiz w tym zakresie, nie utrzymuje biura, w ramach którego byłyby podejmowane aktywne czynności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nabycie Gruntów nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: "podatek VAT", "VAT"). Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT przy nabyciu Gruntów.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał iż: Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nabył działki, w ramach wycofania ich ze spółki komandytowej, której jest wspólnikiem. Czynność miała charakter nieodpłatny i nie stanowiła wycofania wkładu ze spółki komandytowej.

Działki nie były ani nie miały być wykorzystywane przez Spółkę do celów działalności gospodarczej. Nabycie działek wiązało się z nabyciem działek, które były wykorzystywane w działalności. Działki były nabywane łącznie, natomiast działki będące przedmiotem wniosku, z uwagi na ich charakter - nie są to działki przeznaczone do zabudowy przemysłowej i nie były ani nie miały być wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie wykorzystywał działek objętych zakresem wniosku w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy. Wykorzystanie działek, można określić jako lokatę kapitału. Sprzedaż działek nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej ani środki ze sprzedaży działek nie będą reinwestowane w kolejne nieruchomości. Wyjątkowo, środki ze sprzedaży działek mogą być przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca zamierza jedynie zamieszczać ogłoszenia odnośnie sprzedaży działek.

Działka jest udostępniona nieodpłatnie osobie trzeciej prowadzącej działalność rolną. Celem udostępnienia jest jedynie utrzymanie działki w dobrym stanie przez ww. osobę w zamian za wykorzystanie działki na cele rolnicze.

Działka jest udostępniona nieodpłatnie, na podstawie umowy użyczenia.

Działki nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Nieruchomości zostały nabyte w ramach czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie będzie podejmować działań stricte marketingowych - jedynymi działaniami, które można uznać za marketingowe jest zamieszczanie ogłoszeń, co jest niezbędne do transakcji sprzedaży.

Wnioskodawca nie poczynił ani nie zamierza poczynić działań mających na celu zwiększenie wartości działek.

Wnioskodawca dokonał wcześniej sprzedaży jednej działki, było to w czerwcu 2020 r.

Wnioskodawca posiada także inne działki, oprócz działek objętych wnioskiem. Możliwe, że Wnioskodawca sprzeda działki, obecnie nie ma sprecyzowanych planów w tym zakresie.

Wnioskodawca nie zawarł ani nie zawrze umowy przedwstępnej sprzedaży działek, objętych przedmiotem wniosku.

Wnioskodawca nie udzieli nabywcy pełnomocnictwa w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Gruntu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), (dalej: "ustawa VAT") podatnikiem VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nieodpłatne wycofanie Gruntu z majątku Spółki do majątku osobistego jej wspólników nie podlegało opodatkowaniu VAT. Sprzedaż Gruntu nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, zatem zdaniem Wnioskodawcy, który nie będzie występował w przedmiotowej sytuacji jako przedsiębiorca, również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanej sytuacji Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego w odniesieniu do Gruntów. Spółka nie zamierzała wykorzystywać Gruntów w działalności gospodarczej, a celem ich nabycia było jedynie zawarcie na korzystnych warunkach transakcji nabycia gruntów, które miały być wykorzystywane w działalności. W konsekwencji, w odniesieniu do transakcji nabycia Gruntów, Spółka nie miała faktycznego ani też hipotetycznego prawa do obniżenia podatku należnego. W związku z powyższym, nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Gruntu i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku wspólników, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Gruntu nie będzie opodatkowana podatkiem VAT bowiem Grunt stanowi część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie sposób uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT, skoro zamierza dokonać jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie będzie przewidziana ściśle regularna zapłata, sprzedaż będzie stanowić jedynie zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca nie prowadzi w tym zakresie zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Sprzedaż Gruntu, nie będzie dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych, zatem wykorzystywanie majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie stanowić działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy Gruntu istotne jest to, że Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nie podejmie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, z zaangażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Jedynymi możliwymi czynnościami podejmowanymi przez Wnioskodawcę będą czynności niezbędne w celu sprzedaży tj. zamieszczanie ogłoszeń sprzedaży Gruntu, bezpośrednio lub pośrednio przez agencję nieruchomości.

Planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokona sprzedaży Gruntu w ramach zarządu majątkiem prywatnym w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem powtarzania i nie zmierzają do nadania im stałego charakteru, a Grunty nie były nabywane w celu ich zbycia, zatem wykonywana przez Wnioskodawcę czynność dostawy Gruntu nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Biorąc powyższe pod uwagę, czynności nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Takie stanowisko potwierdza stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 4 kwietnia 2019 r. II FSK 1100/17, zgodnie z którym "Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych, czy uregulowania prawidłowego dostępu do nich, nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze sprzedażą nieruchomości - za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przeniesienie prawa własności nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawcy nastąpiło w związku z wycofaniem ich ze spółki komandytowej. Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT przy ich nabyciu. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek w celu prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podjąć żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości gruntu przed sprzedażą. Nie zostaną zawarte przez Wnioskodawcę umowy przedwstępne sprzedaży działek. Grunty są udostępnione nieodpłatnie osobie trzeciej, która wykorzystuje działki na cele rolnicze.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy uznać należy, że sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak będzie przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek stanowi czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, bowiem w niniejszej sprawie nie wystąpił ciąg czynności świadczący o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. W związku z tym, Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działał w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto podkreślić należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Sądu jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.