0113-KDIPT1-2.4012.711.2019.2.MC - Import towarów - opodatkowanie podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu importu towarów oraz za przedstawiciela podatkowego podatnika podatku VAT zobowiązanego do zapłaty podatku VAT z tytułu ww. importu towarów - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu importu towarów oraz za przedstawiciela podatkowego podatnika podatku VAT zobowiązanego do zapłaty podatku VAT z tytułu ww. importu towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lutego 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest spółką kapitałową podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce od całości swych dochodów. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahentów zewnętrznych usługi kurierskie polegające na doręczaniu przesyłek/paczek do odbiorców na terytorium Polski. Przy świadczeniu usług kurierskich Wnioskodawca zapewnia swoim kontrahentom m.in.: dostawę "od drzwi do drzwi", gwarantowany termin doręczenia oraz śledzenie statusu realizacji usługi.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy ze spółką zarejestrowaną w..... (dalej: spółka chińska). Umowa o współpracy stanowi, że Wnioskodawca będzie otrzymywał w Polsce od spółki chińskiej przesyłki i następnie dostarczał do wskazanego w Polsce odbiorcy. Wnioskodawca nie jest związany żadną umową z docelowym odbiorcą/nabywcą przesyłki. Wnioskodawca nie wie jaką dostarczane przez niego do odbiorcy przesyłki mają zawartość ani skąd pochodzą. Aczkolwiek przesyłki przekazane są mu na podstawie umowy o współpracę przez spółkę chińską.

Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania jakichkolwiek deklaracji celnych, ani podatkowych z tytułu przesyłek odbieranych w Polsce od spółki chińskiej. Spółka chińska dostarcza własnym transportem przesyłki do hali magazynowych Wnioskodawcy znajdujących się na terytorium Polski.

Wnioskodawca po dostarczeniu mu przesyłek przez spółkę chińską dokonuje ich rozładunku i sortowania oraz sprawdza czy przesyłki/paczki nie są uszkodzone. Po przeprowadzonym sortowaniu Wnioskodawca sporządza listę paczek z wyszczególnieniem paczek uszkodzonych. Następnie Wnioskodawca dostarcza paczkę bezpośrednio do odbiorcy. W przypadku nieobecności odbiorcy paczka jest przekazywana do oddziału Wnioskodawcy. Odbiorca ma możliwości odebrania paczki w terminie 5 dni. Po upływie wyżej wymienionego terminu paczka ulega zniszczeniu albo podlega zwrotowi spółce chińskiej.

Wnioskodawca rozlicza się ze spółką chińską w okresach miesięcznych na podstawie miesięcznego podsumowania liczby dostarczonych przesyłek. Spółka chińska dokonuje zapłaty w terminie 10 dni roboczych od daty otrzymania faktury.

Ponadto w piśmie z dnia 17 lutego 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował:

1. Na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

2. Spółka chińska nie ustanowiła Wnioskodawcy swoim przedstawicielem podatkowym.

3. Odbiorcy przesyłek, o których mowa we wniosku, nie ustanowili Wnioskodawcy jako przedstawiciela podatkowego.

4. Wnioskodawca nie został ustanowiony przedstawicielem podatkowym ani spółki chińskiej, ani poszczególnych odbiorców przesyłek, o których mowa we wniosku, zatem nie spełnia on warunków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku od towarów i usług.

5. Wnioskodawca nie jest operatorem wyznaczonym w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005).

6. Spółka zarejestrowana w.... posiada siedzibę działalności gospodarczej w....

7. Spółka zarejestrowana w.... nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie niż siedziba działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcę należy uważać za podatnika podatku VAT z tytułu z importu towarów umieszczonych w przesyłkach lub za przedstawiciela podatkowego podatnika podatku VAT zobowiązanego do zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi na rzecz spółki chińskiej nie powodują powstania po stronie Wnioskodawcy jakichkolwiek powinności podatkowych związanych z ewentualnym importem towarów.

Wnioskodawca nie jest operatorem pocztowym wyznaczonym określonym w art. 3 pkt 13 ustawy - Prawo pocztowe. Tym samym nie ma obowiązku pobrania od odbiorcy przesyłki kwoty należności celnych i podatkowych, które zgodnie z art. 33c ustawy o VAT w zw. z art. 65a ustawy - Prawo celne obciążają operatora wyznaczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 5).

Natomiast przez import rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części albo w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W przypadku gdy przywóz towaru nie jest dokonywany przez wyznaczonego operatora pocztowego, osobą na której ciążą obowiązki spełnienia formalności, tj. obowiązek zapłaty cła i podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów z terytorium państwa trzeciego jest nabywca przesyłki.

Kurier (operator inny niż wyznaczony) może na podstawie umowy z klientami, zostać ustanowionym przedstawicielem celnym odbiorcy towarów i wtedy może dokonywać na rzecz odbiorcy towarów zgłoszenia celnego. Art. 5 pkt 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny wskazuje, że każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego, który przed organami celnymi dokona wszelkich czynności i formalności przewidzianych w przepisach prawa celnego, przy czym przedstawicielstwo może być:

Podobne rozwiązanie wprowadza ustawa o podatku VAT w art. 17 ust. 1 pkt 1b w zw. z art. 18d. Przy czym ustawa o VAT wprowadza solidarną odpowiedzialność podatnika z przedstawicielem podatkowym za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza na rzecz tego podatnika. Sytuacja prawna odbiorcy towaru nie ulega jednak zmianie nawet w przypadku dokonania zgłoszenia przez podmiot kurierski, który został ustanowiony przedstawicielem celnym/podatkowym odbiorcy towarów, gdyż wszelkie nieprawidłowości obciążają związane z należnościami publicznoprawnym związanymi z importowanym towarem obciążają jego odbiorcę.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest ani przedstawicielem podatkowym ani przedstawicielem celnym zarówno odbiorcy towarów jak i spółki chińskiej. Ponadto towary nie są przez Wnioskodawcę wwożone na terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa trzeciego, z uwagi na fakt iż są one dostarczane Wnioskodawcy do jego hal magazynowych na terenie Polski przez spółkę chińską.

Podkreślenia wymaga również fakt, że umowa ze spółką chińską wyraźnie wskazuje, że Wnioskodawca nie jest upoważniony do wypełniania jakichkolwiek deklaracji celnych i podatkowych w imieniu i na rzecz spółki chińskiej. Wnioskodawca świadczy usługi wyłącznie na terenie Polski, nie pośredniczy w żadnej transakcji międzynarodowej.

Katalog zwolnień od należności celnych został uregulowany w treści Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. Jedną z podstaw zwolnienia towaru od cła w oparciu o przepisy tego rozporządzenia jest przywóz "towarów o niewielkiej wartości" (art. 23 i 24 Rozporządzenia).

Zgodnie z art. 23 rozporządzenia przesyłki zawierające towary o niewielkiej wartości wysyłane bezpośrednio z państwa trzeciego do odbiorcy znajdującego się we Wspólnocie zwolnione są z należności celnych jeśli ich rzeczywista wartość nie przekracza 150 EUR na przesyłkę. Zwolnienie nie ma zastosowania do wyrobów alkoholowych, perfum i wód toaletowych oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych.

Zwolnienie ma także zastosowanie w przesyłkach wysyłanych z państwa trzeciego przez osobę fizyczną do innej osoby fizycznej, mieszkającej na obszarze celnym Unii Europejskiej, pod warunkiem że taki przywóz ma charakter niehandlowy, tj. ma charakter okazjonalny, zawiera towary na własny użytek odbiorcy lub jego rodziny oraz są wysyłane do odbiorcy przez nadawcę bez żadnego rodzaju opłat, przy czym zwolnienie ma zastosowanie do wartości nieprzekraczającej 45 EUR na przesyłkę.

Zgodnie z § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 września 2016 r. w sprawie zgłoszeń celnych (Dz. U. 2018.2262 t.j. z dnia 4 grudnia 2018 r.) operatorzy uprawnieni do wykonywania działalności pocztowej, inni niż Poczta Polska, mogą dokonywać zbiorczego zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu paczek, zawierających towary zwolnione od należności celny przywozowych na podstawie art. 23-27, art. 74 ust. 1, art. 86-94 i art. 102-104 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych i zwolnione od początku w trybie odrębnych przepisów, których łączna wartość w jednej paczce nie przekracza równowartości 150 euro w jednym zgłoszeniu celnym.

Ustawodawca krajowy, dla celów zwolnień od importu towarów na gruncie ustawy o VAT, przyjął odmienny katalog, niż wynikający z Rozporządzenia 1186/2009.

Zgodnie z art. 51 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się import towarów umieszczonych w przesyłkach wysyłanych z terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy przebywającego na terytorium kraju, pod warunkiem, że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 EUR. Zwolnienie tak samo jak w przypadku cła nie obejmuje wyrobów alkoholowych, perfum i wód toaletowych oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych.

Zwrócić należy uwagę jednakże, że na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy o VAT, zwolnienia od podatku VAT nie stosuje się do towarów importowanych w drodze zamówienia wysyłkowego.

Ustawa o VAT nie wyjaśnia czym jest zamówienie wysyłkowe ani w jakich sytuacjach można z omawianego zwolnienia skorzystać. Według Internetowego Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) "zamówienie" to: 1. «polecenie dostarczenia lub wykonania czegoś», 2. «to, co zostało zamówione», 3. «blankiet z wyszczególnieniem zamówionych towarów lub usług»; natomiast "zamówić - zamawiać" to m.in. 1. «polecić komuś wykonanie lub dostarczenie czegoś», 2. «zapewnić sobie możliwość skorzystania z jakiejś usługi», 3. «poprosić o podanie czegoś w restauracji)», 4. «umówić się z kimś na wykonanie pracy w określonym terminie».

Z kolei przez pojęcie "wysyłka" należy rozumieć 1. «wysłanie czegoś», 2. «to, co się wysyła».

Powyższe definicje wskazują, iż pod pojęciem zamówienia wysyłkowego rozumieć należy polecenie dostarczenia towarów, które mają zostać do zamawiającego przesłane, tzn. nie jest on zobowiązany do nabycia ich osobiście. Na podstawie powyższych definicji można wskazać, iż zakupy w drodze zamówienia wysyłkowego winny posiadać następujące cechy:

* zamówienie nie jest składane osobiście przez kupującego u dostawcy, ale dokonywane jest np. drogą pocztową, telefoniczną, faksem, poprzez Internet,

* zamówiony towar jest przesyłany, na wskazany przez kupującego adres, przez podmioty wyspecjalizowane w dziedzinie dostarczania przesyłek, np. poprzez pocztę, kuriera, bez konieczności dokonywania osobistego odbioru towarów przez kupującego.

Odnosząc powyższe definicje do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz spółki chińskiej na terenie Polski nie mają żadnego związku z importem towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W szczególności Wnioskodawca wyłącznie świadczy na rzecz swojego zagranicznego kontrahenta usługi kurierskie na terenie Polski. Wnioskodawca nie wie kto jest nadawcą przesyłek, ani jaka jest ich zawartość i wartość. Nie ma również żadnej umowy zawartej z nabywcą przesyłek. Nie jest w szczególności podmiotem sprowadzającym do Polski towary znajdujące się w przesyłkach, ani nie jest przedstawicielem podatkowym/celnym nabywców towarów znajdujących się w doręczanych przez niego na terenie Polski przesyłkach.

Tym samym w związku z usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę na rzecz spółki chińskiej polegającymi na doręczaniu paczek bezpośrednio do nabywców, nie powstaną po stronie Wnioskodawcy obowiązki w zakresie rozliczania należności publicznoprawnych, w tym cła i podatku VAT od importu towarów znajdujących się w paczkach doręczanych przez Wnioskodawcę, gdyż to nie Wnioskodawca, jako operator kurierski, lecz nabywcy towarów są podmiotami, na których ciążą wskazane wyżej obowiązki.

Jak zostało wskazane wcześniej w przypadku, gdy przywóz towarów nie jest dokonywany przez wyznaczonego operatora pocztowego, osobą na której ciążą obowiązki spełnienia formalności oraz zapłaty należności jest importer. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca nie może zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia cła, a to jest warunek, który zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT powinien być spełniony by dany podmiot mógł być uznany za podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jednocześnie w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy, przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy, w przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowego w podatku VAT z tytułu importu towarów.

W myśl art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

5. wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. Oznacza to, że każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a i b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz.Urz.UE. L 2013 nr 269, str. 1), dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu oraz odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

W myśl art. 77 ust. 2-3 Unijnego Kodeksu Celnego, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 Unijnego Kodeksu Celnego:

* "zgłaszający" oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

* "dług celny" oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

* "dłużnik" oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Stosownie do art. 18a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Przepis art. 18a ust. 2 ustawy wskazuje, że podatnik posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju może ustanowić przedstawiciela podatkowego.

Na podstawie art. 18b ust. 1 ustawy, przedstawicielem podatkowym może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:

W myśl art. 18b ust. 2 ustawy, wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się również za spełniony, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do agencji celnej, jeżeli podatnik ustanawiający ten podmiot przedstawicielem podatkowym dokonuje na terytorium kraju wyłącznie importu towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i wywóz z terytorium kraju jest dokonywany przez importera tych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 18b ust. 4 ustawy, przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze pisemnej umowy, która powinna zawierać:

Przepis art. 18c ust. 1 ustawy wskazuje, że przedstawiciel podatkowy wykonuje w imieniu i na rzecz podatnika, dla którego został ustanowiony:

Stosownie do art. 18c ust. 2 ustawy, przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu i na rzecz tego podatnika.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy, w przypadku podatnika, który:

W myśl art. 18d ust. 2 ustawy, podatnik, o którym mowa w ust. 1, odpowiada solidarnie z przedstawicielem podatkowym za zobowiązanie podatkowe, które przedstawiciel podatkowy rozlicza w imieniu własnym na rzecz tego podatnika.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Na podstawie art. 33c ustawy, w przypadku importu towarów doręczanych w formie przesyłek pocztowych przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005) do podatku z tytułu importu towarów przepis art. 65a ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2019 r. poz. 1169 i 2070) stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 65a ust. 1 ustawy - Prawo celne, w przypadku doręczania przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe, zwanego dalej "operatorem", przesyłek zawierających towary, w stosunku do których istnieje obowiązek uiszczenia należności przywozowych, operator jest zobowiązany pobrać te należności od odbiorcy przed wydaniem mu przesyłki.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej działalności świadczy na rzecz kontrahentów zewnętrznych usługi kurierskie polegające na doręczaniu przesyłek/paczek do odbiorców na terytorium Polski. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy ze spółką zarejestrowaną w..... Umowa o współpracy stanowi, że Wnioskodawca będzie otrzymywał w Polsce od spółki chińskiej przesyłki i następnie dostarczał do wskazanego w Polsce odbiorcy. Wnioskodawca nie jest związany żadną umową z docelowym odbiorcą/nabywcą przesyłki. Wnioskodawca nie wie jaką dostarczane przez niego do odbiorcy przesyłki mają zawartość ani skąd pochodzą. Ww. przesyłki przekazane są Wnioskodawcy na podstawie umowy o współpracę przez spółkę chińską. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania jakichkolwiek deklaracji celnych, ani podatkowych z tytułu przesyłek odbieranych w Polsce od spółki chińskiej. Spółka chińska dostarcza własnym transportem przesyłki do hal magazynowych Wnioskodawcy znajdujących się na terytorium Polski. Wnioskodawca po dostarczeniu mu przesyłek przez spółkę chińską dokonuje m.in. ich rozładunku i sortowania Następnie Wnioskodawca dostarcza paczkę bezpośrednio do odbiorcy. Odbiorcy przesyłek, o których mowa we wniosku, nie ustanowili Wnioskodawcy jako przedstawiciela podatkowego. Wnioskodawca nie został ustanowiony przedstawicielem podatkowym spółki chińskiej. Zainteresowany nie jest operatorem wyznaczonym w rozumieniu ustawy - Prawo pocztowe. Spółka zarejestrowana w.... posiada siedzibę działalności gospodarczej w..... Spółka zarejestrowana w.... nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie niż siedziba działalności gospodarczej.

Mając na uwadze okoliczności sprawy i powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczy na rzecz spółki chińskiej usługi kurierskie w zakresie doręczania przesyłek/paczek do odbiorców na terytorium Polski. Wnioskodawca w ramach zawartej umowy o współpracy będzie otrzymywał przedmiotowe przesyłki/paczki od spółki chińskiej w Polsce, a następnie dostarczał je do wskazanego w Polsce odbiorcy. Przy czym Spółka chińska dostarcza własnym transportem przesyłki do hal magazynowych Wnioskodawcy znajdujących się na terytorium Polski.

Jednocześnie w okolicznościach niniejszej sprawy - jak wskazał Wnioskodawca - na Zainteresowanym nie ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. Tym samym, Wnioskodawca w niniejszej sprawie, nie jest podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towarów umieszczonych w przedmiotowych przesyłkach w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto - jak wynika z okoliczności sprawy - Wnioskodawca nie został ustanowiony przedstawicielem podatkowym spółki chińskiej, jak również odbiorców przesyłek. A zatem Wnioskodawca nie jest przedstawicielem podatkowym spółki chińskiej, czy też odbiorców przesyłek.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ za element stanu faktycznego przyjął, że na Zainteresowanym nie ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestia obowiązku uiszczenia cła jest zagadnieniem regulowanym przepisami z zakresu prawa celnego i leży poza kompetencjami Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej określonymi w przepisach rozdziału 1a Działu II ustawy - Ordynacja podatkowa "Interpretacje przepisów prawa podatkowego".

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.