0113-KDIPT1-2.4012.637.2022.2.JSZ - Wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania dostaw za wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość oraz obowiązku uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 października 2022 r. (wpływ 24 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej przez siebie bieżącej działalności gospodarczej zajmuje się m.in.:.... (w myśl art. 2 pkt 27 ustawy o VAT) oraz produktów spełniających przedmiotową definicję (dalej łącznie: Płynów) na rzecz swoich dotychczasowych odbiorców. Spółka zamierza poszerzyć krąg swoich odbiorców, o nowych zagranicznych kontrahentów (niebędących osobami fizycznymi), którzy są zainteresowani zakupem Płynów. Wspomniani przyszli kontrahenci według informacji Spółki, mogą spełniać wszystkie cechy podmiotowe uprawniające Wnioskodawcę do rozliczania podatku VAT z tytułu dostawy Płynów na ich rzecz w szczególnym trybie przewidzianym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT.

Wysyłka lub transport Płynów rozpoczynałaby się za każdym razem w Polsce i kończyłaby się wysyłką lub transportem towarów w państwie członkowskim UE (w myśl art. 130a pkt 2a ustawy o VAT będzie to państwo członkowskie konsumpcji).

Wnioskodawca będzie uczestniczył pośrednio w wysyłce lub w transporcie Płynów (towarów), z Polski do innego państwa członkowskiego. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że sprzedawane przez Spółkę towary nie będą nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Suma całkowitej wartości dostaw Płynów przekroczy 10 000 € w skali roku, która to stanowi kwotę graniczną do zastosowania procedury wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (WSTO).

Ponadto, Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce oraz jest zarejestrowana na potrzebę stosowania procedury wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość (dalej: WSTO).

Wnioskodawca zamierza realizować ww. transakcje na rzecz kontrahentów, których na potrzeby przedmiotowego wniosku podzielić należy na dwie grupy.

Kontrahenci nr 1 stanowią grupę podmiotów biznesowych, prowadzących działalność gospodarczą, których siedziby znajdują się na terytorium Unii Europejskiej oraz są zarejestrowani jako podatnicy VAT w danym kraju dla potrzeb krajowych, ale nie są zarejestrowani dla celów VAT-UE (dalej łącznie: Kontrahent 1).

Kontrahent nr 1 chce, aby dostarczano mu Płyny, na terytorium kraju, w którym ma on swoją siedzibę bądź na terytorium innego państwa członkowskiego (dalej łącznie: Państwo 1). Ponadto jest on podatnikiem VAT w swojej siedzibie. Państwo 1 jest państwem członkowskim identyfikacji.

Kontrahenci nr 2 stanowią grupę podmiotów biznesowych, prowadzących działalność gospodarczą z siedzibą na terytorium państwa trzeciego, niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej (dalej łącznie: Kontrahent 2).

Kontrahent 2 nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE oraz Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat statusu Kontrahenta nr 2 na gruncie VAT w państwach członkowskich, na których teren dokonywana będzie przedmiotowa dostawa Płynów.

Kontrahent 2 chce, aby Spółka realizowała dostawy Płynów na terytorium UE (dalej: Państwo 2), pomimo że sam nie posiada w tym kraju siedziby. Do Państwa 2 towar będzie doręczany na wskazany uprzednio adres przez Kontrahenta 2.

Dla lepszego zobrazowania powyższej sytuacji mającej miejsce u Kontrahenta 2, Wnioskodawca posłuży się następującym przykładem:

Kontrahent 2 z siedzibą przykładowo w Maroko chce otrzymać Płyny na terytorium Hiszpanii. Przy czym Spółka nie wie czy Kontrahent 2 ma w Hiszpanii status podatnika VAT. Spółka, zważywszy na brak szczegółowych i wyczerpujących informacji co do statusu podatnika VAT Kontrahenta 2, nie jest w stanie ustalić czy Kontrahent 2 ma obowiązek rozliczania w Państwie 2 wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT).

Obrazując powyższe stwierdzenie, kontrahenci mogą korzystać z wyłączeń (zwolnień) od nabyć wewnątrzwspólnotowych na gruncie właściwego miejscowo dla transakcji prawa. Wnioskodawca nie ma praktycznej opcji zweryfikowania takich wyłączeń (zwolnień), ponieważ wynika to z danych, które nie są powszechnie dostępne. Wnioskodawca może co najwyżej we własnym zakresie poprosić kontrahentów o dostarczenie takich informacji w formie oświadczenia, w którym sami potwierdzą lub zaprzeczą posiadanemu obowiązkowi rozliczania WNT odpowiednio w Państwie 1 i Państwie 2, a ponadto Kontrahent 2 określiłby swój status podatnika VAT w Państwie 2.

Z uwagi na powyższe mogą się zdarzyć sytuacje, w których Spółka nie będzie wiedzieć w jaki sposób powinna obejmować podatkiem VAT przedmiotowe dostawy towarów. Spółka zamierza więc kierować zapytania adresowane do każdego kontrahenta indywidualnie, m.in.: o obowiązek rozliczania WNT w państwach dostawy Płynów. Wnioskodawca, otrzymywałby od kontrahentów odpowiedzi w formie oficjalnego oświadczenia (dalej: Oświadczenie).

W oparciu o te odpowiedzi Wnioskodawca traktowałby przedmiotową dostawę towarów albo jako WSTO, albo jako tzw. "zwykłą" sprzedaż krajową, tj. opodatkowaną w Polsce stawką VAT 23%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w dniu 23 czerwca 2021 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego "Zgłoszenie informujące w zakresie szczególnej procedury unijnej rozliczenia VAT" na formularzu VIU-R, w ramach którego zgłosiła się do korzystania od dnia 1 lipca 2021 r. z procedury One Stop Shop.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy należy uznać, że Wnioskodawca po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów, jeżeli z treści Oświadczenia złożonego przez Kontrahenta 1, wynikać będzie, iż nie ma on obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT, a tym samym uznać dostawę jako wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość (WSTO) zdefiniowaną w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT?

2. Czy należy uznać, że Wnioskodawca po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów, jeżeli z treści Oświadczenia złożonego przez Kontrahenta 2, wynikać będzie, iż nie ma on obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT albo wynikać z niego będzie, iż nie jest on podatnikami VAT w Państwie 2, a tym samym uznać dostawę jako WSTO zdefiniowaną w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku otrzymania stosownego Oświadczenia od Kontrahenta 1, z którego wynikać będzie wprost, że Kontrahent 1 jest czynnym podatnikiem VAT w danym kraju, ale nie jest zarejestrowany dla celów VAT-UE oraz nie ma obowiązku rozliczania WNT, Wnioskodawca będzie mógł taką transakcję uznać za WSTO, zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy o VAT. Tym samym uznać należy, że po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów.

2. Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku otrzymania stosownego Oświadczenia od Kontrahenta 2, z którego wynikać będzie wprost, że Kontrahent 2 nie posiada obowiązku rozliczania WNT w Państwie 2 albo że nie jest on podatnikiem w Państwie 2, tj. będzie to transakcja B2C, Wnioskodawca będzie mógł taką transakcję uznać za WSTO, zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy o VAT. Tym samym uznać należy, że po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Na wstępie należy przeanalizować definicję WSTO. Definicję WSTO reguluję art. 2 pkt 22a ustawy o VAT.

W myśl art. 2 pkt 22a ustawy o VAT:

"ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

c) podmiotem niebędącym podatnikiem - pod warunkiem, że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2".

Na potrzeby niniejszej analizy warto również przywołać stanowisko, które prezentuje Ministerstwo Finansów w objaśnieniach dotyczących pakietu VAT e-commerce z dnia 1 września 2021 r. (dalej: Objaśnienia MF), w kontekście prawidłowego rozumowania WSTO:

"Wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość to dostawa towarów, które są wysyłane lub transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w wysyłce lub transporcie towarów, z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że spełnione są łącznie następujące warunki:

Innymi słowy, aby stosować procedurę WSTO należy spełnić łącznie poniższe przesłanki: przesłankę podmiotową, przesłanką przedmiotową i inne przesłanki:

W przypadku Wnioskodawcy i Kontrahenta 1, spełnione będą z pewnością przesłanki o których mowa w pkt 1-3 oraz przesłanka przedmiotowa (tj. pkt 5) z ww. definicji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwości może budzić weryfikacja przesłanki podmiotowej, od spełnienia której uzależniona jest możliwość stosowania procedury WSTO przez Wnioskodawcę przy dostawie Płynów, a co za tym idzie prawidłowe spełnienie przez Wnioskodawcy obowiązku w zakresie uiszczenia podatku VAT.

Żeby przesłanka podmiotowa mogła zostać uznana za spełnioną wystąpić musi bowiem przynajmniej jedna z poniższych przesłanek:

a) Kontrahent 1 musi być podatnikiem (tj. czynnym podatnikiem VAT dla potrzeb krajowych, ale nie może być zarejestrowany na potrzeby VAT-UE) i jednocześnie nie posiadać obowiązku rozliczania WNT, lub

b) Kontrahent 1 musi być osobą prawną niebędącą podatnikiem i jednocześnie nie posiadać obowiązku rozliczania WNT, lub

c) Kontrahent 1 musi być osobą niebędącą podatnikiem (dostawa B2C).

W opinii Wnioskodawcy, w kontekście Kontrahenta 1 można mówić jedynie o spełnieniu się przesłanki, o której mowa w lit.a. Jak to zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Kontrahent 1 będzie czynnym podatnikiem VAT dla potrzeb krajowych, jednak nie będzie zarejestrowany na potrzeby VAT-UE. Już sam fakt bycia czynnym podatnikiem VAT sprawia, że pozostałe przesłanki podmiotowe nie znajdą zastosowania w stosunku do Kontrahenta 1.

Wnioskodawca nie jest jednak w stanie samodzielnie zweryfikować informacji niezbędnych do oceny wystąpienia tej przesłanki, tj. ustalić czy Kontrahent 1 nie posiada obowiązku rozliczania WNT. Wnioskodawca, celem ustalenia czy przesłanka ta znajdzie zastosowanie dla Kontrahenta 1, potrzebuje merytorycznych i wiarygodnych informacji, co do ewentualnych zwolnień (lub ich braku) w zakresie rozliczania WNT w Państwie 1.

Takie informacje mogłoby zapewnić przykładowo Oświadczenie. Dzięki niemu, Wnioskodawca zachowując kryterium należytej staranności mógłby ustalić stan prawny występujący u Kontrahenta 1 i w ślad za tym mógłby w sposób dla siebie prawnie bezpieczny objąć tę transakcję opodatkowaniem VAT zgodnie z procedurą WSTO (oczywiście jeśli z treści Oświadczenia by to wynikało).

Zdaniem Wnioskodawcy, nic nie stoi na przeszkodzie, aby uznać Oświadczenie za w pełni wystarczającą podstawę, do rozstrzygnięcia przez Wnioskodawcę czy wystąpiła u Kontrahenta 1 ww. przesłanka podmiotowa. W ślad za tym, Wnioskodawca uważa, iż możliwe będzie stosowanie przez niego procedury WSTO, jeśli potwierdzi to treść Oświadczenia (tj. Kontrahent 1 oświadczyłby w drodze Oświadczenia, że nie posiada on obowiązku rozliczania WNT w Państwie 1).

Wnioskodawca zaznacza, że jeśli Kontrahent 1 spełniałby przesłankę podmiotową to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek objęcia dostawy Płynów procedurą WSTO, z uwagi na wartość rocznego przedmiotu transakcji. Stosowanie WSTO fakultatywnie możliwe jest tylko jeżeli nie przekroczony zostanie próg określony w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Wynika to bezpośrednio z faktu, że jeżeli Kontrahent 1 razem z Wnioskodawcą spełniają wszystkie warunki opisane w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT (i wartość dostawy Płynów przekroczy 10 000 €), to na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy (czyli miejscem dostawy będzie tu Państwo 1).

Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, uznać należy, że skoro miejscem dostawy towarów nie jest Polska, to nie występuje podstawa prawna do objęcia przedmiotowej transakcji podatkiem VAT na zasadach krajowych (tzw. sprzedaż krajowa opodatkowana 23% VAT w Polsce). Przeciwna interpretacja naruszałaby jedną z naczelnych zasadę VAT, jaką jest zasada terytorialności (tj. doszłoby do naruszenia art. 5 ust. 1 ustawy o VAT).

Wskutek powyższego, Wnioskodawca uważa, iż wykładnia powszechnie obowiązującego prawa, która kwestionowałaby dopuszczalność w obrocie prawnym Oświadczenia rodziłaby bardzo negatywne skutki. Taka wykładnia mogłaby bowiem prowadzić do sytuacji, w której Wnioskodawca nie mógłby zrealizować procedury WSTO w rozliczeniu VAT (bo nie miałby pewności, że Kontrahent 1 spełnia przesłankę podmiotową, konieczną dla stosowania WSTO) mimo że w rzeczywistości Kontrahent 1 i Wnioskodawca spełnialiby wszystkie przesłanki materialne i formalne do tego, by obligatoryjnie zastosować w przedmiotowej dostawie towarów WSTO.

Powstałaby wtedy niepewność, w wyniku której Wnioskodawca nie mógłby wypełnić dyspozycji normy prawnej (do której byłaby obowiązana na podstawie art. 2 pkt 22a ustawy o VAT w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy o VAT), a musiałby postępować niezgodnie z prawem (tj. traktować tzw. zasady "normalnej" sprzedaży krajowej), z uwagi na to, że nie miałaby podstaw merytorycznych do określenia czy Kontrahent 1 spełnia przesłankę podmiotową.

Możliwość określenia czy Kontrahent 1 spełnia przesłankę podmiotową jest warunkiem koniecznym do tego, by móc zgodnie z prawem objąć przedmiotową transakcję podatkiem VAT. Wnioskodawca, chce postępować zgodnie z powszechnie obowiązującym prawem, przy czym jest zdania, iż nie byłoby to możliwe bez Oświadczenia.

Innymi słowy, Wnioskodawca uważa, iż ustawodawca nałożył na niego obowiązek rozliczania dostawy Płynów w procedurze WSTO (jeśli spełnione będą przesłanki z art. 2 pkt 22a ustawy o VAT), jednak nie przewidział osobnych, szczególnych narzędzi do weryfikacji jednej z przesłanek, od oceny której uzależnione będzie czy dla danej dostawy towarów występuje obowiązek stosowania mechanizmu WSTO.

W ślad za tym, Wnioskodawca sądzi, że racjonalny ustawodawca stworzył w ten sposób przestrzeń do swobodnego (przy zachowaniu należytej staranności) wyboru formy takiej weryfikacji. W przeciwnym razie, na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek, którego Wnioskodawca nie mógłby wykonać.

Podsumowując, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku otrzymania stosownego Oświadczenia od Kontrahenta 1, z którego wynikać będzie wprost, że Kontrahent 1 jest czynnym podatnikiem VAT w danym kraju, ale nie jest zarejestrowany dla celów VAT-UE oraz nie ma obowiązku rozliczania WNT, Wnioskodawca będzie mógł taką transakcję uznać za WSTO, zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy o VAT. Tym samym uznać należy, że po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów zgodnie z zasadą terytorialności podatku VAT.

Ad. 2

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest podobne co do stanowiska zaprezentowanego w zakresie pytania nr 1, z tą różnicą, że w przypadku Kontrahenta 2 istnieje przypuszczenie, że mogą u niego zajść wszystkie przesłanki podmiotowe opisane w art. 2 pkt 22a ustawy o VAT (a nie tylko jedna jak w przypadku Kontrahenta 1):

a) Kontrahent 2 jest podatnikiem i jednocześnie nie posiada on obowiązku rozliczania WNT, lub

b) Kontrahent 2 jest osobą prawną niebędącą podatnikiem i jednocześnie nie posiada on obowiązku rozliczania WNT, lub

c) Kontrahent 2 jest osobą niebędącą podatnikiem (dostawa B2C).

Na tym tle Wnioskodawca zaznacza, że zakres informacji w treści Oświadczenia Kontrahenta 2 musiałby zostać poszerzony o ustalenie czy jest on podatnikiem w Państwie 2. W oparciu o te dodatkowe informacje Wnioskodawca mógłby stosować WSTO, jeżeli z treści Oświadczenia Kontrahenta 2, wynikałoby, iż nie jest on podatnikiem w Państwie 2.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że analogicznie, jak w przypadku Kontrahenta 1, również w przypadku Kontrahenta 2, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczania podatku VAT z tytułu dostawy Płynów w trybie procedury WSTO, pod warunkiem, że w Oświadczeniu Kontrahent 2 wskazałby, że nie posiada on obowiązku rozliczania WNT w Państwie 2 albo że nie jest on podatnikiem w Państwie 2. Po uzyskaniu takiego Oświadczenie, po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany będzie do uiszczenia podatku VAT w kraju, w którym zakończył się transport Płynów zgodnie z zasadą terytorialności podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz.UE.L 29 z 31.01.2020 str. 7 z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 22a ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość (dalej WSTO) rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

c) podmiotem niebędącym podatnikiem - pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy:

Miejscem dostawy towarów - w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy:

Przepis art. 22 ust. 1 pkt 1a nie ma zastosowania, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 22a ust. 3 ustawy:

Dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych w art. 28p.

Jak wynika z przywołanych przepisów wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość ma miejsce jeżeli towary są wysyłane lub transportowane m.in. przez dostawcę lub na jego rzecz z jednego państwa członkowskiego (nie musi to być Polska) do innego państwa członkowskiego, a dostawa towarów musi być dokonywana na rzecz:

˗ podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których nie występuje opodatkowania tego nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

˗ każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Przedmiotem WSTO mogą być towary wyprodukowane w UE lub towary, które zostały już dopuszczone do swobodnego obrotu w UE i które znajdują się na jej terytorium i są dostarczane nabywcom w UE. WSTO nie stosuje się w odniesieniu do:

˗ nowych środków transportu,

˗ towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

˗ dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków, towarów używanych - jednak tylko wówczas, gdy podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy.

Co do zasady miejscem dostawy (opodatkowania) w przypadku WSTO jest kraj w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy - czyli kraj konsumenta. Natomiast w sytuacji gdy są spełnione warunki określone w art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy, za miejsce opodatkowania dostawy towarów uznaje się kraj rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów. Przy czym podatnik uprawniony do stosowania ww. zasady szczególnej może z niej zrezygnować (przez złożenie stosownego zawiadomienia) i rozliczać dostawy na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 130a pkt 2 ustawy (na potrzeby rozdziału 6a ustawy - Procedura unijna dotycząca niektórych dostaw towarów oraz świadczenia niektórych usług):

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które:

Według art. 130a pkt 2a ustawy:

Przez państwo członkowskie konsumpcji - rozumie się:

Na podstawie art. 130a pkt 2b ustawy:

Przez państwo członkowskie identyfikacji - rozumie się państwo członkowskie:

Jak stanowi art. 130a pkt 3 ustawy:

Przez procedurę unijną - rozumie się to rozliczenie VAT należnego z tytułu czynności określonych w pkt 2 lit. a-c państwu członkowskiemu konsumpcji za pośrednictwem państwa członkowskiego identyfikacji.

W świetle przepisu art. 130b ust. 1 ustawy:

Podatnik może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury unijnej w państwie członkowskim identyfikacji. Procedura unijna ma zastosowanie do wszystkich dostaw towarów lub każdego świadczenia usług objętych tą procedurą, dokonywanych przez podatnika na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 130c ust. 1 ustawy:

Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani składać za pomocą środków komunikacji elektronicznej deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej "deklaracjami VAT", do właściwego urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy dostawy towarów i świadczenia usług objęte procedurą unijną miały miejsce.

W myśl art. 130c ust. 2 ustawy:

Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 130d ust. 1 ustawy:

Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani prowadzić w postaci elektronicznej ewidencję transakcji objętych procedurą unijną, zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 63c rozporządzenia 282/2011.

Jak stanowi art. 130d ust. 2 ustawy:

Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest udostępniana przez podatnika drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji. W przypadku wystąpienia problemów technicznych uniemożliwiających udostępnienie ewidencji drogą elektroniczną ewidencję udostępnia się w sposób i w terminie wskazanych przez właściwy organ podatkowy.

Ww. przepisy wprowadzają procedurę tzw. One Stop Shop (OSS). Procedura ta ma na celu uproszczenie obowiązków w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

- elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

- deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

- współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, m.in. dokonujący WSTO, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT w Polsce oraz zgłosili się Państwo do korzystania od dnia 1 lipca 2021 r. z procedury One Stop Shop. W ramach prowadzonej bieżącej działalności gospodarczej zajmują się Państwo m.in.: sprzedażą odczynników chemicznych, niebędących wyrobami akcyzowymi (w myśl art. 2 pkt 27 ustawy) oraz produktów spełniających przedmiotową definicję. Wysyłka lub transport Płynów rozpoczynałaby się za każdym razem w Polsce i kończyłaby się wysyłką lub transportem towarów w państwie członkowskim UE. Będą Państwo uczestniczyli pośrednio w wysyłce lub w transporcie Płynów (towarów), z Polski do innego państwa członkowskiego. Sprzedawane przez Państwa towary nie będą nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Suma całkowitej wartości dostaw Płynów przekroczy 10 000 € w skali roku.

Zamierzają Państwo realizować ww. transakcje na rzecz kontrahentów, których na potrzeby przedmiotowego wniosku podzielić należy na dwie grupy. Kontrahenci nr 1 stanowią grupę podmiotów biznesowych, prowadzących działalność gospodarczą, których siedziby znajdują się na terytorium Unii Europejskiej oraz są zarejestrowani jako podatnicy VAT w danym kraju dla potrzeb krajowych, ale nie są zarejestrowani dla celów VAT-UE. Kontrahent nr 1 chce, aby dostarczano mu Płyny, na terytorium kraju, w którym ma on swoją siedzibę bądź na terytorium innego państwa członkowskiego. Ponadto jest on podatnikiem VAT w swojej siedzibie. Państwo 1 jest państwem członkowskim identyfikacji.

Kontrahenci nr 2 stanowią grupę podmiotów biznesowych, prowadzących działalność gospodarczą z siedzibą na terytorium państwa trzeciego, niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej. Kontrahent 2 nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE oraz nie posiadają Państwo wiedzy na temat statusu Kontrahenta nr 2 na gruncie VAT w państwach członkowskich, na których teren dokonywana będzie przedmiotowa dostawa Płynów. Kontrahent 2 chce, aby Spółka realizowała dostawy Płynów na terytorium UE, pomimo że sam nie posiada w tym kraju siedziby. Do Państwa 2 towar będzie doręczany na wskazany uprzednio adres przez Kontrahenta 2. Przykładowo Kontrahent 2 z siedzibą w Maroko chce otrzymać Płyny na terytorium Hiszpanii.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku, gdy transakcje sprzedaży Płynów dokonywane będą przez Państwa na rzecz podmiotów wymienionych w art. 2 pkt 22a lit. a i b ustawy, a towary te będą wysyłane lub transportowane przez Państwa lub na Państwa rzecz, w tym wtedy, gdy uczestniczą Państwo pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, to transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość w rozumieniu ww. art. 2 pkt 22a ustawy.

Jednocześnie w związku z przekroczeniem limitu kwoty 10 000 euro, o którym mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy, nie zostaną łącznie spełnione warunki wynikające z art. 22a ust. 1 ustawy. Zatem miejscem dostawy towarów na rzecz podmiotów wymienionych w art. 2 pkt 22a ustawy, dokonywanych w ramach WSTO - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy - jest państwo członkowskie zakończenia wysyłki. Przy czym, w związku z rejestracją do VAT-OSS powinni Państwo podatek podlegający uiszczeniu w państwie członkowskim zakończenia wysyłki, rozliczyć w ramach tej procedury w Polsce.

Zauważyć ponadto należy, że wyżej cytowane przepisy nie nakładają obowiązku na dokonującego dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, uzyskania od nabywcy jakiegokolwiek oświadczenia, potwierdzającego brak obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT, ani nie reguluje jakimi dokumentami w tym przypadku należy dysponować.

Żaden z przepisów ustawy o podatku VAT nie uzależnia kwalifikacji zdarzenia jako WSTO od posiadania oświadczeń od kontrahentów o braku obowiązku rozliczania WNT lub braku statusu podatnika w państwie, do którego będą transportowane towary.

Zgodnie z przepisami ustawy dotyczącymi WSTO (art. 2 pkt 22a ustawy) procedura ta ma miejsce, gdy m.in. nabywca nie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy.

Przepisy do transakcji wewnątrzwspólnotowych są zharmonizowane w krajach UE, zatem zasady rozliczeń WNT w poszczególnych krajach UE powinny być spójne.

W polskiej ustawie o VAT art. 9 ust. 1 stanowi, że:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

- z zastrzeżeniem art. 10.

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

W art. 10 zostały wskazane wyłączenia z WNT. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy:

d) osoby prawne, które nie są podatnikami - jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł;

Jednocześnie zgodnie z art. 10 ust. 3 pkt 2 ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są wyroby akcyzowe.

Mając na uwadze wskazane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że brak rejestracji do VAT-UE nie musi oznaczać, że dany podmiot nie jest zobowiązany do rozpoznania w swoim (tj. przeznaczenia czy zakończenia wysyłki/transportu towarów) kraju wewnątrzwspólnotowego nabycia, w przypadku gdy nabycie spełnia ustawowe warunki do uznania go za takie.

Tym samym nie można zgodzić się z Państwem, że przyjęcie od kontrahenta oświadczenia, że nie jest on zobowiązany do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT albo że nie jest on podatnikiem VAT w określonym kraju, będzie wystarczające do rozpoznania procedury WSTO.

Podkreślenia wymaga fakt, że ciężar odpowiedzialności w zakresie wykazania okoliczności uzasadniających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 2 pkt 22a ustawy, spoczywa na podatniku. Posiadane przez podatnika dokumenty i dowody mają potwierdzić określony stan faktyczny i tym samym potwierdzać rzetelność opodatkowania transakcji.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zgodnie zaś z art. 181 Ordynacji podatkowej:

Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Weryfikacja zgodności informacji zawartych w zgromadzonej dokumentacji, może być dokonana wyłącznie w ramach prowadzonego postępowania podatkowego i kontroli podatkowej/kontroli celno-skarbowej. W ramach tych postępowań/kontroli przedmiotem oceny mogą być zatem wszelkie okoliczności dotyczące danej transakcji począwszy od nawiązania współpracy z kontrahentem, aż po rozliczenie transakcji czy procedury reklamacyjne.

Tym samym oceniając Państwa stanowisko uznano je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ w postępowaniu interpretacyjnym dokonuje wyłącznie subsumpcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego pod określony przepis prawa podatkowego. W związku z powyższym, w niniejszej sprawie, Organ nie dokonał oceny przyjętego przez stronę sposobu postępowania w celu weryfikacji kontrahenta, jak również zachowania bądź niezachowania przez podatnika, należytej staranności przy kwalifikowaniu danej transakcji za WSTO czy też za dostawę krajową.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).