0113-KDIPT1-2.4012.6.2024.2.JSZ - Rozliczanie VAT z tytułu WNT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA -

stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT UE. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 4 marca 2024 r. (wpływ 5 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka będąca podatnikiem podatku VAT w Polsce zakupiła 18 maja 2023 r. towary handlowe u podatnika Włoskiego. Towary zostały sprzedane podatnikowi z Republiki Białorusi. Transport został zlecony polskiemu przewoźnikowi, który odprawił towary na Litwie, a następnie przewiózł je odbiorcy na Białorusi. Towar nie był magazynowany w Polsce. Spółka Włoska wykazała WDT. Polski podatnik jako, że towar nie jest magazynowany w Polsce nie wykazuje WNT i nie wykazuje transakcji w VAT UE. Sprzedaż w deklaracji VAT jest wykazana jako sprzedaż poza terytorium kraju.

W uzupełnieniu wniosku udzielono odpowiednio następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1. "Od kiedy (proszę wskazać miesiąc i rok) i w jakim zakresie prowadzą Państwo działalność gospodarczą?

Odpowiedź: Data wpisu do Rejestru Przedsiębiorców 29 czerwca 2022 r.

2. "Czy jesteście Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?"

Odpowiedź: Tak, Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

3. "Czy jesteście Państwo zarejestrowani dla celów podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze w innym państwie? Jeżeli tak, należy wskazać w jakim państwie/państwach?"

Odpowiedź: Spółka nie jest zarejestrowana do takich podatków w innych krajach.

4. "Czy podatnik włoski:

Odpowiedź: Podatnik włoski jest zarejestrowany do podatku od towarów i usług na terenie Włoch, a także do transakcji wewnątrzwspólnotowych na terenie Włoch.

5. "Jakie konkretnie towary są przedmiotem transakcji objętych zakresem zadanego we wniosku pytania?"

Odpowiedź: Statyw do kamery.

6. "Czy nabyli Państwo przedmiotowe towary na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej?"

Odpowiedź: Są to towary przeznaczone do dalszej odsprzedaży w ramach działalności handlowej Spółki.

7. "Jak dokładnie dochodzi do przemieszczenia towarów od podatnika z Włoch do podatnika z Republiki Białorusi? Należy opisać poszczególne etapy przemieszczenia towaru."

Odpowiedź: Towary są przewożone przez zewnętrzną firmę transportową, zamówioną przez odbiorcę. Towary są przewożone z Włoch do Litwy gdzie następuje odprawa celna, a stamtąd bezpośrednio do odbiorcy białoruskiego.

8. "Czy towary, będące przedmiotem transakcji, o których mowa we wniosku, na którymkolwiek z etapów dostawy zostały przemieszczone na terytorium Polski?"

Odpowiedź: Towary bez zatrzymania są jedynie przewożone przez terytorium Polski na Litwę.

9. "Czy towary, o których mowa we wniosku są:

Odpowiedź: Towary są transportowane bezpośrednio od podatnika z Włoch do odbiorcy w Białorusi.

10. "Na terytorium którego państwa rozpoczyna się i kończy transport towarów, o których mowa wniosku?"

Odpowiedź: Tak jak Wnioskodawca wspomniał w punkcie 7. Transport rozpoczyna się we Włoszech, a kończy na Białorusi.

11. "Czy wywóz towarów, o których mowa we wniosku, nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie wystąpiły przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego?"

Odpowiedź: Nie było takich przerw. Był to transport bezpośredni i nieprzerwany.

12. "W którym momencie i na terytorium jakiego kraju nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podmioty uczestniczące w transakcjach, o których mowa w opisie sprawy oraz objętych zakresem postawionego we wniosku pytania, tj.

Odpowiedź: Po przekroczeniu granicy białoruskiej.

13. "Który z podmiotów, biorących udział w transakcjach objętych zakresem zadanego we wniosku pytania, jest odpowiedzialny za organizację wysyłki, transportu?"

Odpowiedź: Białoruski odbiorca towarów.

14. "Jakie konkretnie czynności/działania podejmowali/wykonywali Państwo w związku z wysyłką (transportem) towarów?"

Odpowiedź: Wszystkim zajął się odbiorca towaru.

15. "W związku ze wskazaniem, że "Transport został zlecony polskiemu przewoźnikowi, który odprawił towary na Litwie (...)" prosimy o wskazanie na rzecz/zlecenie, którego z podmiotów biorących udział w transakcjach objętych zakresem postawionego we wniosku pytania działa ww. podmiot zewnętrzny (przewoźnik)?"

Odpowiedź: Transport został opłacony przez odbiorcę białoruskiego i na jego rzecz była świadczona usługa.

Pytanie

Czy w związku z wyżej opisaną sytuacją powyżej sytuacja polski podatnik powinien wykazywać transakcje jako WNT i w deklaracji VAT UE?

Państwa stanowisko w sprawie

Podatnik nie rozpoznaje transakcji jako WNT i nie wykazuje jej w deklaracji VAT UE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis art. 9 ust. 2 ustawy stanowi z kolei, że:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, regulują przepisy art. 22 ust. 1-4 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

W myśl art. 22 ust. 2a ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

W świetle art. 22 ust. 2c ustawy:

W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy:

Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

W tym miejscu przywołać należy orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04) w którym TSUE stwierdził:

"Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która - jako jedyna - zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 28c część A lit. a akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 określone jest jedynie miejsce dostawy skutkującej wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw".

Należy także zwrócić uwagę na wyrok z 23 kwietnia 2023 r. w sprawie C-401/18 (Herst s.r.o. przeciwko Odvolací finanční ředitelství), w którym TSUE rozstrzygnął m.in., że:

(...) zgodnie z orzecznictwem Trybunału dotyczącym wykładni art. 138 ust. 1 dyrektywy VAT, w odniesieniu do transakcji tworzących łańcuch kilku kolejnych dostaw skutkujący tylko jednym transportem wewnątrzwspólnotowym, transport wewnątrzwspólnotowy można przypisać tylko do jednej z tych dostaw, która zatem jako jedyna zostanie zwolniona z podatku na podstawie tego przepisu, oraz aby ustalić, do której z dostaw należy przypisać transport wewnątrzwspólnotowy, powinno się przeprowadzić całościową ocenę wszystkich konkretnych okoliczności sprawy. Orzecznictwo to ma zastosowanie także do oceny transakcji, które podobnie jak transakcja sporna w postępowaniu głównym tworzą łańcuch kolejnych transakcji nabycia i odsprzedaży wyrobów podlegających akcyzie, które skutkują tylko jednym transportem wewnątrzwspólnotowym (zob. podobnie wyrok z dnia 19 grudnia 2018 r., AREX CZ, C-414/17, EU:C:2018:1027, pkt 70, 71).

Na podstawie tej całościowej oceny należy w szczególności określić moment, w którym nastąpiło przeniesienie na rzecz końcowego nabywcy prawa do rozporządzania danymi towarami jak właściciel. W wypadku bowiem gdy przeniesienie to nastąpiło przed transportem wewnątrzwspólnotowym, należy je uznać za okoliczność mogącą prowadzić do uznania dokonanego w ten sposób nabycia za nabycie wewnątrzwspólnotowe (zob. podobnie wyrok z dnia 19 grudnia 2018 r., AREX CZ, C-414/17, EU:C:2018:1027, pkt 70, 72).

Gdyby jednak sąd odsyłający miał uznać, że w trakcie transportu doszło do kilku przeniesień prawa do rozporządzania paliwami będącymi przedmiotem sporu w postępowaniu głównym na rzecz różnych podmiotów pośrednich w łańcuchu transakcji nabycia i dalszej sprzedaży, to zastosowanie orzecznictwa Trybunału przypomnianego w poprzednim punkcie nie pozwoliłoby mu na ustalenie, któremu z nabyć w łańcuchu należy przypisać jeden transport paliw.

Orzecznictwo to opiera się bowiem na kryterium czasowym, na podstawie którego należy ocenić, czy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel miało miejsce przed jego transportem, w celu ustalenia tej transakcji nabycia w danym łańcuchu, której należy przypisać ten jeden transport wewnątrzwspólnotowy, i która w związku z tym jako jedyna powinna zostać uznana za nabycie wewnątrzwspólnotowe. W niniejszej sprawie zastosowanie tego kryterium czasowego mogłoby pozwolić sądowi odsyłającemu na ustalenie, czy transport paliw sporny w postępowaniu głównym należy przypisać nabyciu przez pierwszy podmiot gospodarczy w łańcuchu transakcji zakupu i dalszej sprzedaży, zanim miał miejsce jeden transport wewnątrzwspólnotowy tych paliw. Kryterium to nie znajdzie natomiast zastosowania, jeżeli w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym kolejne przeniesienia tego prawa miały miejsce podczas wspomnianego przewozu.

W tych okolicznościach, w celu określenia tej z transakcji nabycia rozpatrywanych w postępowaniu głównym, której należy przypisać jeden transport wewnątrzwspólnotowy

i która w związku z tym jako jedyna powinna zostać uznana za nabycie wewnątrzwspólnotowe, zgodnie z orzecznictwem Trybunału przypomnianym w pkt 43 niniejszego wyroku do sądu odsyłającego należy dokonanie całościowej oceny wszystkich szczególnych okoliczności sprawy w postępowaniu głównym.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Będąc podatnikiem podatku VAT w Polsce zakupili Państwo 18 maja 2023 r. towary handlowe, tj. statyw do kamery, u podatnika Włoskiego. Są to towary przeznaczone do dalszej odsprzedaży w ramach Państwa działalności handlowej. Podatnik włoski jest zarejestrowany do podatku od towarów i usług na terenie Włoch, a także do transakcji wewnątrzwspólnotowych na terenie Włoch. Towary zostały sprzedane podatnikowi z Republiki Białorusi. Transport został zlecony polskiemu przewoźnikowi, który odprawił towary na Litwie, a następnie przewiózł je odbiorcy na Białorusi. Towary są transportowane bezpośrednio od podatnika z Włoch do odbiorcy w Białorusi. Towary bez zatrzymania są jedynie przewożone przez terytorium Polski na Litwę.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem zadanego pytania wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy występują dwie dostawy, tj.:

przy czym towary są transportowane bezpośrednio od podatnika z Włoch do odbiorcy w Białorusi.

W związku z powyższym ww. dostawy należy uznać za transakcje łańcuchowe w wyniku, których towar będący przedmiotem transakcji jest transportowany bezpośrednio od podatnika z Włoch do odbiorcy w Białorusi.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podmioty uczestniczące w transakcjach, zarówno w przypadku transakcji z podatnika z Włoch na Państwa, jak i z Państwa na podatnika z Republiki Białorusi, nastąpiło po przekroczeniu granicy białoruskiej. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację wysyłki, transportu jest białoruski odbiorca towarów. Transport został opłacony przez odbiorcę białoruskiego i na jego rzecz była świadczona usługa.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz powołane wyżej wyroki, w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, należy wskazać, że

w zakresie opisanej transakcji, transport towarów należy przypisać dostawie dokonanej przez Państwa na rzecz podatnika z Republiki Białorusi. Zatem dostawę dokonaną pomiędzy Państwem a podatnikiem z Republiki Białorusi należy uznać za "transakcję ruchomą", tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową w państwie rozpoczęcia wysyłki/transportu towarów, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. na terytorium Włoch.

Natomiast dostawę dokonaną przez podatnika z Włoch na rzecz Państwa należy uznać za dostawę "nieruchomą", dokonaną i opodatkowaną - stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy - w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium Włoch. Zatem dostawa towarów dokonana przez podatnika z Włoch na rzecz Państwa podlega opodatkowaniu na terytorium Włoch.

Zaznaczyć należy, że - biorąc pod uwagę terytorialność podatku VAT - zasady opodatkowania opisanych wyżej transakcji podlegają regulacjom kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Wobec powyższego, zarówno transakcja dostawy towaru przez podatnika z Włoch na rzecz Państwa, jak i transakcja dostawy towaru przez Państwa na rzecz podatnika z Republiki Białorusi nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski, a w szczególności nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii wykazywania przez Państwa przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-UE należy wskazać, że stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Ww. przepis zobowiązuje podatników do wykazania w informacji podsumowującej (tzw. deklaracja VAT-UE) dokonanych transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W okolicznościach niniejszej sprawy zarówno transakcja dostawy towaru przez podatnika z Włoch na rzecz Państwa, jak i transakcja dostawy towaru przez Państwa na rzecz podatnika z Republiki Białorusi nie stanowi żadnej z czynności wymienionych w art. 100 ust. 1 ustawy, w stosunku do których podatnicy są obowiązani składać informacje podsumowujące.

W związku z tym, w przypadku transakcji opisanych we wniosku nie są Państwo zobowiązani do wykazania ich w informacji podsumowującej tzw. deklaracji VAT-UE.

Tym samym stanowisko Państwa należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).