0113-KDIPT1-2.4012.594.2019.2.MO - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek będących we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 7 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r. - za pośrednictwem ePUAP oraz 26 listopada 2019 r. - za pośrednictwem poczty), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek będących we wspólności majątkowej małżeńskiej - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek będących we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 października i 22 listopada 2019 r. poprzez przesłanie pełnomocnictwa oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowych niezabudowanych, położonych w... gm...., oznaczonych aktualnie nr ewidencyjnymi X (pow.... ha) oraz Y (pow.... ha). Działkę nr X Wnioskodawczyni nabyła w 1989 r. na podstawie umowy ze swoimi rodzicami (ówczesnymi właścicielami) o przekazanie gospodarstwa rolnego. W związku z tym, że między Wnioskodawczynią a jej mężem istniał ustrój wspólności majątkowej, ten składnik majątku wszedł do majątku wspólnego. Z działką X sąsiadowała niewielka działka budowlana, na której znajdował się od... r. dom jednorodzinny, w którym mieszkała Wnioskodawczyni z mężem oraz rodzice. W... r. na działce X wybudowano niewielki dom gościnny, w którym nocują podczas wizyt rodzina i znajomi Wnioskodawczyni. Z działką X bezpośrednio sąsiaduje działka Y.

Działkę nr Y Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła w... r. Była to od początku nieruchomość rolna, niezabudowana. Przedmiotowe grunty wchodziły w skład gospodarstwa rolnego męża Wnioskodawczyni, które prowadził on osobiście do... r. dominowała na nich uprawa pszenicy. Łączna powierzchnia gospodarstwa rolnego wynosiła... ha w... r. następnie zmniejszyła się tylko do dwóch działek Y i X. W... r. z powodu choroby kręgosłupa męża Wnioskodawczyni był on zmuszony zaprzestać dalszej pracy na roli. W związku z tym w... r. mąż Wnioskodawczyni (za jej zgodą) wydzierżawił przedmiotowe działki na rzecz jednego z okolicznych rolników, który dzierżawi te działki do chwili obecnej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości... dla działek Y i X przewiduje się funkcję mieszkaniową. Wnioskodawczyni rozważa obecnie dokonanie podziału działek Y i X tak, aby wydzielić z nich ok. 7 mniejszych działek wraz z drogą wewnętrzną zapewniającą dojazd do drogi publicznej, a następnie sukcesywną sprzedaż tych działek. Uzyskane w ten sposób środki pieniężne Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na bieżące życie, a także poczynić oszczędności, które w przyszłości będzie mogła przekazać dzieciom i wnukom. Wnioskodawczyni nie wie obecnie ile działek i czy wszystkie z "wydzielonych" w przyszłości działek sprzeda.

Wnioskodawczyni nie dokonała jeszcze podziału działek Y i X, nie poczyniła na nich żadnych nakładów mających uatrakcyjnić je przy ewentualnych przyszłych transakcjach. Przyszłą sprzedaż Wnioskodawczyni zamierza prowadzić w sposób niezorganizowany, w oparciu o ustne oferty i zapytania, a także przez umieszczenie tabliczki informacyjnej na terenie działek wraz z numerem telefonu. Wnioskodawczyni ani jej mąż nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami.

Ponadto w piśmie z dnia 22 listopada 2019 r. będącym uzupełnieniem wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość zostanie podzielona maksymalnie na 5 mniejszych działek. Podział miałby dopiero nastąpić, numery ewidencyjne nie zostały jeszcze nadane. Działki nie zostały jeszcze wydzielone, brak numerów ewidencyjnych. Nie została wydana dotychczas decyzja o warunkach zabudowy. Dla nieruchomości, z której miałyby zostać wydzielone działki do sprzedaży obowiązuje już miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony przez Radę Gminy... i z jej inicjatywy. Dla tego terenu przewiduje się funkcję mieszkaniową. Wnioskodawczyni nie będzie ubiegać się o pozwolenie na budowę. Być może zrobi to potencjalny nabywca działki, po jej nabyciu i w zależności od swoich planów. Na pytanie tut. Organu o treści: "Czy działki powstałe po podziale i objęte zakresem zadanego pytania we wniosku to nieruchomości zabudowane czy niezabudowane", Wnioskodawczyni odpowiedziała, że będą to działki niezabudowane. Przedmiotem dzierżawy były działki Y i X na podstawie umowy dzierżawy zawartej w dniu... r. przez A oraz B.

Na pytanie tut. Organu o treści; "Czy tereny które zajmują działki powstałe w wyniku podziału i będące przedmiotem sprzedaży, były/są/będą objęte umową dzierżawy", Wnioskodawczyni odpowiedziała, że tak. Zainteresowana nie podejmie żadnych czynności zwiększających atrakcyjność działek lub zwiększenie wartości. Wnioskodawczyni nigdy w przeszłości nie zbyła żadnej nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałaby w przyszłości sprzedać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych okoliczności, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek powstałych wskutek podziału działek Y i Z, będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią w przyszłości działek wydzielonych z gruntów Y i Z nie będzie stanowiła czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku VAT są m in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, że za działalność gospodarczą należy uznać wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawczyni przyszłym transakcjom nie sposób przypisać charakteru działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że działki X i Y zostały nabyte nie w celach handlowych czy spekulacyjnych, lecz aby stanowiły one centrum życiowe Wnioskodawczyni i jej rodziny a także w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Grunty te są w posiadaniu Wnioskodawczyni od ponad 30 lat (działka X) a przez 20 lat jej mąż uprawiał ją rolniczo. Wnioskodawczyni i jej rodzina nieprzerwanie od ponad 30 lat zamieszkują na terenie tych nieruchomości. W związku z utratą zdrowia przez męża Wnioskodawczyni i zaprzestaniu uprawy roli, nieruchomość została wydzierżawiona lokalnemu rolnikowi. Było to zachowanie typowe i uzasadnione ekonomicznie, bowiem rodzina Wnioskodawczyni potrzebowała środków utrzymania. Przyszła sprzedaż działek, niesprecyzowana obecnie co do ilości i częstotliwości, będzie mieściła się w zakresie podstawowych czynności, do jakich uprawniony jest właściciel nieruchomości. Rozporządzenie rzeczą jest immanentnie związane ze statusem właściciela. Przedmiotowe działki stanowią od ponad 30 i 20 lat współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża. Rozważany podział nieruchomości na mniejsze nieruchomości ma jedynie ułatwić możliwość sprzedaży, bowiem kupno jednej dużej działki może być znacząco utrudnione przez brak potencjalnego kupca. Nie czyniono żadnych starań o sprzedaż tych działek, nie ulepszano ich, nie czyniono nakładów ani też nie sondowano lokalnego rynku w poszukiwaniu ewentualnych kupców.

Wnioskodawczyni nie zaangażowała bowiem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zdaniem Wnioskodawczyni warto przywołać dla uzasadnienia jej racji pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarty w wyroku z 6 lipca 2018 r. I FSK 1419/16. Zgodnie z tym orzeczeniem to, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. W przyszłym stanie faktycznym mogą wystąpić jedynie pojedyncze elementy, o których mowa powyżej, takie jak podział działek i wydzielenie dróg wewnętrznych Nie wystąpił zaś (i nie wystąpi) ciąg profesjonalnie podejmowanych czynności handlowych. Końcowo Wnioskodawczyni informuje, że wszystkie działki w momencie ich potencjalnego zbycia pozostaną gruntami niezabudowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2147, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

W świetle art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału. Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na podstawie art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, dzierżawa jako umowa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W niniejszej sprawie należy także wskazać, że w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że w wypadku gdy dana osoba podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, wówczas należy ją uznać za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości, gdyż sprzedaż nie następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W konsekwencji, w kwestii zaliczenia transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne jako wykonywanej w ramach działalności gospodarczej kryterium decydującym jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem VAT pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że działkę nr X Wnioskodawczyni nabyła w... r. na podstawie umowy ze swoimi rodzicami (ówczesnymi właścicielami) o przekazanie gospodarstwa rolnego. W związku z tym, że między Wnioskodawczynią a jej mężem istniał ustrój wspólności majątkowej, ten składnik majątku wszedł do majątku wspólnego. Z działką X sąsiadowała niewielka działka budowlana, na której znajdował się od... r. dom jednorodzinny, w którym mieszkał Wnioskodawczyni z mężem oraz rodzice. W... r. na działce X wybudowano niewielki dom gościnny, w którym nocują podczas wizyt rodzina i znajomi Wnioskodawczyni. Z działką nr X bezpośrednio sąsiaduje działka Y, którą Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła w... r. Była to od początku nieruchomość rolna, niezabudowana. Przedmiotowe grunty wchodziły w skład gospodarstwa rolnego męża Wnioskodawczyni, które prowadził on osobiście do... r. W... r. z powodu choroby męża Wnioskodawczyni był on zmuszony zaprzestać dalszej pracy na roli. W związku z tym w... r. mąż Wnioskodawczyni (za jej zgodą) wydzierżawił przedmiotowe działki na rzecz jednego z okolicznych rolników, który dzierżawi te działki do chwili obecnej.

Dokonując analizy przepisów powołanych w sprawie stwierdzić należy, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego podmiot zawierający umowę dzierżawy jest podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy umowę tę zawiera we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem umowy dzierżawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, jest ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który zawarł umowę we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli nieruchomości, z których zostaną wydzielone działki przeznaczone do sprzedaży i które zostały zadysponowane przez małżonków wyłącznie do działalności rolniczej męża Wnioskodawczyni, a następnie były również wyłącznie przez męża wykorzystywane do działalności gospodarczej w postaci dzierżawy, zaś Wnioskodawczyni w żaden sposób tych działek nie wykorzystywała i nie wykorzystuje, tj. nie prowadziła i nie prowadzi na tych działkach żadnej działalności ani rolniczej ani pozarolniczej, to Wnioskodawczyni nie działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika VAT, tym samym sprzedaż wydzielonych działek dla Wnioskodawczyni nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji sprzedaży działek powstałych wskutek podziału działek nr Y i X, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek nie będzie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla męża Wnioskodawczyni.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o opis zdarzenia przyszłego w nim przedstawiony.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we..., ul....,... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.